Słodki groszek

Groszek cukrowy (Lathyrus odoratus) należy do rodzaju China z rodziny roślin strączkowych. Nazwa naukowa zawiera 2 słowa, pierwsze w tłumaczeniu oznacza „bardzo atrakcyjne”, a drugie - „pachnące”. Niektórzy naukowcy są przekonani, że ojczyzną tej zielnej rośliny kwitnącej jest wschodnia część Morza Śródziemnego. Od Sycylii jej siedlisko rozciąga się na wschód aż po Kretę. Inna część ekspertów uważa, że ​​groszek cukrowy przywieźli na Sycylię konkwistadorzy z Peru, a także z Ekwadoru. Taki kwiat uprawiany jest od XVIII wieku. F. Kupani, który był mnichem sycylijskim, w 1699 r., Przechodząc pod murami klasztoru, zobaczył bardzo pachnący kwiat, którego nasiona wysłał swojemu przyjacielowi, nauczycielowi w Anglii. Później, dzięki angielskim hodowcom, roślina ta została królem ampelów. Już w 1800 roku pojawiło się pierwszych 5 odmian. Obecnie istnieje ponad 1 tysiąc różnych odmian groszku cukrowego. Ogrodnicy doceniają w nim bardzo efektowne kwiaty, a także niesamowicie przyjemny aromat, który znajduje odzwierciedlenie w nazwie rośliny. Jest często używany do pionowego kształtowania krajobrazu balkonów, altan i tarasów. Groszek jest byliną, ale na średnich szerokościach geograficznych uprawiany jest jako roślina jednoroczna.

Po raz pierwszy groszek pachnący opisał K. Linnaeus, a stało się to w 1753 roku. System korzeniowy pręta silnie rozgałęzionego tego kwiatu wnika wystarczająco głęboko w ziemię (do 150 cm). Ranga pachnąca, podobnie jak większość roślin strączkowych, różni się tym, że wchodzi w symbiozę z bakteriami brodawkowymi, które asymilują azot z powietrza. Wspinaczka słabo rozgałęzionych pędów. Roślina może wspinać się po podporze, przylegając do niej rozgałęzionymi wąsami (modyfikowanymi blaszkami liściowymi). Kwiaty mają kształt podobny do ćmy, ale Brytyjczycy twierdzą, że wyglądają jak łódź z żaglem: korona zawiera duży płatek, który jest podobny do szerokiego owalnego żagla, 2 boczne płatki, które są wiosłami i parę dolnych połączonych płatków, które są łodzią. Ta roślina kwitnie bardzo bujnie. Kwitnienie zaczyna się w lipcu, a przy odpowiedniej pielęgnacji groszek może trwać do mrozów. Owocami są małe fasolki dwuskorupowe, wewnątrz których znajduje się od 5 do 8 kulistych nasion wyciśniętych z boków, pomalowanych na jasnozielony, żółty lub brązowo-czarny. Zachowują żywotność przez 6-8 lat.

Uprawa groszku z nasion

Siew

Wysiew nasion groszku cukrowego na sadzonki odbywa się w połowie marca. Nasiona kiełkują raczej słabo, dlatego należy je przygotować przed siewem. Aby to zrobić, zanurza się je w wodzie na 10-12 godzin lub można je przechowywać przez jakiś czas w roztworze Bud (na 1 litr wody od 1 do 2 gramów), przy czym jego temperatura powinna wynosić 50 stopni. Następnie umieszcza się je w zwilżonym piasku, trocinach lub gazie do kiełkowania, gdzie powinny pozostać w temperaturze od 20 do 24 stopni przez 2–4 dni. Zaraz po upieczeniu nasion. należy je natychmiast wysiać. Do wysiewu sadzonek zaleca się użycie gotowej mieszanki gleby Rose lub Saintpaulia, a także można użyć mieszanki gleby składającej się z torfu, próchnicy i ziemi darniowej (2: 2: 1). Niezależnie od wybranej mieszanki gleby, należy ją zdezynfekować mocnym roztworem manganu potasowego. Do wysiewu nasion używaj doniczek lub kubków. Konieczne jest wysiewanie nasion w wilgotnej mieszance gleby. 2 lub 3 nasiona umieszcza się w jednym pojemniku, zakopuje się w mieszance gleby o 20-30 mm, nie więcej. Jeśli wysiew odbywa się we wspólnej skrzyni, należy zachować odległość 80 mm między nasionami. Po podlaniu upraw pojemniki należy przykryć folią od góry, a następnie zdjąć na dobrze oświetlonym parapecie w ciepłym miejscu (od 18 do 22 stopni).

Uprawa sadzonek

Po tym, jak sadzonki zaczną masowo pojawiać się, z reguły dzieje się to 7-15 dni po siewie, konieczne jest usunięcie schronienia z pojemników, a także przeniesienie ich w chłodniejsze miejsce (od 15 do 16 stopni), z tego powodu na korzeniach utworzą się guzki, które wiążą azot. Gleba zawsze powinna być lekko wilgotna. Zaleca się umieszczenie sadzonek na parapecie południowym, jeśli nie jest to możliwe, rośliny należy codziennie zaopatrzyć w sztuczne oświetlenie przez 2 do 3 godzin. Doświadczeni ogrodnicy zalecają do tego lampę fluorescencyjną lub fitolampę, którą należy zamocować na wysokości 0,25 m nad pędami. Taką lampę można włączyć np. Od 7 do 10 lub od 17 do 20 h. Aby stymulować wzrost pędów bocznych podczas formowania się drugiej lub trzeciej prawdziwej blaszki liściowej, sadzonki należy uszczypnąć. Następnie sadzonki należy karmić, w tym celu używają roztworu Kemiry (na 1 litr wody 2 gramy).

Sadzenie groszku w ziemi

O której godzinie sadzić

Sadzenie sadzonek groszku na otwartej glebie odbywa się w ostatnich dniach maja, po dobrym ogrzaniu gleby i pozostawieniu wiosennych przymrozków. Jeśli posadzone rośliny mają już pąki lub kwiaty. wszystkie powinny zostać usunięte, ponieważ po posadzeniu powinny całą swoją siłę poświęcić na tworzenie systemu korzeniowego.

1,5 tygodnia przed przesadzeniem do ogrodu sadzonki należy utwardzić. Aby to zrobić, roślinę codziennie przenosi się na świeże powietrze, czas trwania tej procedury należy stopniowo zwiększać, aż groszek będzie mógł być na zewnątrz przez całą dobę.

Funkcje lądowania

Miejsce sadzenia powinno być słoneczne i dobrze ogrzane. Gleba odpowiednia dla tej rośliny powinna być wilgotna, nasycona nawozami, dobrze przepuszczalna, a jej kwasowość wynosi 7,0-7,5.

Przed sadzeniem miejsce należy przygotować. Aby to zrobić, kopią go na głębokość bagnetu łopaty, a do gleby należy dodać humus lub kompost, a także nawozy potasowe i fosforowe. Takiego kwiatu nie można nawozić świeżym obornikiem, gdyż może to spowodować więdnięcie fusarium. Należy również zauważyć, że groch nie potrzebuje nawozów azotowych..

Przygotuj otwory do sadzenia, odległość między nimi powinna wynosić około 0,25 m.W 1 dołku należy posadzić od razu 2 lub 3 krzewy. Jeśli sadzi się wysoki groszek, to natychmiast po posadzeniu w pobliżu krzaków konieczne jest zainstalowanie podpór. Ponieważ roślina ta jest uprawiana na średnich szerokościach geograficznych jako roczna, jesienią resztki roślin są niszczone, a groch można sadzić na tym miejscu dopiero po 4 lub 5 latach.

Pielęgnacja groszku

Uprawa groszku w ogrodzie to pestka. Taką roślinę wystarczy podlewać, odchwaszczać, karmić, przywiązywać do podpory, poluzować powierzchnię terenu, a także chronić przed szkodnikami i chorobami.

Konieczne jest systematyczne podlewanie kwiatu przy użyciu odpowiedniej ilości wody. Brak wilgoci może powodować odpadanie pąków i kwiatów oraz może znacznie skrócić czas kwitnienia. W suchych miesiącach letnich, kiedy jest minimalna ilość opadów, podlewanie powinno odbywać się raz na 7 dni, a na 1 metr kwadratowy powinno przypadać około 3–3,5 wiadra wody. Aby kwitnienie trwało dłużej, konieczne jest zrywanie kwiatów niemal natychmiast po tym, jak zaczęły więdnąć..

Groszek, który należy do odmian wysokich, wymaga podparcia (siatka lub sznurek). W miarę wzrostu pędów należy je skierować na najbardziej odpowiednią stronę, po czym poddaje się je podwiązce.

Aby stymulować wzrost korzeni przybyszowych, konieczne jest wyrzucenie krzewów na wysokość od 50 do 70 mm, dodając pożywną ziemię do podstawy łodygi.

Taki kwiat może obejść się bez nawożenia, ale eksperci nadal je zalecają. Na samym początku sezonu wegetacyjnego roślinę należy karmić następującą mieszanką składników odżywczych: 1 dużą łyżkę mocznika i Nitrofoski na 1 wiadro wody. Kiedy groszek dopiero zakwitnie, będzie musiał być karmiony roztworem składającym się z 1 wiadra wody, w którym rozpuszczona jest 1 duża łyżka siarczanu potasu i Agricola. A w okresie aktywnego kwitnienia karmić Rossą i Agricolą dla roślin kwitnących (na 10 litrów wody, 1 duża łyżka każdego nawozu).

Nie musisz ścinać tej rośliny.

Choroby i szkodniki

Groszek może być znacznie uszkadzany przez różnego rodzaju mszyce i ryjkowce. Na samym początku sezonu wegetacyjnego wołek gryzie półkola wzdłuż krawędzi blaszek liściowych. Co więcej, jego larwy uszkadzają system korzeniowy, skubiąc go. W celach profilaktycznych z ryjkowca podczas sadzenia sadzonek na otwartym terenie należy w przygotowane otwory wlać 100 miligramów roztworu chlorofosu (0,1%). Same krzewy należy traktować tym samym rozwiązaniem..

Mszyce, takie jak podbródek, fasola i groch, mogą osiadać na pachnącym garnku. Te ssące owady żywią się sokiem rośliny, w wyniku czego jej narządy ulegają deformacji. Są także nosicielami niebezpiecznych chorób wirusowych. Aby zniszczyć takiego szkodnika, a także w celach profilaktycznych, krzewy należy spryskać 2 lub 3 razy Tsiram lub Tsineb w okresie wegetacji, a przerwa między zabiegami powinna wynosić 15–20 dni.

Groszek cukrowy jest podatny na choroby, takie jak ascochitis, mączniak prawdziwy, peronosporoza, fusarium, zgnilizna korzeni, czarna noga, mozaika wirusowa i deformująca mozaika wirusowa grochu.

Jeśli na powierzchni fasoli, blaszkach liściowych i pędach utworzyły się brązowe plamy, które mają wyraźnie określone granice, oznacza to, że krzew jest dotknięty ascochitis. Należy ją spryskać 2-3 razy roztworem Rogora, odstęp między zabiegami powinien wynosić 15–20 dni.

W drugiej połowie lata krzewy mogą zostać zarażone mączniakiem prawdziwym lub rzekomym (peronosporoza). U porażonych roślin na powierzchni pędów i liści tworzy się luźny białawy nalot. W miarę postępu choroby następuje zażółcenie blaszek liściowych, które następnie brązowieją i latają dookoła. Aby zniszczyć patogeny, liście należy przemyć roztworem siarki koloidalnej (5%).

Jeśli liście zaczęły żółknąć i więdnąć, oznacza to, że roślina jest dotknięta Fusarium. Choroba ta jest uważana za nieuleczalną, dlatego chore krzewy należy usunąć z gleby i zniszczyć, a rośliny, które pozostały, należy spryskać roztworem TMDT. W celach profilaktycznych zaleca się obserwację płodozmianu.

Jeśli krzew jest dotknięty zgnilizną korzeni lub czarną nóżką, jego korzenie i szyjka korzeni stają się ciemne, a następnie roślina umiera. Dotkniętych krzewów nie można wyleczyć, dlatego należy je wykopać i spalić. Konieczne jest przeszczepienie pozostałych zdrowych okazów, podczas gdy konieczna jest dezynfekcja systemu korzeniowego kwiatów i gleby.

W przypadku zaatakowania mozaiki wirusowej na powierzchni płytek liściowych tworzy się wzór linii, górne części dotkniętych łodyg stają się skręcone i zdeformowane. Obecnie choroby wirusowe nie są leczone, w związku z tym chore krzewy należy wykopać i zniszczyć.

Rodzaje i odmiany groszku z nazwami

Groszek ma dużą liczbę odmian, a dokładniej ponad 1 tysiąc. Wszystkie odmiany są podzielone na 10 grup ogrodniczych, z których najpopularniejsze są:

1. Dupleks. Ten kwiat ma potężne pędy. Kwiatostany składają się z 4 lub 5 kwiatów z podwójnym żaglem. Ta odmiana należy do najlepszych w swojej grupie..
2. Krem. Wysokość krzewu ok. 0,9 m. Średnica pachnących bladokremowych kwiatów ok. 45 mm, posiadają podwójny lub złożony żagiel. Wysokość prostych szypułek wynosi około 0,2 m, mają kwiatostany składające się z 3 lub 4 kwiatów.
3. Galaktyka. Ta grupa odmian późno kwitnących powstała w 1959 r. Wysokość krzewu przekracza 200 cm. Potężne kwiatostany osiągają długość 0,3–0,5 m. Składają się z 5–8, często podwójnie falistych kwiatów o średnicy ok. 50 mm. Rośliny te są zalecane do cięcia lub kształtowania krajobrazu..

Najlepsze odmiany:

1. Neptun. Wysokość rozłożystego krzewu wynosi około 150 centymetrów. Potężne proste szypułki osiągają 0,3 m wysokości, umieszcza się na nich kwiatostany składające się z 5-7 niebieskich kwiatów, które osiągają średnicę 50 mm, mają białą podstawę i najczęściej podwójny żagiel.
2. droga Mleczna. Wysokość rozłożystego krzewu ok. 1,45 m. Kwiaty mają delikatny kremowy kolor, silny zapach i podwójny żagiel, osiągają średnicę 50 mm. Kwiatostany składają się z 5 lub 6 kwiatów.
3. Klejnot. Ta grupa odmian późno kwitnących półkarłowatych została stworzona w 1963 roku przez specjalistów z Ameryki. Krzew osiąga wysokość ok. 0,45 m. Długość silnych kwiatostanów ok. 0,3 m, składa się z 4 lub 5 kawałków kwiatów falistych, które osiągają ok. 40 mm średnicy. Te krzewy nie wymagają wsparcia. Zaleca się używać ich do krawężników i kalenic..

Grupa Spencer

Zawiera mocne, wielopłaciowe rośliny, osiągające wysokość ok. 200 cm W pędzelkach znajdują się 3 lub 4 faliste kwiaty, które mogą być podwójne lub proste. Mają faliste płatki i osiągają średnicę 50 mm. Ta grupa obejmuje odmiany średnio kwitnące, które są zalecane do cięcia i kształtowania krajobrazu. Najlepsze odmiany to:

1. Warrier. Na prostych szypułkach kwiaty ciemnofioletowe, u podstawy łodzi mają białe kreski. Średnica kwiatów osiąga 40 mm, wiosła są wygięte, a żagiel falisty.
2. Landara. Wysokość krzewu ok. 1 m. Kwiaty różowo-łososiowe mają lekko falujący żagiel, białą łódkę i lekko ugięte wiosła. Zapach kwiatów nie jest zbyt mocny i osiągają średnicę 40 mm. Szypułki są mocne i proste.
3. Charlotte. Wysokość krzewu wynosi około półtora metra. Bogate, szkarłatne kwiaty osiągają 45 mm średnicy, ich wiosła są szeroko rozstawione, a żagiel jest falisty. Kwiatostany zawierają od 2 do 4 pachnących kwiatów. Wysokość potężnych szypułek wynosi około 0,25 m.
4. Cream Gigantic. Wysokość krzewu ok. 1,75 m. Duże, kremowe kwiaty mają silny zapach i osiągają 45 mm średnicy. Ich żagiel jest falisty, a lekko wygięte wiosła są szeroko rozstawione. Kwiatostany zawierają od 3 do 4 kwiatów. Wysokość szypułki około 0,3 m.

Dość popularne są również następujące odmiany grupy: Spencer Monty, Mahogany, Flagship, King Lavender, Iyer Warden, Garnet itp..

Earley Spencer

Ta grupa odmian wczesnych kwitnących została stworzona w 1910 roku przez amerykańskich specjalistów. Wysokość krzewów wynosi od 1,2 do 1,5 m. Długość kwiatostanów ok. 0,35 m, składają się z 3 lub 4 kawałków kwiatów falistych, osiągających 45 mm średnicy. Te odmiany nadają się do cięcia i kształtowania krajobrazu.

Amorek

Ta grupa odmian nisko rosnących pojawiła się w 1895 r. Wysokość krzewów wynosi ok. 0,3 m. Długość kwiatostanów ok. 70 mm, składają się z 2 lub 3 małych kwiatków, które można malować na różne kolory. Takie rośliny nadają się do kształtowania krajobrazu.

Cuthbertson-Floribunda

Grupa ta urodziła się w Ameryce w 1952 r. Wysokość wysokiego krzewu wynosi około 200 cm, a długość silnych kwiatostanów około 0,4 m. Składają się z 5 lub 6 dużych, falistych kwiatów o średnicy 50 mm. Te wczesne odmiany kwitnące są używane do cięcia. Najlepsze odmiany:

1. David. Wysokość krzewu wynosi około 1,4 m. Pachnące, duże kwiaty ciemnopurpurowego koloru u podstawy łodzi mają białą smugę, a ich żagiel jest falisty. Długość sztywnych szypułek wynosi około 0,3 m, na ich szczycie znajdują się kwiatostany, w skład których wchodzi 5 lub 6 kwiatów, osiągające średnicę 50 mm.
2. Kenneth. Wysokość krzewu wynosi 100 cm, kwiatostany składają się z 5 lub 6 dużych kwiatów ciemnoczerwonego koloru. Średnica kwiatów osiąga 40 mm, ich wiosła są lekko wygięte, a żagiel jest lekko pofałdowany. Długość szypułki około 16 centymetrów.
3. Biała Perła. Długość szypułek wynosi około 0,3 m, znajdują się na nich kwiatostany, które składają się z 5 lub 6 białych kwiatów, osiągających średnicę 45 mm.

Dość popularne są również następujące odmiany grupy: Zhelanny, Peggy, Robert Blen, William itp..

Rodzina królewska

Ta grupa urodziła się w 1964 roku, obejmowała odmiany żaroodporne. Te odmiany są uważane za ulepszone odmiany z grupy Cuthbertson-Floribunda. Długość kwiatostanów wynosi około 0,3 m, zawierają duże podwójne kwiaty o różnych kolorach (w zależności od odmiany). Ta grupa ma jedną wielką wadę: takie rośliny są zbyt wrażliwe na długość godzin dziennych. Pod tym względem nie można ich uprawiać zimą. Takie rośliny nadają się do cięcia i kształtowania krajobrazu..

Multiflora Gigantea

Ta grupa obejmuje odmiany wczesne kwitnące, urodziła się w 1960 roku w Ameryce. Wysokość krzewów ok. 250 cm, długość potężnych kwiatostanów 0,35–0,5 m, zawierają od 5 do 12 kwiatów falistych, osiągających ok. 50 mm średnicy. Odmiany odpowiednie do cięcia i kształtowania krajobrazu.

Potargane

Grupa obejmowała rośliny o mocnych łodygach. Jeden kwiatostan zawiera od 6 do 10 dużych kwiatów. Rośliny mają mocne i długie szypułki. Żagiel jest falisty. Najlepsze odmiany:

1. wdzięk. Wysokość rozłożystego krzewu wynosi ok. 1,55 m. W kwiatostanach znajduje się 5–7 pachnących kwiatów o delikatnej liliowej barwie z ciemnymi żyłkami, które osiągają średnicę 50 mm. Żagiel jest falisty. Twarde szypułki mają około 0,35 m wysokości.
2. Ramona. Wysokość krzewu ok. 1,3 m. Kolor kwiatów bogaty karminowy, żagiel falisty, u podstawy łódki biały języczek. Długość sztywnej szypułki wynosi 0,3 m, jeden kwiatostan zawiera 5 lub 6 kwiatów, osiągając 50 mm średnicy.

Intergen

Ta grupa nisko rosnących odmian wczesnych kwitnących narodziła się w 1991 roku dzięki rosyjskim specjalistom. Ta grupa była w stanie wypełnić niszę między odmianami grup Cupido i Bijou. Wysokość krzewów 0,35–0,65 m, nie wymagają podpór. Długość kwiatostanów wynosi około 0,2 m, zawierają 3 lub 4 proste kwiaty, osiągające średnicę 30 mm. Najlepsza odmiana - Geniana: wysokość krzewu 0,3-0,5 m, liliowo-białe kwiaty mają silny zapach.

Lel

Grupa ta powstała w 1991 roku. Jest pośrednikiem pomiędzy Bijou i Multiflora Gigantea. Wysokość krzewów 0,65-1 m. Długość potężnych kwiatostanów ok. 0,3 m, zawierają od 7 do 12 kwiatów falistych, osiągających 45 mm średnicy. Najlepsze odmiany:

1. Lucien. Wysokość krzewu 0,4-0,6 m. Różowawe kwiaty mają silny zapach.
2. Lisette. Krzew osiąga wysokość 0,4-0,6 m. Bogate, czerwone kwiaty są bardzo krępe.

Grupy odmian angielskich Jet Set i German Lizers Keningspiel powstały w latach siedemdziesiątych XX wieku. Dziś hodowcy nadal tworzą wszystkie nowe odmiany tej rośliny..