Epidendrum

Najliczniejszym rodzajem z rodziny orchidei jest Epidendrum. Tak więc ten rodzaj łączy ponad 1100 różnych gatunków roślin, wśród których są epifity, litofity i lądowe gatunki sympodialnych orchidei. W naturze można je znaleźć w subtropikalnych i tropikalnych regionach Ameryki Południowej i Północnej..

Gatunki tego rodzaju z reguły mają oczywiste różnice między sobą, zarówno pod względem wielkości, jak i wyglądu. Jednak każdy z gatunków ma rozgałęzione, krótkie kłącza (zmodyfikowany powietrzny pęd pełzający), a także twarde, dość grube, prawie soczyste liście pochwy. Liście te mogą znajdować się w górnej części małych pseudobulw parami lub naprzemiennie na wyprostowanych, cienkich łodygach. Są gatunki, w których liście mają kształt liniowo-lancetowaty i spiczastą końcówkę, a także są lekko pofałdowane wzdłuż środkowej żyły, podczas gdy inne mają szeroko owalne blaszki liściowe o wklęsłym kształcie, przypominającym łódkę lub czerpak. Szypułki wierzchołkowe są najczęściej wielokwiatowe, mają gęste kwiatostany w postaci kulki lub krzaka, jednak niektóre gatunki mają kwiatostany jednokwiatowe lub luźno kolczaste, składające się tylko z kilku kwiatów. Kwiaty o bogatej barwie mogą być duże (do 14 centymetrów średnicy) lub wystarczająco małe (średnica od 1 do 4 centymetrów). 3 działki (działki) i 2 prawdziwe płatki (płatki) mają z reguły podobny kolor i kształt. Dość duża złożona warga (trzeci płatek) w pobliżu podstawy jest zwinięta w rurkę.

Epidendrum nie jest jeszcze zbyt popularne wśród rosyjskich hodowców kwiatów. Jednak w zagranicznych kwiaciarniach jest ogromny wybór takich storczyków, zarówno różnych mieszańców, jak i gatunków. Roślina ta jest polecana doświadczonym hodowcom, natomiast początkujący mogą mieć z nią wiele problemów..

Oświetlenie

Potrzebuje jasnego oświetlenia przez cały rok, ale kwiat należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Zaleca się umieszczenie go na parapecie okna zachodniego lub wschodniego. Jeśli kwiat znajduje się w oknie wychodzącym na południe, w południe należy go osłonić przed palącym słońcem.

Nie zaleca się umieszczania epidendrum na koniu w północnej części pomieszczenia, ponieważ jest tam bardzo mało światła, nawet latem. Jednak kwiat normalnie będzie rosnąć i rozwijać się w takim miejscu, jeśli zostanie zaopatrzony w dodatkowe oświetlenie lampami fito, poziom oświetlenia w tym przypadku powinien wynosić 6000 luksów, a godziny dzienne powinny trwać od 10 do 12 godzin. Zaleca się również stosowanie oświetlenia uzupełniającego fitolampami jesienią i zimą (szczególnie wieczorem).

Reżim temperaturowy

Ta roślina potrzebuje umiarkowanego lub umiarkowanie ciepłego reżimu temperaturowego. W takim przypadku konieczne jest zapewnienie różnicy temperatur dziennych. Najlepiej, jeśli w ciągu dnia pomieszczenie będzie miało od 18 do 25 stopni, aw nocy - od 12 do 16 stopni, należy zauważyć, że różnica temperatur powinna wynosić co najmniej 6 stopni.

Od wiosny do jesieni roślina może przebywać na zewnątrz (w ogrodzie, na balkonie), jeśli nie ma zagrożenia mrozem w nocy. Musi zapewnić ochronę przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych i opadów atmosferycznych. To najłatwiejszy sposób na zapewnienie prawidłowego reżimu temperaturowego dla takiej orchidei..

Mieszanka ziemi

Sposób, w jaki należy wyhodować epidendrum, zależy bezpośrednio od gatunku. Dlatego zaleca się hodowanie dużych gatunków (na przykład ukorzeniającego się epidendrum) w doniczkach, a zwartych (na przykład sierpowatego epidendrum) - na blokach. Odpowiednia pogłębiarka składa się ze średniej wielkości kawałków kory sosnowej, torfu, torfowca i niewielkiej ilości węgla drzewnego. Duży kawałek kory sosnowej służy jako blok, na którego powierzchni mocuje się kłącze i system korzeniowy kwiatu. Aby płyn nie wyparował bardzo szybko, należy je przykryć niezbyt grubą warstwą torfowca..

Jak podlewać

Do nawadniania używaj dobrze osadzonej miękkiej wody, której temperatura powinna wynosić od 30 do 45 stopni. Zaleca się podlewanie rośliny poprzez zanurzenie doniczki lub bloku w misce wypełnionej wodą. Po 20-30 minutach orchideę należy usunąć, poczekać, aż cały nadmiar płynu spłynie i włożyć go z powrotem na swoje miejsce.

Zaleca się podlewać roślinę po prawie całkowitym wyschnięciu kory (nie można dopuścić do całkowitego wyschnięcia).

Wilgotność

Nie jest wymagana zbyt wysoka wilgotność powietrza, optimum to 50–70 procent. Aby zapewnić taką wilgotność, zaleca się wsypać keramzyt do palety i wlać trochę wody, przy czym 2 razy dziennie należy zwilżyć listowie z opryskiwacza.

Funkcje przeszczepu

Przeszczep przeprowadza się 1 raz na 3 lub 4 lata, po silnym zakwaszeniu lub rozkładzie podłoża (bloku). Zaleca się przesadzić natychmiast po tym, jak roślina przestanie kwitnąć..

Nawóz

Nawozić raz na 2 lub 3 tygodnie. W tym celu użyj specjalnego złożonego nawozu do storczyków. Nawóz rozpuszcza się w wodzie do nawadniania (patrz stężenie na opakowaniu).

Okres uśpienia

Roślina nie ma okresu odpoczynku.

Metody reprodukcji

Metoda hodowli zależy od gatunku. Tak więc mogą być rozmnażane przez dzieci rosnące na pędach, dzieląc kłącze lub ukorzeniając wierzchołkową część kwiatu, na której powinny znajdować się korzenie powietrzne.

Podczas dzielenia krzewu należy pamiętać, że na każdym poletku powinny pozostać co najmniej 3 rozwinięte pseudobulwy lub pędy. Dziecko należy oddzielić od pędu matki dopiero po wyrośnięciu kilku wystarczająco dużych korzeni.

Szkodniki i choroby

Odporny na szkodniki. Taka orchidea choruje najczęściej z powodu naruszenia zasad opieki. Na przykład: gnicie pseudobulw i systemu korzeniowego przy zbyt dużym podlewaniu, pojawienie się oparzeń na liściach z powodu bezpośrednich promieni słonecznych, przy słabym oświetleniu - brak kwitnienia itp..

Główne rodzaje

Poniżej znajduje się opis głównych rodzajów takiej orchidei, jednak wśród hodowców kwiatów najpopularniejsze były różne hybrydy..

Ukorzenienie Epidendrum (Epidendrum radicans)

Ten litofit można znaleźć w naturze w wilgotnych lasach Kolumbii, a także Meksyku. Ta roślina różni się tym, że ma wiele korzeni powietrznych, które rosną na całej powierzchni całkowicie liściastych, cienkich pędów, często dłuższych niż 50 centymetrów. Listki zaostrzone na końcach mają wąski eliptyczny kształt i długość około 10-14 centymetrów. Na szypułkach wielokwiatowych znajdują się kwiatostany, które mają kształt kuli i składają się z jasnoczerwonych kwiatów, osiągających średnicę 4 centymetrów. Działki działek owalnie zakończone mają półtora centymetra długości i 5 milimetrów szerokości. Szersze płatki mają prawie kształt rombu. Wyraźna trójpłatkowa warga jest podobna do latającego ptaka, ma frędzle o kształcie prawie prostokąta, podczas gdy ten w środku jest rozwidlony na końcu. W środkowej części wargi, w gardle rurki, znajduje się plamka o nasyconym żółtym kolorze.

Krzyż epidendrum lub ibaguisky (Epidendrum ibaguense)

Taki gatunek lądowy można znaleźć w naturze w Ameryce Południowej i Środkowej. Jest podobny do ukorzeniającego epidendrum, jednak w takiej roślinie korzenie powietrzne rosną tylko u podstawy pędu. Wyróżnia się również różnorodną kolorystyką kwiatów, na przykład: czerwoną, żółtą, pomarańczową i jasnofioletową.

Rzęski Epidendrum (Epidendrum ciliare)

W naturze występuje w tropikalnych regionach Ameryki Środkowej. Roślina ta jest średniej wielkości epifitem, w którym pseudobulwy mają kształt maczugowaty i są jedno- lub dwulistne. Ulotki podłużnie eliptyczne mogą mieć do 15 centymetrów długości. Szypułki wielokwiatowe mają wierzchołkowe kwiatostany w postaci pędzli. Pachnące kwiaty są dość duże, ich średnica wynosi 9 centymetrów. Żółtawo-zielone działki i płatki są bardzo wąskie, lancetowato nitkowate. Wyraźna trójpłatkowa warga jest pomalowana na biało. W tym samym czasie jego szerokie frędzle boczne części są mocno wycięte i przypominają potargane pióra, a długi płat pośrodku jest wąski, wydłużony i spiczasty, podobny do włóczni.

Epidendrum kość słoniowa (Epidendrum eburneum)

Ten epifit występuje w naturze tylko w Kostaryce, Nikaragui i Panamie. Pędy wyprostowane, zaokrąglone, osiągają wysokość 20–80 cm. Na ich powierzchni znajdują się rurkowate łuski foliowe, które pozostały z opadłych liści. Wąskie, eliptyczne listki osiągają 11 cm długości i 2–2,5 cm szerokości. Na krótkich szypułkach drobnokwiatowych występuje 4-6 pachnących kwiatów o dość dużych rozmiarach (średnica około 6 centymetrów). Wąskie lancetowate, prawie nitkowate działki i płatki są koloru kości słoniowej (jasnej ochry). Dość duża, cała warga w kształcie serca osiąga szerokość 4 centymetrów. Jest pomalowany na biało, a obok gardła znajduje się żółtawa plamka..

Sierp Epidendrum (Epidendrum falcatum)

Ten litofit występuje endemicznie w Meksyku. Ten widok jest dość zwarty. Jednolistne, cienkie pseudobulwy o wysokości mogą osiągać 4-8 centymetrów. Opadające liście o liniowo-lancetowatym kształcie mogą mieć od 10 do 30 centymetrów. Pojedyncze kwiaty osiągają 8 centymetrów średnicy. Działki i płatki biało-zielone są wąsko lancetowate. Trójpłatkowa śnieżnobiała warga składa się z bocznych szerokich romboidalnych części, które są lekko zakrzywione wzdłuż zewnętrznej krawędzi, a także z wąskiej środkowej części przypominającej pas. W ujściu rurki znajduje się mała żółta plamka..