Jabłoń karłowata

Początkujący ogrodnicy coraz częściej wybierają dziś jabłonie uprawiane na podkładkach karłowatych, nazywane są również jabłoniami karłowatymi. Faktem jest, że taka jabłoń nie sprawia kłopotów w opiece, a także jest bardzo zwarta i dlatego zajmuje bardzo mało miejsca. Dodatkowo takie rośliny zaczynają owocować już w trzecim roku po posadzeniu na otwartej glebie, potrzebują mniej składników odżywczych, a nawet te obszary, w których woda gruntowa jest stosunkowo wysoka, nadają się do sadzenia. Co więcej, okres wegetacyjny takich jabłoni jest nieco krótszy niż w przypadku zwykłych jabłoni. Pod tym względem jabłoń karłowata może znacznie lepiej przygotować się na okres zimowy..

Jabłoń karłowata nie jest nowym gatunkiem jabłoni. Aby uzyskać taką roślinę, wykonuje się cięcie odmianowe, które jest szczepione na klonalnym stadzie karłowatym. Powstałe jabłonie nie przekraczają 250 cm wysokości, średnia długość życia takich jabłoni przy odpowiedniej pielęgnacji wynosi od 20 do 30 lat, podczas gdy zwykłe, energiczne jabłonie żyją nieco dłużej - od 35 do 40 lat.

Zdarza się, że jabłonie kolumnowe są mylone z drzewami karłowatymi, ale są to różne formy. Występują średniej wielkości i silnie rosnące jabłonie kolumnowe, ale są też karłowate jabłonie kolumnowe, ale ta forma rośliny nie ma korony. A w jabłoni karłowatej kształt korony jest taki sam jak w przypadku zwykłej jabłoni, tylko że jest nieco mniejsza.

Sadzenie karłowatych jabłoni w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Sadzenie jabłoni karłowatej na otwartej glebie praktycznie nie różni się od sadzenia zwykłej jabłoni. Zaszczepienie i wyhodowanie sadzonki jabłoni karłowatej własnymi rękami jest dość trudne, ponieważ w tym przypadku będziesz potrzebować nie tylko siły i czasu, ale także pewnej wiedzy. Najłatwiej jest kupić sadzonkę ze szkółki, która zasługuje na Twoje zaufanie. Kupując sadzonkę od przypadkowego sprzedawcy, należy bardzo uważać, aby nie kupić zwykłej gry zamiast jabłoni karłowatej. Zbadaj sadzonkę. Pomiędzy łodygą a kołnierzem korzeniowym rośliny, prawidłowa sadzonka powinna mieć wyraźnie widoczny występ kolanowy. Ten występ jest miejscem inokulacji z połączonym nacięciem nad przeszczepioną nerką. Szczepiona dwuletnia sadzonka jabłoni karłowatej ma co najmniej 4 rozwinięte gałęzie, na ich końcach znajdują się duże pąki, a wysokość łodygi nie przekracza pół metra. A dwuletnia sadzonka dziczyzny ma wiele ostrych gałęzi, na których nie ma pąków. System korzeniowy sadzonki karłowatej powinien składać się z małych, elastycznych korzeni, przy czym należy pamiętać, że wszystkie dzikie sadzonki mają korzeń palowy.

W przypadku zakupionej sadzonki system korzeniowy należy owinąć wilgotną szmatką, a na wierzchu owinąć folią, która ochroni korzenie przed możliwymi obrażeniami podczas transportu. Przed bezpośrednim posadzeniem sadzonki w otwartej glebie konieczne jest skrócenie jej gałęzi. Sadzonki bonsai można sadzić na początku okresu wiosennego lub jesienią, gdy roślina jest w stanie spoczynku..

Sadzenie jabłoni karłowatej jesienią

Sadzonki sadzi się na otwartej glebie jesienią od drugiej połowy września do połowy października, kiedy to roślina zaczyna wchodzić w stan spoczynku.

Do sadzenia powinieneś wybrać dobrze oświetlony obszar lub taki, który jest w półcieniu. Musi mieć niezawodną ochronę przed przeciągami, a wody gruntowe muszą znajdować się na głębokości co najmniej 150 cm.Gleba mokra i luźna nadaje się do sadzenia, bardzo ważne jest również, aby była nasycona substancjami odżywczymi, ponieważ system korzeniowy takich drzewo jest powierzchowne, dlatego „nie może jeść, wnikając w głębokie warstwy gleby. Najlepszą opcją do sadzenia jest średnia lub lekka glina..

Głębokość dołu do sadzenia powinna sięgać 0,7 m, a jego średnica - 0,6 m. Przygotowując dół, należy odrzucić wierzchnią warstwę gleby o grubości około 20 cm. Należy go połączyć z parą wiader torfu lub próchnicy, 0,7 kg popiołu drzewnego i 0,6 kg superfosfatu. Pośrodku przygotowanego dołu należy zainstalować kołek, po czym wylewa się wokół niego mieszankę wierzchniej warstwy gleby z nawozami za pomocą kopca. Na wierzch tej mieszanki składników odżywczych wylewa się warstwę prostej gleby z górnej warstwy, jej grubość powinna wynosić 20-30 mm. Następnie na wzgórzu należy zainstalować sadzonkę. Gdy korzenie są starannie wyprostowane, otwór należy zasypać ziemią z wierzchniej warstwy niezmieszanej z nawozami. Należy zauważyć, że miejsce szczepienia po posadzeniu powinno wznieść się ponad powierzchnię gleby o 30 mm. Należy również pamiętać, że korzenie sadzonki w żadnym wypadku nie powinny stykać się z mieszanką gleby, w której znajdują się nawozy, ponieważ może to prowadzić do poparzeń. Podczas sadzenia kilku sadzonek należy zachować między nimi odległość co najmniej 300 cm.

Po zasadzeniu jabłoni należy dobrze zagęścić glebę w kole pnia, w tym celu należy ją zdeptać. Następnie musisz wycofać się z pnia około 50 centymetrów i zrobić wałek o wysokości piętnastu centymetrów. Następnie wlej 2,5–3 wiadra wody do kręgu pnia. Po całkowitym wchłonięciu cieczy do gleby powierzchnię koła pnia należy przykryć trzycentymetrową warstwą ściółki (torfu lub próchnicy). Następnie roślina jest przywiązana do kołka.

Jak sadzić jabłoń karłowatą na wiosnę

Sadzenie sadzonki jabłoni karłowatej wiosną należy wykonać, gdy gleba jest już całkowicie rozmrożona, ale pąki nie powinny jeszcze zacząć kwitnąć. Zaleca się wcześniejsze przygotowanie dołu do sadzenia, nawet jesienią, podczas gdy konieczne będzie dodanie do niego mieszanki gleby z nawozami. Zimą gleba będzie miała czas na dobre osadzenie i zagęszczenie, a nawozy w tym czasie będą mogły się rozpuścić.

Wiosną na środku wykopu konieczne jest zainstalowanie kołka, wokół którego wylewa się ziemię z górnej warstwy w kopcu. Na tym wzniesieniu sadzona jest sadzonka, a dalsze sadzenie odbywa się według tego samego planu co jesienią..

Dbanie o karłowate jabłonie w ogrodzie

Jak pielęgnować wiosną

W porównaniu do zwykłych jabłoni hodowanie jabłoni karłowatej jest znacznie łatwiejsze, ale dzieje się tak tylko wtedy, gdy znasz wszystkie niuanse. Na początku wiosny gałęzie nowo posadzonych sadzonek należy lekko skrócić. Jeśli drzewo nie rosło przez pierwszy rok, to w tym czasie będzie wymagało przycinania sanitarnego i formacyjnego. Zanim zacznie się przepływ soków, drzewa należy traktować, aby zapobiec szkodnikom i chorobom. Jest również instalowany na pniach pasów łapiących, które są przeznaczone do łapania szkodników.

W takich jabłoniach system korzeniowy jest powierzchowny, w związku z tym bardzo ważne jest, aby powierzchnia gleby w kole przy pniu nie wysychała. Podczas podlewania rośliny konieczne jest poluzowanie powierzchni gleby w kole przy łodydze na niewielką głębokość (od 50 do 70 mm). Aby zmniejszyć liczbę podlewania i zapobiec szybkiemu odparowaniu wilgoci, zaleca się pokrycie powierzchni kręgu pnia warstwą ściółki. W kwietniu, w piękny dzień, należy wybielić pień i podstawę szkieletowych gałęzi drzewa, do tego używają wapna. Wiosną należy również karmić jabłoń nawozem złożonym lub zawierającym azot..

Letnia pielęgnacja

Latem szczególną uwagę należy zwrócić na podlewanie jabłoni. Pamiętaj, że gleba w kręgu pnia nie powinna wysychać. Również latem roślina jest często atakowana przez szkodniki, a aby się ich pozbyć, można użyć zarówno środków ludowych, jak i preparatów chemicznych..

Latem jabłoń karłowata jest najczęściej karmiona liściem, podczas gdy zaleca się dodawanie pierwiastków śladowych do pożywki, szczególnie w tym czasie drzewo potrzebuje żelaza. W okresie nalewania owoców nie zapomnij zamontować podpór, aby gałęzie obciążone jabłkami nie pękały.

Jesienna pielęgnacja

Jesienią dojrzewa większość odmian jabłoni karłowatych. W związku z tym głównym zajęciem w miesiącach jesiennych są zbiory. Należy pamiętać, że krąg pnia w tym czasie musi być stale czysty, dlatego opadłe liście i owoce, a także inne zanieczyszczenia, należy natychmiast z niego usunąć. Po zebraniu plonu drzewo należy karmić, używając do tego nawozów mineralnych, a także wykonuje się przycinanie sanitarne.

Po oczyszczeniu kręgu w pobliżu pnia z resztek roślinnych (liści, ściętych gałęzi itp.), Należy je poluzować, co doprowadzi do naruszenia izolacji termicznej szkodliwych owadów, które osiadły na zimę w glebie. W połowie okresu jesiennego jabłoń należy leczyć w celach profilaktycznych przed szkodnikami i chorobami. Późną jesienią musisz przygotować drzewo do zimowania.

Leczenie

Wiosną, zanim pąki puchną, jabłonie należy traktować roztworem Nitrafenu lub mieszanką Bordeaux (1%), aby pozbyć się grzybów i szkodliwych owadów, które hibernowały w korze i na powierzchni kręgu pnia. Do przetwarzania można użyć roztworu mocznika (7%), który nie tylko pozbędzie się szkodników i chorób, ale także stanie się źródłem azotu dla rośliny. Musisz spryskać krzaki, zanim zacznie się przepływ soków, w przeciwnym razie pąki, które zaczęły kwitnąć, zostaną spalone. Jesienią, gdy kończy się opadanie liści, jabłonie karłowate są ponownie traktowane. Aby to zrobić, użyj roztworu mieszaniny Nitrafen lub Bordeaux (1%).

Jak podlewać

Tryb i obfitość podlewania zależy bezpośrednio od wieku jabłoni, a także od pogody. Drzewa, które nie zaczęły owocować w sezonie, wymagają trzykrotnego podlewania, a jednorazowo podlewa się 50 litrów wody pod jedną roślinę. Ostatni raz jabłoń musi być podlewana w pierwszych dniach sierpnia. Drzewa, które weszły w okres owocowania wymagają częstszego podlewania, w sezonie powinno ich być 3-5, a mianowicie: przed zakwitnięciem drzewa, podczas kwitnienia, przed opadnięciem jajników (w czerwcu) i przed dojrzewaniem jabłek.

Jeśli gleba jest piaszczysto-gliniasta, pod 1 drzewo należy wlać jednorazowo 40 litrów wody, ale jeśli jest gliniasta, potrzeba 60 litrów wody. Jeśli latem była susza, a jesienią jest bardzo mało deszczu, roślina będzie potrzebować podlewania podzimnego. W takim przypadku musisz spróbować zmoczyć glebę do głębokości systemu korzeniowego, ponieważ to 1 wiadro wody jest pobierane na 1 metr kwadratowy ogrodu. Jeśli woda gruntowa na tym terenie znajduje się stosunkowo blisko powierzchni gleby, wówczas nie jest potrzebne ładowanie wilgoci podzimnym podlewaniem takiego jabłka.

Nawóz

Ponieważ system korzeniowy jabłoni na podkładce karłowatej nie jest zbyt duży, a jednocześnie owocowanie wyróżnia się obfitością, konieczne jest systematyczne karmienie go 1 raz na pół miesiąca. W drugim i trzecim roku wzrostu roślina będzie wymagała nawożenia złożonym nawozem (na 10 litrów wody 30–40 gramów substancji). Co najmniej 2 razy w sezonie zaleca się karmienie jabłoni materią organiczną, w tym celu można użyć roztworu obornika kurzego (1:20) lub dziewanny (1:10), a 10 litrów mieszanki składników odżywczych wzięty za 1 krzak. W okresie letnim produkuje się opatrunki złożone na liście i stosuje się do tego nawozy mineralne. W takim przypadku liście należy spryskać roztworem odżywczym po obu stronach. Taką procedurę przeprowadza się wczesnym rankiem lub późnym wieczorem, a dzień wybiera się na spokojny i suchy. Zaleca się również karmienie jabłoni na liściu roztworem mocznika, ale jego stężenie powinno być niskie, w przeciwnym razie na powierzchni liści pozostaną oparzenia. Ostatni raz można karmić roślinę liściem nie później niż we wrześniu. Jesienią nawozy stosowane do nawożenia pogłównego nie powinny zawierać azotu, ponieważ stymuluje wzrost młodych pędów, co prowadzi do opóźnienia w przygotowaniu drzewa do zimowania. Jesienią roślina potrzebuje przede wszystkim fosforu i potasu. Przybliżony skład opatrunku na 1 metr kwadratowy działki: 2 łyżki wlewa się do 1 wiadra wody l. podwójny superfosfat i 1 łyżka. l. potas.

Zimowanie

Ponieważ system korzeniowy takiej rośliny znajduje się blisko powierzchni terenu, w mroźną zimę z niewielką ilością śniegu może zamarznąć. Aby temu zapobiec, krąg pnia musi być pokryty kompostem lub humusem, a warstwa musi być wystarczająco gruba. Z góry jest nadal pokryty świerkowymi gałęziami. Po opadnięciu śniegu, jeśli chcesz, możesz usunąć świerkowe gałęzie, a zamiast tego koło pnia jest rzucane grubą warstwą śniegu, ponieważ pod nim jabłoń nie może zostać skrzywdzona nawet przez bardzo silny mróz.

Przycinanie jabłoni karłowatych

O której godzinie przyciąć

Aby plon jabłoni karłowatej był stale wysoki, musi mieć odpowiednio uformowaną koronę. Jeśli zaniedbamy formujące skrawki, to z każdym rokiem owoców będzie coraz mniej, a po 3 lub 4 latach na drzewie w najlepszym razie pokaże się kilka owoców niezbyt dobrej jakości. Przycinanie formacyjne występuje w marcu - kwietniu. Jednocześnie przeprowadza się przycinanie sanitarne i przeciwstarzeniowe. Po zebraniu całego plonu jesienią roślina będzie wymagała powtórnego przycinania sanitarnego..

Zasady przycinania

Zasady przycinania formacyjnego jabłoni karłowatych są takie same jak w przypadku formowania korony energicznych jabłoni, ale odbywa się to w krótszym czasie. Istnieje kilka rodzajów koron jabłoni karłowatych: smukłe wrzeciono, płaskie wrzeciono, wolna paleta i piramida karłowata. Co więcej, ostatni typ na tej liście jest najpopularniejszy wśród ogrodników. Tak więc drzewo powstaje z rośliny, której wysokość nie przekracza 250 cm, a średnia długość gałęzi wyniesie około 100 cm.

Przycinanie wiosenne

Zanim na wiosnę zacznie się przepływ soków, należy wykonać sanitarne przycięcie drzewa; w tym celu usuwane są wszystkie zranione, uszkodzone przez mróz lub chorobę, a także nieprawidłowo rosnące gałęzie. W tym samym czasie przeprowadza się przycinanie formacyjne. Zaczynają formować karłowatą jabłoń już pierwszej wiosny po posadzeniu sadzonki. Aby to zrobić, roślinę należy skrócić do 0,5 m, a nacięcie wykonać na nerce naprzeciwko przeszczepu. W rezultacie pod koniec sezonu roślina powinna uformować 4 lub 5 silnych pędów, podczas gdy najwyższe (przyszły przewodnik) powinno rosnąć prawie pionowo. W następnym sezonie przewodnik należy odciąć 20 centymetrów od podstawy narośli na nerce, naprzeciwko cięcia wykonanego w zeszłym sezonie. Pozwala to na zachowanie maksymalnego pionowego kierunku przewodu. Pozostałe gałęzie (muszą być co najmniej 4) należy skrócić do 20 centymetrów od podstawy.

Pędy boczne, które nie są zaangażowane w tworzenie szkieletu drzewa, należy odciąć na 3 liście, a pędy drugiego rzędu na pierwszym liściu od podstawy. Zabiegi takie rozpoczynają się od ostatnich dni lipca i kończą dopiero wtedy, gdy długość nieprzyciętych pędów osiągnie 20 centymetrów. Na trzeci sezon i wszystkie kolejne rośliny należy przycinać w tej samej kolejności; w tym celu przewodnik jest skracany o 20 centymetrów na nerkę, co znajduje się naprzeciwko zeszłorocznego cięcia, co zachowa jej pionową pozycję. Gdy jabłoń osiągnie wymaganą wysokość, cały wzrost prowadnicy będzie musiał być co roku odcinany. Gdy długość gałęzi szkieletu będzie równa 0,45–0,5 m, konieczne będzie również odcięcie ich bocznych narośli. W razie potrzeby musisz poradzić sobie z przerzedzaniem zarośniętych gałęzi. Aby gałęzie owocujące były skierowane poziomo, należy je skrócić do wzrostu zorientowanego w dół. Aby zachować kształt piramidy korony, konieczne jest kontrolowanie wzrostu górnych gałęzi.

Przycinanie jesienią

W procesie zbierania owoców część gałęzi jest zraniona lub zrywa się pod tym względem, gdy kończy się opadanie liści, roślina będzie wymagać sanitarnego przycinania. Podczas jego realizacji konieczne jest odcięcie wszystkich wysuszonych, nieprawidłowo rosnących, uszkodzonych, konkurujących i chorych pędów i gałęzi. Wszystkie plasterki grubsze niż 0,7 cm należy traktować boiskiem ogrodowym. Jeśli na zewnątrz jest zimniej niż minus 5 stopni, przycinanie należy odłożyć, ponieważ przy tak zimnej pogodzie drewno jest bardzo delikatne, a podczas przycinania można wyrządzić mu poważne szkody.

Rozmnażanie jabłoni karłowatych

Słabe podkładki rozmnażane są najczęściej metodami wegetatywnymi: warstwami poziomymi i pionowymi, wstawkami międzykalowymi, sadzonkami korzeniowymi, zdrewniałymi i zielonymi oraz pączkującymi. Główną trudnością w uprawie jabłoni na podkładce karłowatej jest to, że taka sadzonka jest bardzo trudna do zdobycia, a także ma stosunkowo wysoki koszt..

Czy można wyhodować krasnoludek własnymi rękami? Można to zrobić na kilka sposobów..

Rozmnażanie przez warstwy pionowe

Do tej metody hodowli dobrze nadają się dwuletnie sadzonki podkładek karłowatych. Powinien być sadzony na otwartej glebie, z częścią łodygi 10-15 cm zakopaną w ziemi. Wiosną część rośliny znajdującą się nad ziemią należy skrócić do 15–20 mm, natomiast pozostała konopia powinna mieć 2 lub 3 pąki. Gdy długość pędów wyrosłych z tych pąków wynosi od 12 do 15 centymetrów, po zakończeniu podlewania lub deszczu należy przykryć pień torfem, trocinami lub ziemią odżywczą na wysokość od 60 do 100 mm. Przed rozpoczęciem hillingowania konieczne jest ostrożne rozłożenie pędów. Gdy ich długość osiągnie 20-25 centymetrów, należy je ponownie przytulić łagodnym i szerokim wzgórzem, podczas gdy do gleby wprowadzany jest nawóz zawierający azot. Na warstwach pionowych korzenie zaczną rosnąć po 35–40 dniach. Na tym etapie bardzo ważne jest utrzymanie wysokiej wilgotności gleby (75 do 80 procent). Musisz także regularnie chwastować i poluzować glebę. Jesienią podłoże należy ostrożnie usunąć i za pomocą sekatora rozdzielić warstwy (pędy z uformowanymi korzeniami), pozostawiając na pniu 10–20 mm wzrostu. Oddzielone sadzonki należy sadzić na otwartej glebie. Krzew macicy musi być pokryty ziemią, ponieważ przy odpowiedniej pielęgnacji przez 10 lat będzie produkować od 5 do 10 warstw rocznie, a można na nich szczepić sadzonki odmian.

Rozmnażanie przez warstwy poziome

Będziesz potrzebował mocnych łodyg karłowatych, które rosną nisko. Należy je układać we wcześniej przygotowanych płytkich (od 30 do 50 mm) rowkach, po czym mocuje się je metalowymi kołkami i posypuje warstwą ziemi. Wiosną całą ziemię należy ostrożnie usunąć z warstwy poziomej, a pionowe pędy, które z niej wyrosły, będą wymagały hulania na wysokość od 12 do 15 centymetrów, co później trzeba powtórzyć, ale już do wysokości 20 do 25 centymetrów. U podstawy warstwowania zaleca się ciągnięcie miękkim drutem, co pozytywnie wpłynie na tworzenie się ich korzeni. Jesienią sadzonki należy odciąć od macierzystego krzewu, usunąć z ziemi, podzielić na kilka części i posadzić na otwartym terenie w stałym miejscu. Takie warstwy są lepszej jakości w porównaniu do warstw pionowych..

Jak rozmnażać przez wstawkę interkalacyjną

Podkładki karłowate mają jedną dużą wadę, ich system korzeniowy znajduje się bardzo blisko powierzchni gleby, przez co może zostać poważnie uszkodzony z powodu silnych mrozów zimą przy niewielkim śniegu, co często prowadzi do obumarcia drzewa. Ale całkiem możliwe jest pozbycie się tej wady. Aby to zrobić, konieczne jest zastosowanie połączonej metody tworzenia jabłoni karłowatej za pomocą wkładki interkalarnej - jest to pośredni łącznik między zapasem energicznej jabłoni a cięciem odmianowym, które jest wycięciem karłowatym. W efekcie powstaje trójkondygnacyjna struktura: najpierw dobrze rozwinięty i mocny system korzeniowy silnej jabłoni, następnie wszczepiona na nią szypułka karłowata, a następnie szczepiona na niej łodyga odmiany. Drzewa z takimi wstawkami można sadzić w otwartej glebie na różne sposoby:

• po posadzeniu wkładka powinna wznieść się ponad powierzchnię stanowiska;
• sadzonka jest sadzona z pogłębieniem wkładki do gleby, a po pewnym czasie również wykształci system korzeniowy.

Jak rozmnażać się przez zielone sadzonki

Aby rozmnażanie przez zielone sadzonki zakończyło się sukcesem, będziesz potrzebować szklarni, w której musisz stworzyć mgłę. Zbiór odbywa się w połowie czerwca, natomiast młode pędy należy wykorzystać do cięcia zielonych sadzonek o trzech blaszkach liściowych. Górne cięcie należy wykonać nad trzecią blachą, a dolne - pod nerką. Dolną blaszkę liściową należy oderwać, po czym sadzonki zawiązać, a ich dolne kawałki zanurzyć w roztworze sprzyjającym tworzeniu się korzeni na 18–20 godzin. Po przepłukaniu sadzonek w czystej bieżącej wodzie należy je posadzone w szklarni według schematu 4x6 centymetrów. Należy pamiętać, że mieszanka gleby musi być luźna i składać się z piasku i torfu. Będziesz potrzebował specjalnej instalacji, która pomoże stworzyć mgliste środowisko w szklarni, ponieważ wilgoć powinna być obecna na liściach przez cały czas. Latem sadzonki, które dały korzenie, należy sadzić na otwartej glebie, gdzie będą rosły przez 1 rok. Następnie służą jako podkładki karłowate do sadzonek odmianowych..

Jak rozmnażać zdrewniałe sadzonki

Zdrewniałe sadzonki zbierane są jesienią podczas ekstrakcji sadzonek z gleby. Długość sadzonek z wyetiolowaną dolną częścią powinna wynosić co najmniej 0,2–0,3 m. Przed sadzeniem sadzonki są składowane w piwnicy, zakopywane w zwilżonym torfie lub piasku i utrzymywane w temperaturze 2–5 stopni. Na początku okresu wiosennego sadzonki te sadzi się w nieogrzewanej szklarni, zachowując między nimi odstęp 10 cm, należy również wziąć pod uwagę, że nad powierzchnią terenu powinny pozostać tylko 2 lub 3 pąki . Aby sadzonki dobrze się zakorzeniły, konieczne jest utrzymanie wysokiej wilgotności powietrza w szklarni (od 75 do 80 procent).

Jak rozmnażać się przez sadzonki korzeniowe

Aby otrzymać podkładki kolumnowe tą metodą, należy zapytać sąsiadów lub kupić w szkółce kilka sztuk sadzonek korzeniowych, powinny mieć 8–12 cm długości i 0,6–1 cm średnicy. Na zimę są przechowywane w torfie lub piasku i utrzymywane w temperaturze 2–5 stopni. 15–20 dni przed sadzeniem w celu ukorzenienia sadzonki przenosi się do cieplejszego miejsca (od 15 do 20 stopni). Wiosną sadzonki należy sadzić na otwartej glebie, natomiast w rzędzie między nimi należy zachować odległość 8-10 centymetrów. Konieczne jest umieszczenie sadzonek w ziemi w pionie, zwracając uwagę, aby grubość warstwy gleby powyżej górnego cięcia wynosiła co najmniej 20 mm. Z sadzonek powinno wyrosnąć kilka pędów, które należy usunąć, pozostawiając tylko najbardziej rozgałęzione. Głównym warunkiem udanej reprodukcji w ten sposób jest stale lekko wilgotna gleba..

Jak rozmnażać się przez pączkowanie

Pączkowanie odbywa się w połowie lipca. Konieczne jest zabranie tarczy z okiem odmiany, ogonkiem liściowym i cienką warstwą drewna, które wkłada się w nacięcie kory podkładki karłowatej, która ma kształt litery T i znajduje się nieco powyżej kolano. Następnie miejsce szczepienia należy owinąć taśmą okularową, można wziąć inny wystarczająco elastyczny materiał, podczas gdy wizjer z ogonkiem nie powinien być zamknięty. Po 15–20 dniach tarcza będzie musiała całkowicie urosnąć wraz z kolbą. Aby pączkowanie zakończyło się sukcesem, szczepi się jednocześnie 2 oczy tej samej odmiany i umieszcza się je po przeciwnych stronach łodygi. Po dokładnym zakorzenieniu się osłony konieczne będzie zdjęcie taśmy okularowej, a wraz z nadejściem wiosny konieczne będzie nacięcie podkładki na szczepiony pączek, po czym podstawa pędu wyrastająca z wizjer szczepiony, pokryty ziemią. Wiosną przyszłego roku będzie można rozpocząć formowanie korony karłowatej jabłoni..

Choroby jabłoni karłowatych

Jabłoń na podkładce karłowatej może cierpieć na te same choroby, co jabłonie wysokie, a raczej taka roślina może uderzyć: miotłę czarownicy (rozmnażanie), gorzką zgniliznę owoców, mleczny połysk, mozaikę, obrączkowanie mozaiki, mączniak prawdziwy, muchy- zjadacz, opałka, pospolity rak, parch, zamieranie gałęzi, zgnilizna owoców ziarnkowych, podskórna plamka wirusowa, guma, rdza, spłaszczone gałęzie, szkliste owoce, czarny rak i cytosporoza.

Jeśli roślina jest dotknięta chorobą grzybową, do leczenia należy zastosować preparaty grzybobójcze, na przykład: siarczan żelaza lub miedzi, płyn Bordeaux, siarka koloidalna, Quadris, Skor, Horus, Fundazol, Ridomil, Topaz itp. Mykoplazma i wirusy choroby są uważane za nieuleczalne, z tego powodu dotknięte obszary są wycinane do zdrowej tkanki, po czym są leczone siarczanem miedzi. W najlepszym przypadku drzewo będzie w stanie się zregenerować i nadal rosnąć, a jeśli nie, to należy je usunąć z gleby i zniszczyć.

Środki zapobiegawcze w celu ochrony jabłoni karłowatej przed chorobami:

• przestrzegać zasad techniki rolniczej tej rośliny;
• prowadzenie zapobiegawczego opryskiwania jabłoni wiosną i jesienią;
• właściwa pielęgnacja ogrodu;
• utrzymywanie w czystości okręgu tułowia;
• regularne prawidłowe przetwarzanie drzew na choroby grzybowe;
• terminowe czyszczenie pozostałości roślinnych, a także poluzowanie gleby w kręgu przy pniu.

Szkodniki jabłoni karłowatych

Jabłoń karłowata może być uszkodzona przez takie szkodliwe owady jak: mszyca jabłoniowo-babkowa, mszyca jabłoniowa, robak szklisty, ćma, ćma, ćma liściasta, ćma miedzianowata, pochwa przecinkowa, ćma pasiasta owocowa, gałązka błotna, liściarz porzeczkowy, jarzębina ćma, ćma podskorupowa i owocowa, ćma owocowa, chrząszcz gruszkowy, jedwabniki niesparowane, obrączkowane i dębowe, ćmy górnicze, mszyce czerwono-żółciowe, kleszcz jabłoniowy, gęś, ćma ozima, mszyca jabłoniowa, kornik bez pary, barszcz i gruszka chrząszcz, ćma wschodnia, chrząszcz jabłoniowy, ćma owocnikowata, roztocz brunatny, ćma głogowa i głogowa.

Prawie wszystkie takie szkodliwe owady, poza jabłoniami, mogą infekować również inne uprawy ogrodowe, na przykład: śliwkę, jarzębinę, czereśnię, morelę, pigwę, gruszę, czeremchę, wiśnię, śliwkę wiśniową. Co więcej, z porażonej rośliny mogą spaść na zdrowe okazy, jeśli walka z nimi nie została rozpoczęta w odpowiednim czasie. Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że najlepszą ochroną jabłoni na podkładce karłowatej przed różnymi szkodnikami są terminowe zabiegi zapobiegawcze.

Odmiany jabłek karłowatych

Wszystkie odmiany na podkładce karłowatej dzieli się ze względu na okres dojrzewania na zimę (późna), jesień (w połowie sezonu) i lato (wczesne). Taki podział odmian występuje również u wysokich jabłoni. Jak już powiedziano powyżej, główna różnica między jabłoniami karłowatymi a jabłoniami silnymi polega na tym, że jabłonie wysokie i średniej wielkości mają rdzeń systemu korzeni i wnikają głęboko w glebę, podczas gdy nisko rosnące drzewa rosnące na podkładkach karłowatych mają powierzchniowy system korzeniowy. Właśnie dlatego, że jabłonie karłowate mają taki system korzeniowy, dla początkujących ogrodników bardzo ważne jest, aby wiedzieć, które odmiany najlepiej uprawiać w regionach o chłodnym i zimnym klimacie..

Karłowate jabłonie dla regionu moskiewskiego

W regionie moskiewskim zaleca się uprawę następujących odmian jabłoni karłowatych:

1. Melba. Ta wczesna odmiana daje wysoki plon. Owoce mają zaokrąglony, wydłużony kształt i zielono-żółtą barwę ze smugowym czerwonym rumieńcem. Ważą średnio 150-250 gramów, a ich dojrzewanie obserwuje się w ostatnich dniach lipca. Soczysty i delikatny miąższ ma słodko-kwaśny karmelowy smak.
2. cukierek. Ta wczesna odmiana, wyróżniająca się aromatem i bezpretensjonalną pielęgnacją, powstała dzięki samemu Michurinowi. Nadal wyróżnia się najwyższym smakiem spośród wszystkich wczesnych odmian. Żółte owoce mają brązowo-czerwony rumieniec i ważą około 120 gramów. Dojrzewają w pierwszej połowie sierpnia. Miąższ jędrny i soczysty jest wystarczająco słodki.
3. Zhigulevskoe. Odmiana śródsezonowa wyróżniająca się produktywnością, witalnością oraz odpornością na szkodniki i choroby. Owoce są bardzo duże, mają pomarańczowo-czerwony kolor w paski. Dojrzewanie obserwuje się w ostatnich dniach września. Owoce można przechowywać do 6 miesięcy. Gruboziarnisty delikatny kremowy miąższ ma umiarkowanie kwaśny smak. Taka roślina może zostać uszkodzona przez bardzo silne mrozy..
4. Jesienne paski. Ta odmiana jest jesienna. Okrągłe owoce są barwy ciemnożółtej, średnio ważą 200 gramów. Smak miąższu jest intensywny, słodko-kwaśny. Owoce bardzo dobrze przechowują się w chłodnym miejscu (około 6 stopni).
5. Grushovka pod Moskwą. Ta odmiana zimowa o wysokich plonach i odporności na parcha jest od dawna bardzo popularna wśród ogrodników. Małe owoce mają zaokrąglony wydłużony kształt i żółty kolor z czerwoną beczką.
6. Bogatyr. Ta późna odmiana wyróżnia się mrozoodpornością, a także dużą odpornością na szkodniki i choroby. Korona takich drzew jest silnie rozgałęziona. Owoce żółto-czerwone mają lekko wydłużony kształt, a także lekko kwaśny smak (przypominający Antonovkę).

Oprócz tych odmian w regionie moskiewskim można wyhodować moskiewski naszyjnik, przebiśnieg, dywan, ziemię, północny Sinap, Antonowkę, Legendę, Moskwę czerwoną, Nizrosloe itp..

Karłowate jabłonie na Ural

Odmiany jabłoni karłowatych, które są zalecane do uprawy na Uralu, są bardziej odporne na mróz niż te uprawiane w regionie moskiewskim. W tym regionie zaleca się uprawę następujących odmian:

1. Wspaniale. Ta późno letnia odmiana jest bardzo wydajna i wytrzymała. Owoce lekko żebrowane, płaskie, zaokrąglone, są zielonkawożółte, średnio ważą około 140 gramów i mają ciemnoczerwony rumieniec. Smak miazgi deserowej.
2. Bratchud. Ta nazwa oznacza „Brother of the Wonderful”. Ta odmiana zimowa wyróżnia się wysoką produktywnością i mrozoodpornością. Jabłka żebrowane, podłużnie zaokrąglone, są średniej wielkości i żółto-zielone, średnio ważą około 120 gramów. Owoce te mają również charakterystyczny szew boczny. Miąższ jest gruby i lekko soczysty, ma wspaniały słodko-kwaśny smak..
3. Uziemiony. Ta mrozoodporna jesienna odmiana wyróżnia się wysoką produktywnością i odpornością na parcha. Jest w stanie wytrzymać mrozy do minus 40 stopni. Owoce o płaskim zaokrągleniu są koloru zielonego z ciemnoczerwonym rumieńcem, ich średnia waga to około 150 gramów. Miąższ ma wspaniały słodko-kwaśny smak.
4. Sokolovskoe. Odmiana późna mrozoodporna wyróżnia się plonowaniem i odpornością na parcha. Żółto-zielone jabłka mają błyszczącą skórkę i czerwony rumieniec, ich średnia waga to około 200 gramów. Kremowy miąższ jest gęsty, soczysty i drobnoziarnisty, ma słodko-kwaśny smak.
5. Przebiśnieg. Ta późna odmiana charakteryzuje się mrozoodpornością i produktywnością. Lekko żebrowane żółtawe jabłka mają rozmazaną jasnoczerwoną stronę i ważą około 160 gramów (czasami można znaleźć owoce o wadze do 300 gramów).

Również na Uralu można uprawiać takie odmiany jak: Sun, Early sweet, Low, Carpet, Ural bulk, Krasa Sverdlovsk, Ksenia, Bashkir przystojny, Shreifing, Amber itp..

Jabłoń karłowata na Syberię

Na Syberii można uprawiać tylko te odmiany jabłoni na podkładkach karłowatych, które mają bardzo dużą odporność na mróz, natomiast muszą wytrzymać mrozy poniżej minus 40 stopni. Najlepsze odmiany na Syberię:

1. Góra Ermakovskoe. Ta wczesna odmiana wyróżnia się plonem. Został uzyskany poprzez skrzyżowanie odmian Felix Altai i Altai Dove, nie może uszkodzić spadku temperatury powietrza do minus 51 stopni. Małe, okrągłe i gładkie jabłka są żółtawe i prawie na całej powierzchni mają czerwonawą smugę. Średnio ważą około 80 gramów. Pachnący, soczysty, drobnoziarnisty biały miąższ ma słodko-kwaśny smak.
2. Deser Antonovka. Ta jesienna odmiana charakteryzuje się mrozoodpornością i parchem, została uzyskana ze skrzyżowania odmian szafranu pepinowego i zwykłego Antonovka. Okrągłe, kremowo-zielone jabłka z lekko nakrapianym czerwonym rumieńcem ważą średnio 150-200 gramów. Soczysty, pachnący miąższ ma średnioziarnistą strukturę i słodko-kwaśny smak.
3. Arkadik. Wczesna odmiana o wysokiej wydajności. Dojrzewanie przypada na połowę sierpnia. Podłużne jabłka mają kolor w czerwone paski, średnio ważą 160 gramów. Soczysty, słodki miąższ o białym kolorze ma przyjemny deserowy smak.
4. Miodunka zimowa. Jest to późna odmiana hybrydowa odporna na parcha. Jabłka okrągłostożkowate, zielonkawożółte, ważą średnio do 120 gramów i mają niewyraźny czerwony rumieniec. Średnio biały miąższ ma świeżo słodki smak. Jabłka mogą leżeć do marca.
5. Rozkosz. Ta odmiana jest wczesną jesienią. Jabłka kulistostożkowate o zielonkawożółtym kolorze mają malinowo-czerwony rumieniec, który zajmuje większą część powierzchni owocu. Średnia waga jabłek to 150 gramów. Słodko-kwaśny soczysty miąższ drobnoziarnisty o lekkim smaku malin jest pomalowany na biało z jasnoróżowymi żyłkami.
6. Prezent dla Grafsky`ego. Ta późna odmiana wyróżnia się wysoką produktywnością i odpornością na choroby grzybowe. Słabo żebrowane okrągłe stożkowate żółte jabłka mają czerwono-purpurowy rumieniec, który znajduje się na większości owoców. Żółtawy miąższ w połowie okresu ma słodko-kwaśny smak i łagodny aromat.

Najlepsze odmiany jabłoni karłowatych

Biorąc pod uwagę, jak bezpretensjonalna jest odmiana w pielęgnacji, odporna na zimę i suszę, odporna na szkodniki i choroby, jaki ma smak itp., Najlepsze to: Bratchud, Carpet, Low, Snowdrop, Land, Early Sweet, Solnyshko, Sokolovskoe i Wspaniale.