Głóg

Głóg pospolity (Crataegus laevigata), zwany także głogiem wygładzonym, damą lub głogiem kolczastym lub imbirem, jest uważany za przedstawiciela rodzaju głogu z rodziny różowych. W warunkach naturalnych występuje w Ameryce Północnej, a także w całej Europie. Roślina ta preferuje rosnąć w lasach liściastych i sosnowych, na skrajach lasów i na ciężkich glebach gliniastych. Nazwa gatunku w tłumaczeniu oznacza „silny”, wynika to z jakości drewna lub tego, że roślina może żyć około czterysta lat. Jest mało wymagająca w pielęgnacji i jest uprawiana jako roślina lecznicza i ozdobna..

Większość gatunków głogu to wielopniowe drzewa liściaste. Istnieją jednak gatunki półzimozielone. Wysokość takiego drzewa waha się od 3 do 5 metrów. Jeśli stworzone zostaną dla niego optymalne warunki do wzrostu, jego wysokość może osiągnąć nawet 12 metrów. Gęsta, zaokrąglona korona ma kształt kulisty lub jajowaty, często jest asymetryczna. Kora żebrowana lub popękana może być brązowa lub szara, a u niektórych gatunków łuszczy się na małe kawałki. Gałęzie są proste, płaczące lub zygzakowate. Młode pędy mają czerwono-fioletowy kolor, są nagie lub owłosione. Większość gatunków ma bezlistne kolce na gałęziach, których długość waha się od 0,5 do 10 centymetrów, rozwijają się z pąków pachowych. U gatunków europejskich i azjatyckich ciernie są albo całkowicie nieobecne, albo są małe. Blaszki liściowe mogą mieć kształt rombowy, jajowaty, okrągły lub eliptyczny. Liście są całe, pierzasto nacięte lub klapowane, są spiralnie ułożone i mają ząbkowaną, ząbkowaną lub wyciętą krawędź. Pod względem długości blaszki liściowe osiągają 1–12 centymetrów, są praktycznie siedzące lub petiolate, a ich powierzchnia jest naga lub pokryta gęstym pokwitaniem. U większości gatunków jesienią kolor liści zmienia się na fioletowy, pomarańczowy lub złoty. Istnieją jednak rodzaje głogu, w których blaszki liściowe latają wokół zieleni. Złożone kwiatostany baldaszkowate lub corymbose składają się z kwiatów o średnicy do 10–20 mm, przy czym mają tylko 5 płatków, które mogą mieć barwę różową, białą lub czerwoną. Istnieją gatunki z kwiatostanami wielokwiatowymi, ale są też takie, w których kwiaty są pojedyncze lub zebrane w 2 lub 3 kawałki w bukiety. Kwiaty zawierają substancję zwaną dimetyloaminą, dzięki czemu mają zapach zgniłej ryby. Kwitnienie rozpoczyna się wiosną lub w pierwszych tygodniach lata. Owoce to jabłka w kształcie gruszki, kuliste lub wydłużone, których wielkość waha się od 5 do 40 milimetrów. Wewnątrz takich jabłek dojrzewa kilka kawałków dość dużych trójkątnych nasion. Rodzaj i różnorodność drzewa wpływa na kolor jabłek, może więc być intensywnie pomarańczowy, prawie czarny, czerwony lub żółtawo pomarańczowy. Dojrzewanie owoców obserwuje się we wrześniu - październiku. W wieku 10 lat takie drzewo osiąga maksymalne owocowanie..

Sadzenie głogu w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Głóg w ogrodzie służy do tworzenia żywopłotu, który uważa się za nieprzejezdny, a także sadzi się go pojedynczymi drzewami, aby otrzymać owoce. Sadzonki sadzi się wiosną i jesienią. Jednocześnie doświadczonym ogrodnikom zaleca się sadzenie jesienią. Do sadzenia wybierz dobrze oświetloną i otwartą przestrzeń. Gleba musi być dobrze przepuszczalna, ciężka i pożywna..

Jak sadzić głóg

Wybór odpowiedniego miejsca, a także sposób sadzenia sadzonki głogu zależy od tego, do czego będziesz ją uprawiać. Aby uzyskać bogate zbiory, zaleca się sadzenie co najmniej 2-3 krzewów, a odległość między nimi powinna wynosić około 200 cm, poprawi to ich zapylenie. Dół do sadzenia należy wypełnić specjalnie przygotowaną do tego mieszanką gleby: piasek, górną warstwę odżywczą gleby, torf, próchnicę łączy się i ostrożnie dodaje się bardzo małą ilość wapna.

Przy tworzeniu żywopłotu krzewy należy posadzić we wspólnym wykopie, którego głębokość i szerokość powinna wynosić 0,5 m. Pomiędzy sadzonkami umieszczonymi w tym wykopie należy zachować odstęp 0,5 m. Żywopłot taki należy wykonać w obszar dobrze oświetlony, na którym nie ma nawet lekkiego zacienienia, bo głogi nie będą rosły w ciasnych warunkach przy braku nasłonecznienia.

Do sadzenia najlepiej wybrać dwuletnie sadzonki. Jeśli sadzi się 1 krzew, to dla niego należy wykonać otwór do sadzenia o szerokości i głębokości około 0,7 m, a na jego dnie należy wykonać warstwę drenażową z gruzu, cegły lub żwiru, a jej grubość powinna wynosić od 15 do 20 centymetrów, na wierzchu pokryta jest pięciocentymetrową warstwą piasku. Korzenie rośliny należy starannie wyprostować, a następnie umieścić w przygotowanym dołku, który jest wypełniony mieszanką gleby (skład patrz powyżej). Należy zaznaczyć, że szyjka korzeni sadzonki powinna wznieść się o 30-50 mm ponad powierzchnię stanowiska. Posadzone rośliny wymagają obfitego podlewania. Po całkowitym wchłonięciu płynu do gleby powierzchnię koła pnia należy przykryć warstwą ściółki (torfu, kompostu lub próchnicy) o grubości 5 cm, a wszystkie łodygi rośliny skrócić do 10 cm.

Pielęgnacja ogrodu głogu

O głóg należy dbać w taki sam sposób, jak o inne rośliny ogrodowe. Takie drzewo powinno być w razie potrzeby podlewane, karmione, odchwaszczane, spulchniane, odcinane i chronione przed szkodnikami i chorobami. Konieczne jest systematyczne organizowanie inspekcji drzewa, aby zrozumieć, w jakim jest stanie. Odetnij na czas wszystkie martwe, konkurujące, chore, gęstniejące łodygi i gałęzie.

Aby korona miała określony kształt, drzewo będzie wymagało przycinania formującego. Ta procedura, a także przycinanie sanitarne, odbywa się wiosną. Najczęściej taką kulturę uprawia się w postaci krzewu, w tym celu na drzewie należy pozostawić od 5 do 6 gałęzi szkieletowych, a regularne cięcie powinno utrzymać ich wysokość na poziomie 200-250 cm. lat łodygi na żywopłotach należy skracać o ½ części ich rocznego przyrostu, po osiągnięciu przez krzewy wysokości 0,5-0,7 m pozostanie tylko do utrzymania na tym poziomie.

Podlewanie nie powinno być częste. Jeśli latem regularnie pada deszcz, to podlewanie powinno odbywać się tylko raz na 4 tygodnie, przy czym na 1 dorosły krzew należy spożywać 10 litrów wody. Jeśli latem jest bardzo gorąco, krzewy należy podlewać częściej. Po podlaniu głogu okrąg pnia należy poluzować na głębokość od 10 do 15 centymetrów. Jesienią drzewo należy wykopać po obwodzie korony na głębokość bagnetu łopaty.

Przez cały sezon wegetacyjny roślina ta powinna być karmiona tylko 1 raz, zanim zakwitnie. Zaleca się karmić głóg roztworem dziewanny (1 część dziewanny pobiera się na 10 części wody). To karmienie wystarczy drzewu na cały sezon wegetacyjny..

Transfer

Czasami konieczne jest przeszczepienie już dorosłego głogu. W takim przypadku nowy dół do sadzenia jest przygotowywany z wyprzedzeniem, a dopiero potem przechodzi do bezpośredniego przeszczepu. Zaleca się przesadzenie drzewa, zanim osiągnie wiek pięciu lat, ponieważ do tego czasu wyrósł już silny i wystarczająco długi korzeń. Przed przystąpieniem do przesadzania należy przygotować dla drzewa bogatą w składniki odżywcze mieszankę gleby. Najpierw musisz wykopać drzewo wzdłuż rzutu obwodu korony, starając się nie uszkodzić systemu korzeniowego. Następnie grudkę ziemi wbija się łopatą, a krzak jest przechylany i usuwany z gleby. Głóg przenosi się na rozprowadzoną folię lub materiał, a następnie przenosi do nowego dołu fundamentowego. Odsłonięte korzenie należy traktować roztworem Kornevina, a następnie sadzić roślinę w nowym miejscu.

Choroby i szkodniki głogu ze zdjęciem

Głóg potrzebuje ochrony przed chorobami i szkodnikami. Zagrożone są przez te same szkodliwe owady i choroby, które szkodzą pozostałym uprawom owoców: śliwka, jabłko, śliwka wiśniowa, wiśnia, gruszka, morela, brzoskwinia itp. Najczęściej roślina cierpi na brązową, szarą, ochrową, białą i żółta plamka, a także mączniak prawdziwy. A największe zagrożenie szkodnikami dla rośliny reprezentuje mszyca zielona jabłoniowa, łuska jabłkowa w kształcie przecinka, różyczka i głóg.

Mączniak

Jeśli krzew jest zarażony mączniakiem prawdziwym, na płytkach liściowych i łodygach pojawia się szary filc lub biała pajęczyna. Po chwili ciemnieje i wysycha, powodując deformację łodyg i skręcenie blaszek liściowych. Zainfekowane łodygi należy usunąć, a krzak spryskać preparatem Vectra, Cumulus lub Skor. Po pół miesiąca ponowne leczenie preparatem grzybobójczym.

Ochre miejsce

Z plamą ochry w środku okresu letniego na liściach pojawiają się plamki bez wyraźnego obramowania w kolorze ochry lub brązu. Z tego powodu liście wysychają i przedwcześnie odpadają.

Brązowa plama

Z brązowymi plamami na przedniej powierzchni liści pojawiają się kanciaste lub zaokrąglone plamki w kolorze brązowym, które osiągają średnicę 0,6 cm i mają ciemną obwódkę. Tam, gdzie się tworzą, liść zaczyna wysychać..

Szara plama

Ze względu na szarą plamę na liściach powstaje duża liczba szarych, zaokrąglonych plam z ciemnymi krawędziami. W ostatnich tygodniach letnich obserwuje się intensywny okres choroby.

Biała plama

W połowie okresu letniego na drzewie dotkniętym białymi plamami tworzą się małe brązowe plamki o zaokrąglonym kształcie, z czasem ich środek staje się biały, a kolor brzegów pozostaje ciemny.

Żółta plama

Z żółtymi plamami na przedniej powierzchni liści tworzą się duże żółte plamki, które po pewnym czasie zmieniają kolor na brązowo-fioletowy z żółtą obwódką. W tym samym czasie na dolnej powierzchni plamki pojawiają się owocniki grzybów. Z tego powodu zaczyna żółknąć i latać wokół liści. Aby pozbyć się wszelkiego rodzaju plam, głóg spryskuje się 1% roztworem tlenochlorku miedzi lub płynu Bordeaux. Aby nie dopuścić do powstania głogu, zaleca się spryskiwanie go wiosną przed pęcznieniem pąków oraz jesienią, gdy obserwuje się opadanie liści. Ponadto jesienią konieczne jest usunięcie luźnych liści z terenu, a wszystkie ścięte łodygi i gałęzie należy spalić.

Mszyca jabłoniowa

Mszyca jabłoniowa uszkadza młode narządy drzewa. Wysysa z nich soki roślinne, z tego powodu liście zapadają się, a także z czasem więdną, a łodygi są zdeformowane. Aby wytępić takiego szkodnika, roślinę należy potraktować roztworem Karbofos (20 gramów substancji na 1 wiadro wody). Możesz także użyć środków ludowych, takich jak napar z tytoniu lub czosnku z mydłem. W celach profilaktycznych głóg należy spryskać Nitrafenem, zanim liście się otworzą..

Rolka liści róży

Róża liściasta układa jaja w korze głogu, wyrosłe gąsienice obgryzają pąki drzewa, owijają liście i obgryzają jajniki. Aby wytępić takiego szkodnika, drzewo należy spryskać roztworem chlorofosu (20 gramów na 1 wiadro wody). W celach profilaktycznych, zanim zacznie się wypływ soków, drzewo należy potraktować Nitrafenem.

Głóg

Głóg to motyl, który zjada nektar z kwiatów tej rośliny, podczas gdy na przedniej powierzchni liści układa składanie jaj, a pojawiające się gąsienice zjadają liście i pąki. Aby zlikwidować głóg, przed kwitnieniem i na jego końcu należy spryskać drzewo roztworem chlorofosu lub karbofosu (na 1 wiadro wody 20 gramów).

Skala jabłka w kształcie przecinka

Tarczka jabłoniowa to mały owad ssący, który wysysa soki roślinne z łodyg i liści. Aby go zniszczyć, konieczne jest spryskanie drzewa Karbofosem, Fufanonem, Aktarą lub Aktellik.

Rodzaje i odmiany głogu ze zdjęciami i nazwami

Spośród wielu gatunków takiej rośliny najpopularniejszym jest kłujący głóg. Rodzaje najczęściej uprawiane przez ogrodników zostaną opisane poniżej..

Gruszka głogu (Crataegus phaenopyrum)

W przeciwieństwie do innych gatunków, ten ma trójłopatkowe płytki liściowe, które są zewnętrznie podobne do liści kaliny. W warunkach naturalnych występuje na środkowym zachodzie Stanów Zjednoczonych. Wysokość takiej rośliny wynosi około 12 metrów, długość prostych cierni to około 50 mm. Kwiaty są częścią łusek wielokwiatowych. Owoce o średnicy do 0,5–0,8 cm są ciemnoczerwone. Na średnich szerokościach geograficznych gatunek ten nie jest uprawiany, ponieważ ma niską odporność na mróz..

Głóg miękkawy (Crataegus submollis) lub półmiękki głóg

To typowy przedstawiciel flory Ameryki Północnej. Wysokość tego głogu wynosi około 8 metrów. Bujna korona ma kształt namiotu. Ciemnozielone liściaste płytki są jajowate i zawierają 3 lub 4 pary ostrzy. Początkowo na powierzchni liści występuje pokwitanie, ale z czasem pozostaje tylko wzdłuż żył. Jesienią liście stają się brązowoczerwone. Średnica dużych kwiatów osiąga 25 mm, są na długich cienkich szypułkach. Są zebrane w tarczach o dziesięciu do piętnastu kwiatach z pokwitaniem ogoniastym. Owoce czerwono-pomarańczowe osiągają około 20 mm średnicy. Ich żółty miąższ jest mączysty i bardzo smaczny. Podczas owocowania takie drzewo jest najbardziej dekoracyjne. Uprawiany od 1830 roku.

Głóg Pinnacle (Crataegus pinnatifida)

Często gatunek ten nazywany jest chińskim, ponieważ w warunkach naturalnych występuje w Primorye, północno-wschodnich Chinach, regionie Amur i Korei. Roślina ta charakteryzuje się wilgocią, mrozoodpornością, niewymagającą składem gleby. Wysokość silnie rozgałęzionego drzewa z rozłożystą koroną wynosi 4–6 metrów. Kolor kory jest ciemnoszary, jest na niej kilka kolców, dochodzących do 20 mm długości. Małe ciemnozielone błyszczące blaszki liściowe są pierzasto wycięte. Owoce ciemnoczerwone osiągają średnicę 1,7 cm i mają kształt kulisty lub gruszkowaty. Na ich powierzchni znajduje się wiele małych białych brodawek. Roślina zachowuje swój efekt dekoracyjny przez cały sezon. Uprawiany od 1860 roku.

Ostroga głogowa (Crataegus crus-galli) lub „ostroga koguta”

Gatunek ten pochodzi ze wschodniej części Stanów Zjednoczonych, preferuje natomiast wzrost na obrzeżach, w dolinach rzecznych, a także na zboczach gór i dolin. Wysokość takiego drzewa waha się od 6 do 12 metrów. Kształt korony szeroko rozłożysty. Na powierzchni opadających gałęzi znajduje się wiele lekko zakrzywionych cierni, osiągających 10 centymetrów długości, na zewnątrz przypominają ostrogi koguta. Całe blaszki liściowe osiągają od 8 do 10 centymetrów długości, są skórzaste, nagie i mają wydłużony odwrotnie jajowaty kształt z ostrymi zębami nierównomiernie rozmieszczonymi wzdłuż krawędzi. Są pomalowane na ciemnozielony kolor, który jesienią zmienia się w intensywny pomarańczowy. Kwiatostany tarczy składają się z 15–20 kwiatów o średnicy do 20 mm i są pomalowane na biało. Dojrzewanie owoców obserwuje się w trzeciej dekadzie września. Nie spadają z drzewa przez całą zimę i można je pomalować na różne odcienie kolorów od matowej czerwieni po zielono-białą. Gatunek ten wyróżnia się odpornością na suszę, dobrze znosi też warunki miejskie. Jednak jego zimotrwalosc nie jest bardzo wysoka. Uprawiany od 1656 roku.

Głóg zielono-mięsny (Crataegus chlorosarca)

W naturze gatunek ten występuje w lasach Sachalinu, Japonii, Kamczatki i Kurylów. Jest to krzew o wysokości 4-6 metrów. Stare gałęzie i pień pokryte są szarą korą, a młode łodygi są ciemnofioletowe, na powierzchni znajdują się kolce, osiągające długość 1,5 cm, blaszki liściowe jajowate klapowane mają ostry koniec i szeroką podstawę. Ich powierzchnia może być naga lub owłosiona, podczas gdy stos jest gruby na seamy powierzchni arkusza i rozrzucony z przodu. Gęste kwiatostany corymbose składają się z białych kwiatów z ciemnymi pylnikami pręcików. Owoce kuliste są pomalowane na czarno, a ich smaczny miąższ ma zielony kolor, dlatego gatunek ten nazywany jest zielonym mięsem. Uprawiany od 1880 roku.

Głóg pospolity (Crataegus monogyna)

W warunkach naturalnych gatunek ten można znaleźć w południowych regionach europejskiej części Rosji, na Kaukazie iw Azji Środkowej. Gatunek ten jest bardzo podobny do kłującego głogu, ale różni się tym, że kwiaty są pomalowane na jasnoróżowy odcień, a także w szybkim wzroście. Długość życia tego gatunku waha się od 200 do 300 lat. Wysokość takiej rośliny wynosi 3–6 metrów, ale przy sprzyjających warunkach może być wyższa. Symetryczna korona ma zaokrąglony kształt bioder. Na powierzchni nagich łodyg znajdują się kilkucentymetrowe kolce. Blaszki liściowe mają kształt jajowaty lub rombowy. Kwiatostany zawierają od 10 do 18 kwiatów. Wewnątrz płodu jest tylko jedna kość. Istnieją formy z podwójnymi kwiatami w kolorze biało-różowym. Najpopularniejsze formy ogrodowe:

• piramidalny - korona ma kształt piramidy;
• płacz - gałęzie rośliny są opuszczone w dół;
• karmazynowy - pojedyncze kwiaty są ciemnoczerwone;
• różowy płacz - krzew z opadającymi gałęziami i różowymi kwiatami;
• różowy - na powierzchni różowych płatków są białe paski;
• biała frotte - kwiaty pełne są białe;
• zawsze kwitną - bardzo wdzięczny krzew kwitnie przez całe lato;
• liściaste - pierzaste płytki liściowe są głęboko wycięte;
• biały i pstrokaty - kolor blaszek liściowych jest zróżnicowany;
• bezcierniowy.

Odmiana Rosea Flore Pleno została uzyskana przez hybrydyzację, taka roślina ma ciemnoróżowe podwójne kwiaty.

Głóg kolczasty

Szczegółowy opis tego gatunku znajduje się na początku artykułu. Najpopularniejsze są następujące formy dekoracyjne:

• Dwubarwny - białe kwiaty mają czerwoną obwódkę;
• Pauli - Błyszczące kwiaty frotte są pomalowane na szkarłatny czerwony;
• złoty i dębowy - owoce koloru żółtego.

Dość popularne są również takie odmiany jak:

1. Czołgaj się szkarłat. Wysokość takiej dekoracyjnej odmiany wynosi od 3 do 4 metrów. Korona jest szeroka i asymetryczna. Kwiaty frotte mają karminowy kolor. Przednia powierzchnia blaszek liściowych o trzech do pięciu klapach jest ciemnozielona, ​​a tylna jest jaśniejsza. Owoce brązowoczerwone są lekko posrebrzane i mają kształt jajowaty lub kulisty.
2. Arnold. Ta odmiana o dużych owocach ma grube, przegubowe łodygi pokryte szorstką jasnoszarą korą. Płytki liściowe są zaokrąglone, a kolce osiągają 90 mm długości. Tarcze składają się z białych kwiatów. Wewnątrz owocu znajdują się 3 lub 4 nasiona, a ich smak jest słodko-kwaśny.

Oprócz tych gatunków uprawiane są również: głóg ałtajski, krymski, szkarłatny, wachlarzowaty, dauryński, dulliński, krwistoczerwony lub syberyjski, okrągłolistny, zielonozielony, pięciosłupkowy, wielkokwiatowy, lub duży-kolczasty, Maksimowicz, Pontic, Poyarkova, riverine.

Właściwości głogu: szkoda i korzyść

Przydatne właściwości głogu

Głóg jest stosowany w medycynie od początku XVI wieku jako środek ściągający, pomagał przy chorobach jelit. Herbatę z liśćmi i kwiatami tej rośliny zaczęto stosować od XIX wieku do oczyszczania krwi. Od początku XX wieku zarówno kwiaty, jak i owoce tej kultury zaczęto stosować w chorobach układu krążenia..

Należy jednak pamiętać, że różne rodzaje głogu różnią się mocą leczniczą. Właściwości lecznicze silnie wyrażają się w takich gatunkach jak: głóg krwistoczerwony, pospolity, daurian, zielonowocowy, pięciosłupkowy i monopest. Do produkcji produktów leczniczych wykorzystuje się owoce i kwiaty tej rośliny. Owoce zawierają cukry, a większość z nich to fruktoza, dlatego mogą je jeść nawet osoby z cukrzycą. Owoce zawierają również różne substancje biologicznie czynne: triterpen, a także kwas winowy, kawowy, chlorogenowy i cytrynowy, acetylocholinę, cholinę, kwercetynę, garbniki, fitosterole, olej tłuszczowy, sorbitol oraz witaminy A, P i C.

Stosowanie głogu wpływa pozytywnie na pracę serca, a zarówno owoce, jak i produkty na ich bazie nie mają niepożądanych skutków ubocznych. Głóg polecany jest dla osób starszych w celach profilaktycznych, ponieważ pomaga wzmocnić serce, zapobiega zmianom w naczyniach wieńcowych, a także prowadzi do przyspieszenia przepływu krwi, stabilizacji i normalizacji ciśnienia krwi, łagodząc drażliwość, zmęczenie i niepokój.

Najbardziej znanym lekarstwem na bazie tej rośliny jest nalewka. Istnieją 2 sposoby samodzielnego ugotowania:

1. 100-150 gram suszonych owoców należy dokładnie zmiażdżyć drewnianą zaprawą. Powstałą masę wlewa się do szklanego naczynia, do którego wlewa się litr wódki (alkoholu). Szczelnie zamknięte naczynie wyjmuje się w chłodnym i ciemnym miejscu, w którym powinno znajdować się przez 21 dni. Nalewka jest filtrowana przez gazę.
2. 100 gramów świeżo zebranych kwiatów należy umieścić w szklanym naczyniu, do którego wlewa się litr wódki lub alkoholu. Szczelnie zamknięte naczynie wyjmuje się w ciemnym i chłodnym miejscu na 1,5 tygodnia. Odcedź nalewkę.

Przeciwwskazania

Hawthorn nie powinien być stosowany w okresie ciąży, kobiet karmiących i pacjentek z hipotonią. Jest również przeciwwskazane w przypadku indywidualnej nietolerancji. Jeśli możesz użyć głogu, pamiętaj, że nawet bardzo przydatny środek może zaszkodzić, jeśli go nadużyjesz.