Jarzębina

Rowan (Sorbus) to rodzaj drzewiastych roślin z plemienia Apple, które należy do rodziny Pink. Według informacji z różnych źródeł, rodzaj ten łączy 80–100 gatunków. Jarzębina czerwona lub zwyczajna (Sorbus aucuparia) to drzewo owocowe i gatunek z rodzaju Rowan, rozpowszechnione niemal w całej Europie, na Kaukazie iw Azji Mniejszej. Gatunek ten ma rozległy zasięg, który sięga nawet dalekiej północy. W górach jarzębina czerwona rośnie w postaci krzewów, gdy dochodzi do granicy wegetacji. Naukowa nazwa rodzaju „sorbus” pochodzi z języka celtyckiego, w tłumaczeniu oznacza „gorzki, cierpki”, kojarzy się ze smakiem jagód. Nazwa gatunku pochodzi od łacińskiego słowa, które tłumaczy się jako „ptak” i „złapać”. Faktem jest, że jagody tej rośliny uwielbiają jeść ptaki, więc ludzie używali ich jako przynęty.

Takie drzewo było częścią kultury Skandynawów, Słowian i Celtów. Wierzyli, że jarzębina posiada magiczne moce. Tak więc roślina ta pomagała wojownikom w bitwach, a także zapewniała ochronę przed czarami i światem umarłych. Jeśli spojrzysz na owoc tej rośliny od dołu, będzie on podobny do jednego z bardzo starożytnych pogańskich symboli ochrony - pięcioramiennej gwiazdy równobocznej. Podczas ślubu w butach małżonków wkładano liście jarzębiny. Z jej drewna wytwarzano wędrowne laski. Taka roślina została posadzona niedaleko domu, a jeśli została zniszczona lub uszkodzona, to był to wyjątkowo zły omen.

Jarzębina to krzew lub drzewo, którego wysokość nie przekracza 12 metrów. Kształt korony jest okrągły, na powierzchni czerwono-szarej łodygi występuje pokwitanie. U dojrzałych drzew kora jest gładka i błyszcząca, ma kolor brązowo-szary lub szaro-żółty. Niesparowane naprzemienne płytki liściowe mają około 20 centymetrów długości, zawierają od 7 do 15 spiczastych wydłużonych liści z ząbkowaną krawędzią, ich przednia powierzchnia jest matowa, zielona, ​​a tył jest pomalowany na jaśniejszy odcień i ma pokwitanie. Jesienią liście zmieniają kolor na czerwono-złote odcienie..

Końcowe bujne kwiatostany corymbose mają średnicę około 10 centymetrów, składają się z dużej liczby białych kwiatów o nieprzyjemnym zapachu. Owocem jest soczyste czerwono-pomarańczowe jabłko o średnicy do 10 mm. Takie drzewo kwitnie w maju - czerwcu. Jagody w pełni dojrzewają w ostatnich tygodniach okresu letniego lub pierwszych - jesienią.

Podczas sadzenia należy pamiętać, że taka kultura reaguje wyjątkowo negatywnie na zawartość dymu i gazów w powietrzu, a także na bagienną i stojącą wodę w ziemi..

Drewno jarzębiny wyróżnia się elastycznością i twardością, jest bardzo łatwe w obróbce. W starożytności był używany do robienia run i wrzecion. Jagody tej kultury służą do produkcji barwników do tkanin..

Sadzenie jarzębiny w otwartym terenie

Ponieważ jarzębina jest dość wysoka, zaleca się sadzenie jej na skraju ogrodu, w tym przypadku nie spowoduje to zacienienia terenu. Najlepsza jest gleba odżywcza (glina lekka do średniej, dobrze utrzymująca wodę), ale jarzębina może być również uprawiana na glebach mniej żyznych. Zaleca się sadzenie wiosną przed rozpoczęciem przepływu soków lub jesienią - podczas opadania liści. Aby zebrać dobre zbiory, zaleca się posadzić na miejscu kilka roślin różnych odmian jednocześnie..

Kupując sadzonki, należy dokładnie zbadać ich system korzeniowy, zwrócić uwagę na to, że musi być całkowicie zdrowy i dobrze rozwinięty. Rozwinięty system korzeniowy ma 2 lub 3 gałęzie, które osiągają ponad 0,2 m. Nie zaleca się zakupu sadzonki o wysuszonych i zwietrzałych korzeniach. Zbadaj korę, nie powinna być pomarszczona, ale raczej gładka. Oderwij mały kawałek kory z rośliny; jeśli jej wewnętrzna strona jest brązowa, sadzonka może być martwa. W normalnej, żywej roślinie będzie miała zielony kolor. Przed sadzeniem roślinę należy przygotować, w tym celu należy wyciąć wszystkie zranione, wysuszone i uszkodzone przez choroby łodygi i korzenie. Jeśli jarzębina zostanie posadzona jesienią, wszystkie blaszki liściowe zostaną odcięte od gałęzi i należy starać się nie uszkodzić pąków w zatokach.

Należy zachować odległość od 4 do 6 metrów między sadzonkami, taka sama odległość powinna być między jarzębiną a innymi drzewami w ogrodzie. Średnica i głębokość dołu może wahać się od 0,6 do 0,8 m. Przed sadzeniem należy przygotować mieszankę gleby, która powinna składać się z 5 kilogramów wierzchniej warstwy gleby i kompostu torfowego, 200 gramów superfosfatu, 2-3 łopaty zgniłego obornik i 100 gramów popiołu drzewnego ... Wszystko dobrze wymieszaj. Wypełnij dół fundamentowy 1/3 tej mieszanki gleby, a następnie połowę wypełnij zwykłą ziemią. Następnie do dołu wlewa się 10 litrów wody. Poczekaj, aż płyn zostanie całkowicie wchłonięty przez glebę.

System korzeniowy rośliny należy zanurzyć w zacierze gliniastym, a następnie natychmiast zainstalować w środku dołu, który jest pokryty ziemią z górnej warstwy lub pozostałościami mieszanki gleby. Kiedy roślina jest sadzona, powierzchnię gleby wokół niej należy zagęścić, a następnie dobrze podlać. Drzewo należy sadzić o 20–30 mm głębiej niż było to uprawiane w szkółce. Po całkowitym wchłonięciu płynu po nawadnianiu do kręgu pnia, jego powierzchnię należy pokryć warstwą ściółki (torf, trawa, trociny, próchnica, siano, słoma lub inny materiał organiczny), której grubość może wahać się od 5 do 10 centymetrów.

Pielęgnacja jarzębiny

W uprawie jarzębiny nie ma nic niezwykłego. Aby zapewnić normalny wzrost i rozwój rośliny, należy ją podlewać, odchwaszczać, poluzować powierzchnię gleby, ciąć, karmić i przetwarzać w walce ze szkodnikami i chorobami w odpowiednim czasie..

Takie drzewo wymaga podlewania tylko podczas długotrwałej suszy. Należy pamiętać, że roślina wymaga obowiązkowego podlewania na samym początku sezonu wegetacyjnego i po posadzeniu w otwartej glebie i kolejne 15–20 dni przed zbiorem, a następnie 2-3 tygodnie. Zaleca się wykonanie rowków wzdłuż obwodu koła pnia, do którego wlewa się wodę podczas nawadniania. Na 1 drzewo na jedno nawadnianie pobiera się od 20 do 30 litrów wody, natomiast końcowa objętość użytej cieczy zależy od stanu i składu gleby, a także od wieku samej kaliny.

Powierzchnię koła tułowia należy poluzować na początku okresu wiosennego, latem zabieg ten przeprowadza się 2 do 3 razy. Po zebraniu całego plonu należy poluzować powierzchnię koła pnia. Najłatwiej jest poluzować glebę następnego dnia po deszczu lub podlewaniu. Podczas poluzowywania musisz wyciągnąć wszystkie chwasty. Po poluzowaniu kręgu pnia jego powierzchnię należy ponownie przykryć warstwą ściółki.

Aby jarzębina była bardziej produktywna, będzie potrzebować karmienia systemowego. Począwszy od trzeciego roku wzrostu do gleby pod roślinę wprowadza się humus lub kompost - od 5 do 8 kilogramów i saletrę amonową - 50 gramów. Na początku czerwca pod drzewem wsypujemy 1 wiadro ptasich odchodów (1:10) lub dziewanny (1: 5). Roztwór Agrolife można zastosować zamiast nawozu organicznego. W ostatnich tygodniach letnich 100 gramów superfosfatu i 500 miligramów popiołu drzewnego należy dodać do kręgu pnia.

Przycinanie przeprowadza się na samym początku okresu wiosennego, przed przebudzeniem pąków. Konieczne jest wycięcie wszystkich wysuszonych, chorych i rosnących pędów wewnątrz korony, a także tych, które odchodzą pod kątem prostym. Te odmiany, które owocują na zeszłorocznych łodygach, będą wymagały przerzedzenia i lekkiego skrócenia gałęzi. Jeśli owocowanie obserwuje się na różnych typach formacji owocowych, wówczas takie drzewa będą wymagały okresowego przerzedzania i odmładzania pierścienia, a także skracania gałęzi szkieletowych.

Najważniejszym celem przycinania jarzębiny jest lepsze i równomierne doświetlenie korony jarzębiny, co ma niezwykle pozytywny wpływ na plonowanie rośliny. Ze względu na to, że takie drzewo ma piramidalny kształt korony, gałęzie rosną pod ostrym kątem do pnia, co czyni je bardziej kruchymi. Tworząc gałęzie szkieletowe, musisz upewnić się, że są wyprowadzone pod kątem rozwartym lub prostym.

Jeśli roślina wykazuje słaby wzrost, będzie wymagać przycinania przeciwstarzeniowego. Wykonany jest z drewna dwu- lub trzyletniego, w wyniku czego aktywowany jest wzrost nowych pędów..

Choroby i szkodniki

W maju lub czerwcu należy dokładnie zbadać jarzębina, ponieważ w tym czasie mogą pojawić się pierwsze objawy choroby lub uszkodzenia przez szkodliwe owady. Roślina ta jest podatna na następujące choroby: antraknoza, przegroda, brązowe i szare plamy, mączniak prawdziwy, monolioza, parch, rdza, nekroza (czarna, nektria i cytosporowata) oraz wirusowa mozaika pierścieniowa. Jeśli roślina została posadzona całkowicie zdrowo, a podczas sadzenia i pielęgnacji przestrzegano wszystkich zasad techniki rolniczej tej kultury, to jarzębina może w ogóle nie zachorować. Faktem jest, że tylko osłabione drzewa są podatne na choroby. Jednak mimo wszystko konieczne jest okresowe sprawdzanie jarzębiny, aby w razie potrzeby rozpocząć leczenie w odpowiednim czasie.

Wszelkie rodzaje martwicy, a także mozaiki, są chorobami nieuleczalnymi. W związku z tym musimy starać się, aby drzewo nie zachorowało, dlatego konieczne jest podjęcie szeregu środków zapobiegawczych. Konieczne jest bardzo odpowiedzialne podejście do wyboru materiału do sadzenia, miejsce będzie wymagało przygotowania przed siewem, którego celem jest zniszczenie patogenów. Ponadto, gdy pojawiają się szkodniki przenoszące wirusy, należy się ich pozbyć tak szybko, jak to możliwe, a także bardzo ważne jest, aby koło przy pniu było zawsze czyste. Nie zapomnij o okresowych badaniach jarzębiny, ponieważ każda choroba jest łatwiejsza do wyleczenia na początkowym etapie rozwoju.

Jarzębina cierpi na te same choroby, co inne rośliny z rodziny Pink (jabłonie, śliwki, gruszki). Ponadto objawy chorób i metody leczenia są takie same..

Na jarzębinie może osadzać się około 60 gatunków kleszczy i innych szkodliwych owadów, które uszkadzają łodygi, jagody, nasiona, blaszki liściowe, kwiaty i pąki drzew. Większość z tych szkodników może osiedlić się na różnych uprawach owoców z rodziny Pink. Najczęściej na jarzębinie osiadają:

1. Wołki. Do ich niszczenia służy Karbofos..
2. Chrząszcze kora. Aby się ich pozbyć, roślinę należy spryskać Confidorem, Aktarą i Lepidocide.
3. Ćmy. Aby wytępić te szkodniki, stosuje się Karbofos, Chlorophos lub Cyanox.
4. Roztocza jarzębiny. Kiedy się pojawią, drzewo jest opryskiwane koloidalną siarką.
5. Ćma jarzębina. Są niszczone przez Chlorofos.
6. Mszyca jabłoniowa. Aby go zniszczyć użyj Decis lub Actellik.
7. Tarcze. Możesz się ich pozbyć, jeśli spryskasz jarzębina 30 plusem.
8. Motyle z jabłek. W celu ich eksterminacji stosuje się napar z gorczycy białej. Aby go przygotować, musisz połączyć 1 litr wody i 10 gramów proszku musztardowego, wszystko miesza się i pozostawia na 24 godziny. Przed użyciem infuzję należy rozcieńczyć wodą w stosunku 1: 5.

Aby zapobiec szkodnikom, drzewo należy spryskać liście przed rozpoczęciem przepływu soków; w tym celu stosuje się roztwór siarczanu miedzi (na 1 wiadro wody 100 gramów). Spryskiwanie jarzębiny i powierzchni koła pnia Nitrafenem, które przeprowadza się wiosną, jest również dość skuteczne. Ponadto, aby zapobiec upadkowi, konieczne jest zgarnięcie wszystkich liści z miejsca i zniszczenie go, podczas gdy gleba w kręgach przy pniu jest wykopywana.

Rozmnażanie jarzębiny

Do rozmnażania jarzębiny czerwonej stosuje się metodę wegetatywną i generatywną (nasienną). Z nasion najczęściej uprawiany jest gatunek jarzębiny. Nasiona wysiewa się jesienią. Najpierw wyjmuje się je z owoców i wymywa z resztek miazgi, a następnie zakopuje w ziemi o 0,5–1 cm. Z góry powierzchnię upraw należy przykryć warstwą ściółka (suszone opadłe liście). Jeśli siew nasion zaplanowano na wiosnę, będą wymagały stratyfikacji. Aby to zrobić, łączy się je z grubym piaskiem w stosunku (1: 3), następnie mieszaninę należy przechowywać w temperaturze pokojowej przez 4-8 tygodni, a następnie odkładać na półce w lodówce na warzywa na 3-4 miesięcy. Pojawiające się sadzonki wymagają systematycznego podlewania i pielenia, a także spulchniania powierzchni gleby wokół nich. Sadzonki przesadza się do szkoły jesienią. Drzewo uprawiane w sposób generatywny zaczyna owocować w wieku 4-5 lat.

Do rozmnażania cennych odmian jarzębiny stosuje się metody wegetatywne, np .: sadzonki zielone i zdrewniałe, szczepienia, odkłady i pędy. Jako podkładkę do szczepienia sadzonek odmianowych zaleca się pobranie sadzonki jarzębiny Nevezhinsky, zwykłej lub morawskiej wyrosłej z nasion. Szczepienie należy przeprowadzić w pierwszych dniach kwietnia, kiedy właśnie rozpoczął się przepływ soków oraz w lipcu lub sierpniu. Konieczne jest zdjęcie opatrunku z miejsca szczepienia po 20 dniach. Wierzch podkładki należy przyciąć, pozostawiając cierń. To do tego ciernia musisz zawiązać rosnący pęd odmianowy.

Jeśli jarzębina jest zakorzeniona samodzielnie, do jej rozmnażania można użyć pędów. Zielone sadzonki nie ukorzeniają się bardzo dobrze, średnio 4,5–6 sadzonek na 10, a zdrewniałe sadzonki ukorzeniają się gorzej niż zielone sadzonki.

Rodzaje i odmiany jarzębiny ze zdjęciami i opisami

Większość gatunków jarzębiny uprawiana jest przez ogrodników. Większość z tych gatunków to owoce, ale są też ozdobne.

Jarzębina bez czarnego bzu (Sorbus sambucifolia)

W warunkach naturalnych gatunek ten występuje w Japonii i na terytorium Chabarowska, a także na Sachalinie, Kamczatce i Kurylach. Ten spektakularny krzew osiąga wysokość 250 cm Niezbyt gęsta korona może być okrągła lub jajowata. Proste, nagie łodygi ciemnobrązowego koloru mają niebieskawe naloty na powierzchni, szare gałęzie z dobrze widocznymi przetchlinkami. Niesparowane blaszki liściowe osiągają 18 centymetrów długości i mają lancetowate przylistki. W skład blaszek liściowych wchodzi od 7 do 15 ostro ząbkowanych liści o owalnym kształcie i ciemnozielonym kolorze, są one błyszczące i prawie nagie, umieszczone na ogonkach o jasnoczerwonym kolorze. Złożone kwiatostany corymbose składają się z kwiatów o średnicy około 15 mm i białym lub jasnoczerwonym kolorze. Na powierzchni gałązek i szypułek pojawia się pokwitanie o jasnoczerwonym kolorze. Jagody jadalne są soczyste, mają głęboki czerwony kolor i kulisty kształt, mają piętnastomilimetrową średnicę i słodko-kwaśny smak. Nie mają też goryczy i mają bardzo przyjemny zapach. Owoce mogą spaść z gałęzi dopiero wiosną. Roślina ta jest mało wymagająca dla gleby, odporna na suszę i mróz.

Rowan glogovina (Sorbus torminalis) lub lecznicza bereka

W naturze gatunek ten można znaleźć na Krymie, Europie Zachodniej, Kaukazie, południowo-zachodniej Ukrainie i Azji Mniejszej. Taki jarzębina rośnie w niezbyt dużych grupach lub pojedynczo. Takie drzewo może osiągnąć wysokość 25 metrów. Jego pień pokryty jest ciemnoszarą korą z podłużnymi pęknięciami. Kora w kolorze oliwkowym na młodych pędach. Proste, szeroko jajowate blaszki liściowe osiągają 18 cm długości, sercowate i zaokrąglone u podstawy, są również spiczaste, na wierzchołku znajduje się od 3 do 5 płatów. Przednia powierzchnia liści jest ciemnozielona, ​​błyszcząca, a tylna jest owłosiona. Jesienią kolor liści zmienia się na żółty lub pomarańczowy. Kwiatostany corymbose luźne, osiągające 8 centymetrów średnicy, składają się z małych (o średnicy około 10 mm) białych kwiatów. Jagody zaokrąglone, osiągające średnicę 1,8 cm, mają bladoczerwony lub pomarańczowy kolor, który stopniowo zmienia się w brązowy. Mączysta miazga ma słodko-kwaśny smak. Gatunek ten jest bardzo odporny na mróz, ale nie jest odporny na suszę. Istnieją 2 kształty ozdobne:

• z owłosionymi liśćmi;
• z pierzasto wyciętymi blaszkami liściowymi.

Jarzębina domowa (Sorbus domestica) lub jarzębina wielkoowocowa (krymska)

W warunkach naturalnych gatunek ten występuje w południowej części Europy Zachodniej i na Krymie, preferuje wzrost w zaroślach lasów liściastych pojedynczo lub w grupach. Roślina rośnie wolno i osiąga wysokość 15 metrów. Kształt korony jest szerokopiramidalny lub kulisty. U młodej rośliny kora pokrywająca pień jest już złamana. Ale łodygi są prawie nagie, gładkie i błyszczące. W skład nieparzystopierścieniowo złożonych blaszek liściowych, osiągających 18 centymetrów długości, wchodzą gładkie, błyszczące, ostro ząbkowane liście lancetowate, pomalowane na zielono i mające długość około 50 mm. Kwiatostany owłosione o szerokich piramidach, rozgałęzione, o średnicy około 10 centymetrów, składają się z kwiatów o średnicy do 15 mm i są pomalowane na biało lub jasnoróżowo. Jagody podłużne, jajowate lub gruszkowate, osiągające 30 mm średnicy, mogą być żółtozielone, czerwone lub brązowe, mają mączny, pachnący, lekko słodkawy miąższ, który zawiera wiele kamienistych komórek. Taka roślina jest odporna na szkodniki, suszę i mróz. Istnieją 2 formularze:

• w kształcie gruszki;
• w kształcie jabłka.

Jarzębina okrągłolistna (Sorbus aria) lub aria lub pudrowy jarzębina

W naturze gatunek ten występuje w Karpatach oraz w górach Europy Środkowej i Południowej. Wysokość takiego energicznego drzewa wynosi około 12 metrów. Kształt korony jest szerokopiramidalny. Pień pokryty jest brązowoczerwoną lub brązowawą korą, na powierzchni łodyg występuje owłosienie owłosione. Skórzane całe blaszki liściowe o zaokrąglonym eliptycznym kształcie są ostro podwójnie ząbkowane wzdłuż krawędzi. Podczas otwarcia liście są biało-filcowe, a przednia powierzchnia liści zmienia kolor na zielony. Jesienią kolor liści zmienia się na różne odcienie brązu, przez co jarzębina na zewnątrz wygląda jak olcha. Łuski o średnicy do 8 cm składają się z białych kwiatów. Jadalne jagody o kulistym kształcie osiągają średnicę 15 mm, są barwy czerwono-pomarańczowej lub różowo-pomarańczowej. Słodko-kwaśny miąższ nie jest tak smaczny jak odmiany o słodkich owocach. Uprawiany od 1880 r. Występuje kilka form ogrodowych:

1. Dekaisne. Kwiaty i blaszki liściowe tej formy mają większy rozmiar.
2. Jadalny. Kształt blaszek liściowych jest eliptyczny lub podłużny. Jagody takiej rośliny są nieco większe niż jagody głównego gatunku..
3. Chrysophylla. Liście są bladożółte przez cały sezon. Jesienią żółknie tłusto.
4. Manifiki. Podczas otwarcia blaszki liściowe są śnieżnobiałe, latem ich przednia powierzchnia zmienia kolor na zielony. Jesienią ich kolor zmienia się na brązowy. Czerwone jagody na powierzchni mają pokwitanie w postaci białego stosu.
5. Majestatyczny. Wysokość takiej rośliny wynosi około 15 metrów. Nie tworzy jagód.

Hybryda jarzębiny (Sorbus x hybrida)

Roślina ta jest naturalną hybrydą jarzębiny pośredniej i czerwonej. W warunkach naturalnych gatunek ten występuje w Europie Północnej. Złożone płytki liściowe łączą proste pierzaste i klapowane liście. Przednia powierzchnia liści jest zielona i naga, a strona seamy ma bladoszary lub białawy pokwit. Ogrodnicy uprawiają jeszcze tylko jedną hybrydę - odmianę Turyngii, którą uzyskano przez skrzyżowanie jarzębiny okrągłolistnej i jarzębiny czerwonej. Na tym drzewie, w porównaniu z jarzębiną hybrydową, ostrza na blaszkach liściowych nie są tak mocno ścięte, za to są bardziej tępe i szersze.

Jarzębina zwyczajna (czerwona)

Szczegółowy opis tego gatunku znajduje się na początku artykułu. Posiada dużą liczbę form dekoracyjnych różniących się od siebie kolorem jagód, kształtem korony i kolorem liści, np .: burka, likier, granat, deser michurin, rosyjski, piramidalny, płaczący, Beisner, Nevezhin, Moravian lub Sweet, Fifeana itp. Wszystkie te formy zachowują swój spektakularny wygląd przez cały sezon wegetacyjny. Szczególną uwagę należy zwrócić na następujące formularze:

1. Nevezhinskaya. Zewnętrznie ta różnorodność i główny widok są bardzo podobne. Rośliny te wyróżniają się tym, że jagody jarzębiny Nevezhinskaya nie mają goryczy i cierpkości, nawet niedojrzałych, gdy główne gatunki mogą jeść owoce dopiero po minięciu pierwszych mrozów.
2. Rowan Moravian, czyli słodki. Występuje naturalnie w Sudetach. Blaszki liściowe są delikatniejsze w porównaniu z innymi odmianami, a kwitnienie takiego jarzębiny zaczyna się nieco później. Kwiatostany mogą czasami zawierać około 150 kwiatów. Jagody czerwono-szkarłatne mają soczysty, pomarańczowy miąższ i słodko-kwaśny smak.
3. Likier. Odmiana ta narodziła się dzięki Michurinowi, w tym celu skrzyżował aronię i jarzębina czerwoną. Kolor jagód jest czarno-fioletowy. Jarzębina ma bardzo wysoką mrozoodporność..
4. Granat. Odmiana powstała w wyniku skrzyżowania głogu wielkoowocowego i jarzębiny czerwonej w 1925 roku. Wysokość takiego drzewa wynosi około 400 cm. Gładkie błyszczące proste blaszki liściowe mają około 17 cm długości. W górnej części liście są całe, eliptyczne lub jajowate, aw dolnej części pierzasto wypreparowane. Jagody bordowe słodko-kwaśne mają wielkość równą wiśniom. Gatunek posiada bardzo wysoką mrozoodporność..
5. Burka. Urodzony w 1918 roku podczas krzyżowania jarzębiny czerwonej i alpejskiej. Ciemnozielone proste płytki liściowe są pierzasto rozcięte i lekko owłosione. Podłużne, brązowo-czerwone jagody są średniej wielkości. Jarzębina pozostaje bardzo piękna przez cały sezon.
6. Deser Michurinskaya. Jest to hybryda likieru jarzębiny i nieszpułki niemieckiej. Wysokość drzewa to tylko 300 cm, korona jest szeroka. Niesparowane złożone płytki liściowe osiągają 18 centymetrów długości, składają się z 6 lub 7 par zielonkawych liści, których seamy powierzchnia jest lekko owłosiona. Średniej wielkości, ciemnoczerwone jagody są bardzo podobne kształtem do jagód niesplik. Drzewo ma wysoki efekt dekoracyjny i mrozoodporność..

Ogrodnicy uprawiają również odmiany jarzębiny, takie jak: mieszana, pośrednia lub szwedzka, olcha, Köhne, Vilmorena, Amur i inne.

Najlepsze odmiany jarzębiny czerwonej

1. Koralik. Roślina jest średniej wielkości. Jagody są soczyste i smakują podobnie do żurawiny.
2. Vefed. Odmiana o słodkich owocach charakteryzuje się wysoką wydajnością i mrozoodpornością. Przeznaczenie tej odmiany na stół i deser. Różowo-żółte owoce są bardzo efektowne.
3. Słoneczny. Odmiana niezmiennie owocna. Jagody ciemnopomarańczowe z rumieńcem czerwieni są bardzo smaczne i świeże, zmielone z cukrem pudrem.
4. Sorbinka. Odmiana wyróżnia się plennością i mrozoodpornością. Jagody są czerwone i duże i można je jeść na świeżo lub wykorzystać do przetworzenia.

Bardzo popularne są również takie odmiany jarzębiny czerwonej jak: Kirsten Pink, Red Tip, Carpet of Gold, White Max, Shimi Glow, Leonard Springer, Fastigiata, Integerrima, Jermins, Titan itp..

Rowan w projektowaniu krajobrazu

Jarzębina w projektowaniu krajobrazu może odgrywać drugorzędną lub główną rolę. Altany i łuki zdobi płacząca jarzębina, sadzi się ją również na trawniku lub na skraju lasu, z dala od innych drzew, jak solniczka.

Taka roślina świetnie prezentuje się w grupie z innymi krzewami i drzewami, np. Ze świniami, spireą, śniegowcem czy berberysem. Jarzębina dobrze komponuje się również z drzewami iglastymi (tuja, sosna, jodła czy świerk). Szczególnie jesienią, kiedy pstrokata jarzębina prezentuje się bardzo efektownie na niebieskawym lub zielonym tle drzew iglastych.

Roślinę tę można również obsadzić drzewami liściastymi: lipą, topolą czarną, klonem, jesionem i wierzbą białą. Większość gatunków jarzębiny jest w stanie uwydatnić spektakularność kaliny, jarzębiny, wiciokrzewu i róży pomarszczonej. Z jarzębiny krzewiastej można stworzyć żywopłot, na którym świetnie będą wyglądać wieloletnie kwiaty. Wybierając miejsce do sadzenia takiej kultury, nie należy zapominać, że niezwykle negatywnie reaguje na zanieczyszczone i zadymione powietrze, które jest nieodłączne w miastach..

Właściwości jarzębiny: szkoda i korzyść

Przydatne właściwości jarzębiny

W jagodach jarzębiny czerwonej jest dużo witaminy C, zawiera nawet więcej niż w cytrynach. Jagody zawierają również witaminy P, B2, PP, K i E, a także prowitaminę A, glikozydy, aminokwasy, pektyny, goryczkę, garbniki, kwasy organiczne (bursztynowy, cytrynowy i jabłkowy), flawonoidy, jod, potas, magnez, żelazo, miedź, mangan, cynk, alkohole, olejki eteryczne i fitoncydy. Jagody te charakteryzują się działaniem napotnym, hemostatycznym, żółciopędnym i moczopędnym. W Norwegii taka roślina jest stosowana jako środek gojący rany i zmniejszający przekrwienie, na Węgrzech jest stosowany w leczeniu czerwonki, w Bułgarii przy pomocy jagód usuwa się kamienie nerkowe.

Ponieważ jagody zawierają dużo witamin, stosuje się je w celu poprawy stanu organizmu przy cukrzycy, chorobach nerek i wątroby, anemii, hemoroidach, chorobach układu pokarmowego, zwłaszcza przy zapaleniu żołądka, zapaleniu jelita grubego i wrzodzie trawiennym.

Sok z jarzębiny pobudza apetyt, dlatego zaleca się go stosować przy bólach reumatycznych, przemęczeniach, kamicy nerkowej i kamicy pęcherza moczowego. Sok ten ma zdolność eliminowania obrzęków, normalizacji metabolizmu, obniżania poziomu cholesterolu we krwi, zatrzymywania krwawienia i działa przeciwbakteryjnie. Sok jest również wskazany do stosowania w dnie moczanowej, miażdżycy tętnic, osłabieniu, kruchości naczyń włosowatych, nadciśnieniu tętniczym, zaburzeniach rytmu, krwawieniach i nowotworach złośliwych, a także w przypadku zatrucia tlenkiem węgla.

Kwiaty, kora, blaszki liściowe i jagody jarzębiny mają właściwości lecznicze. Nadciśnienie leczy się wywar z kory, ze szkorbutem zaleca się przyjmowanie leku z liści, ponieważ zawierają one dużo witaminy C (więcej niż w jagodach). Preparaty z kwiatów i jagód stosuje się przy chorobach przewodu pokarmowego, zaburzeniach przemiany materii i przeziębieniach..

Taką roślinę można również stosować zewnętrznie na rany, różne stany zapalne, oparzenia i brodawki..

W przemyśle cukierniczym jako surowiec stosuje się jagody jarzębiny, które są środkiem multiwitaminowym. Wykorzystywane są do produkcji słodyczy, likierów, wódek, likierów i likierów, dżemów, marmolady, galaretek, prawoślazu, przetworów i napojów bezalkoholowych.

Nasycony wywar z jagód jarzębiny jest stosowany w medycynie weterynaryjnej do leczenia chorób płuc u zwierząt.

Aby poprawić zdrowie rano, zaleca się stosowanie napoju jarzębinowego, który ma właściwości tonizujące. Wieczorem wlej jedną dużą łyżkę świeżych lub suszonych jagód jarzębiny, berberysu i róży do 3 litrowego termosu. Napełniony jest świeżo przegotowaną wodą i szczelnie zamknięty. Tę herbatę należy pić od rana do pory obiadowej, następnie do termosu ponownie wlewa się wrzątek, czekają do zaparzenia napoju i ponownie piją. Po zakończeniu drugiego drinka wyjmij jagody, dobrze je zmiażdż i włóż z powrotem do termosu wypełnionego świeżo przegotowaną wodą. Możesz użyć jednej porcji jagód 3 razy.

Przeciwwskazania

Jagód jarzębiny nie wolno spożywać osobom, które przeszły zawał serca lub udar, a także cierpią na chorobę wieńcową i zwiększoną krzepliwość krwi. Nie są również zalecane dla osób z wysoką kwasowością żołądka..