Kandyk (erythronium)

Wieloletnia roślina zielna kandyk, zwana także Erythronium, należy do rodziny Liliaceae. Roślinę tę można spotkać w warunkach naturalnych w Europie, Mandżurii, Ameryce Północnej, Południowej Syberii i Japonii. W pismach Dioscoridesa można znaleźć wzmiankę o kandyku, który jest wczesnowiosenną efemeroidą. Karl Linnaeus nadał temu rodzajowi łacińską nazwę, która powstała z greckiej nazwy jednego z gatunków kandyk. A nazwa „kandyk” pochodzi od tureckiego słowa, które oznacza „ząb psa”. Gatunki takie jak kandyk japoński, kaukaski i syberyjski są zagrożone wyginięciem, dlatego zostały umieszczone w Czerwonej Księdze. Ten rodzaj łączy 29 gatunków, z których część jest uprawiana przez ogrodników.

Roślina kandyk ma najczęściej wysokość od 0,1 do 0,3 m, w rzadkich przypadkach osiąga 0,6 m. Kształt cebul jednorocznych jest jajowato-cylindryczny. U podstawy szypułki znajdują się dwie przeciwstawnie ustawione blaszki liściowe ogonków liściowych, których kształt jest wydłużony - lancetowaty, najczęściej na ich powierzchni występuje duża liczba plamek koloru brązowego, ale są też monochromatyczne zielone. Na szczycie szypułki rośnie kwiat z opadającym dużym okwiatem, zawiera 6 liści w kolorze białym, żółtym lub fioletowo-różowym. W niektórych przypadkach na strzale rośnie kilka kwiatów. Kandyk kwitnie w ostatnich dniach kwietnia lub w pierwszych dniach maja. Owocem jest kapsułka w kształcie jajka zawierająca nasiona.

Sadzenie erythronium w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Erythronium, które zaczyna kwitnąć w pierwszych dniach kwietnia, zaleca się sadzić w zacienionym miejscu w północnej części ogrodu pod koronkowymi koronami krzewów i drzew. Ponieważ krzewy kwitną w czasie, gdy na krzakach i drzewach nadal nie ma liści, mają wystarczająco dużo światła słonecznego. Gatunki kwitnące w ostatnich dniach kwietnia sadzimy na słonecznym terenie. Jeśli wszystko zostanie zrobione poprawnie, późne odmiany zaczną kwitnąć wcześniej, a wczesne wręcz przeciwnie, później..

Gleba odpowiednia do sadzenia powinna być torfowa, wilgotna, lekka i lekko kwaśna, jej przybliżony skład to ziemia liściasta, gruboziarnisty piasek i próchnica. Przygotowanie miejsca należy wykonać pół miesiąca przed sadzeniem, w tym celu należy dodać 200 gramów mączki kostnej, 30 gramów azotanu potasu, 100 gramów pokruszonej kredy i 150 gramów superfosfatu na 1 metr kwadratowy powierzchni.

Kandyk jest rozmnażany przez nasiona, a także przez dzieci. Wszystkie gatunki amerykańskie mogą być rozmnażane tylko przez nasiona, oprócz kandyka wielopniowego. Nasiona zbierane są w czerwcu i trzeba bardzo uważać, ponieważ po pełnym dojrzewaniu kapsułki otwierają się, a ich zawartość pojawia się na powierzchni stanowiska, po czym można je dziobać ptaki lub porywać mrówki. Doświadczeni ogrodnicy zalecają odcinanie lekko niedojrzałych torebek nasiennych, po czym umieszcza się je do dojrzewania w dobrze wentylowanym, suchym pomieszczeniu. Wysiew nasion i sadzenie cebul na otwartej glebie przeprowadza się w ostatnich tygodniach letnich.

Zasady lądowania

Przed rozpoczęciem siewu kandyka należy wykonać rowki o głębokości 30 mm, a odległość między nimi powinna wynosić około 100 mm. Następnie dojrzałe nasiona umieszcza się w przygotowanych rowkach, zachowując między nimi odstęp 50 mm. Następnie nasiona należy naprawić. Uprawy wymagają obfitego podlewania. Teren będzie musiał być zakryty tylko wtedy, gdy prognostycy obiecują, że zima będzie mroźna i mało śniegu. Pierwsze sadzonki powinny pojawić się wiosną, natomiast w ostatnich dniach kwietnia ich wysokość powinna wynosić co najmniej 40 mm. W przypadku, gdy sadzonki nie są tak wysokie, oznacza to, że brakuje im składników odżywczych i wody. Pod koniec pierwszego sezonu średnica żarówek wynosi 40 mm, a pod koniec drugiego około 70 mm. W trzecim sezonie ich kształt staje się cylindryczny, po czym same zapadają się w ziemię o 70–100 mm, osiągając średnicę 80 mm. Po raz pierwszy krzewy wyrosłe z nasion kwitną 4-5 lat po pojawieniu się sadzonek.

Można wysiewać nasiona na wiosnę, ale wymagają one wstępnej stratyfikacji. Aby to zrobić, nasiona należy umieścić na półce lodówki na warzywa na 8-12 tygodni, ale najpierw należy je wlać do worka polietylenowego, który należy wypełnić zwilżonym torfem lub piaskiem.

Jak wspomniano powyżej, kwiaty te można wyhodować z cebul. Ponadto każdy gatunek ma swoje własne cechy rozmnażania wegetatywnego. Cebule gatunków amerykańskich należy zakopać w ziemi na głębokość 16–20 cm, a odległość między nimi musi wynosić co najmniej 15 cm. A gatunki azjatycko-europejskie należy zakopać w ziemi na 10-15 centymetrów, a odległość między nimi musi również wynosić co najmniej 15 centymetrów. Kiedy cebulki są sadzone, miejsce należy przykryć warstwą ściółki, wymagają również obfitego podlewania.

Opieka Kandyk w ogrodzie

Uprawa kandyka w ogrodzie jest stosunkowo łatwa. Ta kultura jest rzadko podlewana. A jeśli chcesz zmniejszyć liczbę pielenia i rozluźnienia, powierzchnię miejsca należy przykryć warstwą ściółki.

Jak podlewać i karmić

Początek intensywnego wzrostu tego kwiatu następuje wczesną wiosną. W tym czasie, po stopieniu się pokrywy śnieżnej, gleba zawiera dużą ilość stopionej wody. W związku z tym kandyk będzie musiał być podlewany dopiero w maju, a następnie, jeśli wiosną jest bardzo mało deszczu. Po podlaniu krzewów lub przejściu deszczu konieczne jest płytkie poluzowanie powierzchni gleby wokół nich, jednocześnie wyrywając wszystkie chwasty.

W pierwszym roku takie kwiaty nie wymagają karmienia, ponieważ mają wystarczająco dużo tych składników odżywczych, które zostały wprowadzone do gleby przed siewem nasion lub przed sadzeniem cebul. W kolejnych sezonach konieczne będzie jedynie pokrycie powierzchni terenu warstwą ściółki (próchnica liściasta lub torf). Ponadto do karmienia tej kultury można użyć nawozów mineralnych do ozdobnych roślin kwitnących..

Jak przeszczepiać i rozmnażać

Na 4 lub 5 lat wzrostu w jednym miejscu krzew zamienia się w „gniazdo”, więc konieczne będzie przeszczepienie go. Przesadzając kandyk, rozmnaża się metodą dzielenia cebul. Zaleca się przeprowadzić tę procedurę w lipcu lub sierpniu, w tym czasie kandyk ma okres odpoczynku. Do czasu przesadzenia liście krzewów powinny żółknąć, a cebulki powinny mieć czas na odzyskanie siły spędzonej na kwitnieniu. Oddzielone, od cebulek usuniętych z ziemi, dzieci należy posadzić w przygotowanych wcześniej rowkach w taki sam sposób, jak opisano szczegółowo powyżej. Jednocześnie nie zapomnij spryskać miejsc pęknięć proszkiem węglowym. Należy zauważyć, że żarówki nie mogą długo pozostawać w powietrzu, ponieważ ze względu na brak pokrywających łusek zaczynają prawie natychmiast wysychać. W przypadku, gdy cebulki należy wyjąć do przechowywania, biorą w tym celu pudełko wypełnione zwilżonym torfowcem, piaskiem lub torfem, w którym są zakopane.

Możesz przeczytać o wszystkich cechach rozmnażania generatywnego (nasion) takiej rośliny powyżej..

Erythronium zimą

Kandyk ma dość wysoką mrozoodporność, więc uprawiany w ogrodzie może zimować na otwartej glebie. Ale jeśli nadchodzi mroźna i mało śnieżna zima, kandyk będzie potrzebował schronienia, w tym celu miejsce pokryte jest wystarczająco grubą warstwą świerkowych gałęzi lub wysuszonych liści. Konieczne jest usunięcie schronienia dopiero na początku okresu wiosennego, po stopieniu się pokrywy śnieżnej.

Choroby i szkodniki

Kandyk ma bardzo wysoką odporność na choroby. Wśród szkodników najbardziej niebezpieczne są dla niego krety, myszy i niedźwiedzie. Doświadczeni ogrodnicy zalecają sadzenie tych kwiatów w różnych miejscach w ogrodzie, co zapobiegnie śmierci wszystkich okazów. Aby pozbyć się szkodników, musisz zrobić pułapki. Aby złapać niedźwiedzia, konieczne jest wykonanie dziury w miejscu, w którym umieszcza się świeży obornik, w którym ten szkodnik woli składać jaja. Otwory na górze należy przykryć łupkiem lub deską, po chwili trzeba sprawdzić przynętę iw razie potrzeby zniszczyć wraz z niedźwiedziami. Wabiki ze specjalną trucizną pomogą pozbyć się gryzoni.

Rodzaje i odmiany kandyk (erythronium) ze zdjęciami i nazwami

Poniżej opiszemy te typy i odmiany kandyka, które są najbardziej popularne wśród ogrodników..

American Erythronium (Erythronium americanum = Erythronium angustatum = Erythronium bracteatum)

W warunkach naturalnych gatunek ten występuje w ciepło-umiarkowanych i subtropikalnych strefach wschodnich i centralnych regionów Stanów Zjednoczonych i Kanady. Można je spotkać w górach na wysokości do 1,5 tysiąca metrów nad poziomem morza. Kształt żarówki jest jajowaty. Długość lancetowatych lub podłużnych blaszek liściowych wynosi około 20 centymetrów, a ich szerokość około 5 centymetrów, ich powierzchnia jest usiana plamkami koloru brązowego. Wysokość szypułki wynosi około 0,3 m, działki mają intensywnie żółty kolor, w niektórych przypadkach z fioletowym odcieniem.

Erythronium białawy (Erythronium albidum)

W warunkach naturalnych gatunek ten można znaleźć w centralnych regionach Kanady i Stanów Zjednoczonych Ameryki. Zewnętrznie roślina ta jest podobna do amerykańskiego erythronium. U podstawy działek nie ma płatków, a ich kolor może być różowy, fioletowy, biały lub niebieski.

Erythronium multistem (Erythronium multiscapoideum = Erythronium hartwegii)

Gatunek ten woli rosnąć w jasnych lasach, a także na wilgotnych skałach subtropikalnych i ciepłych stref umiarkowanych w południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych Ameryki. U podstawy podłużnej, jajowatej bańki powstają rozłogi. Na powierzchni lancetowatych blaszek liściowych znajduje się wiele plam. Umieszczone na długich szypułkach, żółto-kremowe kwiaty mają pomarańczową podstawę, która w miarę usychania zmienia się na różową. Na szypułce rośnie 1–3 kwiaty.

Erythronium hendersonii

Pochodzi z jasnych lasów i suchych łąk w stanie Oregon. Na terytorium Europy przybył w 1887 roku. Cebula podłużna ma krótkie kłącze. Na blaszkach liściowych znajdują się plamki ciemnobrązowego koloru. Wysokość pędu 10-30 centymetrów, rośnie 1-3 kwiaty o jasnofioletowym kolorze z prawie czarną podstawą. Pręciki mają kolor purpurowy, a pręciki brązowawe.

Góra Erythronium (Erythronium montanum)

W naturze gatunek ten występuje w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych, natomiast woli rosnąć na alpejskich łąkach. Wąska żarówka ma podłużny kształt. Wysokość łodygi wynosi około 0,45 m. Na ogonkach skrzydlatych znajdują się podłużne blaszki liściowe o jajowatym kształcie, ostro zwężające się w kierunku podstawy. Na strzale rośnie od jednego do kilku kwiatów o jasnoróżowym lub białym kolorze, podczas gdy podstawa wypustek jest koloru pomarańczowego.

Kandyk cytrynowy żółty (Erythronium citrinum)

Gatunek ten rośnie w ciepłej strefie umiarkowanej w zachodnich Stanach Zjednoczonych, podczas gdy występuje tylko w lasach górskich. Na powierzchni rozwartych, szerokolancetowatych blaszek liściowych znajdują się plamy, a także mają krótkie ogonki. Wierzchołek płytek jest również krótki i spiczasty. Wysokość łodygi ok. 10–20 cm, rośnie na niej 1–9 kwiatów o cytrynowożółtym kolorze, działki o pomarańczowej podstawie silnie zakrzywione. Gdy kwiaty więdną, końce takich liści stają się różowe..

Erythronium californicum

Gatunek ten występuje naturalnie w jasnych lasach Kalifornii. Na skrzydlatych ogonkach znajdują się rozwarte podłużne blaszki liściowe, na ich powierzchni są plamy, a ich długość sięga 10 centymetrów. Wysokość pędu wynosi około 0,35 m, rośnie na nim od jednego do kilku kwiatów. Działki mają kolor biało-kremowy z pomarańczową podstawą. Gatunek ten ma formę ogrodową z dwukolorowymi kwiatami: biało-żółto-kremowym. Następujące hybrydy są najbardziej popularne wśród ogrodników:

1. Biała piękność. Duże śnieżnobiałe kwiaty mają ciemnobrązowy pierścień pośrodku. Owinięte działki przypominają chińską pagodę.
2. Harvington Snowgood. W dużych kwiatach kremowe działki mają żółto-cytrynową podstawę.

Kandyk duży (Erythronium grandiflorum)

W naturze gatunek występuje w stepowych regionach USA i Kanady, ale woli rosnąć na stokach górskich iw lasach. Żarówka jest na krótkim kłączu. Wysokość łodygi waha się od 0,3 do 0,6 m. Podłużne blaszki liściowe lancetowate, płynnie przechodzące w ogonek liściowy, mają około 0,2 m długości, a ich kolor jest jednolicie zielony. Na łodydze rośnie 1–6 kwiatów, ich działki są żółto-złote, a ich podstawa jest jaśniejsza. Ten gatunek ma odmiany i odmiany:

• wielkokwiatowe białe - kolor kwiatów jest śnieżnobiały;
• wielkokwiatowe złocistożółte pylniki kwiatów;
• Nuttalla wielkokwiatowa - kwiaty mają czerwone pylniki;
• wielkokwiatowe blade - w tej odmianie pylniki są białe;
• Biyanka - białe kwiaty;
• Rubens - kwiaty są pomalowane na różowo-czerwono.

Erythronium oregonum lub erythronium odwrócone lub zawinięte (Erythronium revolutum)

W naturze gatunek ten można znaleźć w strefie podzwrotnikowej i nemoralnym regionie wybrzeża Pacyfiku Stanów Zjednoczonych i Kanady. Wysokość łodygi może wahać się od 0,1 do 0,4 m. Cętkowane blaszki liściowe mają podłużny, lancetowaty kształt, zwężają się w kierunku ogonków. Działki białokremowe są silnie zawinięte, u podstawy żółte, które pod koniec kwitnienia przechodzą w fiolet. Pylniki mają kolor biały. Gatunek ten różni się od innych swoją bardziej kochającą wilgoć naturą. Popularne formy:

• owinięte w białe kwiaty - kwiaty są białe z lekkim bladozielonym odcieniem, podstawa liści okwiatu jest brązowa;
• zapakowane przez Johnson - kolor kwiatów jest ciemnoróżowy, na powierzchni zielonych błyszczących blaszek liściowych widoczne są brązowe plamki;
• zawinięte wcześnie - kwiaty białokremowe mają pomarańczową podstawę, na powierzchni zielonych blaszek liściowych znajdują się plamki koloru mahoniu.

Erythronium tuolumnense

W naturze gatunek występuje tylko u podnóża Sierra Nevada. Wysokość krzewu wynosi 0,3–0,4 m. Monochromatyczne zielone blaszki liściowe o długich łodygach mają odwrócony lancetowaty lub lancetowaty kształt i długość około 0,3 m. Na łodydze rośnie od jednego do kilku żółto-złotych kwiatów, których podstawa jest żółtawo-zielony. Popularne odmiany:

1. Pagoda. Kolor kwiatów jest żółto-cytrynowy.
2. Kongo. Ta hybryda jest tworzona przy użyciu Uverted Kandyk i Tuolumni Kandyk. Kwiaty są koloru siarkowo-żółtego. Po wewnętrznej stronie okwiatu znajduje się brązowy pierścień, a na powierzchni liści występują smugi brązowawo-czerwonego.

Erythronium Siberian (Erythronium sibiricum = Erythronium dens-canis var. Sibiricum)

W naturze taką roślinę można znaleźć na południowej Syberii i Mongolii, natomiast woli rosnąć na obrzeżach lasów iglastych i mieszanych Ałtaju i Sajanu. Bańka jajowata, cylindryczna, biała u tego gatunku jest bardzo krucha, kształtem przypomina psiego psa. Wysokość łodygi waha się od 0,12 do 0,35 m, na niej znajduje się para przeciwległych zielonych blaszek liściowych o eliptycznym kształcie, są skierowane do góry, na ich powierzchni znajduje się marmurowy wzór koloru brązowo-czerwonego. Na szczycie łodygi rośnie opadający kwiat, osiągając średnicę 80 mm, działki są wygięte na boki, są pomalowane na biało lub różowo-fioletowo. Podstawa liści jest żółtawa, pokryta małymi kropkami ciemnego koloru. Słupek kwiatu jest biały, a pylniki są żółto-złote. Istnieją odmiany o brązowych lub prawie brązowych blaszkach liściowych i cienkim zielonym obrzeżu, ale po chwili wzór znika.

Erythronium caucasicum

Gatunek ten występuje endemicznie na zachodnim Zakaukaziu, gdzie występuje w lasach górskich. Kształt bańki jest podłużny lub jajowato-cylindryczny. Wysokość łodygi wynosi około 0,25 m. Na powierzchni szarych, podłużnych, jajowatych blaszek liściowych występują plamki, ogonki ogonkowe otaczają łodygi. Podstawa działek jest żółtawa lub biała. Wewnętrzna powierzchnia tych liści jest bladożółta, a zewnętrzna fioletowo-pomarańczowa. Gatunek ten ma niską odporność na mróz, dlatego krzewy należy okryć na zimę..

Erythronium European (Erythronium dens-canis) lub ząb psa (Erythronium maculatum)

Kwiat ten preferuje rosnąć w krzewach i górskich lasach liściastych w strefie podzwrotnikowej i strefie ciepło-umiarkowanej w Europie (występuje również w zachodnich regionach Ukrainy), w Alpach można go spotkać na wysokości 1,7 tys. M n.p.m. poziom. Kolor i kształt cebulek jest podobny do psiego psa. Wysokość bladoróżowej łodygi wynosi 0,1–0,3 m. Zielone, szerokolancetowate blaszki liściowe zwężają się do rowkowanych ogonków, rosną u podstawy łodygi, a na ich powierzchni występują plamki koloru fioletowego. Na łodydze rośnie 1 kwiat opadający, działki spiczaste lancetowate, wygięte do tyłu, pomalowane na fioletowo, różowo, rzadziej na biało. Na krótkich pręcikach znajdują się pylniki o ciemnoniebieskim, prawie czarnym kolorze. Gatunek ten wyróżnia się mrozoodpornością i dużą dekoracyjnością, uprawiany jest od 1570 roku. Istnieją 2 odmiany:

• niveum - śnieżnobiałe kwiaty;
• longifolium (forma długolistna) - ma więcej kwiatów niż główny gatunek, a blaszki liściowe są spiczaste i długie.

Najpopularniejsze odmiany to:

1. Czarodziej. Odmiana ta została wyhodowana przez Thunbergena w 1960 roku. U podstawy kwiatu występuje duża brązowa plamka. Kolor okwiatu jest lawendowy. Na powierzchni liści występują brązowe znaczenia.
2. Frances Halls. Zewnętrzna powierzchnia okwiatu jest jednokolorowa fioletowa, a na wewnętrznej powierzchni znajdują się zielonkawo-brązowe plamki. Środkowa część kwiatu jest zielono-żółta.
3. Lilac Wonder. U tej odmiany kwiaty są koloru fioletowego, u podstawy liści okwiatu na wewnętrznej powierzchni znajduje się czekoladowy pierścień, a na zewnętrznej powierzchni brązowy.
4. Różowa doskonałość. Ta wczesna odmiana ma ciemnoróżowy okwiat..
5. Płatek śniegu. Kwiaty w takiej ogrodowej formie o śnieżnobiałym kolorze.
6. Rose Queen. Ta odmiana jest stosunkowo rzadka. Jest bardzo efektowny i ma różowe kwiaty..
7. Biały Splendore. Odmiana ta została wyhodowana przez Tubergena w 1961 roku. Kwiaty są białe, a liście okwiatu mają u podstawy brązowoczerwoną plamkę..

Japoński Erythronium (Erythronium japonicum)

W naturze gatunek ten można znaleźć na Wyspach Kurylskich, Korei, Sachalinie i Japonii. Ten typ jest bardzo dekoracyjny. Kształt bańki jest cylindryczno-lancetowaty. Wysokość łodygi wynosi około 0,3 m. Blaszki liściowe są wąskie i podłużne, osiągają około 12 centymetrów długości. Na łodydze pyszni się 1 opadający fioletowo-różowy kwiat.

Erythronium hybridum (Erythronium hybridum)

Oto zebrane odmiany, które uzyskano przez skrzyżowanie różnych odmian i rodzajów kandyk. Popularne odmiany:

1. Biały król. Śnieżnobiałe kwiaty mają w środku cytrynową barwę, a także ledwie dostrzegalną plamkową bladoczerwoną obwódkę. Kolor blaszek liściowych jest intensywnie zielony.
2. Szkarłat. Bogate szkarłatne kwiaty mają biały pierścień, a wewnątrz znajduje się pierścień składający się z karmazynowych kropek. Środkowa część kwiatu jest bladożółta. Na powierzchni brązowych blaszek liściowych znajdują się zielone kropki, ich górna część również jest zielona.
3. Biały Kieł. Kwiaty są białe z jasnożółtym środkiem, osiągają około 60 mm średnicy. Ogonek i liście zielone.
4. Harmonia. Kwiaty osiągają około 80 mm średnicy: liście są białe bliżej podstawy i różowe na końcach, środkowa część jest żółtawa i obrzeżona czerwonymi kropkami. Na powierzchni młodych zielonych blaszek liściowych występuje brązowy wzór, który z czasem zanika.
5. Olga. Na powierzchni różowo-liliowych kwiatów znajdują się kropki koloru ciemnoróżowego, na końcach płatków biała obwódka. Wzdłuż krawędzi zielono-brązowych blaszek liściowych biegnie zielony pasek.

Właściwości kandyka: szkoda i korzyść

Przydatne właściwości kandyka

Kandyk należy do roślin miododajnych. Nektar z kwiatów zawiera glukozę, enzymy, witaminę E, fruktozę, minerały, kwasy i inne substancje niezbędne dla organizmu człowieka. Miód z takiej rośliny ma delikatny zapach i cenne właściwości lecznicze, ponieważ zawiera enzymy, witaminy i emolienty. Miód ten stosowany jest w leczeniu gorączki, kaszlu, a także obniża temperaturę. Na bazie tego miodu w kosmetologii wytwarzana jest antyseptyczna woda miodowa, która nie wysusza naskórka..

W medycynie alternatywnej żarówki kandyk są również dość popularne, ponieważ zawierają wyższe alkohole i przeciwskurczowe. Świeże cebulki mogą zapobiegać napadom nawet przy padaczce.

Liście działają tonizująco, mogą powstrzymać procesy starzenia, są również stosowane w celu poprawy potencji u mężczyzn. Zawiera również dużą ilość błonnika pokarmowego, witamin, enzymów i minerałów. Liście są spożywane na świeżo, a także marynowane. Odwar z zioła tej rośliny służy do płukania włosów w celu wzmocnienia mieszków włosowych.

Przeciwwskazania

Pyłek Kandyk może wywołać katar sienny u osób ze skłonnością do reakcji alergicznych. Jeśli byłeś w pobliżu takiego kwiatu, a twoje zatoki są spuchnięte, pojawił się katar i wysypka, powinieneś jak najszybciej szukać pomocy medycznej. Jeśli zjesz dużą ilość miodu kandyk, może to również powodować problemy zdrowotne. Faktem jest, że pomaga zwiększyć apetyt i zwiększyć poziom cukru we krwi. Takiego produktu nie powinny spożywać osoby chore na cukrzycę, a także wrażliwe na glukozę. Regularne stosowanie części takiej rośliny lub miodu może powodować rozwój hiperwitaminozy, zwłaszcza jeśli w tym samym czasie przyjmowane są farmaceutyczne multiwitaminy lub suplementy diety zawierające witaminy. Nawet całkowicie zdrowej osobie radzimy skonsultować się ze specjalistą przed użyciem kandyka do ogólnego wzmocnienia organizmu..