Dzięgiel

Angelica officinalis (zwana również Angelica officinalis) to gatunek z rodzaju Angelica z rodziny Parasolka. Ojczyzną takiego zioła jest północna część Eurazji. Ogrodnicy uprawiają ją jako roślinę ozdobną, leczniczą i aromatyczną. zwana także dzięgielem, dzięgielem. Do Europy Środkowej sprowadzona została ze Skandynawii w XV wieku, po czym rozprzestrzeniła się na inne obszary. W naturze arcydzięgiel preferuje rosnąć w lasach sosnowo-brzozowych i świerkowych, wzdłuż leśnych wąwozów, wzdłuż brzegów strumieni i rzek.

Angelica officinalis to zielna pachnąca roślina dwuletnia, która w pierwszym roku wzrostu tworzy jedynie podstawową rozetę, składającą się z wiązki blaszek liściowych, natomiast rozwój szypułek i pędów następuje dopiero w drugim roku. Krótkie brązowe kłącze rzodkiewki osiąga średnicę około 80 mm, porośnięte jest wieloma korzeniami przybyszowymi. Zawiera mleczny sok o barwie białej lub bladożółtej. Pojedyncza wyprostowana, naga, gruba łodyga osiąga wysokość około 250 cm, ma kształt cylindryczny, w górnej części jest rozgałęziona, a wewnątrz pusta. Naprzemiennie rozmieszczone potrójnie pierzaste płytki liściowe mają duże dwu- lub trójpłatkowe segmenty o jajowatym kształcie. Liście podstawy są duże i mają trójkątny kształt i długie ogonki, podczas gdy liście łodygi są mniejsze i mają osłonkę obejmującą łodygi. Kwiatostan parasolowaty jest dość duży, złożony i prawie kulisty, składa się z 20–40 promieni i osiąga około 15 centymetrów średnicy. Kwiatostan tworzy się na szypułce, która ma gęste pokwitanie w górnej części. Kwiaty drobne składają się z 5 płatków, zielonkawożółtych, nie mają wartości dekoracyjnej. Owoc jest eliptyczny z dwoma nasionami, żółtym lub jasnozielonym, który dzieli się na 2 półowoce. Kwitnienie na krzaku obserwuje się w drugim roku życia od czerwca do sierpnia. Dojrzewanie owoców przypada na lipiec-wrzesień.

Uprawa arcydzięgla w ogrodzie

Siew

Do uprawy arcydzięgla najlepiej nadają się obszary dobrze oświetlone lub częściowo zacienione, natomiast gleba powinna być pożywna, dobrze nawilżona i przepuszczalna dla wody. Przygotowanie terenu odbywa się bezpośrednio przed siewem; w tym celu wykopuje się go poprzez wprowadzenie humusu lub kompostu do gleby. Następnie powierzchnia terenu jest wyrównana. Taką kulturę wysiewa się w otwartym terenie we wrześniu przed zimą, przed nadejściem wiosny nasiona będą miały czas na naturalne rozwarstwienie. Nasiona należy siać gęsto, ponieważ ich zdolność kiełkowania jest stosunkowo niska. Jeśli wiosną pojawią się nadmiernie gęste sadzonki, należy je posadzić, stosując się do schematu 60x40 lub 60x30 centymetrów. Uprawy nie potrzebują schronienia na zimę.

W przypadku, gdy siew nasion arcydzięgla planuje się na wiosnę, należy je stratyfikować. W tym celu nasiona umieszcza się w lodówce na półce warzywnej, gdzie pozostanie przez 3 zimowe miesiące. Nie zapomnij jednak najpierw połączyć go z wilgotnym piaskiem i wlać powstałą mieszaninę do pojemnika. Najczęściej wraz z nadejściem okresu wiosennego pozostaje bardzo niewiele nasion zdolnych do życia..

Pielęgnacja Angeliki

Po pojawieniu się sadzonek zaleca się ściółkowanie powierzchni rabaty mchem, co korzystnie wpłynie na plonowanie roślin. Uprawa arcydzięgla na swoim terenie jest bardzo prosta, w tym celu należy ją podlewać podczas suszy, usuwać chwasty z terenu, karmić nawozami mineralnymi dwa razy w sezonie, często poluzować powierzchnię gleby wokół krzewów i, jeśli to konieczne , chroń je przed szkodliwymi owadami i chorobami.

Choroby i szkodniki

W niektórych przypadkach na taką roślinę zielną wpływają choroby grzybowe, a mianowicie mączniak prawdziwy lub rdza. Eksperci nie zalecają spryskiwania krzewów chemikaliami, ponieważ różnią się one zdolnością do gromadzenia w sobie toksycznych substancji. W związku z tym lepiej zastosować środki zapobiegawcze: przestrzegać zasad płodozmianu, karmić rośliny nawozami mineralnymi o minimalnej ilości azotu, systematycznie usuwać chwasty z ogrodu.

Angelica wyróżnia się odpornością na suszę, a najgroźniejszym ze szkodliwych dla niego owadów jest przędziorek, który również preferuje suchą pogodę. Aby pozbyć się kleszczy, krzewy należy spryskać naparem tytoniowym. Aby go przygotować, połącz trzy litry wody i 0,2 kg tytoniu lub makhorki, po dniu napar będzie gotowy. Przefiltrowany napar należy połączyć z 50 mg mydła w płynie, aby zwiększyć jego lepkość, a następnie potraktować nim krzaki i ziemię pod nimi.

Gromadzenie i przechowywanie arcydzięgla

Najczęściej korzeń arcydzięgla jest używany do celów leczniczych, tylko w niektórych przypadkach wykorzystuje się do tego celu liście i nasiona. W krzewach pierwszego roku życia zbiór korzeni przeprowadza się jesienią (wrzesień - październik), a roślin w drugim roku życia wiosną (marzec - kwiecień). Należy je ostrożnie usunąć z gleby, następnie resztki ziemi usuwa się z korzeni, a część nadziemną odcina. Następnie przeprowadza się dokładne badanie surowca, przy czym konieczne jest odrzucenie tych korzeni, które zostały zranione przez krety lub norniki, ponieważ tracą one swoje właściwości lecznicze. Następnie korzenie należy przepłukać zimną wodą i pociąć wzdłuż. Kawałki surowca układa się w 1 warstwie na kratce, arkuszu papieru lub cienkiej szmatce do suszenia, umieszcza w cieniu na świeżym powietrzu lub w dobrze wentylowanym pomieszczeniu. W celu wysuszenia korzeni w piekarniku należy go podgrzać do temperatury 35–40 stopni. Liście zbiera się w okresie kwitnienia, suszy się w zacienionym miejscu na świeżym powietrzu.

Po przygotowaniu surowców umieszcza się je w pudełkach kartonowych, które można szczelnie zamknąć lub w workach. Jest przechowywany nie dłużej niż 2 lata..

Główne typy i odmiany

Istnieją 3 podgatunki Angelica officinalis, a mianowicie: Angelica archangelica subsp. archangelica - Angelica archangelica subsp. norvegica-Angelica archangelica subsp. Litoralis. W Rosji nie trwają żadne prace nad opracowaniem nowych odmian takiej rośliny. Najpopularniejsze wśród ogrodników są takie europejskie odmiany arcydzięgla jak Jizerka i Budakalaszi..

Angelica właściwości: szkoda i korzyść

Lecznicze właściwości arcydzięgla

Angelica officinalis zawiera wiele użytecznych substancji. Tak więc kłącze zawiera olejki eteryczne, waleriany, jabłkowy, octowy, anielski i inne kwasy, a także żywice, wosk, cukry, karoten, pektyny, gorzki i garbniki. Z korzeni wyciskany jest olejek eteryczny, który jest płynem o piżmowym zapachu, zawiera białko, tłuszcze, białka, węglowodany, błonnik, oleje tłuszczowe, fosfor, wapń, witaminę B12 i kwas askorbinowy. Olejek ma tak charakterystyczny aromat dzięki temu, że zawiera substancję ambrettolid.

Ludzie od dawna wiedzą, że roślina ta pomaga stymulować krążenie krwi, wzmacniać układ odpornościowy i mięsień sercowy, zwiększać wydzielanie soku trzustkowego i żółci, a także tonizuje układ nerwowy i sercowo-naczyniowy. Jest stosowany przy dnie moczanowej, reumatyzmie i chorobach nerek. Aby pocierać dolną część pleców z powodu bólu, użyj alkoholowej nalewki z arcydzięgla. Jego kłącze wliczone jest w opłaty zalecane przy leczeniu uzależnienia od alkoholu. Kolejny taki korzeń wyróżnia się działaniem przeciwbakteryjnym, przeciwzapalnym, wykrztuśnym i moczopędnym. Zaleca się go stosować przy zapaleniach oskrzeli, przeziębieniach, niestrawności, niepłodności u kobiet z anemią, zaburzeniach krążenia, osłabieniu prenatalnym i poporodowym oraz zawrotach głowy. Angelica jest również wykorzystywana przy zapaleniach pęcherza i reumatycznych procesach zapalnych ze względu na działanie antyseptyczne. W medycynie alternatywnej służy do więdnięcia i podrażnień skóry, a także do leczenia łuszczycy. Zapach tej rośliny jest często używany w przemyśle kosmetycznym i perfumeryjnym, zwłaszcza w wodach kolońskich i perfumach o orientalnym bukiecie. Znajduje również zastosowanie w przemyśle spożywczym do aromatyzowania napojów alkoholowych i bezalkoholowych..

Miód z arcydzięgla jest bardzo cenny, ma barwę od bursztynowej czerwieni do ciemnobrązowej. Miód może mieć konsystencję smalcową, drobnoziarnistą, smolistą lub nawet grubszą. Taki miód różni się od reszty tym, że ma słabą zdolność do krystalizacji. Ma specyficzny zapach i ostry przyjemny smak z ledwo wyczuwalną goryczką i posmakiem karmelowo-cukierkowym.

Przeciwwskazania

Angelica nie powinna być stosowana przez osoby z indywidualną nietolerancją zawartych w niej substancji. Ponadto eksperci nie zalecają stosowania go u pacjentów z cukrzycą w czasie ciąży..