Chionodox

Nisko rosnące byliny Chionodoxa to przedstawiciele rodzaju Scylla z rodziny Liliaceae. Do tej pory znanych jest 6 gatunków takiej rośliny. W naturze można je spotkać na Krecie oraz w Azji Mniejszej. Nazwa tej rośliny składa się z 2 greckich słów, które można przetłumaczyć jako „śnieg” i „chwała, duma”. Ludzie nazywają go „bałwanem” lub „śnieżną pięknością”. Delikatny krzew chionodoxa o pięknych kwiatach rośnie jednocześnie z przebiśniegami i gajami w czasie, gdy pokrywa śnieżna z ziemi jeszcze nie zniknęła całkowicie.

Chionodox to bulwiaste rośliny. W tym samym czasie wraz z szypułkami rośnie para podstawnych blaszek liściowych o ciemnozielonym kolorze, są one rowkowane i szeroko lancetowate, a długość osiąga od 8 do 12 centymetrów. Luźne pędzle, umieszczone na szypułkach, składają się z sześciopłatkowych kwiatów w kształcie dzwonu, które mają kolor niebieski, różowy, biały lub niebieski. Owocem jest soczyste pudełko, a wewnątrz znajdują się czarne nasiona. Żarówki jajowate osiągają około 30 mm długości i około 17 mm średnicy. Ich powierzchnię pokrywają jasne łuski. Te żarówki są zaprojektowane na 2 cykle roczne.

Sadzenie chionodox w otwartym polu

O której godzinie sadzić

Zaleca się sadzenie cebulek chionodox w otwartym terenie w pierwsze jesienne tygodnie po utworzeniu się listew korzeniowych na ich dolnych końcach. Do sadzenia możesz wybrać zarówno dobrze oświetlony obszar, jak i miejsce w niewielkim cieniu. Jeśli sadzisz cebulki w miejscach, w których śnieg zaczyna się topić jako pierwszy, takie chionodoksy będą wyróżniać się wczesnym kwitnieniem. Jeśli kwiaty rosną w zacienionym miejscu, zakwitną później, rosną w dobrze oświetlonym miejscu, ale ich kwitnienie będzie dłuższe.

Do sadzenia takich kwiatów odpowiednie są obszary położone pod krzewami i drzewami. Faktem jest, że podczas kwitnienia tej rośliny na krzewach i drzewach nie ma liści, które są w stanie wchłonąć światło słoneczne niezbędne dla chionodoksów do normalnego wzrostu i kwitnienia. Zaleca się uprawę tych roślin w ogrodzie przy uprawach kwiatowych takich jak: pierwiosnki, ciemierniki, hiacynty, krokusy, pushkinia, białe kwiaty, adoni i irysy karłowate..

Zasady lądowania

Odpowiednia gleba powinna być luźna, pożywna, umiarkowanie wilgotna i lekko zasadowa lub obojętna. Kwiaty te niezwykle pozytywnie reagują na obecność w glebie niewielkiej ilości terenu leśnego, na którym znajdują się fragmenty kory drzewnej i zgniłe liście..

Ten kwiat należy sadzić na otwartej glebie w taki sam sposób, jak inne rośliny bulwiaste. Głębokość sadzenia zależy od wielkości materiału do sadzenia, a także od odległości między cebulkami. Duże żarówki należy zakopać na głębokość około 60–80 mm, zachowując odległość 8–10 cm w rzędzie między nimi. Niezbyt duże cebulki sadzi się na głębokość 40-60 mm, a odległość między nimi powinna wynosić 60-80 mm.

Dbanie o chionodox w ogrodzie

Chionodoksy wszystkich pierwiosnków są najbardziej bezpretensjonalne i mało wymagające w pielęgnacji, więc nawet początkujący ogrodnicy mogą je uprawiać. Podlewanie tych roślin jest konieczne tylko wtedy, gdy zima okazała się mało śniegu, a wiosna była sucha. Po podlaniu kwiatów należy poluzować powierzchnię gleby wokół nich, jednocześnie wyciągając wszystkie chwasty. Posyp powierzchnię stanowiska warstwą ściółki (suchy torf lub próchnica), a wtedy ilość pielenia, spulchniania i podlewania znacznie się zmniejszy.

Ponadto rośliny te wymagają systematycznego karmienia i przesadzania, a chionodoksy należy również spryskać specjalnymi środkami na choroby i szkodliwe owady, jeśli zachodzi taka potrzeba. Aby wykluczyć rozmnażanie tej kultury przez samosiew, należy regularnie odcinać wszystkie jądra, zanim osiągną dojrzałość..

Jak podlewać i karmić

W przypadku przedłużającej się suchej pogody chionodoksy muszą zapewniać systematyczne i wystarczająco obfite podlewanie. Podlewaj rośliny wczesnym rankiem, starając się trzymać kropelki wody z dala od kwiatów. Woda do nawadniania jest używana jako osiadła, a nie zimna.

Taka roślina jest zasilana złożonymi nawozami mineralnymi. Na przykład można wziąć Nitroammofoskę, wprowadza się ją do gleby wczesną wiosną, co przyczynia się do długiego i obfitego kwitnienia. Jeśli nawozy są ziarniste, należy je równomiernie rozłożyć na powierzchni terenu, a następnie gleba jest lekko rozluźniona, ponieważ znacznie przyspieszy to przenikanie składników odżywczych do systemu korzeniowego roślin.

Jak przeszczepiać i rozmnażać

Najłatwiejszym i najszybszym sposobem rozmnażania takiej rośliny są dzieci, które należy oddzielić od rośliny rodzicielskiej. Przez 1 sezon jeden krzew rośnie 2-4 dzieci.

Chionodox może rosnąć w tym samym miejscu bez przeszczepów przez około 10 lat. Jednak doświadczeni ogrodnicy zalecają usuwanie gniazd z gleby 1 raz na 5 lub 6 lat, dzielenie ich i sadzenie. Cebulki należy wykopać od połowy do końca lipca, kiedy to nadziemna część krzewu powinna żółknąć i wyschnąć. Cebule sadzi się na otwartej glebie w ostatnich dniach sierpnia lub w pierwszym września, przed sadzeniem wykopane gniazda umieszcza się w magazynie w ciemnym, suchym i chłodnym (od 15 do 17 stopni) miejscu. Po usunięciu gniazda z ziemi nie zaleca się oddzielania od niego dzieci, ponieważ najmniejsze z nich najprawdopodobniej umrą przed zejściem na ląd. Podział gniazda lepiej zrobić przed bezpośrednim posadzeniem cebul w glebie..

Jeśli chionodoksy już rosną na twojej stronie, nie ma potrzeby wyhodowania ich z nasion, ponieważ te kwiaty rozmnażają się bardzo dobrze przez samosiew. Nasiona mają mięsistą formację, którą mrówki po prostu uwielbiają. Dlatego biorą nasiona i niosą je na dość przyzwoitą odległość. Rośliny wyhodowane z nasion po raz pierwszy zaczynają kwitnąć po 2 lub 3 latach.

Zimowanie

Kiedy rośliny wyblakną, będą musiały usunąć wszystkie strzały. Liście nie są dotykane, odcinane są dopiero po więdnięciu (w drugiej połowie lipca). Ten kwiat jest bardzo odporny na mróz. Ale jeśli rośnie na otwartej przestrzeni, to późną jesienią jego powierzchnię powinny być pokryte świerkowymi gałęziami lub grubą warstwą opadłych liści. W regionach o łagodnym klimacie roślina w żadnym wypadku nie potrzebuje schronienia..

Choroby i szkodniki

Chionodox jest kulturą bulwiastą i dlatego jest podatny na choroby, takie jak sklerotynioza, septoria, szara zgnilizna, fusarium i achelenchoides. Choroby te z reguły uszkadzają samą żarówkę, która jest ukryta przed oczami ogrodnika przez ziemię, a on dowiaduje się, że roślina jest dotknięta tylko wtedy, gdy krzew żółknie, usycha i nie można już czegoś zmienić . W związku z tym przed sadzeniem wytrawianie cebul jest obowiązkowym środkiem, w tym celu stosuje się roztwór Fundazolu. Ponadto ze względów profilaktycznych nie należy dopuścić do stagnacji płynu w glebie, ponieważ może to doprowadzić do gnicia cebulek, dlatego należy oszczędnie podlewać kwiaty.

Najniebezpieczniejszym ze wszystkich szkodników dla tej kultury są larwy roztocza korzeniowego, a także gryzonie. Mogą również uszkodzić bańkę. Aby pozbyć się kleszczy, krzak należy spryskać środkiem roztoczobójczym (Aktara, Akarin, Aktellik, Agravertin itp.). I możesz oczyścić swój obszar z kretów i myszy, rozprowadzając przynętę z trucizną w kilku miejscach.

Rodzaje i odmiany chionodox ze zdjęciami i nazwami

W naturze występuje 6 rodzajów chionodox, ale ogrodnicy uprawiają tylko 3 z nich, a także różne hybrydy i odmiany uzyskane z tych gatunków przez hodowców.

Chionodoxa forbesii lub Chionodoxa tmolusi

W naturze gatunek ten rośnie w południowej części Turcji. Wysokość krzewu wynosi około 0,25 m. Szypułka ma luźny kwiatostan racemiczny, który składa się z 15 kwiatów o różowym lub białym kolorze. Roślina ta nie tworzy nasion, jednak cebulki co sezon zarastają dzieci. Uprawiane od 1976 r. Odmiany uprawne:

• Alba - kolor kwiatów jest śnieżnobiały;
• Blue Giant - okwiaty tej rośliny mają ciemnoniebieski kolor;
• Różowy olbrzym - kwiaty tej odmiany są pomalowane na kolor różowo-lawendowy.

Chionodoxa luciliae lub Chionodoxa gigantea

Gatunek ten otrzymał swoją nazwę na cześć Lucille Boissier. Występuje naturalnie w górach Azji Mniejszej. Wysokość krzewu wynosi około 0,2 m. Płytki liściowe takiej rośliny są rowkowane, mają kształt liniowy. Kwiatostany składają się z 10 kwiatów, osiągających około 30 milimetrów średnicy, są pomalowane na niebiesko-niebiesko, a ich gardła są białe. Uprawiana od 1764 r. Najpopularniejsze wśród ogrodników odmiany to:

1. Biały. Wysokość buszu nie przekracza 10 centymetrów. Kwiaty są białe, a ich średnica wynosi 25 milimetrów. W jednym kwiatostanie racemose występuje około 3 lub 4 kwiaty.
2. Różowy. Kwiaty są różowe z lekkim fioletowym odcieniem. W kulturze odmiana tej odmiany jest bardzo popularna - Chionodox Rose Queen (aka Rosie Queen lub Pink Queen): ta roślina ma kwiaty pomalowane na bardzo spektakularny odcień różu.
3. Gigantyczny biały. Kwiaty osiągają 40 milimetrów średnicy.

Chionodoxa sardinian (Chionodoxa sardensis)

Ojczyzną tego gatunku jest Azja Mniejsza. Krzew ma parę liniowych blaszek liściowych. Wysokość potężnych szypułek wynosi około 12 centymetrów, mają luźne kwiatostany racemose, składające się z 10 kwiatów o ciemnoniebieskim kolorze, osiągających średnicę 20 mm. Uprawiana od 1885 roku. Występuje w formie ogrodowej, kolor kwiatów może być różowy lub biały.

Hodowcy wykorzystują również takie gatunki jak krasnolud Chionodoxa, czy Cretan, Chionodoxa białawy i Mrs.Lok do uzyskiwania nowych odmian. Jednak same gatunki nie są jeszcze uprawiane przez ogrodników. Hodowca V. Khondyrev, wykorzystując różne gatunki tej rośliny, był w stanie stworzyć całą serię hybryd: Akwarelę, Artemidę, Absolutę, Atlantydę, Andromedę, Afrodytę i Arktykę. Dość popularne wśród ogrodników są również hybrydy utworzone przez skrzyżowanie podwójnych liści Scylla i Chionodox Forbes, nazywane są chionoscilla: wysokość krzewów nie przekracza 10 centymetrów, małe niebieskie kwiaty w kształcie gwiazdy zbierane są w gęstych kwiatostanach.