Krótki opis i zdjęcie popularnych gatunków szparagów do domowej uprawy

Szparagi lub szparagi to duży rodzaj z rodziny o tej samej nazwie, szparagowate. Według ostatnich obliczeń botanicy odkryli i opisali około trzystu gatunków roślin z tego rodzaju, a wśród nich są odmiany jadalne, lecznicze i ozdobne. Większość gatunków szparagów to byliny, które wyglądają jak krzewy i półkrzewy, liany i rośliny ampelous.

Pod nazwą „szparagi” powszechnie znane są na świecie szparagi pospolite lub farmaceutyczne, które są uprawiane jako wczesna roślina warzywna dojrzewająca. Ale ze względu na niezwykłe ażurowe liście uprawiano znacznie większą liczbę odmian. Obecnie dekoracyjne gatunki szparagów liściastych są wykorzystywane do kształtowania wnętrz i ogrodów na całej planecie..

W domu szparagi okazały się roślinami mało wymagającymi do pielęgnacji i warunków bytowania, chętnie rosną i kwitną w mieszkaniach. Istnieje kilka najpopularniejszych typów wnętrz.

Szparagi szparagowe (A. Asparagoides)

Szparagi szparagi zostały po raz pierwszy opisane i sklasyfikowane przez K. Linnaeusa w 1753 r., Ale kultura ta zaczęła należeć do rodzaju szparagów dopiero w 1909 r. W istocie ten rdzenny mieszkaniec południowej i wschodniej Afryki nie przypomina swoich bardziej znanych krewnych..

Pełne wdzięku szparagi szparagi to zielna winorośl o łodygach o długości do trzech metrów. Filoklady, czasami nazywane liśćmi, ale w rzeczywistości są to łodygi rośliny, ostro zakończone, lancetowate, gładkie, błyszczące. Szerokość takiego „prześcieradła” to 2 cm, długość jest dwukrotnie większa.

Na dzikich okazach kwiaty, jak na zdjęciu szparagów, pojawiają się od lipca do września. Są małe, z wyczuwalnym aromatem. Po zapyleniu w ich miejsce zawiązuje się najpierw jagody zielone, a następnie czerwono-karminowe.

Tego rodzaju szparagów nie można nazwać odpornymi na zimę. Ale jako ozdobna roślina doniczkowa jest popularna..

Wśród hodowców kwiatów można usłyszeć inną nazwę rośliny - asparagus medioloides, aw ojczyźnie kultury, a także w Australii i Nowej Zelandii, która stała się jej drugą ojczyzną, winorośl nazywa się weselem lub welonem. Powodem jest to, że zarośnięta roślina tworzy piękny ażurowy baldachim, przypominający welon panny młodej..

Pomimo swojej popularności w Australii, ten pełzający gatunek szparagów jest oficjalnie uznawany za chwast stanowiący poważne zagrożenie dla gruntów rolnych..

Szparagi o gęstych kwiatach (A. densiflorus)

Niezwykle pospolity i lubiany gatunek szparagów, czyli wieloletnia, wiecznie zielona roślina, która w zależności od odmiany i odmiany może służyć jako roślina okrywowa lub doniczkowa. Rośliny z łatwością tolerują ostre słońce i jak przystało na mieszkańców RPA mają małe kolce.

Asparagus densiflorus rośnie na obszarach przybrzeżnych oraz w prowincji KwaZulu-Natal w południowej Afryce. Roślina jest odporna na suszę, mało wymagająca dla składu gleby, ale chętniej rośnie i kwitnie na wilgotnej glebie bogatej w materię organiczną.

Rodzaj rośliny różni się znacznie w zależności od odmiany i podgatunku. U większości roślin łodygi osiągają metr długości i mogą być wyprostowane lub opadające, jak szparagi Sprenger o gęstych kwiatach. Jest to najpopularniejszy z gatunków densiflorus..

Kwiaty szparagów o gęstych kwiatach są małe, częściej białe lub jasnoróżowe. Jest to jeden z najbardziej pachnących gatunków szparagów, a słodki aromat wydobywający się z rośliny jest noszony daleko i szeroko. Kwitnienie jest nieregularne, trwa około dwóch tygodni i występuje w południowoafrykańskim lecie.

W miejscu kwiatów po zapyleniu pojawiają się spektakularne jaskrawoczerwone jagody, jak na zdjęciu szparagów, zawierające jedno czarne nasionko w postaci dojrzałej.

Sprenger o gęstych kwiatach szparagów występujący na wolności i uprawiany w ogrodzie jest rośliną okrywową. W kulturze doniczkowej młode pędy najpierw zachowują kształt pionowy, a następnie, osiągając długość około metra, opadają. Roślina dobrze rośnie na słońcu, kiedy znajdzie się w cieniu, łodygi rozciągają się, a zielenie stają się bielsze niż rzadkie.

Filoklady tego gatunku szparagów nie przekraczają 2–2,5 cm długości, a ich szerokość wynosi zaledwie 1–2 mm. Pędy są zgrupowane. Wiosną na szparagach pojawiają się białe lub różowawe kwiaty. Dojrzewające później jagody o średnicy do 5 mm mają barwę pomarańczową lub szkarłatną i zawierają czarne nasiona. System korzeniowy jest bardzo rozgałęziony i składa się z cienkich korzeni i bulw bulwiastych, którymi można rozmnażać roślinę.

Ten przedstawiony na zdjęciu szparag wygląda najlepiej, gdy rośnie w cieniu lub półcieniu. Gatunek szparagów densiflorus, odmiana Meyersii, jest znany pod różnymi nazwami, ale najczęściej roślina ta jest określana jako foxtail, asparagus fern lub Meyers asparagus..

Wysokość tego przedstawiciela szparagów sięga 60 cm, a krzew składa się z długich, miękkich pędów wyrastających ze wspólnego środka. Krzew długo zachowuje zwarty, jest bardzo dekoracyjny i ceniony przez kwiaciarnie. Gęsto owłosione pędy pokryte są cienkimi miękkimi igłami o jasnozielonym odcieniu, co nadaje łodydze wygląd kociego lub lisa. Kwiaty drobne, białe. Owoce - zaokrąglone, jaskrawoczerwone jagody.

W naturze szparagi Meyersa można znaleźć w południowej Afryce i Mozambiku.

Asparagus densiflorus odmiany Cwebe jest bliskim krewnym opisywanych roślin, ale w przeciwieństwie do szparagów Sprenger o gęstych kwiatach lepiej zachowuje pionowy kształt, a młode pędy mają wyjątkowy, purpurowy lub brązowawy odcień.

To jedyna odmiana, dla której słońce jest przeciwwskazane, a roślina lepiej ujawnia swój efekt dekoracyjny w jasnym cieniu..

Półksiężyc szparagów (A. Falcatus)

Pochodząca z Mozambiku i Republiki Południowej Afryki roślina jest jednym z największych gatunków szparagów na naszej planecie. W domu, w Republice Południowej Afryki, sadzenie szparagów w kształcie półksiężyca ma na celu ochronę granic lądu. I ta rola rośliny nie jest zaskakująca, ponieważ ten rodzaj szparagów tworzy długie rozgałęzione pędy o wysokości do 7 metrów. Podpierając młode, jeszcze trawiaste pędy oplatają je i ostatecznie zamieniają się w silne żywopłot, ukoronowany cierniami.

Liście szparagów sierpowatych, jak na zdjęciu, są ciemnozielone, cienkie, zakrzywione. Roślina kwitnie, tworząc kwiatostany racemose, łącząc 5-7 pachnących kwiatów o białym kolorze. Dojrzewanie jagód przyciąga wiele ptaków polujących na czarne nasiona ukryte pod czerwoną skorupą.

Ten rodzaj szparagów charakteryzuje się dużym tempem wzrostu i można go uprawiać zarówno w cieniu, jak i przy słabym słońcu. Roślina dobrze się traktuje podlewanie, rozmnaża się zarówno przez nasiona, jak i przez podzielenie dorosłego krzewu.

Szparagi racemose (A. racemosus)

Szparagi racemose lub racemosus pochodzą z Nepalu, Indii i Sri Lanki. Tutaj roślina jest dobrze znana jako satavar lub shatavari..

Roślina dorasta do wysokości od jednego do dwóch metrów iw warunkach naturalnych woli ukorzenić się na glebach z dużą ilością skał, żwiru i dużych wtrąceń. W botanice gatunek szparagów został opisany w 1799 roku i od tego czasu nie stracił na popularności, a nawet znajduje nowych wielbicieli nie tylko jako roślina ozdobna, ale także jako zielony uzdrowiciel..

Cysty szparagów są zalecane w tekstach ajurwedy jako środek zapobiegania i leczenia wrzodów trawiennych i niestrawności. Współczesne badania wykazały, że pokazane na zdjęciu szparagi mają zdolność usuwania toksyn i utrzymywania odporności, co w pełni uzasadnia popularną nazwę „shatawari” czyli „uzdrowiciel stu chorób”.

Wygląd krzewu jest bardzo dekoracyjny. Roślina ta osiąga do dwóch metrów wysokości z pnączami lub opadającymi pędami z szydłowatymi cladodia zebranymi w pęczki. Oficjalną nazwę szparagi zawdzięczają różowawym lub białym kwiatom zebranym w pędzelku o jasnym aromacie..

Szparagi pierzaste (A. Setaceus)

Szparagi pierzaste pochodzą z Afryki Południowej, ale okazały się one na tyle bezpretensjonalne, że z łatwością zaaklimatyzowały się w innych częściach świata. Nazwa szparagów pochodzi od łacińskiego słowa Saeta, co oznacza „włos” lub „szczecinę”. Dlatego gatunek ten jest czasami nazywany najcieńszymi lub szczeciniastymi szparagami. Inna wersja nazwy, A. plumosus lub pierzasta, uzyskana przez roślinę w 1875 roku, jest uważana za przestarzałą.

Roślina jest krzewem pnącym o nagich, silnie rozgałęzionych łodygach wyrastających ze wspólnego centrum wzrostu. Obszary łodygi, zwane liśćmi, są rzeczywiście najcieńszymi ze wszystkich badanych odmian. Wiązka zawiera 3–12 filokladów o długości do 15 mm i średnicy do 0,5 mm.

Kwitnienie szparagów pokazane na zdjęciu polega na pojawieniu się wielu małych białych kwiatów. Owoce, w przeciwieństwie do innych opisanych gatunków szparagów, nie są czerwone, ale niebiesko-czarne, zawierają od 1 do 3 nasion.

Film o szparagach