Sadzenie i pielęgnacja wrzosu - zastosowania w kształtowaniu krajobrazu

Przez przypadek odkryłem dla siebie wrzos: widziałem go na daczy sąsiada. Wcześniej natknąłem się tylko na wzmiankę o nim w różnych powieściach i wydawał mi się być jakąś odległą, zamorską rośliną, która nie rośnie razem z nami. Dlatego byłem szczerze zaskoczony, widząc rozgałęzione niskie krzewy porośnięte kwiatostanami miniaturowych fioletowych dzwonków wzdłuż ścieżki. A także bardzo delikatny zapach, który emanuje z wrzosu. Byłem po prostu zafascynowany. Okazało się, że roślina ta jest szeroko rozpowszechniona w różnych częściach świata i przy odpowiedniej pielęgnacji świetnie czuje się na naszym terenie..

W poniższym artykule chcę porozmawiać o rodzajach rozmnażania, sadzeniu i podstawowych zasadach pielęgnacji krzewu.

Wrzos to niski krzew (przeważnie do pół metra wysokości), który się rozprzestrzenia. Roślina ma skłonność do silnego krzewienia i jest wiecznie zielona. Charakterystyczną cechą wrzosu są kwiaty: niewielkie, o delikatnym zapachu, kwitnące od drugiej połowy lata do mrozów i śniegu.

Wrzos to doskonały surowiec do pozyskiwania miodu, który oprócz delikatnego aromatu posiada właściwości lecznicze. Roślina jest bardzo poszukiwana przez projektantów krajobrazu: jest sadzona na alpejskich wzgórzach, zamiast krawężników, po bokach ścieżek, a także w kompozycjach z innymi roślinami..

Rozmnażanie wrzosu

Rozmnażanie nasion

Uprawa wrzosu z nasionami nie jest procesem bardzo szybkim i łatwym. Z pozytywnych aspektów procesu sadzenia podoba się doskonałe kiełkowanie nasion. Należy od razu zaznaczyć, że rośliny uzyskane w wyniku tego typu rozmnażania nie będą miały śladów rodzica. Ale jest szansa na nową odmianę roślin. Sam proces sadzenia nasion można podzielić na główne etapy:

• pojemniki do sadzenia są wypełnione przygotowaną glebą (najlepszą opcją byłaby mieszanka piasku, torfu i ziemi iglastej)
• ziemia jest trochę podlewana
• nasiona są rozrzucane na powierzchni gleby bez ich zakopywania
• dopóki nasiona nie wykiełkują, przykrywa się je szkłem i umieszcza w ciepłym pomieszczeniu o dużej wilgotności

Za około miesiąc zaczną pojawiać się pierwsze pędy. W tym momencie możesz już rozpocząć proces hartowania młodych roślin: szkło z sadzonek jest usuwane na krótki czas. Kiedy rośliny wystarczająco rosną, sadzi się je w oddzielnych doniczkach..

Pielęgnacja sadzonek

Latem wskazane jest wyniesienie sadzonek na świeże powietrze, ale nie pozostawianie ich na słońcu. Nie zapomnij o terminowym podlewaniu. A gdy nadchodzi zimno, kiełkujący wrzos jest umieszczany w chłodnym pomieszczeniu (do 15 stopni).

Sadzonki można sadzić w stałym miejscu wzrostu po kilku latach. Zejście na ląd odbywa się w środku wiosny lub we wrześniu.

Rozmnażanie za pomocą sadzonek

Pod koniec sierpnia wierzchołkowe sadzonki z kwitnących silnych gałęzi są cięte i sadzone w doniczkach z wilgotnym podłożem (torf i piasek). Posadzone sadzonki umieszcza się w chłodnym miejscu i utrzymuje wilgotną glebę. Raz na kilka miesięcy sadzonki należy karmić mocznikiem lub nawozami mikroelementowymi.

Rośliny, które są dobrze ukorzenione, sadzi się na otwartej glebie wraz z nadejściem wiosny.

Powielanie za pomocą warstw

Dlatego roślina często się rozmnaża: dolne gałęzie wrzosu opadają na ziemię i ostatecznie zapuszczają korzenie.

Jeśli potrzebne jest nakładanie warstw, dolną dojrzałą gałąź mocuje się na ziemi i przykrywa warstwą torfu. Po około roku sadzonki należy oddzielić i posadzić..

Rozmnażanie przez podzielenie kłącza

Ta metoda jest najprostsza. Aby to zrobić, pod koniec lata wykopuje się dojrzały krzew i dzieli w taki sposób, aby korzenie były obecne na każdej części w połączeniu z młodymi pędami, a gleby nie należy usuwać z kłączy. Następnie usuwa się stare łodygi, kawałki obrabia kruszonym węglem i sadzi natychmiast w miejscu stałego wzrostu..

Sadzenie wrzosu

W przypadku wrzosu pożądane są otwarte, oświetlone obszary lub półcień.

Gleba jest najlepiej wilgotna torfem lub sucha piaskiem, ale nigdy wapienna. Roślina spokojnie zareaguje na wyraźny brak składników odżywczych w glebie, ale musi być kwaśna. Jeśli poziom kwasowości jest niski, można do niego dodać torf..

Należy również wziąć pod uwagę, że wrzos nie bardzo dobrze wiąże się z częstymi przeszczepami, dlatego lepiej sadzić go od razu na stałym miejscu wzrostu, które przy okazji powinno być dobrze chronione przed ostrymi podmuchami wiatru..

Roślinę sadzi się na głębokość 20-25 cm tak, aby szyjka korzeni znajdowała się na poziomie gleby. Jeśli gleba jest ciężka glina, zaleca się wykonanie drenażu (dodaj piasek lub kawałki cegły na dno otworu warstwą do 10 cm). Byłoby również dobrze dodać mączkę kostną i nitrofosforan pod każdą rośliną. Posadzone rośliny należy podlać i ściółkować (dobrze sprawdzają się zrębki torfowe lub iglaste).

Opieka

Roślina wymaga systematycznego podlewania (mniej więcej raz na dwa tygodnie - biorąc pod uwagę, że gleba będzie ściółkowana), ponieważ korzenie wrzosu są płytkie. Dlatego gleba powinna być zawsze lekko wilgotna. Kolejnym ważnym punktem w pielęgnacji wrzosu jest konieczność wyplenienia chwastów i poluzowania gleby po podlaniu (bezpośrednio przez ściółkę).

A wrzos jest również szkodliwy dla suchego powietrza, dlatego w szczególnie upalne dni jest nawadniany wodą za pomocą sprayu.

Top dressing

Każdej wiosny wrzos należy karmić nawozami mineralnymi. Można to zrobić w następujący sposób: suchy nawóz aplikuje się bezpośrednio na ściółkę, unikając bezpośredniego kontaktu z roślinami, aby uniknąć poparzeń, a następnie dobrze podlewany.

Przycinanie

Aby uformować roślinę, a także stymulować wzrost nowych pędów, wrzos należy odcinać każdej wiosny. Warto wspomnieć, że intensywne przycinanie odbywa się w roślinach, począwszy od 3-4 lat po posadzeniu, i pożądane jest zachowanie kształtu korony. Jest tu mała sztuczka: sam kwiatostan mocuje się od góry lewą ręką, a połowę lub większość kwiatostanu odcina się prawą ręką. Pocięte części rośliny po pokrojeniu można wykorzystać jako ściółkę.

Choroby i szkodniki

Ogólnie wrzos wykazuje dobrą odporność na wiele chorób i szkodników, niemniej jednak czasami cierpi na choroby grzybowe i wirusowe..

1. Szara zgnilizna. Klęska rośliny następuje, gdy wilgoć zatrzymuje się w systemie korzeniowym. Może to być spowodowane złym drenażem gleby, gwałtownym topnieniem śniegu lub nadmiernym podlewaniem rośliny. Dotknięty krzew jest najpierw pokryty kwiatem, po czym liście i pędy zaczynają obumierać. Fungicydy (Topaz, Fundazol) są stosowane jako środek do zwalczania choroby. W przypadku znacznych uszkodzeń konieczne jest potraktowanie krzaka siarczanem miedzi (kilka razy w odstępach około tygodnia). Jako środek zapobiegawczy zaleca się leczyć fungicydami po usunięciu schronienia wiosną, a jesienią przed zimą.
2. Mączniak. Młode pędy więdną, a na liściach pojawia się biały luźny nalot. Do leczenia stosuje się fungicydy.
3. Rdza. Na blaszkach liści zaczynają pojawiać się czerwono-brązowe plamy. Ponieważ jest to również choroba grzybicza, ponownie pomoże leczenie fungicydami..
4. Choroby wirusowe. W tym przypadku części rośliny zaczynają się deformować, kolor liści i kwiatów staje się nierówny, nietypowy dla tej odmiany. Niestety takich chorób nie da się wyleczyć, dlatego chora roślinę należy natychmiast wykorzenić i spalić, a miejsce należy potraktować ciemnym roztworem nadmanganianu potasu.

Przygotowanie do zimy

Wrzos nie potrzebuje dodatkowego schronienia, jeśli chodzi o obszary o ciepłym klimacie. Jeśli zima jest mroźna i z niewielką ilością śniegu, lepiej zaizolować roślinę: gdy wystąpią pierwsze przymrozki, miejsce pokryte jest warstwą torfu, a same rośliny pokryte są świerkowymi gałęziami, które zbiera się już w środek wiosny.

Zastosowanie w medycynie tradycyjnej

Wrzos należy do roślin leczniczych, które ze względu na swoje właściwości lecznicze znalazły szerokie zastosowanie w medycynie ludowej: stosowany jest jako napotne, moczopędne, przeciwbakteryjne, gojące rany, oczyszczające, przeciwzapalne, wykrztuśne, uspokajające i ściągające.

Dzięki tak szerokiemu spektrum działania wywar z rośliny wskazany jest na kaszel, różne choroby o charakterze zapalnym, choroby skóry i układu nerwowego. Dlatego miód wrzosowy jest słusznie uważany za najbardziej przydatny ze wszystkich rodzajów miodu..

Główne wnioski

1. Wrzos w warunkach naturalnych jest szeroko rozpowszechniony w wielu częściach świata, gdzie występują torfowiska, nieużytki, lasy.
2. Roślina preferuje gleby kwaśne i wymaga okresowego podlewania i nawadniania w czasie upałów.
3. Wrzos to wiecznie zielona roślina, której zimą liście są barwione w różnych odcieniach od żółtego do bordowego.
4. Dojrzałe krzewy wrzosu wymagają wiosną przycinania formacyjnego.
5. Roślina ma dobrą odporność na różne choroby i szkodniki..
6. Wrzos jest rośliną miododajną i posiada właściwości lecznicze, dzięki czemu znajduje szerokie zastosowanie w medycynie ludowej..