Pennisetum

Wieloletnie ziele Pennisetum, zwane także szczytem, ​​należy do rodziny zbóż. Ten rodzaj zrzesza 130–150 gatunków. W naturze roślina ta występuje głównie w Afryce i Ameryce Południowej w strefach umiarkowanych. Nazwa tego rodzaju powstała z pary łacińskich słów, tłumaczonych jako „pióro” i „szczecina”, co wiąże się z pojawieniem się kwiatostanów. Na średnich szerokościach geograficznych taka roślina uprawiana jest stosunkowo rzadko, ponieważ nie ma dużej odporności na mróz. Ale ta roślina zielna ma dość spektakularny wygląd, więc coraz więcej ogrodników i projektantów zwraca na nią uwagę..

Pennisetum roślin zielnych ma tendencję do tworzenia gęstych kęp, których wysokość waha się od 0,15 do 1,3 metra. Długość liniowych blaszek liściowych zebranych u podstawy wynosi około 50 centymetrów, a ich szerokość do 0,5 centymetra. Wiosną i latem mają bogaty zielony kolor, a jesienią żółkną. Łodygi są nagie i proste, ich powierzchnia jest szorstka, aw dolnej części pokryta włosiem. Gęste kwiatostany utworzone na łodygach mogą być cylindrycznymi lub prawie jednostronnymi wiechami w kształcie kolców, są pomalowane na bordowy, różowy, biały lub bladozielony. Długość kwiatostanów może wynosić 3–35 centymetrów. Takie kwiatostany wyglądają bardzo efektownie ze względu na obecność dużej liczby puszystego włosia. Kwiatostany składają się z dwóch rodzajów kwiatów, a mianowicie: bujnego biseksualnego i słabo rozwiniętego pręcika. Taka roślina jest niejasno podobna do fontanny, przez co nazywana jest także „trawą fontannową”.

Sadzenie pennisetum w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Najpopularniejszą metodą hodowli pennisetum na średnich szerokościach geograficznych są nasiona. Roślina jest uprawiana przez sadzonki. Wysiew nasion rocznego pennisetum odbywa się w połowie kwietnia, do tego używają doniczek lub pudełek wypełnionych podłożem. Sadzenie sadzonek w otwartej glebie odbywa się w ostatnich dniach maja. Rośliny jednoroczne, w razie potrzeby, można wysiewać bezpośrednio do otwartej gleby na początku maja.

Wieloletni pennisetum może być również rozmnażany przez nasiona. Aby młode krzewy kwitły w bieżącym sezonie, należy je wysiewać na sadzonki od połowy do końca lutego, do tego używają doniczek torfowych, ponieważ takie zboża reagują wyjątkowo negatywnie na ekspozycję systemu korzeniowego podczas procesu przeszczepu. Wyhodowane sadzonki sadzi się w ziemi bezpośrednio w tych naczyniach torfowych.

Zasady lądowania

Nasiona są równomiernie rozprowadzane na powierzchni wcześniej obficie zwilżonej mieszanki glebowej, a następnie wciskane w podłoże na kilka milimetrów. Uprawy podlewa się butelką z rozpylaczem, a następnie przenosi do dobrze oświetlonego i ciepłego miejsca. Pierwsze sadzonki pojawią się po 7 dniach. Powinny być wyposażone w sztuczne oświetlenie, ponieważ w lutym dzień jest jeszcze dość krótki, a takie rośliny potrzebują dużo światła. Sadzenie dojrzałych sadzonek na otwartej glebie odbywa się w ostatnich dniach maja, po tym, jak wysokość krzewów wyniesie od 10 do 15 centymetrów. Do sadzenia należy wybrać dobrze oświetloną i otwartą przestrzeń. Odpowiednia gleba powinna być pożywna, bogata w próchnicę, wilgotna i lekko kwaśna. Zbyt gęsta, sucha lub piaszczysta gleba nie nadaje się do uprawy takiej rośliny..

Przy sadzeniu roślin należy zachować odstęp od 0,6 do 0,8 m. Sadzi się je na takiej samej głębokości, na jakiej rosły w pojemniku. Taka roślina wyróżnia się tym, że rośnie dość szybko i silnie, podczas gdy jest w stanie wypierać inne uprawy, zdobywając terytoria dla niej nieprzeznaczone. Aby tego uniknąć, krzewy muszą być ograniczone; w tym celu arkusze metalu lub starego łupka należy wykopać na obwodzie miejsca nie mniej niż pół metra głębokości. Należy również pamiętać, że takie zboże dobrze rozmnaża się przez samosiew..

Pielęgnacja ogrodu Pennisetum

Uprawiając pennisetum na swojej działce ogrodowej, musisz systematycznie chwastować i poluzować powierzchnię gleby w pobliżu krzaków. Podlewanie odbywa się tylko wtedy, gdy występuje długi okres suszy.

W przypadku uprawy na ubogiej glebie nawóz pogłówny należy przeprowadzać regularnie raz na 4 tygodnie; w tym celu należy użyć płynnego złożonego nawozu mineralnego. Jeśli gleba na miejscu jest nasycona substancjami odżywczymi, zboża nie muszą być karmione.

Roślina ta wyjątkowo negatywnie reaguje na przeciągi, w związku z tym zaleca się sadzenie jej w pobliżu ścian budynków, które mogą chronić pennisetum przed wiatrem. Roślina również reaguje negatywnie na przeszczepy, ale jeśli to konieczne, nadal można to zrobić, podczas gdy tę procedurę zaleca się połączyć z rozmnażaniem poprzez podzielenie buszu.

Powielanie pennisetum

Wyhodowanie pennisetum na Twojej stronie jest dość łatwe. Wieloletnie rośliny odmianowe najczęściej rozmnaża się wegetatywnie, dzieląc krzew, faktem jest, że uprawiając taką roślinę z nasion, nie będzie w stanie zachować cech odmianowych krzewu rodzicielskiego. Podział odbywa się wiosną nie więcej niż 1 raz w ciągu 5 lat. W miarę dojrzewania krzewu jego środek traci swój spektakularny wygląd. W związku z tym podczas podziału buszu należy go wyciąć i spalić, podczas gdy zewnętrzne sekcje są podzielone na kilka dużych części. Delenki sadzi się we wcześniej wykonanych dołkach, a następnie obficie podlewa.

Zimowanie

Jeśli uprawiana odmiana Pennisetum jest byliną odporną na mróz, to podczas przygotowań do zimy jej nadziemna część nie wymaga cięcia, stanie się naturalnym schronieniem dla systemu korzeniowego buszu. Zaleca się przykrycie na zimę powierzchni korzeni zwiewanymi liśćmi lub świerkowymi gałęziami, przy czym warstwa powinna być odpowiednio gruba. Wraz z nadejściem wiosny schronienie należy usunąć, a zeszłoroczną część nadziemną krzewu wyciąć.

Choroby i szkodniki

Pennisetum jest wysoce odporny na choroby i szkodniki.

Rodzaje i odmiany pennisetum ze zdjęciami i nazwami

Pennisetum fox-tailed (wyczyść) (Pennisetum alopecuroides)

Ojczyzną tej byliny jest Azja Wschodnia i Australia. Nawet zimą kwiatostany tego gatunku wyglądają bardzo efektownie. Roślina ta tworzy dość szeroki krzew, którego wysokość może wahać się od 0,4 do 1 m. Wąskie blaszki liściowe są zielone latem i wiosną, a złocistożółte jesienią i zimą. Kwiatostany w kształcie kolców, zewnętrznie podobne do łusek, rosną na wierzchołkach prostych lub łukowatych łodyg, mogą być zabarwione na brązowo-czerwono lub brązowawo. Gatunek ten jest dość odporny na zimno, więc może wytrzymać temperatury do minus 5 stopni. Na terenach z łagodnymi i ciepłymi zimami jest uprawiany jako roślina wieloletnia, natomiast strefę korzeniową należy osłonić na zimę. Następujące odmiany są popularne wśród ogrodników:

1. Hameln. Ta odmiana jest najmniejszą ze wszystkich należących do tego gatunku. Krzew zaczyna kwitnąć w roku sadzenia w ostatnich tygodniach letnich.
2. Czerwona głowa. Ta odmiana pojawiła się nie tak dawno temu. Bardzo piękne kwiatostany są pomalowane na przydymiony czerwono-fioletowy kolor. Efektownie prezentują się zimą na tle śniegu.

Pennisetum orientale (Pennisetum orientale)

W naturze gatunek ten występuje w subtropikach i tropikach Azji Zachodniej i Środkowej, Indii, Afryki północno-wschodniej, Zakaukazia i Pakistanu, podczas gdy zboża wolą rosnąć na kamyczkach, skałach i kości skokowej. Takie byliny tworzą darń o wysokości 0,15-0,8 m. Z reguły blaszki liściowe krzewu są złożone wzdłużnie, osiągają szerokość około 0,4 cm. Puszyste jednostronne kwiatostany wiechowate osiągają 4-15 centymetrów długości, dojrzewają , reprezentowana przez szorstkie włosie o długości 2,7 cm, kwiatostany w kolorze fioletowo-różowym. Na średnich szerokościach geograficznych gatunek ten uprawiany jest jako rocznik, ponieważ charakteryzuje się niską odpornością na mróz..

Shaggy pennisetum (Pennisetum villosum)

Ta wieloletnia roślina naturalnie występuje w Afryce Wschodniej, gdzie woli rosnąć na kości skokowej i skałach. Wysokość krzewu waha się od 0,3 do 0,6 m. Szerokość płaskich blaszek liściowych wynosi około 0,5 cm.Długość kwiatostanów wiechowatych w kolorze złotym wynosi 3-10 centymetrów, mają jajowate lub krótkie cylindryczne kształt. Na powierzchni kwiatostanów występuje pokwitanie, składające się z pierzasto-owłosionych szczecin, osiągających 50 mm długości. Na średnich szerokościach geograficznych gatunek ten jest uprawiany jako rocznik. Kwiatostany takiej rośliny są idealne do sporządzania suchych bukietów..

Pennisetum incomptum

Ta długo ukorzeniona, raczej agresywna roślina występuje w naturze w Chinach. Wysokość krzewu wynosi około 1,2 m, płytki liści są pomalowane na szaro-zielono lub zielono. Kwitnienie występuje w czerwcu - wrześniu. Na początku kwitnienia kwiaty są pomalowane na jasnozielony kolor, który z czasem staje się jaśniejszy, a następnie kwiatostany nabierają brązowo-żółtego koloru. Kwiatostany tego gatunku są mniej skuteczne w porównaniu z innymi gatunkami. Jednak nadal jest dość popularny wśród ogrodników, ponieważ wyróżnia się wczesnym kwitnieniem i wysoką mrozoodpornością. Takie płatki mogą wytrzymać spadek temperatury powietrza do minus 29 stopni. Jednak były chwile, kiedy krzewy wytrzymywały niższe temperatury..

Pennisetum szczeciniasty (Pennisetum setaceum)

W naturze gatunek ten występuje w subtropikach i tropikach Afryki północno-wschodniej, a także w Arabii na kości skokowej i kamieniach. Ta ciepłolubna roślina wieloletnia jest uprawiana na średnich szerokościach geograficznych jako roślina jednoroczna. Wysokość krzewu waha się od 0,7 do 1,3 m. Blaszki liściowe są zwykle płaskie, a ich szerokość wynosi 0,6 cm. Jednostronne, luźno opadające kwiatostany wiechy w kształcie kolców, ich długość waha się od 0,15 do 0,35 m. Kolor kwiatostanów może być różowy lub fioletowy. Takie zboże kwitnie w drugiej połowie okresu letniego. Najpopularniejszą odmianą jest Rubrum: kolor opadających kwiatostanów wiech jest ciemnoczerwony lub różowy, pokryte są pierzasto-włochatym włosiem, osiągającym około 40 mm długości.

Pennisetum blue (Pennisetum glaucum)

Taka gęsta roślina krzewu ma spektakularny wygląd, osiąga wysokość około 200 cm, szerokość blaszek liściowych z bordo-brązu wynosi około 3,5 cm. Popularne odmiany:

1. Fioletowa wielkość. Wysokość krzewu wynosi około pół metra. Roślina ta otrzymała złoty medal AAS: młode liście są zielone, ale z biegiem czasu, pod wpływem promieni słonecznych, blaszki liściowe, kwiatostany i pędy są pomalowane na ciemnofioletowy, prawie czarny.
2. Fioletowy baron. Na Zachodzie ta roślina nazywa się Fantastyczne Liście. Chociaż ta zwarta i gęsta roślina jest młoda, ma kolor zielony, ale z czasem zmienia kolor na ciemniejszy i jaśniejszy niż Purple Majesty. Również liście są szersze i krótsze w porównaniu z opisaną powyżej odmianą..
3. Jade Princess lub Jade Princess. Krzew osiąga metr wysokości. Kolor płytek liściowych jest cytrynowozielony, a jego kudłate piękne kwiatostany są pomalowane na bordowo-czerwony odcień.

Pennisetum w projektowaniu krajobrazu

Zboża ozdobne, w tym pennisetum, są dość popularne w projektowaniu krajobrazu i kształtowaniu krajobrazu, podczas gdy są używane zarówno w stylu krajobrazu, jak i zwykłym sadzeniu. Pennisetum lisiego ogona jest najczęściej wykorzystywane do tworzenia kompozycji krajobrazowych i pełni rolę dużego akcentu wegetatywnego. Na tle pennisetum w kompozycjach wodnych dobrze wyglądają takie niewymiarowe rośliny jak: kotula i nagietek.

W zwykłym sadzeniu kultura ta nadaje się do tworzenia krawężnika. Dzięki takiemu obramowaniu ścieżki wyhodowane na trawniku lub w ogrodzie kwiatowym uprawy wyglądają bardzo efektownie. Dzięki takiej roślinie tworzą piękne skaliste kompozycje, które wyglądają bardzo naturalnie, a liście pennisetum tworzą jasny akcent. W skład tej kompozycji mogą również wchodzić rośliny typowe dla terenów górskich, np .: odmłodzone, bizantyjskie dłuto, lawenda, kamienna róża czy szara kostrzewa.

Ta roślina jest odpowiednia do ciągłych kompozycji kwiatowych i do mixborders, ponieważ ma silny efekt dekoracyjny, który zmienia się w czasie. Ta roślina nadaje się również do tworzenia monokompozycji. Aby to zrobić, zaleca się sadzenie różnych rodzajów i odmian takiej kultury w jednym miejscu, które będą różnić się kolorem kwiatostanów i liści.