Vatochnik

Vatochnik, zwany także Asklepiasem, to rodzaj z rodziny Kutrovye, reprezentowany przez karłowate krzewy, krzewy i byliny zielne. Rodzaj łączy ponad 200 gatunków naturalnie występujących w Ameryce Północnej i Południowej. Wśród gatunków są zarówno liściaste, jak i zimozielone, niektóre z nich są bardzo popularne wśród ogrodników, którzy uprawiają je jako rośliny ozdobne. Łacińska nazwa takiej rośliny, Aesculapius (Asklepius), została nadana temu rodzajowi ze względu na fakt, że niektóre gatunki mają właściwości lecznicze. Bernardino de Sahagun z Meksyku, który był uznanym lingwistą, badaczem, misjonarzem i historykiem, przedstawił dowody Azteków w swojej Historii Nowej Hiszpanii, które sugerują, że wata była z powodzeniem stosowana w leczeniu guzów powstałych w wyniku przemieszczenia kości. Na terenie Europy roślina ta pojawiła się dopiero w XVIII wieku, była uprawiana jako kultura techniczna i szybko stała się popularna: włókna jej pędów zostały wykorzystane do wypełnienia miękkich zabawek i mebli, a także lin. Później zaczęli go używać do produkcji różnych urządzeń ratunkowych, a także filmu. Po rozpoczęciu produkcji gumy wata przestała być uprawiana na skalę przemysłową i zaprzestano jej wykorzystywania jako surowca, jednak do dziś uprawiana jest na działkach ogrodniczych..

Wysokość runa może dochodzić do 100 cm Zagęszczony poziomy kłącze rośnie wystarczająco daleko na boki. Na grubych pędach, okółkowatych lub przeciwległych (rzadziej na przemian) występują duże blaszki liściowe, których kształt może być podłużny, jajowaty lub eliptyczny. Duże czerwone lub brązowe kwiaty zebrane są w wielokwiatowe baldaszkowate kwiatostany. Krzewy kwitną latem lub jesienią. W wyblakłych krzakach dojrzewają owoce, w których występuje duża liczba dojrzewających nasion, to z ich powodu taka roślina nazywa się vatnik. Ten puch jest używany w Ameryce do napełniania poduszek. Na średnich szerokościach geograficznych iw regionach o ostrzejszym klimacie nasiona prawie nigdy nie dojrzewają. A w regionach o łagodnym klimacie i ciepłych zimach mają czas na dojrzewanie i mogą rozpaść się na ziemię, dając obfite samosiew.

Wszyscy przedstawiciele tego rodzaju mają trujący mleczny sok. Jeśli dostanie się na skórę, spowoduje zaczerwienienie i podrażnienie, szczególnie pod wpływem bezpośredniego światła słonecznego. Taki sok jest używany w medycynie ludowej do usuwania brodawek. Ta kultura jest rośliną miododajną, przyciąga do ogrodu pszczoły i motyle, szczególnie motyle monarchy.

Sadzenie waty na otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Na średnich szerokościach geograficznych ziele wierzby jest uprawiane przez sadzonki, a także w sposób bezpestkowy. Nasiona tej kultury zachowują żywotność przez 3 lata, ale nie udaje im się dojrzewać każdego roku, ale tylko wtedy, gdy lato jest bardzo gorące. Ale nasiona zawsze można kupić w specjalistycznym sklepie..

Wysiew nasion na sadzonki przeprowadza się w ostatnich dniach marca lub w pierwszym - w kwietniu. Aby to zrobić, użyj skrzynek z otworami drenażowymi, powinny być wypełnione gliniastą ziemią. Nasiona wbija się w podłoże na 1–1,5 cm, a następnie podlewa za pomocą butelki z rozpylaczem. Pojemniki należy przykryć szkłem lub folią, a następnie wyjąć w ciepłe miejsce. Uprawy są codziennie wietrzone, a jednocześnie usuwany jest kondensat nagromadzony na schronie. Podlewanie odbywa się za pomocą opryskiwacza 1 raz w ciągu dwóch lub trzech dni. Pędy polubowne powinny pojawić się po 1,5–2 tygodniach, po czym przenoszone są w chłodniejsze miejsce (nie więcej niż 18 stopni). Schronienie z pojemnika jest usuwane, gdy roślina stanie się silniejsza. Zwykle sadzonki rosną bardzo dobrze i nie sprawiają problemów ogrodnikowi..

Zbiór sadzonek przeprowadza się, gdy zaczynają tworzyć się w nich dwie pary prawdziwych blaszek liściowych. Do zbierania stosuje się pojedyncze kubki, do których wlewa się drenaż, przy czym grubość warstwy powinna wynosić około 20-30 mm. I są wypełnione tą samą mieszanką gleby, która jest używana do siewu nasion. Przeszczepione rośliny należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych przez pierwsze dwa dni. Po tym, jak sadzonki dobrze się zakorzenią, musisz je uszczypnąć.

Przed posadzeniem runa w otwartym terenie należy go utwardzić przez 15 dni. Sadzonki sadzi się w pierwszych dniach czerwca w schemacie 50x50 cm Krzewy wyhodowane z nasion zakwitną pierwszy raz po 3 lub 4 latach wzrostu.

Wysiew nasion można przeprowadzić bezpośrednio do otwartej gleby. Odbywa się to wczesną wiosną, zaraz po stopieniu pokrywy śnieżnej. Miejsce powinno być nasłonecznione z uprawną glebą. Wadder najlepiej rośnie na słabo kwaśnej pożywnej glinie.

Zasady lądowania

Najpierw musisz wykopać ziemię na głębokość bagnetu łopaty, podczas gdy musisz wybrać wszystkie korzenie chwastu. Następnie powierzchnia miejsca jest wyrównana i wykonane w niej rowki. Nasiona są zakopywane w glebie na 30 mm, następnie bruzdy są zamykane, a plony są dobrze nawadniane. Jeśli nasiona wysiano w suchej glebie, zaleca się przykrycie upraw folią, dzięki czemu sadzonki pojawią się znacznie szybciej.

Niektóre rodzaje takiej rośliny wymagają ograniczenia, które jest ustalane podczas sadzenia, ponieważ młode pędy mogą kiełkować prawie 100 cm od macierzystego krzewu. Aby zapobiec silnemu wzrostowi takiego kwiatu, można użyć ograniczników lub posadzić krzewy w pojemnikach wykopanych w ziemi, które mają otwory do drenażu. Jeśli odpowiednio zadbasz o runo, może rosnąć w tym samym miejscu przez około 15 lat..

Dbanie o watę w ogrodzie

Uprawa waty w ogrodzie jest dość prosta. Aby to zrobić, musisz go systematycznie podlewać, chwastować, karmić, poluzować powierzchnię gleby, zaangażować się w tworzenie i odmładzanie krzewu oraz, jeśli to konieczne, leczyć rośliny przed szkodliwymi owadami lub chorobami. Aby krzewy dłużej kwitły, konieczne jest odcięcie kwiatostanów, które z czasem zaczęły zanikać. A kiedy znikną, musisz odciąć wszystkie szypułki, ale tylko wtedy, gdy nie zamierzasz zbierać nasion..

Jak podlewać

Za pierwszym razem po posadzeniu sadzonek lub wysianiu nasion miejsce należy dość często podlewać. Wzmocnione krzewy tworzą mocny i rozgałęziony system korzeniowy, który będzie w stanie samodzielnie odprowadzać wilgoć z gleby, ale przy przedłużającej się suszy nadal potrzebują podlewania, robią to wieczorem. Najlepiej jest podlać watę wodą deszczową. Jeśli do nawadniania używasz wody z kranu, powinna dobrze się uspokoić i ogrzać na słońcu.

Nawóz

Często nie zaleca się karmienia tej rośliny. Jeśli gleba jest słaba, to na wiosnę należy do niej dodać mocznik, siarczan potasu, a także kompost lub zgniły obornik. Opatrunek górny przeprowadza się natychmiast po pojawieniu się pierwszych pędów. Lub możesz użyć kompleksu mineralnego do karmienia wierzby, który jest wprowadzany do gleby przed rozpoczęciem kwitnienia, a po jego zakończeniu dodaje się Nitrofoskę. Uprawiając taki kwiat na żyznej glebie, nie musisz go karmić.

Transfer

Bez przeszczepu runo można uprawiać w tym samym miejscu przez ponad 10 lat. Jeśli roślina potrzebuje przeszczepu, zaleca się to zrobić wiosną, razem z podziałem buszu lub od połowy do końca okresu letniego. Vatochnik doskonale znosi przeszczep. Przygotowanie miejsca do sadzenia należy wykonać z wyprzedzeniem, a przed usunięciem krzewu z gleby należy go obficie podlać, ponieważ w systemie korzeniowym powinna znajdować się gleba. Przeprowadza się przeszczep, a także wstępne sadzenie runa (patrz wyżej).

Powielanie waty

Roślinę tę można rozmnażać, dzieląc kłącze. Zaleca się to zrobić podczas przesadzania krzewów wiosną lub po zakończeniu kwitnienia. Wykopana roślina jest podzielona na części, podczas gdy na każdym podziale powinien znajdować się kawałek kłącza z pączkiem, po czym sadzi się je w dołkach, które należy wcześniej wykonać. Delenki w nowym miejscu łatwo się zakorzeniają, a kwitnienie takich krzewów może rozpocząć się w drugim roku wzrostu. Posadzone delenki, zanim rozwiną silny system korzeniowy, należy systematycznie obficie podlewać.

Taką roślinę można również rozmnażać przez sadzonki. Do cięcia sadzonek stosuje się młode pędy, powinny mieć 15 centymetrów długości, wszystkie dolne blaszki liściowe należy odciąć, a te, które są na górze, skrócić o ½ części. Pojemnik jest wypełniony zwilżonym piaskiem, po czym sadzonki są wbijane w niego dolnym cięciem. Pojemnik pokryty jest od góry przezroczystą nasadką, która stworzy środowisko szklarniowe. Sadzonki należy sadzić bardzo szybko, ponieważ nie powinny one tracić mlecznego soku. Z reguły po 30 dniach sadzonki są całkowicie ukorzenione..

Po kwitnieniu

Przygotowanie krzewów do zimowania należy wykonać jesienią. Aby to zrobić, należy je przykryć trocinami, luźnymi liśćmi, pokruszoną korą drzew lub innymi materiałami organicznymi. Przed przykryciem runa wysuszone łodygi należy skrócić do 10 cm nad powierzchnią ziemi. Ścięte pędy można również wykorzystać do pokrycia krzewów..

Choroby i szkodniki

Wata posiada bardzo wysoką odporność na choroby i szkodliwe owady. W niektórych przypadkach na krzakach osiada mączlik, który jest małym owadem, który wygląda jak ćma. Żywi się sokiem różnych roślin, w tym watą. Aby je eksterminować, musisz użyć roztworu Fufanon, Actellik lub Rovikurta, podczas gdy musisz postępować zgodnie z instrukcjami na opakowaniu leku. Traktuj krzewy na liściach.

Podczas długotrwałej suszy przędziorki osiadają na wierzbie, te pajęczaki żywią się również sokiem roślinnym. Bardzo trudno jest zauważyć takiego szkodnika na krzaku, ponieważ ma on niezwykle mały rozmiar. Ale można zrozumieć, że takie roztocza osiadły na runie, jeśli jest na nim cienka pajęczyna, liście zaczynają blaknąć w takich krzakach, a łodygi są zdeformowane. Aby się ich pozbyć, rośliny należy spryskać roztworem preparatu roztoczobójczego, na przykład: Aktara, Aktellika, Fitoverma i innymi środkami o podobnym działaniu.

W niektórych przypadkach wata może zostać uszkodzona przez zbyt niską wilgotność. Aby zwiększyć wilgotność podczas długotrwałej suszy wieczorem, krzewy należy spryskać letnią wodą..

Rodzaje i odmiany waty ze zdjęciami i nazwami

3 gatunki runa uprawia się jako bylinę i tylko 1 gatunek jako roczny.

Wcielony vatnik (Asclepias incarnata) lub czerwony vatnik lub mięsno-czerwony vatnik

Ojczyzną takiej byliny są wschodnie i środkowe regiony Ameryki Północnej. Mają liściaste, rozgałęzione pędy, których wysokość wynosi około 1,2 m. Przeciwległe blaszki liściowe mają niewielkie pokwitanie i szeroko lancetowate lub wydłużone. Pachnące kwiaty w kolorze czerwonym lub fioletowo-różowym są częścią kwiatostanów w kształcie parasoli, osiągających około 60 mm średnicy. Kwitnienie rozpoczyna się w lipcu lub sierpniu i trwa nieco ponad 4 tygodnie. Ten vatnik jest uprawiany od 1635 roku Najpopularniejszą odmianą jest Ice Belli: wysokość krzewu około 100 cm, kolor kwiatów biały.

Tuberose vatnik (Asclepias tuberosa) lub Asclepias tuberose lub tuberous vatnik

Wysokość krzewu waha się od 0,5 do 0,7 m. Ta pomarańczowa watolina ma duże kwiatostany o intensywnym czerwono-żółtym kolorze. Kwitnienie rozpoczyna się w połowie lata i trwa prawie całą jesień. Gatunek bardzo odporny na mróz. Jeśli jednak spodziewana jest bardzo mroźna zima, lepiej przykryć krzaki. Najpopularniejsze są następujące formy ogrodowe:

1. Motyl dla gejów. W tej mieszaninie wysokość krzewów wynosi około 0,7 m, kolor kwiatostanów jest żółty, czerwony lub pomarańczowy.
2. Vatochnik Maharaj. Wysokie na pół metra krzewy ozdobione są kwiatami o intensywnym pomarańczowym kolorze.

Wata syryjska (Asclepias syriaca) lub Aesculapova

Ojczyzną tego gatunku są wschodnie stany Ameryki Północnej i nie ma to nic wspólnego z Syrią. Nazwę otrzymała przez pomyłkę, ponieważ została pomylona z kendyr, rośliną rosnącą w Syrii. Eksperci zdawali sobie sprawę, że się mylili, ale postanowili pozostawić temu kwiatowi specyficzny epitet „syryjski”. Wysokość takiej byliny wynosi około 150 cm. Łodygi są wyprostowane, a na nich podłużne eliptyczne, skórzaste blaszki liściowe, których szerokość wynosi 7 centymetrów, a długość 15 centymetrów, ich kolor jest ciemnozielony i są bardzo podobny do liści wiecznie zielonych rododendronów. W środku lata w niektórych przypadkach liście opadają w dolnej części krzewu. Bladoróżowe kwiaty osiągają średnicę 10 mm, są częścią kwiatostanów w kształcie parasoli. Kwitnienie rozpoczyna się w lipcu i trwa 35 dni. Gatunek uprawiany od 1629 r. Nie ma konieczności okrywania krzewów na zimę. Gatunek ten ma niezwykły zapach przypominający aromat ciasta czekoladowego i jest znacznie silniejszy niż zapach mięsno-czerwonej wełny..

Kurasavskiy vatochnik (Asclepias curassavica) lub lastoven

Gatunek ten jest uprawiany jako rocznik. Przy odpowiedniej pielęgnacji wysokość krzewu może dochodzić nawet do 100 cm Kolor kwiatów jest pomarańczowy lub czerwony, są bardzo atrakcyjne dla większości motyli. Dla wielu osób pyłek z tych kwiatów może powodować podrażnienia skóry..