Eukomis

Jednoliścienna kwitnąca, bulwiasta roślina eukomis (Eucomis) należy do rodziny szparagów. Na wolności taki kwiat można znaleźć w Afryce Południowej. „Eukomis” jest tłumaczone z greckiego jako „pięknowłosy”. Tak więc ten rodzaj został nazwany przez Charlesa Louisa Leritie de Brutelle i stało się to w 1788 roku. 4 typy eukomis są uprawiane przez ogrodników i w sumie ten rodzaj łączy 14 gatunków. Zaletą tej rośliny jest to, że zachowuje bardzo wysoki efekt dekoracyjny nawet po zakończeniu długiego kwitnienia..

Eukomis to wieloletnie zioło. Żarówki osiągające 80 mm średnicy mają owalny kształt. Nadal istnieje wiele błyszczących blaszek liściowych, ich kształt jest podobny do paska lub jajowaty. Wysokość cylindrycznych szypułek wynosi około 100 centymetrów. Rosną kwiatostany racemose, które zewnętrznie przypominają ananasa, osiągają długość około 0,3 m. Kwiaty mają kształt koła, są pomalowane na jasnozielony lub biały z fioletowym lub brązowawym odcieniem. Kwiaty zawierają 6 płatów lancetowatych okwiatu połączonych u podstawy i 6 kolejnych zrośniętych pręcików, które mają kołyszące się pylniki. Na samym szczycie strzały kwiatowej nad kwiatami znajduje się pęczek, w którym znajduje się od 10 do 20 przylistków zielonego koloru, to dzięki nim roślina ta wygląda jak ananas. Owocem jest pudełko z trzema żebrami o płaskim okrągłym kształcie, wewnątrz znajdują się jajowate lub okrągłe nasiona o ciemnobrązowym lub czarnym kolorze.

Sadzenie eukomis w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Cebule Eukomis sadzi się w otwartej glebie w dobrze ogrzanym podłożu, po pozostawieniu po powrocie wiosennych przymrozków, z reguły tym razem przypada na ostatnie dni maja lub czerwca. Jeśli w twoim regionie jest stosunkowo zimna i długa wiosna, to w tym przypadku zaleca się rozpocząć od kiełkowania cebul w głębokim pojemniku wypełnionym mieszanką gleby i przesadzić je na miejsce w ostatnich dniach marca lub w pierwsze dni kwietnia. Podczas sadzenia cebuli do destylacji nie należy jej całkowicie zakopać w mieszance gleby, górna część powinna wznosić się nieco ponad jej powierzchnię.

Zasady lądowania

Taką kulturę należy uprawiać w dobrze oświetlonym miejscu, chronionym przed przeciągami i silnymi podmuchami wiatru. Gleba powinna być luźna, lekka, przepuszczalna i nasycona próchnicą. Aby poprawić przepuszczalność wilgoci gleby, należy ją rozkopać dodając żwir, gruboziarnisty piasek rzeczny lub łamaną cegłę.

Podczas sadzenia cebulki, w zależności od ich wielkości, należy zakopać w ziemi o 25-35 mm, przy czym odległość między krzewami powinna wynosić co najmniej 15 cm, a szerokość między rzędami powinna wynosić od 0,3 do 0,4 metra.

Dbanie o eukomis w ogrodzie

Jak podlewać i karmić

Niezależnie od tego, gdzie żarówka eukomis zostanie posadzona (w doniczce do kiełkowania lub na otwartej glebie), na początku należy ją bardzo oszczędnie podlewać. Ale po rozpoczęciu intensywnego wzrostu takiego kwiatu należy go systematycznie i obficie podlewać. Po podlaniu rośliny lub deszczu konieczne jest poluzowanie powierzchni gleby w pobliżu buszu, jednocześnie wyciągając wszystkie chwasty. Gdy roślina wyblaknie, podlewanie należy stopniowo zmniejszać. A po żółknięciu blaszek liściowych krzew musi całkowicie przestać podlewać.

Aby uzyskać długie i bujne kwitnienie, eukomis należy karmić 2 razy w miesiącu, stosując złożony nawóz mineralny w postaci płynnej. Należy jednak zauważyć, że nawóz powinien zawierać minimum azotu, taki pierwiastek eukomisu jest bardzo szkodliwy.

Jak przeszczepić

Wyhodowanie takiego kwiatu w ogrodzie jest dość łatwe. Taka roślina wymaga jednak częstych przesadzeń, które należy przeprowadzać co roku, niezależnie od tego, gdzie rośnie: na otwartym polu czy w pojemniku. Faktem jest, że taka kultura nie jest wysoce odporna na mróz. Żarówki będą musiały zostać usunięte z ziemi jesienią i należy to zrobić przed pojawieniem się mrozów. Następnie przechowuje się je na zimę w pomieszczeniu, po czym na wiosnę ponownie sadzi w ogrodzie..

Rozmnażanie eukomis

Roślina ta może być rozmnażana przez rozmnażanie generatywne (nasiona) i wegetatywne. Jeśli rozmnażasz krzew w sposób wegetatywny, zachowuje on wszystkie cechy odmianowe rośliny matecznej. W sezonie na żarówce rodzicielskiej tworzy się niewielka liczba dzieci. Oddzielenie dzieci odbywa się, gdy obserwuje się okres odpoczynku u eukomis. Miejsca nacięć lub uskoków posypać kruszonym węglem. Zarówno cebulki oddzielone, jak i matczyne sadzi się na otwartej glebie wiosną lub w pierwszych tygodniach lata..

Tylko gatunek eukomis może być rozmnażany przez nasiona. Do siewu używa się świeżo zebranych nasion. Wysiewa się w skrzynkach lub doniczkach wypełnionych podłożem. Pierwsze sadzonki powinny pojawić się po 4-6 tygodniach. Opieka nad takimi roślinami powinna być dokładnie taka sama, jak w przypadku sadzonek dowolnej innej kultury. Pierwsze kwitnienie krzewów wyrosłych z nasion można zauważyć dopiero po 3 lub 4 latach od siewu..

Rozmnażanie takiego kwiatu można wykonać przez sadzonki liści. Aby to zrobić, przy krzaku należy oderwać blaszkę liściową bezpośrednio u jej podstawy, po czym liść dzieli się na części ostrym przedmiotem, którego długość powinna wynosić od 40 do 60 mm, podczas gdy dolna lub górna część powinna być zaznaczona. Następnie segmenty zakopuje się dolną częścią w mieszance gleby składającej się z torfu i piasku na głębokość 25 mm. Następnie sadzonki liści należy przykryć przezroczystą nasadką na górze i zapewnić temperaturę około 20 stopni. Konieczne jest wietrzenie sadzonek raz na 7 dni, w tym celu, usuwając na chwilę schronienie. Po 2–2,5 miesiącu wzdłuż krawędzi części blaszek liściowych powinny powstać małe cebulki. Należy je ostrożnie oderwać i posadzić w podłożu, gdzie powinny urosnąć do wymaganej wielkości..

Zimowanie

Po wyblaknięciu krzewów należy usunąć z nich strzały kwiatowe, natomiast blaszki liściowe powinny pozostać, ponieważ dzięki nim eukomi będą otrzymywać składniki odżywcze do jesieni. W pierwszych tygodniach jesiennych obserwuje się żółknięcie, więdnięcie i zamieranie blaszek liściowych, aw cebulach rozpoczyna się okres uśpienia. Podczas uprawy tej rośliny w regionach o stosunkowo ciepłych zimach, gdzie temperatura powietrza nie spada poniżej zera stopni, cebulek, jeśli jest to pożądane, nie można usunąć z ziemi, ale tuż przed nadejściem chłodu powierzchnia stanowiska jest pokryte warstwą gałęzi świerkowych lub latających liści. Jednak w regionach o mroźnych, niewielkich opadach śniegu lub nieprzewidywalnych okresach zimowych zaleca się usunięcie cebul z ziemi w ostatnich dniach września, usunięcie z nich resztek gleby i zanurzenie na chwilę w roztworze Maxima. Po wyschnięciu należy je włożyć do toreb papierowych lub materiałowych, które przechowuje się w chłodnym i suchym miejscu z dobrą wentylacją. Jeśli cebulek jest niewiele, to można je przechowywać do przechowywania na półce lodówki przeznaczonej na warzywa, biorąc pod uwagę, że obok nich nie można ustawiać jabłek. W razie potrzeby eukomis można sadzić w doniczkach wypełnionych odpowiednią ziemią doniczkową. Przechowuje się je w temperaturze pokojowej, przy czym w razie potrzeby należy nieco podlać podłoże, aby nie wyschło.

Choroby i szkodniki

Najczęściej eukomis cierpi na zgniliznę bulw. Dzieje się tak z powodu stagnacji cieczy w glebie w okresie wegetacji, a także przyczynia się do tego niewłaściwe przechowywanie w okresie spoczynku. Dotknięte krzewy lub cebulki należy traktować roztworem preparatu grzybobójczego, na przykład: Topaz, Fundazol, Skor lub innym środkiem o podobnym działaniu. Aby zniszczyć grzyby w większości przypadków, będziesz musiał przetworzyć krzaki 2 lub 3 razy na liściach lub marynować cebulki w roztworze produktu zawierającego miedź.

Roślina najczęściej cierpi z powodu wełnowców, mszyc, przędziorków i mączlików. Mszyce mogą szkodzić takiej uprawie, gdy są uprawiane zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Wszystkie inne szkodliwe owady osiedlają się tylko na krzakach uprawianych w domu. Do eksterminacji szkodników stosuje się roztwór środka owadobójczego, a roztoczobójcze do zabijania kleszczy. Środki owadobójcze, takie jak Aktara czy Actellik, pomogą pozbyć się każdego z powyższych szkodliwych owadów.

Rodzaje i odmiany eukomis ze zdjęciami i nazwami

Tylko kilka rodzajów eukomis jest uprawianych przez ogrodników..

Eukomis point lub eukomis crested (Eucomis punctata = Eucomis comosa)

Gatunek ten przybył do Europy w 1778 r. Wysokość krzewu waha się od 0,3 do 0,6 m. Rowkowane płaskie płytki liściowe o kształcie liniowym lub lancetowatym mogą osiągać 0,6 m długości i 7 cm szerokości. Na seamy powierzchni pojawiają się plamki koloru brązowego. Kompozycja luźnych racemozowych kwiatostanów obejmuje od 40 do 100 zielonych kwiatów, które są umieszczone na 3-centymetrowych szypułkach. Największym zainteresowaniem cieszy się odmiana Strikata, powstała w 1790 roku: seamy na powierzchni blaszek liściowych jest wyłożona podłużnymi pasami koloru czerwono-brązowego. Istnieją również odmiany o fioletowych lub różowych kwiatach..

Eukomis bicolor (Eucomis bicolor) lub Eukomis bicolor

Pochodzący z tego gatunku pochodzący z Afryki Południowej, pojawił się w Europie w 1878 roku. Szypułki osiągają długość około 50 cm, na ich powierzchni pojawiają się smugi koloru fioletowego. W ostatnich tygodniach letnich kwitną zielonkawe kwiaty, a ich wypustki są otoczone fioletową obwódką. Owoce są ciemnoczerwone. Tubergen wyhodował odmianę Alba, której kwiaty mają zielonkawo-biały kolor.

Eukomis autumn (Eucomis autumnalis) lub eukomis otumnalis

Gatunek ten różni się od innych tym, że ma stosunkowo wysoką mrozoodporność, dlatego w południowych regionach pozostaje na otwartym terenie do zimowania. Wysokość szypułek waha się od 0,2 do 0,3 m. Kwiatostan racemozowy składa się z białokremowych lub białych kwiatów. Kwitnie później niż inne gatunki.

Oprócz opisanych odmian znacznie rzadziej uprawiają ogrodnicy, takie jak: eukomis Zambezian, Pole Evans, czerwonopłetwe i faliste.

Eukomis w projektowaniu krajobrazu

Eukomis to wspaniała dekoracja na każdą działkę ogrodową. Ten kwiat jest szeroko stosowany jako roślina solo, ponieważ ma mocne szypułki, a także wyraźne formy strukturalne. Może być również stosowany do nasadzeń wspólnych, a rośliny jednoroczne okrywowe, gerbery, a także byliny iglaste są do tego doskonałymi partnerami. Tak więc eukomis świetnie prezentuje się razem z geyherą, posadzoną na tle roślin okrywowych, na przykład lobelii lub alissum. W skalistym ogrodzie taki kwiat również wygląda po prostu niesamowicie, jego błyszczące blaszki liściowe mogą podkreślać majestat kamieni. Ta roślina kwiatowa może być sadzona prawie wszędzie i wszędzie będzie wyglądać świetnie..