Eleutherococcus

Roślina Eleutherococcus jest reprezentowana przez kolczaste krzewy i drzewa i należy do rodziny Araliaceae. Ten rodzaj łączy około 30 gatunków. W naturze taką roślinę można znaleźć od południowo-wschodniej Syberii po Japonię i dalej na południe do Wysp Filipińskich. W zachodnich i centralnych regionach Chin występuje najwięcej gatunków eleutherococcus. Najpopularniejszym wśród ogrodników jest Eleutherococcus spiny (Eleutherococcus senticosus), który jest ozdobnym i leczniczym krzewem ogrodowym..

Eleutherococcus opuncja nazywana jest również dziką papryką, diabelskim krzakiem lub kłującą jagodą. Ten liściasty krzew ma szarawą korę. Jego kłącze jest silnie rozgałęzione, znajduje się w górnej warstwie gleby, rośnie duża liczba korzeni przybyszowych, ich długość może dochodzić do 30 m. Wysokość takiej rośliny, która ma wiele łodyg, waha się od dwóch do pięciu metrów. Na powierzchni prostych pędów znajduje się wiele cienkich kolców skierowanych w dół. Skład blaszek liściowych z długimi petiolatami i palmatynianem składa się z 5 owalnych spiczastych liści, które mogą być nagie lub lekko szczeciniaste na przedniej stronie, a na seamy powierzchni wzdłuż żył pokryte są rudymi włosami, ich krawędź jest ostra- zębaty. Proste kwiatostany w kształcie parasola, które rosną na końcach łodyg, zawierają pachnące małe kwiaty z długimi szypułkami: kwiaty słupkowe są pomalowane na bladożółty kolor, a pręcikowe są w kolorze jasnofioletowym. Owoce takiej rośliny nie powinny być spożywane. Są to czarne, błyszczące pestki o kulistym kształcie, osiągające około 10 mm średnicy, wewnątrz mają 5 bladożółtych kości, których kształt przypomina półksiężyc. Ich dojrzewanie obserwuje się w pierwszej połowie okresu jesiennego, długo utrzymują się na gałęziach. W naturze gatunek ten rośnie w lasach cedrowo-liściastych i tworzy runo leśne, występuje też w łęgowych lasach świerkowych. Eleutherococcus jest uprawiany od 1862 roku.

Uprawa Eleutherococcus w ogrodzie

Zasady lądowania

Eleutherococcus to roślina kochająca cień, charakteryzująca się niewymagającym składem gleby. Najlepiej rośnie na wilgotnej, pożywnej glebie w jasnym cieniu pod dużym drzewem liściastym. Przy uprawie na średnich szerokościach geograficznych na zimę takiego krzewu nie trzeba przykrywać..

Doświadczeni ogrodnicy zalecają sadzenie takiego krzewu jesienią bezpośrednio po zakończeniu opadania liści. Jeśli chcesz, możesz sadzić go wiosną, ale musisz go złapać, zanim pąki na drzewach puchną.

Przygotowanie strony należy wykonać z wyprzedzeniem. Aby to zrobić, kopią go na głębokość 25 centymetrów, wprowadzając obornik do ziemi (5-6 kilogramów na 1 metr kwadratowy działki). Głębokość dołu do sadzenia powinna wynosić 0,5 m, a średnica powinna sięgać 0,6 m. Podczas sadzenia między krzewami należy zachować odległość 2 metrów. Sadzonkę umieszcza się na środku dołu, po czym wypełnia się glebą zmieszaną z obornikiem. Upewnij się, że kołnierz korzeniowy nie jest zakopany więcej niż 30 mm w ziemi. Po posadzeniu krzewu koło pnia należy trochę ubić, a następnie obfite podlewanie przeprowadza się słabym roztworem potasu manganu. Eksperci w jednym obszarze zalecają natychmiastowe sadzenie kilku krzewów blisko siebie, ponieważ na każdym z nich rosną tylko kwiaty męskie lub żeńskie. W przypadku, gdy krzewy sadzimy jesienią po nadejściu stabilnych mrozów, powierzchnia kręgu pnia pokryta jest 3-centymetrową warstwą próchnicy, co uchroni system korzeniowy rośliny przed silnymi mrozami. Pierwsze kwitnienie najczęściej występuje dopiero w czwartym roku po posadzeniu w otwartym terenie.

Dbaj o Eleutherococcus w ogrodzie

Ta uprawa wymaga podlewania tylko wtedy, gdy występuje długotrwały okres suszenia. Często nie jest konieczne poluzowanie powierzchni kręgu pnia ani usuwanie chwastów, ponieważ rosnące chwasty chronią powierzchnię gleby nad korzeniami przed silnym upałem, a jednocześnie nie wyrządzają szkody krzewowi. W razie potrzeby w tym celu w pobliżu Eleutherococcus można uprawiać wygiętą trawę lub inną roślinę okrywową, która musi być nieagresywna.

W sezonie taka roślina potrzebuje tylko jednego karmienia, w tym celu stosuje się roztwór złożonego nawozu mineralnego (na 1 wiadro wody, 2 łyżki. L.). Przycinanie sanitarne odbywa się zwykle wiosną. Aby to zrobić, odetnij zranione, chore i zamarznięte łodygi i gałęzie, a także te, które rosną w buszu. Jeśli chcesz, możesz również wykonać lekkie przycinanie formujące, jeśli roślina na zewnątrz wygląda nieporządnie.

Choroby i szkodniki

Krzew ten jest niesamowicie odporny zarówno na choroby, jak i szkodliwe owady..

Rodzaje i odmiany Eleutherococcus ze zdjęciami i nazwami

Eleutherococcus sessiliflorus (Eleutherococcus sessiliflorus)

Oprócz wyżej opisanego kolczastego Eleutherococcus, ogrodnicy czasami uprawiają kwitnienie Eleutherococcus bezszypułkowe. Wysokość tego dużego krzewu wynosi około 300 centymetrów, na jego powierzchni znajdują się duże ciernie wyłożone płytkami, które są stosunkowo rzadkie. Istnieją jednak takie rodzaje Eleutherococcus, które w ogóle nie mają cierni. Płytki liściowe są trzy-pięciopłatkowe, ich ogonki mają około 15 centymetrów długości. Gęste kwiatostany w kształcie parasola składają się z małych, ciemnobrązowych kwiatów. Owocem jest błyszczący czarny pestkowiec. W naturze gatunek ten można znaleźć w Korei, na Dalekim Wschodzie iw Chinach..

Eleutherococcus Henry (Eleutherococcus henryi)

Ten typ ogrodników jest uprawiany bardzo rzadko. Taki krzew charakteryzuje się powolnym wzrostem i mrozoodpornością, na wysokości może osiągnąć 100-300 cm.

Eleutherococcus Simon (Eleutherococcus simonii)

Ten gatunek jest również bardzo rzadki w ogrodach. Pochodzi z centralnych Chin. Krzew osiąga wysokość około 5 metrów, gatunek ten nie jest przystosowany do zimy w warunkach średnich szerokości geograficznych.

Właściwości Eleutherococcus: szkoda i korzyść

Właściwości lecznicze Eleutherococcus

Eleutherococcus nazywany jest również „żeń-szeniem syberyjskim”, ponieważ zawiera prawie wszystkie substancje zawarte w „korzeniu życia”. Korzeń takiego krzewu i jego liście wyróżniają się właściwościami leczniczymi. Zbiór korzeni odbywa się jesienią lub wiosną. W tym samym czasie przygotowanie blaszek liściowych i ich suszenie odbywa się w okresie kwitnienia. Głównymi składnikami aktywnymi takiej rośliny są glikozydy, a oprócz nich zawiera olejki eteryczne, gumy, żywice, polisacharydy i tłuszcze roślinne, które są bardzo cennymi substancjami..

Kultura ta jest ceniona za to, że pomaga zwiększyć wytrzymałość i zdolność do pracy organizmu, poprawić wzrok, obniżyć ilość cukru i cholesterolu we krwi, przyspieszyć procesy regeneracyjne, przywrócić męską siłę, złagodzić zmęczenie fizyczne i psychiczne, normalizować procesy metaboliczne i aktywność układu nerwowego, łagodzą bóle miesiączkowe, a także pomagają zmniejszyć ryzyko rozwoju nowotworów złośliwych. Środki wykonane na bazie Eleutherococcus zaleca się przyjmować doustnie przy zwiększonej drażliwości, wyczerpaniu układu nerwowego, zespole astenicznym, dystonii wegetatywno-naczyniowej, arytmii, niedociśnieniu, początkowym stadium cukrzycy, nowotworach, menopauzie i bolesnych miesiączkach. Takie leki są również stosowane zewnętrznie na łysienie i tłusty łojotok..

Miód z takiej rośliny w połączeniu z jej korzeniami działa tonizująco i pobudzająco. Takie narzędzie pomaga obniżyć poziom cholesterolu we krwi, zwiększyć wytrzymałość fizyczną, złagodzić skutki stresu, chronić organizm przed toksynami i infekcjami, wzmocnić układ odpornościowy, normalizować procesy metaboliczne, a także służy do zapobiegania cukrzycy.

Preparaty na bazie Eleutherococcus sprzedawane są w aptece w postaci kapsułek, syropu, suchego ekstraktu, tabletek, tabletek, płynnego ekstraktu (nalewka z Eleutherococcus). Z reguły w postaci tabletek (pigułek, tabletek i kapsułek) zaleca się przyjmowanie nie więcej niż cztery sztuki dziennie, natomiast preparaty płynne, w zależności od choroby, pije się w ciągu 25-30 dni dwa lub trzy razy w ciągu dziennie 15-50 kropli na pusty żołądek na pół godziny przed posiłkiem.

Przepisy ludowe

W medycynie alternatywnej używają również produktów wykonanych na bazie Eleutherococcus, a mianowicie: maści, wywaru z korzeni i herbaty:

1. Herbata. 1 łyżka. świeżo przegotowaną wodę łączy się z 1 łyżeczką. kruszone surowce. Następnie pojemnik musi być szczelnie przykryty. Napój będzie gotowy po 10-15 minutach. Zaleca się go pić przy astenii, przeziębieniach, niedoborach witamin, a także w celu wzmocnienia organizmu.
2. Wywar. 1 litr wody łączy się z 50 gramami pokruszonych korzeni. Mieszaninę umieszcza się na piecu i gotuje na małym ogniu przez kwadrans. Gdy mieszanina ostygnie, jest filtrowana. Pij napar z ½ łyżki. 3 razy dziennie z dystonią wegetatywno-naczyniową, aby poprawić aktywność fizyczną i umysłową, a także wzmocnić organizm osłabiony długotrwałą chorobą.
3. Maść na brodawki. Tłuszcz wieprzowy, świeże korzenie krzewów i ząbki czosnku (1: 1: 1) należy zmielić na maszynce do mięsa. Mieszaninę nakłada się warstwą na bandaż z gazy i nakłada na brodawki, mocując je plastrem. Ta procedura jest zalecana na noc..

Przeciwwskazania

Taka roślina ma jeszcze jedną zaletę, jest dobrze wchłaniana przez prawie wszystkich ludzi. Bardzo rzadko po zażyciu leku na bazie Eleutherococcus rozwija się biegunka. W przypadku pacjentów z nadciśnieniem tętniczym takie leki są przeciwwskazane..