Rodzaje i odmiany tui uprawianej w domkach letniskowych

Coraz popularniejsze stają się drzewa iglaste. A jedną z głównych ról w kształtowaniu krajobrazu odgrywa tuja, której typy i odmiany, których zdjęcie zadziwia różnorodnością kształtów, rozmiarów i zaskakująco eleganckich kolorów. Przodkami współczesnych tuj były dzikie krzewy północnoamerykańskie, po raz pierwszy usystematyzowane i opisane przez Carla Linnaeusa.

Jeśli w naturze ta wiecznie zielona roślina często wygląda jak duży krzew lub drzewo tak wysokie, jak budynek wielokondygnacyjny, to odmiany karłowate nie wyższe niż metr są często sadzone na placach i w ogrodach. Gęsta korona dzikich roślin dzięki staraniom hodowców w dekoracyjna tuja stał się piramidalny i okrągły, jajowaty lub kolumnowy.

Gatunek zwany Thuja occidentalis lub Thuja western, na zdjęciu od końca XVIII wieku znacznie się rozszerzył dzięki roślinom ozdobnym, znacznie różniącym się od pierwszych odkrytych z północy kontynentu amerykańskiego.

Do dyspozycji letnich mieszkańców i profesjonalnych projektantów krajobrazu są nie tylko tuja z zielonymi, srebrnymi igłami, ale także rośliny barwne lub złote. Dlatego przed planowaniem sadzenia drzew iglastych na miejscu przydatne jest:

• przestudiuj oferowane odmiany, rodzaje i zdjęcia tujów;
• porównać swoje mocne i słabe strony;
• stwarzają wszelkie warunki do aktywnego wzrostu i długiego życia roślin.

Wraz z zachodnią tują inne rodzaje tej efedry są używane w kształtowaniu krajobrazu. Najczęściej jest to tuja złożona, a także fauna i flora, ze względu na pochodzenie azjatyckie, zwana tują wschodnią.

Thuja western Danica (T. occidentalis Danica)

Do najpopularniejszych odmian należy tuja Danica pokazana na zdjęciu z bardzo zwartą gęstą koroną w kształcie kuli. Mała, prawie karłowata roślina idealna do niskich krawężników, nasadzeń pojedynczych i grupowych na rozległych trawnikach lub w zacisznych zakątkach ogrodu, na tle większych drzew, krzewy ozdobne a nawet kwiaty.

Na wysokości 60 cm średnica korony tui Danik wynosi 80–100 cm. Silnie rozgałęzione pędy pokryte są miękkimi łuskowatymi igłami, które w ciepłym sezonie są pomalowane na jasnozielone odcienie, a jesienią stają się czerwonawe -brązowy. Odmiana duńska, wyhodowana w 1948 roku, charakteryzuje się bardzo niespiesznym wzrostem, dzięki czemu tuja nawet bez strzyżenia dobrze zachowuje swój kształt.

Do zalet efedryny należy mrozoodporność, możliwość wzrostu w półcieniu i niepoddawania się wiosennym oparzeniom, które poważnie psują wygląd.

Thuja western Miriam (Thuja occidentalis Mirjam)

Thuja western okazała się doskonałym materiałem do pracy hodowców. Dziś przodkami nowoczesnych odmian są już ukochane odmiany, takie jak Danica. Widać, że zdjęcia tego gatunku i różnorodność Tui Miriam mają wiele podobieństw..

Roślina uzyskana dzięki zauważonej i utrwalonej mutacji igieł jest bezpośrednim potomkiem odmiany duńskiej. Ma tę samą zwartą kulistą koronę o średnicy do 80 cm, niewielki roczny wzrost i doskonałą wytrzymałość.

Główną różnicą między tuja Miriam jest żółto-zielony letni kolor łuszczących się igieł, które zimą stają się brązowawe..

Tuyu Miriam jest zalecana na glebach o lekko kwaśnym odczynie. Dopóki roślina nie zapuści korzeni, gleba jest wilgotna. W przyszłości krzew staje się bardziej odporny na suszę, ale lepiej rośnie przy regularnym podlewaniu. Efedra idealnie wpasuje się w krajobraz ogrodu japońskiego, będzie odpowiednia u podnóża alpejskiej zjeżdżalni lub na tle bogatej zieleni większych upraw.

Thuja western Rheingold (T. occidentalis Rheingold)

Złote igły i atrakcyjna szerokostożkowa korona to powody, dla których tuja Reingold cieszy się szczególną uwagą właścicieli wiejskich domów. W oryginalnym kolorze krzewu przy zimnej pogodzie pojawiają się odcienie brązu, które nie psują ani wyglądu tui, ani całego krajobrazu. Ta odmiana należy do karła. Tylko w bardzo starych roślinach korona może osiągać wysokość do 2,5 metra. Dzieje się tak ze względu na wolne tempo wzrostu dopiero 15–20 lat po posadzeniu..

Krzew jest równie dobry jako tasiemca, jak i jako element ozdobnego żywopłotu. Młoda roślina zakorzenia się w pojemniku i doskonale zdobi tarasy, ogrody zimowe, loggie i balkony. Cienkie, elastyczne pędy tej odmiany tui dobrze znoszą strzyżenie, co pozwala zachować piękny kształt korony i zdrowy wygląd igieł.

Thuja western Spiralis (T. occidentalis Spiralis)

Piramidalne tuja i odmiany o wąskiej stożkowatej koronie są niezbędne dla żywopłotów, które zachowują swoje piękno i funkcjonalność przez cały rok. Dziś ogrodnicy mają do dyspozycji wiele podobnych roślin, a jedną z nich jest tuja Spiralis..

Efedra ta charakteryzuje się oryginalną, spiralnie skręconą formą pędów, od której pochodzi nazwa odmiany. Korona dorosłego osobnika wygląda jak wąski stożek i osiąga wysokość 3 metrów. Gałęzie są gęsto pokryte łuskowatymi igłami o bogatym zielonym odcieniu.

Ponieważ ta tuja rośnie szybciej niż inne blisko spokrewnione rośliny, krzewy wymagają regularnego przycinania i odpowiedniego doboru miejsca sadzenia. W cieniu tuja rozluźnia się, traci swój regularny kształt.

Thuja western Golden Tuffet (T. occidentalis Golden Tuffet)

Kolejny krzew karłowaty o kulistej koronie wyróżnia się jasnożółtymi igłami, które pozostają w tyle za cienkimi, opadającymi pędami na końcach i nabiera ciepłego, czerwono-brązowego lub pomarańczowego odcienia na zimno.

Aby tuja Golden Taffett pokazała swoje najlepsze cechy, wybiera się dla niej dobrze oświetlony obszar z umiarkowanie żyzną luźną glebą. Jeśli korona krzewu pozostaje w cieniu przez długi czas, jej kolor wyblaknie i straci większość swojej atrakcyjności..

W ogrodzie roślina tego gatunku i odmiany, jak na zdjęciu tui, doskonale ozdobi skalny narożnik, granicę, mały trawnik obok wrzosów, wysokie kwitnące byliny, które nie ocieniają małych jasnych drzew iglastych.

Thuja western heather (T. occidentalis var. Ericoides)

W sprzyjających warunkach wrzos tworzy gęste, gęste zarośla. Wrzos Thuja nie ma tej zdolności, ale pod względem kształtu krzewy mają wiele wspólnego. Wielopniowa rozgałęziona korona efedryny, rozszerzająca się, staje się nieregularną kulą o średnicy około metra.

Pędy pokryte są miękkimi igłami, które w górnej części krzewu mają jasnozielony lub żółtawy kolor. Na wieloletnim drewnie zielenie są zabarwione na spokojniejsze srebrzyste lub szarawe odcienie..

Charakterystyczną cechą tej odmiany jest niezwykły zimowy kolor z przewagą fioletu i brązu..

Thuja zachodnia bursztyn (T. occidentalis Jantar)

Żółty odcień lata i jasny, miodowo-bursztynowy kolor zimowych igieł to charakterystyczna cecha bursztynu tui z cynikową koroną o wysokości od 1,8 do 3,5 metra. Chociaż ta odmiana stała się ostatnio dostępna dla miłośników drzew iglastych, dzięki gęstości korony, jej oryginalnemu kolorowi i bezpretensjonalności roślina znalazła już wielu wielbicieli..

Tuja jest odporna na zimę, łatwo dostosowuje się do warunków nowoczesnego miasta. Krzew nie cierpi z powodu aktywnego wiosennego słońca i przy wzroście ok. 10–20 cm rocznie zachowuje prawidłowy naturalny kształt.

Thuja Yantar nadaje się do uprawy zarówno na zewnątrz, jak iw pojemnikach. W takim przypadku roślina ozdobi przestronny otwarty taras, balkon lub brukowaną powierzchnię w pobliżu domu..

Thuja western Mr. Bowling Ball (T. occidentalis Mr. Bowling Ball)

Kula do kręgli tuja karłowata z ażurową kulistą koroną przykuwa uwagę nie tylko niewielkimi rozmiarami, ale także srebrzystymi cienkimi igiełkami, pozostawiającymi wrażenie lekkości i delikatności. Jesienią na pędach pojawiają się brązowe pociągnięcia, które utrzymują się do wiosny.

Podobnie jak większość odmian miniaturowych, ta tuja ma bardzo niskie tempo wzrostu. Dlatego dopiero po 10-15 latach roślina osiąga średnicę 70-90 cm.Krzew nie wymaga częstego cięcia, wystarczy wiosną usunąć uszkodzone pędy i lekko wyregulować kulisty kształt.

Thuja western Little Champion (T. occidentalis Little Champion)

Charakterystyczne cechy tui Little Champion to zaokrąglona, ​​jajowata korona i zielone łuskowate igły, które zimą zmieniają kolor na brązowo-brązowy. Odmiana należy do miniaturowych, prawie karłowatych. W wieku 10 lat krzew osiąga wysokość nie większą niż półtora metra. Roślina nie dodaje więcej niż 6-10 cm rocznie i może być stosowana zarówno do nasadzeń grupowych, jak i jako pojedyncza roślina u nasady dużych kamieni, obok drzew iglastych lub liściastych. Tuja tej odmiany wytworzy obrzeże o swobodnym kształcie lub doskonałą kulturę doniczkową.

Tuya Little Champion dobrze znosi strzyżenie, ale nie wymaga częstego przycinania. Roślina jest bezpretensjonalna, przetrwa zimy bez poważnych strat, toleruje zanieczyszczenie powietrza w mieście i nieregularne susze.

Thuja western Filiformis (T. occidentalis Filiformis)

Większość odmian zachodniej tui ma silne gałęzie, ale są wyjątki. Należą do nich ozdobna tuja filiformis z oryginalnymi nitkowatymi gałęziami, dzięki czemu krzew przybiera wygląd niewielkiej kupki siana. Jasnozielone łuszczące się igły przylegają do mocno opadających pędów i podkreślają niezwykłość rośliny.

Wolno rosnąca kultura iglasta kocha słońce, nie toleruje długich i regularnych okresów suszy, ale jednocześnie nie wygląda na uciskaną, gdy rośnie w wannie lub w środowisku miejskim. W wieku 10 lat tuja szerokopiramidalna osiąga wysokość 1,5–2 m przy prawie tej samej średnicy korony. Thuja Foliformis jest wszechstronna i ze względu na swoje niezwykłe piękno z pewnością stanie się jasną gwiazdą ogrodu.

Thuja western Wagneri (T. occidentalis Wagneri)

Ta odmiana tui z szaro-zielonymi igłami nadaje się do uprawy w regionach o mroźnych zimach. Wysoka mrozoodporność rośliny to nie jedyna zaleta. Thuja Wagneri ma gęstą, jajowatą koronę dzięki wielu cienkim, obficie rozgałęzionym pędom. Doskonale zachowuje swój naturalny kształt i nie wymaga pracochłonnej konserwacji..

Podczas sadzenia krzewu należy pamiętać, że dorosły osobnik osiąga wysokość 3,5 metra, a jego korona dorasta do półtora metra szerokości.

Aby taka nieporęczna roślina nie straciła swojej atrakcyjności wiosną, jest wiązana jesienią. To uratuje pędy tui przed pęknięciami i wysuszeniem..

Thuja western Little Giant (T. occidentalis Mały gigant)

Mały olbrzym. Ta nazwa tej odmiany tui jest w pełni uzasadniona, ponieważ kulista korona tui Little Giant nie przekracza pół metra wysokości, ale tak pięknej rośliny nie można przeoczyć nawet wśród najbardziej luksusowych kwiatów i drzew.

Karłowata forma efedryny jest jedną z najmniejszych. Doskonale zachowuje naturalny wygląd gęstej kuli. Latem tuja jest ubrana w jasnozielone igły, które w chłodne dni zmieniają kolor na brązowy..

Thuja western Fastigiata (T. occidentalis Fastigiata)

Przypominając cyprys thuja Fastigiata dzięki skierowanym ku górze pędom ma kształt gęstej kolumny. Potężna roślina z zielonymi pachnącymi igłami nigdy nie zmienia koloru, toleruje mróz bez widocznych strat i może dorastać do 6 metrów wysokości.

Zgodnie z opisem odmiany, tuja jest idealna żywopłoty, który z powodzeniem ukryje obszar przed wzrokiem ciekawskich, ale nie zajmie dużo miejsca.

Thuja western Sunkist (T. occidentalis Sunkist)

Tuja ze złotymi igłami to jedna z najbardziej oryginalnych dekoracji ogrodowych. Zimą nie tracą piękna, świetnie prezentują się obok swoich zielonych odpowiedników. Thuja western Sankist ma bardzo jasne, cytrynowożółte letnie igły. Zimą gęsta korona krzewu staje się ciemniejsza, prawie brązowa.

Ze względu na powolny wzrost i dobrą adaptację krzew nie wymaga częstego głębokiego przycinania. W wieku 10 lat kultura iglasta osiąga do 2 metrów. Maksymalna wysokość tej tui to trzy metry, co pozwala na wykorzystanie Sunkista do żywych ścian i spektakularnych zielonych rzeźb.

Thuja złożony Kan-Kan (T. plicata Can-Can)

Stożkowata tuja Kankan, podobnie jak inne złożone odmiany tui, wykazuje wysoką zimotrwalosc i ekstremalną bezpretensjonalność. Krzew o wysokości około półtora metra porośnięty jest gęstymi błyszczącymi igłami, ciemnozielonymi na wieloletnim drewnie i jaśniejszymi, jaśniejszymi na końcach pędów. Odmiana ma rzadką zdolność do żywicy. Zachowuje swój kolor przez cały rok, a średni roczny wzrost krzewu nie przekracza 10 cm.

Tuja zwinięta Kórnik (T. plicata Kornik)

Polscy hodowcy otrzymali oryginalną złożoną formę tui ze stożkową koroną, składającą się z szerokich zielono-żółtych pędów. Thuja Kornik jest dość duża. Przy odpowiednim miejscu sadzenia i niewielkiej pielęgnacji trzymetrowe krzewy zamieniają się w gęste, piękne żywopłoty z pachnącymi igłami.

Thuja złożony Vipkord (T. plicata Whipcord)

Thuja Vipcord swoją nazwę zawdzięcza formie pędów przypominających zwisającą linę. Gałęzie rośliny są słabo rozgałęzione, pokryte spiczastymi łuskowatymi igłami i zachowują swoją małą grubość i opadający kształt na całej długości. Dzięki temu dorosła efedra ma wygląd półkuli o wysokości od 50 do 100 cm i średnicy do 150 cm.Krzew doskonale utrzymuje obciążenie wiatrem, wytrzymuje mroźne zimy, nie traci w pełni dekoracyjnego efektu słońce. Jednak susza może spowodować nieodwracalne szkody dla krzewu i jego piękna..

Oryginalność odmiany przyciąga nie tylko zwykłych letnich mieszkańców, ale także mistrzów sztuki topiary, którzy przy pomocy żmudnych fryzur nadają roślinom najdziwniejsze kształty.

Film o odmianach tui do ogrodu