Dereń

Dogwood (Cornus) jest członkiem rodziny dereniowatych. Ten rodzaj obejmuje około 50 gatunków. Dereń jest często drzewem lub krzewem liściastym, ale w niektórych przypadkach jest to wieloletnia roślina zielna lub drzewiasta, zimozielona. Ten rodzaj ma 4 podrodzaje. Słowo dereń jest zapożyczone z języka tureckiego i jest tłumaczone jako „czerwony”, prawdopodobnie nazwa tej rośliny pochodzi od koloru najczęściej spotykanych gatunków owoców. W warunkach naturalnych taką roślinę można spotkać w Europie Południowej i Wschodniej, Azji Mniejszej, Japonii, Chinach i na Kaukazie. Uprawę derenia zaczęto uprawiać od czasów starożytnych. Tak więc starożytni Grecy i Rzymianie wybrali najlepsze rodzaje derenia do uprawy w ogrodach, a jeśli wierzyć Wergiliuszowi, to w tym biznesie odnieśli pewien sukces. Na średnich szerokościach geograficznych taką roślinę zaczęto uprawiać w XVII wieku za cara Aleksieja Michajłowicza, który wykazywał duże zainteresowanie dziwacznymi roślinami. Jednocześnie dereń, dzięki bardzo pożytecznym owocom, z których przygotowywano w tamtych czasach wywary, wzbudził szczególne zainteresowanie króla. Pierwsi ludzie, którzy osiedlili się w Ameryce, używali takiej rośliny do mycia zębów, podczas gdy tubylcy tego kontynentu robili z niej strzały. Ponieważ dereń ma dużą twardość, z czasem zaczęto z niego produkować uchwyty do drzwi i młotków, rakiety tenisowe i czółenka do sprzętu tkackiego. Istnieją informacje, że Święty Krzyż również został wykonany z tej rośliny. Kwiat derenia pacyficznego jest oficjalnym kwiatem Kolumbii Brytyjskiej, prowincji w Kanadzie. Jednocześnie kwitnący dereń jest oficjalnym drzewem takich stanów Ameryki, jak Wirginia i Missouri..

Najbardziej znanym gatunkiem z tego rodzaju jest dereń pospolity (samiec), który jest krzewem. Osiąga wysokość 2,5 metra i ma błyszczące pomarańczowoczerwone zwisające łodygi. Jeśli pęd wejdzie w kontakt z powierzchnią gleby, wystarczająco szybko się zakorzeni. Płytki liściowe umieszczone naprzemiennie lub przeciwnie są pomalowane na ciemnozielony kolor. Mlecznobiałe kwiaty są częścią kwiatostanów o średnicy pięciu centymetrów. Kwitnienie rozpoczyna się w maju i trwa pół miesiąca. Owoce mogą mieć 1 lub 2 nasiona, dojrzewają w sierpniu-październiku, mogą różnić się kształtem i kolorem. W formach uprawnych długość owoców wynosi trzy centymetry, z reguły ich kształt jest wydłużony-cylindryczny, ale czasami jest prawie okrągły, a także w kształcie gruszki lub beczki. Z reguły kolor owocu jest ciemnoczerwony, ale są też żółte, czarne, różowe, a także fioletowe. Owoce różnią się także smakiem, więc mogą być cierpkie, słodkie, słodko-cierpkie, wytrawne lub soczyste. Sam dereń może być uformowany jako krzak lub jako drzewo. Jest to roślina mrozoodporna, ale jeśli temperatura spadnie poniżej minus 30 stopni, końce jej łodyg zamarzają. Krzew takiej rośliny może żyć dłużej niż sto lat..

Sadzenie derenia

O której godzinie sadzić

Zaleca się sadzenie derenia w otwartym terenie natychmiast po rozpoczęciu opadania liści topoli. Jesienią sadzenie takiego krzewu jest znacznie lepsze niż wiosną. Faktem jest, że wiosną trzeba mieć czas na sadzenie sadzonki w dość krótkim czasie, a mianowicie, gdy gleba się nagrzewa, ale pąki jeszcze się nie zaczęły otwierać. W przypadku takiego krzewu dobrze nadaje się miejsce w półcieniu i położone po południowej lub południowo-zachodniej stronie ogrodu. Glebę należy nasycić wapnem, a wody gruntowe nie powinny znajdować się bliżej niż 1,5 m od powierzchni gleby. Cornel można uprawiać w kwaśnej glebie, ale będzie się rozwijał gorzej, a jakość owoców wyraźnie spadnie. Pomiędzy krzewem a jakimkolwiek budynkiem, ogrodzeniem lub inną rośliną powinna być odległość co najmniej 3-5 m. Aby krzew przynosił owoce, potrzebuje pary, a lepiej, jeśli masz 3 derenie rosnące jednocześnie natomiast odległość między nimi nie powinna przekraczać 3-5 m.

Lądowanie

Sadzonki używane do sadzenia muszą mieć 2 lata. Na wysokości powinny osiągać 150 centymetrów, a ich pień powinien mieć średnicę dwóch centymetrów, a sadzonka powinna mieć od 3 do 5 gałęzi szkieletowych. Głębokość i średnica otworu do sadzenia powinna wynosić około 0,8 m. Gdy dołek jest gotowy, należy wbić w niego kołek, który posłuży jako podpora dla sadzonki. W takim przypadku zaleca się umieszczenie kołka po stronie, z której najczęściej wieje wiatr. Podczas kopania dziury górną warstwę gleby, nasyconą substancjami odżywczymi, należy połączyć z nawozami mineralnymi i humusem, a następnie powstałą mieszaninę wlać kopcem do środka otworu do sadzenia. Na tym kopcu konieczne będzie zainstalowanie sadzonki, z której następnie ostrożnie wyprostuje się korzenie. Następnie otwór należy przykryć tą samą mieszanką gleby, podczas gdy szyjka rośliny powinna wznieść się 3-4 centymetry nad powierzchnię gleby. Podlewaj sadzoną roślinę 30 litrami wody. Po całkowitym wchłonięciu cieczy szyjkę korzeniową należy zlicować z powierzchnią gleby. Następnie musisz skrócić łodygi rośliny o 1/3 i przywiązać ją do kołka. Krąg pnia należy przykryć warstwą ściółki (próchnica lub sucha gleba z dolnej warstwy ziemi, która nie jest tak żyzna).

Pielęgnacja derenia

Konieczne jest uprawianie derenia prawie w taki sam sposób, jak inne krzewy owocowe (na przykład berberys lub agrest). Taki krzew należy podlewać, odchwaszczać, przycinać, karmić w odpowiednim czasie, a także regularnie poluzowywać glebę na miejscu. Ta roślina ma jedną cechę, a mianowicie nie ma okresowości w jej owocowaniu, co oznacza, że ​​co roku daje plon. Żniwa na następny rok przypadają od maja do czerwca tego roku. W takim przypadku pąki kwiatowe muszą mieć czas, aby w pełni uformować się przed końcem okresu aktywnego wzrostu, ich tworzenie następuje w tym samym czasie, co wzrost łodyg. Pod tym względem terminowe podlewanie i karmienie są bardzo ważne dla derenia..

Aby zapobiec rozlewaniu się cieczy po powierzchni gleby podczas nawadniania, należy wykonać bruzdę wokół krzewu. Dzięki temu powierzchowny system korzeniowy będzie dobrze nasycony wodą. Podlewanie rośliny powinno być umiarkowane, unikając stagnacji płynu w korzeniach. Po zakończeniu podlewania konieczne jest odchwaszczenie i poluzowanie powierzchni gleby na głębokość od 8 do 10 centymetrów, aw żadnym wypadku więcej. Do połowy sezonu do karmienia używa się nawozów zawierających azot i fosfor. Jednocześnie od drugiej połowy karmią dereń głównie nawozami zawierającymi potas (np. Popiół drzewny). Ponadto roślina dobrze reaguje na karmienie próchnicą lub kompostem. Ale aby zapewnić dobre zbiory, obecność wapnia w glebie jest po prostu konieczna..

Przycinanie

Dereń wymaga systematycznego przycinania. Zimą lub na początku wiosny, gdy dereń jeszcze odpoczywa, należy odciąć z krzewu te gałęzie, które są uszkodzone, dotknięte mrozem lub wysuszone, ponieważ to na nich najbardziej szkodniki lub drobnoustroje chorobotwórcze często osiedlają się. Za każdym razem, gdy przecinasz gałąź, musisz zanurzyć nożyczki w roztworze wybielacza (1: 3). Jeśli tak się nie stanie, patogeny można łatwo przenieść do zdrowych tkanek roślinnych. Zbyt stare pędy należy skrócić lub przyciąć do podstawy, co doprowadzi do stymulacji wzrostu młodych pędów. Konieczne jest również usunięcie łodyg i gałęzi, które rosną wewnątrz krzewu. Jeśli krzew jest szczepiony, konieczne jest odcięcie wszystkich łodyg znajdujących się poniżej miejsca szczepienia. W bardzo rzadkich przypadkach konieczne jest uformowanie korony, ponieważ ma ona naturalnie bardzo spektakularny wygląd..

Choroby i szkodniki

Cornel jest wysoce odporny na różne choroby i szkodliwe owady. Jednak dereń może zarazić się chorobą grzybiczą, taką jak rdza, ale jest to niezwykle rzadkie. U zakażonego osobnika na powierzchni blaszek liściowych pojawiają się żółte plamki. Aby pozbyć się tej choroby, konieczne będzie potraktowanie rośliny płynem Bordeaux. Inna roślina czasami choruje na mączniaka prawdziwego, którego usuwa się za pomocą koloidalnej siarki. Zdarza się również, że dereń choruje na plamy, z którymi pomaga płyn Bordeaux. Na krzaku może też osiedlić się ślimak, który zostaje zniszczony przez spryskanie krzaka wapnem, a także przeszkadza mu polichromowana gąsienica, zabijany jest paryską zielenią.

Dereń na przedmieściach

Większość ogrodników uważa, że ​​taka roślina nie przetrwa w regionie moskiewskim i Moskwie, dlatego nie można jej tam uprawiać. Ale tak nie jest. Dzięki pracom hodowców pojawiły się mrozoodporne odmiany derenia, zdolne do nieumarcia nawet w mrozie minus 30 stopni, pod tym względem roślina może być z powodzeniem uprawiana nawet na środkowym pasie, podczas gdy da bogate zbiory. Konieczne będzie sadzenie i pielęgnacja krzewu w taki sam sposób, jak w miejscach o łagodnych zimach. Zdarza się jednak, że zimą końce łodyg rośliny lekko zamarzają, a wraz z nadejściem wiosny trzeba je będzie odciąć. Aby zabezpieczyć młodą roślinę przed mrozem, w pierwszych latach życia trzeba będzie przykryć ją płótnem, a krąg pnia przykryć grubą warstwą ściółki (humusu lub torfu) zarówno dla starych, jak i młodych krzewów.

Rozmnażanie derenia

Amatorscy ogrodnicy rozmnażają dereń najczęściej metodami wegetatywnymi, ale czasami używa się do tego również nasion..

Rozmnażanie nasion

Przed siewem kości, wcześniej oczyszczone z miazgi, należy rozwarstwić. W tym celu umieszcza się je w zwilżonych trocinach lub mchu, gdzie muszą pozostać przez około 12 miesięcy, a środowisko musi być stale wilgotne. Na liścieniu nasiona nie rozdzielają się, dlatego należy je zakopać w ziemi na około 3 centymetry. Jeśli nasiona nie są rozwarstwione, sadzonki pojawią się dopiero po kilku latach, podczas gdy tylko niewielka część nasion wykiełkuje. Jeśli wysiewa się rozwarstwione kości, sadzonki można zobaczyć w tym samym roku. Konieczne jest dbanie o uprawy i sadzonki jak zwykle, a raczej o podlewanie, karmę, chwasty w odpowiednim czasie, podczas gdy na początku będą potrzebować ochrony przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Pod koniec pierwszego roku sadzonki osiągną wysokość zaledwie 30–40 mm, a do końca drugiego roku ich długość będzie wynosić 10–15 cm. Jesienią dwuletnie sadzonki można przesadzić do otwartej gleby w szkółce. Pierwsze owoce na takiej roślinie pojawią się dopiero po 7-10 latach.

Nasiona do siewu pochodzą z dzikich gatunków roślin. Po wzmocnieniu młodych sadzonek, wykorzystuje się je jako podkładki dla uprawianych gatunków tej rośliny..

Sadzonki

Dereń można rozmnażać tylko przez zielone sadzonki, które są pobierane z krzewów w wieku co najmniej 5 lub 6 lat. Zdrewniałe sadzonki ukorzeniają się bardzo słabo. Sadzonki mają różną długość od 10 do 15 centymetrów i są cięte wcześnie rano z aktywnie rosnących łodyg. Należy pamiętać, że na każdym cięciu powinny znajdować się 2 pary blaszek liściowych i dobrze rozwinięty punkt wzrostu. Rozcięte sadzonki należy natychmiast umieścić w wodzie. Podczas zbierania sadzonek należy wziąć pod uwagę, że cięcie na dole musi być ukośne i przebiegać 5-10 mm poniżej pąka. Przed posadzeniem sadzonki należy odciąć wszystkie liście od spodu i umieścić je w roztworze heteroausyny (3%) na 6–12 godzin. Następnie sadzonki należy opłukać pod bieżącą wodą i posadzić w zacienionym miejscu pod kątem 45 stopni. Od góry glebę posypujemy przemytym piaskiem o grubości warstwy od 7 do 10 centymetrów. Następnie sadzonki należy przykryć folią tak, aby między jej powierzchnią a rączką była przerwa 15–20 cm. Sadzenie należy dobrze podlać, a następnie upewnić się, że gleba jest cały czas lekko nawilżona, a sadzonki należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Podlewanie powinno odbywać się przez drobne sito, ponieważ woda musi być spryskana. Pod folią temperatura nie powinna przekraczać 25 stopni, więc jeśli pod zadaszeniem stanie się nadmiernie gorąco, należy ją podnieść, aby nasadzenia były przewietrzone. Sadzonki dadzą korzenie po 15–20 dniach, wtedy trzeba będzie zacząć je utwardzać, co trwa około pół miesiąca. Gdy roślina stwardnieje, schronienie trzeba będzie usunąć na stałe, a sadzonki karmić płynnym azotanem amonu (na 10 litrów wody, 30 gramów substancji). Kiedy nadejdzie następny okres jesienny, roślina będzie musiała zostać posadzona w stałym miejscu..

Jak rozmnażać się przez szczepienia

Pączkowanie odbywa się w sierpniu i wrześniu, w tym celu wykorzystuje się ukorzenione lub posadzone sadzonki dzikiego derenia, które powinny mieć 2 lata. Jako szczep, weź odmiany derenia. Uzbrojony w ostry nóż należy wykonać nacięcie krzyżowe na powierzchni podkładki, przy czym głębokość nacięcia pionowego powinna wynosić około 30 mm. Z potomka należy wyciąć pączek kawałkiem kory, łodygą liścia i niewielką częścią drewna. Należy go umieścić w pionowym nacięciu, a znajdującą się na nim korę delikatnie rozsuwać w różnych kierunkach. Aby naprawić zraz, powinieneś użyć taśmy do eyelinera lub możesz wziąć prostą taśmę papierniczą. Jeśli wszystko zostało zrobione zgodnie z zasadami, to po 15–20 dniach ogonek powinien spaść. Taśma jest usuwana w październiku. Następnie musisz w odpowiednim czasie usunąć pojawiające się pędy podkładek.

Jak rozmnażać się przez nakładanie warstw

Aby uzyskać warstwowanie, należy wybrać roczną, poziomą łukowatą łodygę. Wiosną, po rozgrzaniu gleby, konieczne będzie wykopanie gleby wokół buszu, dodając do niej nawóz. Po wyrównaniu powierzchni gleby konieczne jest wykonanie w niej rowków. Następnie w tych rowkach będziesz musiał zgiąć i włożyć łodygi, które wybrałeś, aby uzyskać warstwy, są one zamocowane i pokryte ziemią w miejscu kontaktu z ziemią. Następnie musisz uszczypnąć wierzchołki przyszłych warstw. Po wyrośnięciu zielonych pędów o wysokości do 10-12 cm w miejscu związania z ziemią w pobliżu warstwy, należy je przykryć ziemią o ½ części. Po 15–20 dniach, gdy pędy dodadzą przyrostu o taką samą ilość, należy je ponownie posypać ziemią ½ części. Jesienią lub wraz z nadejściem kolejnego okresu wiosennego warstwy należy odciąć od rośliny rodzicielskiej i posadzić na stałe..

Jak rozmnażać się, dzieląc krzak

Ta metoda hodowli jest stosowana tylko wtedy, gdy konieczne jest przeszczepienie krzewu. Można to zrobić wiosną, zanim pęcznieją pąki lub jesienią, 4 tygodnie przed pierwszymi przymrozkami. Aby to zrobić, musisz wykopać dereń i odciąć z niego wszystkie stare gałęzie. Następnie należy ostrożnie usunąć ziemię z systemu korzeniowego, a dopiero potem podzielić krzak na kilka części o mniej więcej równej wielkości. Jednocześnie każdy odcinek powinien mieć dobre korzenie, a także nie chorą lub uszkodzoną część nadziemną. Przed posadzeniem delenki musisz usunąć z niej stare korzenie i nieco skrócić pozostałe.

W przypadku, gdy zasadziłeś roślinę samoukorzenioną, można ją rozmnażać przez odrosty korzeni. Aby to zrobić, musisz wykopać wzrost i posadzić go w nowym miejscu. Jeśli dereń zostanie zaszczepiony, jego pędy korzeniowe wyrosną z stada. A ponieważ dzikie gatunki derenia są często używane jako stado, zaleca się po prostu usunięcie takiego wzrostu.

Rodzaje i odmiany derenia ze zdjęciami i nazwami

Dereń pospolity (Cornus mas)

Ten typ jest najbardziej popularny wśród ogrodników i możesz zapoznać się z jego szczegółowym opisem powyżej. Najpopularniejsze odmiany:

1. Pyramidalis. Kształt korony jest piramidalny.
2. Nana. Odmiana karłowata z koroną w kształcie kuli.
3. Variegata. Liście mają białą obwódkę.
4. Aurea. Blaszki liściowe są koloru złotego.
5. Aurea variegata. Barwne płytki liściowe pomalowane na żółto.

Dereń biały (Cornus alba)

Jest to również dość popularny gatunek, który można spotkać na wolności w Japonii, Chinach, Korei, a także praktycznie w całej Rosji. Krzew ten osiąga wysokość 3 metrów. Jego smukłe, giętkie gałęzie są koloru pomarańczowo-czerwonego, ale są odmiany z gałęziami brązowo-czerwonymi i czerwono-czarnymi. Na powierzchni młodych łodyg pojawia się niebieskawy nalot. Kształt lekko pomarszczonych blaszek liściowych jest szeroko jajowaty, ich długość waha się od 10 do 12 centymetrów. Ich przednia powierzchnia jest ciemnozielona, ​​a tylna jest biaława. Jesienią ich kolor zmienia się na ciemnofioletowo-czerwony. Małe białe kwiaty osiągają 5 centymetrów średnicy, są częścią kwiatostanów corymbose. Bujny rozkwit obserwuje się dwa razy w roku, a mianowicie do połowy lata i już we wrześniu. Białe, kuliste jagody mają niebieski odcień i są w pełni dojrzałe zanim zakwitną. Typowe formy dekoracyjne:

1. Obramowane srebrem. Talerze z zielonych liści mają kremowo-białą obwódkę. Jesienią zmieniają kolor na karminowy. Kora jest koloru czerwonego. Krzew osiąga wysokość od 2 do 3 metrów.
2. Elegantissima. Posiada bardzo wysoką mrozoodporność i szybko rośnie. Krzew osiąga wysokość trzech metrów, łodygi są czerwone, co szczególnie efektownie prezentuje się zimą. Blaszki liściowe mają nierówne brzegi w kolorze kremowym, a na powierzchni znajdują się również paski i plamki.
3. Siberica Aurea. Wysokość krzewu może wynosić od 1,5 do 2 metrów. Na wyprostowanych, czerwonych łodygach bladożółte blaszki liściowe. Kwiaty są biało-kremowe. Kiedy bladoniebieskie owoce zaczną dojrzewać, może rozpocząć się ponowne kwitnienie.
4. Siberica Variegata. Krzew osiąga wysokość 2 m. Na blaszkach liściowych szeroka obwódka, pasy i plamy pomalowane na biało-kremowy kolor. Główne tło liści jest zielone, jesienią przebarwia się na fioletowo, a brzegi i paski z plamkami nie zmieniają swojego koloru. Zimą kora na łodygach pozostaje koralowo czerwona. Ta odmiana daje słabe zbiory, a sam krzew rośnie wolno. Idealny do małych ogrodów.

Dereń czerwony lub krwistoczerwony (Cornus sanguinea)

W warunkach naturalnych gatunek ten można spotkać od Bałkanów po południową część Skandynawii i od dolnego biegu Donu do Bałtyku, natomiast preferuje wzrost w zaroślach lasów mieszanych i liściastych, a także na wybrzeżach jezior i rzek. Na wysokości taki krzew liściasty osiąga 4 metry, a jego korona jest rozgałęziona. Łodygi opadają i mogą być zabarwione na czerwono, zielono lub fioletowo. Owalne, zaokrąglone płytki liściowe mają bogatą zieloną powierzchnię przednią z małym pokwitaniem i białawą, seamy powierzchni z gęstym pokwitaniem. Jesienią liście zmieniają kolor na ciemnoczerwony. Małe, matowo-białe kwiaty są częścią wielokwiatowych kwiatostanów corymbose, osiągających średnicę 7 centymetrów. Kwitnienie u tego gatunku trwa od 2 do 3 tygodni. Na krzaku dojrzewa dużo czarnych jagód, które wyglądają bardzo efektownie na tle ciemnoczerwonych liści. Formy dekoracyjne:

1. Najbardziej zielony. Pędy, liściaste owoce i jagody są koloru zielonego.
2. Variegata. Krzew osiąga wysokość 4 metrów. Pstrokate blaszki liściowe są żółte. Bladozielone młode łodygi ostatecznie zmieniają kolor na bordowy. Jagody niebiesko-czarne.
3. Dogwood Mitch. Na powierzchni jasnożółtych blaszek liściowych znajdują się małe plamki.

Kwitnący dereń (Cornus florida)

Ojczyzna to wschodnia część Ameryki Północnej. Takie drzewo liściaste ma gęstą i rozłożystą koronę. Kwitnienie obserwuje się przed ujawnieniem blaszek liściowych. Jesienią liście stają się intensywnie czerwone. Odmiany:

1. Wódz Cherokee. Osiąga wysokość od 4 do 6 metrów. Kolor bractea jest różowo-czerwony.
2. Rubra. Wysokość waha się od 4 do 6 metrów. Kolor bractea może wahać się od głębokiej czerwieni do bladego różu.

Dereń (Cornus stolonifera)

Występuje naturalnie w Ameryce Północnej, gdzie woli rosnąć na brzegach cieków wodnych w wilgotnych lasach, wspinając się na wysokość 450-2700 m npm. Gatunek ten jest bardzo podobny do białego derenia, ale w przeciwieństwie do niego w pobliżu krzaka rośnie duża liczba potomstwa. Krzew ten osiąga wysokość 250 centymetrów, ma błyszczące koralowoczerwone łodygi, bogate zielone listki, biało-mleczne kwiaty będące częścią kwiatostanów o średnicy 5 cm. Jagody są białawo-niebieskie. Formy dekoracyjne:

1. Obramowane na biało. Pokrewna mu odmiana White Gold - jest to średniej wielkości krzew o zielonych liściastych płytkach z białawym brzegiem.
2. Flaviramea. Krzew rośnie bardzo szybko i ma okrągły kształt. W szerokości i wysokości krzew może osiągnąć od 2 do 3 metrów. Korona jest żółta zimą i wiosną, a zielonkawo-żółta latem i jesienią. Część zielonych liści jesienią staje się bladoczerwona, a reszta nie zmienia koloru.
3. Kelsey. W takim krzewie karłowatym wysokość może osiągnąć 100 centymetrów, a szerokość około 150 centymetrów. Kora może być ciemnozielona lub jasnoczerwona. Blaszki liściowe są zielone, latają dopiero późną jesienią, ale jednocześnie zmieniają kolor na pomarańczowy lub ciemnoczerwony.

Cornus kousa

Ojczyzną tego rodzaju są Chiny i Japonia. Jest to krzew liściasty, zimotrwały, którego wysokość może dochodzić nawet do 9 metrów. Przylistki są wdzięczne i bardzo piękne. Jesienią liście stają się intensywnie czerwone. Odmiany:

1. Złota Gwiazda. Krzew osiąga wysokość od 5 do 7 metrów. Na powierzchni zielonych blaszek liściowych znajduje się żółty wzór.
2. droga Mleczna. Krzew jest wystarczająco wysoki. Bractei biało-kremowy.

Występują również derenie pełzające, których eksperci zidentyfikowali w osobnym rodzaju (derenie kanadyjskie i szwedzkie). Wyróżnia się również rodzaj Svyda, który obejmuje derenie Meyera i gruziński.

Korzyści i szkody związane z dereniem

Korzystne cechy

Z reguły w literaturze opisano zalety derenia pospolitego. Zaleta tej rośliny polega na tym, że jej jagody zawierają dużo witaminy C, nawet więcej niż cytryna. Pod tym względem mają również działanie przeciwszkorbutowe, z takich jagód robią pastę dla marynarzy i astronautów. Owoce zawierają również garbniki, które skutecznie utrzymują razem stolec. Takie jagody są polecane do spożycia diabetykom, ponieważ obniżają poziom cukru we krwi, a także powodują aktywniejszą pracę trzustki, która wytwarza pożądany enzym. Ponadto roślina ta ma działanie żółciopędne, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, moczopędne i ściągające. Owoce takiej rośliny poprawiają apetyt, normalizują trawienie, normalizują ciśnienie krwi, eliminują ból głowy i poprawiają procesy metaboliczne w organizmie. Roślina ta jest stosowana w leczeniu dny moczanowej, obrzęków nóg, chorób jelit (na przykład czerwonki i biegunki), zapalenia pęcherza, chorób skóry i naczyń żylnych. Właściwości lecznicze znajdują się zarówno w jagodach rośliny, jak iw liściach, korzeniach, kwiatach i korze.

Popularne przepisy

1. Nalewka z liści. 200 ml jadalnego alkoholu należy połączyć z 50 gramami drobno posiekanych liści. Nalewka będzie gotowa po pół miesiąca, wystarczy ją tylko odcedzić. Pij 3 razy dziennie po 10-15 kropli rozcieńczonych wodą. Produkt nadaje się do leczenia egzemy, infekcji skóry, hemoroidów, dny moczanowej, a także służy do zwalczania pasożytów jelitowych.
2. Odwar z jagód. Połącz 200 ml wody z 1 dużą łyżką suszonych owoców. Mieszankę należy gotować przez jedną trzecią godziny na małym ogniu. Potem musi parzyć przez kilka godzin. Odcedzony bulion należy pić w ¼ st. z niedoborem witamin trzy razy dziennie przed posiłkami.
3. Odwar z korzeni i kory. 200 ml wody należy połączyć z 1 małą łyżeczką drobno posiekanej kory i korzeni. Mieszankę należy gotować przez kwadrans, a następnie pozostawić na kilka godzin. Przefiltrowany bulion przyjmuje się na reumatyzm trzy razy dziennie, 2 duże łyżki.

Napoje i dżemy z owoców takiej rośliny są również bardzo smaczne i przydatne. Z suszonych jagód przygotowuje się zimą pyszny i leczniczy rosół..

Przeciwwskazania

Cornel jest przeciwwskazany u osób z wysoką kwasowością, ze słabą ruchliwością jelit, z częstymi zaparciami, z indywidualną nietolerancją takiej rośliny oraz z niestabilnym układem nerwowym.