Licoris

Kwitnąca bylina, Lycoris, należy do rodziny Amaryllis. Ten rodzaj łączy ponad 20 gatunków. Taka roślina pochodzi z Azji Południowej i Wschodniej: Tajlandii, Korei Południowej, Pakistanu, południowych Chin, Japonii, Laosu, Nepalu i wschodniego Iranu. Niektóre gatunki lycoris zostały sprowadzone do Karoliny Północnej, Teksasu i innych stanów Ameryki, niektóre z nich naturalizowane w nowym miejscu. W krajach anglojęzycznych taka roślina nazywana jest „lilią pająka” lub „lilią huraganu”. W literaturze naukowej można znaleźć japońską nazwę lycoris - „higanbana”. Kultura ta nazywana jest także „kwiatem śmierci”, faktem jest, że często sadzona jest na cmentarzach.

Długość blaszek liściowych waha się od 0,3 do 0,6 m, a ich szerokość wynosi od około 0,5 do 2 cm Wysokość wyprostowanej łodygi waha się od 0,3 do 0,9 m, roślina ta może dać około 7 szypułek, na które są pachnące kwiaty. Mogą mieć kolor pomarańczowy, złoty, biały, czerwony, żółty lub fioletowy. Kwiaty takiej rośliny są dwojakiego rodzaju:

• pręciki kilka razy dłuższe niż okwiatu;
• pręciki tylko nieznacznie wznoszą się ponad płatki.

Owocem jest trzykanałowe pudełko zawierające nasiona. Większość gatunków lycoris jest jałowa, dlatego rozmnażają się tylko wegetatywnie..

Taka roślina ma biologiczną osobliwość, jej blaszki liściowe i kwiaty nie spotykają się ze sobą. O której godzinie kwitnie taka kultura? Latem żarówki w ziemi mają okres uśpienia. Szypułki zaczynają rosnąć w pierwszych dniach września, bardzo szybko osiągają wysokość. Tak więc po 4 lub 5 dniach wysokość strzał może osiągnąć około 0,5 m, a nawet więcej. Na 1 szypułce rośnie 4 lub 5 kwiatów, które zewnętrznie przypominają lilie, mają kształt lejka i wiele pręcików. Z tego powodu kwiaty mają zewnętrzne podobieństwo do pająka. Czas kwitnienia wynosi około 15 dni, po czym obserwuje się więdnięcie kwiatów. Dopiero gdy roślina zanika, zaczyna tworzyć blaszki liściowe w kształcie strzały, nie giną przez cały okres zimowy, a dzieje się to tylko w pierwszych tygodniach letnich.

Sadzenie lycoris w otwartym polu

O której godzinie sadzić

Lycoris zaleca się sadzić jesienią na 4 tygodnie przed nadejściem mrozów. W tym czasie cebulki będą miały czas na dostosowanie się do nowego miejsca, a ich korzenie będą rosły. Jeśli istnieje taka potrzeba, sadzenie cebulek można wykonać wiosną, ale należy zauważyć, że w tym przypadku istnieje duże prawdopodobieństwo, że kwiaty będą bardzo obolałe. Kwitnienie tej rośliny w przyszłym roku po posadzeniu prawie na pewno nie nastąpi, faktem jest, że jest bardzo nastrojowa.

Uprawa tej kultury jest stosunkowo trudna. Aby to zrobić, musisz starannie wybrać miejsce odpowiednie do uprawy, a lukrecja będzie musiała również zapewnić warunki wzrostu, które będą bardzo podobne do naturalnych. Optymalne miejsce do uprawy takiej rośliny to takie, które jest chronione przed przeciągami i podmuchami wiatru i znajduje się w półcieniu dużych drzew liściastych..

Zasady lądowania

Ta roślina dobrze rośnie na glebach piaszczystych. Przygotuj miejsce, usuwając z niego wszystkie chwasty i wykopując, w razie potrzeby dodaj do niego piasek, torf, a także humus. Na koniec powierzchnię witryny należy wyrównać. Na powierzchni dużych cebulek znajdują się łuski o ciemnobrązowym kolorze, należy je sadzić w glebie na głębokość co najmniej 14 centymetrów, w przeciwnym razie mogą przemarznąć w bardzo mroźną zimę. Pomiędzy dołkami należy zachować odległość 0,25–0,3 m, faktem jest, że co roku na cebulkach pojawiają się dzieci, a każde z nich potrzebuje miejsca do karmienia.

Dno otworu należy przykryć warstwą piasku, następnie umieszcza się w nim cebulę i lekko wciska w podłoże. Następnie cebulę należy przykryć wstępnie przygotowanym piaskiem, a pozostałą pustą przestrzeń wypełnia się zwykłą ziemią. Kiedy sadzi się likoris, glebę w dołku należy ubić, a następnie sadzenie jest dobrze podlane.

Pielęgnacja lukrecji w ogrodzie

Uprawa Lycoris w Twoim ogrodzie to pestka. Aby to zrobić, będzie musiał zapewnić terminowe podlewanie, pielenie, poluzowanie gleby w pobliżu krzaków i górny opatrunek. Również krzewy wymagają przygotowania do zimowania. Jeśli to konieczne, przeszczepiany jest lycoris, a także niszczenie szkodliwych owadów.

Jak podlewać i karmić

Szczególną uwagę należy zwrócić na podlewanie lycoris w okresie intensywnego wzrostu blaszek liściowych i szypułek. W tym okresie powierzchnia gleby pod roślinami powinna być stale wilgotna, starając się jednocześnie unikać całkowitego wysuszenia ziemi. W okresie spoczynku, który obserwuje się zimą i latem, nie ma potrzeby podlewania takiej kultury..

Taka roślina nie wymaga obowiązkowego karmienia. Jeśli krzew jest skuteczny i zdrowy, oznacza to, że ma wystarczającą ilość składników odżywczych. Jeśli jednak krzewy wyglądają na przygnębione lub ospałe, zaleca się karmienie ich specjalnym nawozem mineralnym do upraw bulwiastych.

Transfer

W przeciwieństwie do większości roślin bulwiastych nie jest konieczne coroczne przesadzanie likorysu. Można go uprawiać w tym samym miejscu przez około 5 lat, ale wtedy cebulki należy usunąć z ziemi, podzielić i posadzić w nowym miejscu. Najpierw musisz zacząć przygotowywać nowe otwory do lądowania. Następnie cebulki należy wyjąć z ziemi, dzieci oddzielić, przy czym należy to zrobić ostrożnie, a następnie miejsca pęknięć należy potraktować popiołem drzewnym lub kruszonym węglem. Następnie cebulki sadzi się na otwartej glebie (procedurę sadzenia opisano powyżej). Jeśli lycoris zostanie przesadzony jesienią, obszar nie jest podlewany. Należy pamiętać, że przeszczepione rośliny mogą nie kwitnąć przez pierwsze 1-2 lata po tej procedurze. Trzeba też pamiętać, że zbyt częste przeszczepy i podziały krzewów lycoris prowadzą do ich silnego osłabienia. Konieczna jest praca z taką rośliną w rękawiczkach, ponieważ wszystkie jej części zawierają toksyczne substancje.

Jak się rozmnażać

Często do propagowania takiej kultury używa się cebul potomnych. Faktem jest, że uzyskanie nasion lycoris jest dość trudne, tym bardziej, gdy weźmie się pod uwagę, że niektóre gatunki w ogóle ich nie tworzą. Rozmnażanie takich kwiatów jest bardzo proste, a raczej za pomocą cebulek córek, a jak to zrobić, opisano powyżej.

Po kwitnieniu

Tworzenie się blaszek liściowych obserwuje się po uschnięciu kwiatów. W ostatnich tygodniach jesiennych wykonuje się cięcie wysuszonych części krzewu. Nie ma potrzeby usuwania cebulek z gleby do zimowania, ponieważ zapuszczają głębokie korzenie i nie boją się silnych mrozów. Jeśli zimy w regionie są mało śniegu i bardzo mroźne, powierzchnię terenu należy przykryć warstwą świerkowych gałęzi lub wysuszonych liści. Wiosną schronisko jest usuwane z terenu.

Choroby i szkodniki

Lukrecja jest wysoce odporna na choroby i szkodniki. Mogą jednak osiedlić się na nim muchy narcyzów, w związku z tym w celach profilaktycznych miejsce rozlewa się roztworem owadobójczym podczas intensywnego wzrostu krzewów.

Rodzaje i odmiany lycoris ze zdjęciami i nazwami

Ogrodnicy uprawiają stosunkowo niewielką liczbę gatunków lycoris. Te, które są najbardziej popularne, zostaną opisane poniżej..

Złoty Lycoris (Lycoris aurea)

Ojczyzną tego gatunku są Chiny i Japonia. Roślina ma niską mrozoodporność, nie boi się spadków temperatury powietrza do minus 5 stopni. Pod tym względem na średnich szerokościach geograficznych gatunek ten jest uprawiany tylko w domu. Wysokość krzewu wynosi około 0,6 m, a jego średnica około 0,2 m. Bogate, żółte kwiaty mają kształt rurkowaty, osiągają około 10 cm średnicy. Ich otwarcie obserwuje się w ostatnich wiosennych lub pierwszych letnich tygodniach. Kwiatostany składają się z 5 lub 6 kwiatów.

Licoris łuszcząca się (Lycoris squamigera)

Gatunek ten pochodzi z Japonii. Wysokość krzewu waha się od 0,6 do 0,7 m. Po uschnięciu kwiatów wyrastają nasienne blaszki liściowe o szerokim liniowo pasiastym kształcie. Są zbierane w wiązkę 6-8 lejkowatych pachnących kwiatów w kolorze różowo-liliowym, środkowa część jest żółta, płaty okwiatu są wygięte. Roślina nie tworzy nasion, dlatego do jej rozmnażania używa się cebul potomnych..

Licoris radiant (Lycoris radiata)

W naturze gatunek ten można znaleźć w Korei, Nepalu i Chinach, a także w Japonii, Stanach Zjednoczonych i innych krajach. W tej wieloletniej roślinie płytki liściowe rosną później niż kwiaty. Strzały kwiatowe mają wysokość od 0,3 do 0,7 m. Płytki liściowe są ustawione równolegle do siebie, ich szerokość nie przekracza 10 mm, w niektórych przypadkach wyginają się od środka płytki. Kształt kwiatów jest nieregularny, ich boczne płatki są podobne do odchylonych do tyłu długich i cienkich wąsów, natomiast pośrodku znajduje się wiązka szerokich i krótkich płatków, których kształt jest falisty i łukowaty.

Lycoris krwistoczerwony (Lycoris sanguinea)

Wysokość tak zwartego krzewu wynosi około 0,45 m. Gatunek ten tworzy w kwietniu bardzo drobne liście, które giną w czerwcu. Kwitnienie obserwuje się w sierpniu. Głęboko szkarłatne kwiaty osiągają średnicę 50 mm.