Storczyk lelia

Coś jak lelia (Laelia) jest bezpośrednio spokrewniona z rodziną storczyków. Zrzesza 23 gatunki roślin. Są reprezentowane przez wieloletnie rośliny epifityczne i litofityczne. W warunkach naturalnych można je znaleźć w subtropikalnych i umiarkowanych regionach Indii Zachodnich i Ameryki Południowej..

Wszystkie gatunki charakteryzują się sympoidalnym wzorem wzrostu. Młode pędy niektórych gatunków mogą rozwijać się u podstawy starego, podczas gdy tworzą się gęste kępy z krótkimi pełzającymi pędami naziemnymi (kłączami), aw innych w pewnej odległości od niego.

Sam kwiat może mieć różne wysokości. Może więc wynosić 1–2 centymetry lub 30–60 centymetrów. Pseudobulwy jedno- lub dwulistne mogą być jajowate lub wydłużone, cylindryczne. Młode pseudobulwy są błyszczące, gładkie i zabarwione na zielono-szaro lub zielono; w miarę wzrostu stają się matowe i pomarszczone. Sztywne grube liście pochwy mają kształt wydłużonego owalu lub paska i mają spiczaste końce na końcach. Blacha liściowa jest lekko złożona wzdłuż środkowej żyły.

Ten rodzaj orchidei kwitnie w centralnej Rosji zimą i wiosną, a raczej od grudnia do kwietnia. Nierozgałęzione szypułki wierzchołkowe mają 1 kwiat lub mają kilka kwiatostanów w kształcie pędzla. Wyraźne, zygomorficzne, pachnące kwiaty są dość duże (średnica od 15 do 20 centymetrów). 2 płatki (płatki) i 3 działki (działki) są wolne, mają podobny kolor, a także mają kształt przypominający pas lub wąsko-owalny. Płatki są nieco szersze niż działki, a ich brzegi są lekko faliste. Trzeci płatek nazywany jest wargą, może być trójpłatkowy lub lity, a także mieć frędzlową lub gładką krawędź. Rosnące razem u podstawy tworzą dość długą rurkę, całkowicie ukrywając kolumnę (organ rozrodczy kwiatu).

Dbanie o taką roślinę jest dość trudne i wymaga specjalnych warunków przetrzymywania. Najlepiej nadaje się do uprawy przez doświadczonych hodowców..

Oświetlenie

Dość kochająca światło roślina, która potrzebuje bardzo jasnego oświetlenia. Przydadzą mu się bezpośrednie promienie porannego lub wieczornego słońca. Jednak lepiej jest osłonić lilię przed palącym południowym słońcem. Światło słoneczne można zastąpić światłem sztucznym o równoważnej jasności. O każdej porze roku godziny dzienne muszą trwać co najmniej 10 godzin.

Dzięki jasnemu oświetleniu następuje prawidłowy wzrost pseudobulw, układanie pąków kwiatowych, aw efekcie przedłużone kwitnienie.

Reżim temperaturowy

Ten kwiat potrzebuje umiarkowanie niskich temperatur. Potrzebuje dość zauważalnych zmian dziennych temperatur. Najlepiej więc, jeśli w ciągu dnia będzie od 18 do 25 stopni, a w nocy - od 13 do 19 stopni. Należy zauważyć, że różnica temperatur między dniem a nocą musi wynosić co najmniej 5 stopni.

Doświadczeni hodowcy zalecają przeniesienie rośliny na świeże powietrze, gdzie może przebywać od połowy maja do połowy września. W takim przypadku następuje naturalny spadek dziennych temperatur, a także wymagany stopień oświetlenia. Należy zauważyć, że na ulicy taka orchidea może wytrzymać wysokie temperatury w ciągu dnia (do 32 stopni).

W okresie spoczynku roślinę należy umieścić w jasnym i dość chłodnym miejscu o temperaturze dziennej około 15 stopni i temperaturze nocnej 10 stopni..

Okres ten z reguły obserwuje się jesienią - zimą, ale jednocześnie może być w innym czasie. Początek okresu spoczynku - kiedy rozwija się młoda pseudobulwa i liść rozwija się o ½ części, a koniec - po utworzeniu szypułki.

Mieszanka ziemi

Taki kwiat można uprawiać na blokach lub w doniczkach wypełnionych małymi kawałkami kory sosny zmieszanej z torfowcem.

Najlepiej jest użyć przezroczystej doniczki wykonanej specjalnie dla storczyków. Dobrze przepuszcza światło niezbędne dla systemu korzeniowego, a także bardzo dobrze przepuszcza powietrze dzięki większym otworom drenażowym.

Duży kawałek kory sosnowej można wykorzystać jako blok; należy go wstępnie przetworzyć poprzez usunięcie brudu i żywicy. Na powierzchni pręta należy naprawić korzenie kwiatu, przykrywając je niezbyt grubą warstwą torfowca. Mech zatrzymuje wilgoć, zapobiegając wysychaniu korzeni.

Jak podlewać

Podlewanie jest inne dla różnych metod uprawy. Jeśli Lelia rośnie w doniczce, podlewanie wykonuje się po całkowitym wyschnięciu podłoża. Aby określić stan kory w doniczce, możesz po prostu spojrzeć przez przezroczystą ścianę. Podczas uprawy na bloku w upalne dni wymagane jest codzienne podlewanie, aw chłodne dni - raz na 2 dni.

Podlewanie odbywa się wodą o temperaturze pokojowej, koniecznie miękkiej (przefiltrowanej, deszczowej lub rozmrożonej). Do zmiękczenia można użyć odrobiny kwasu cytrynowego lub kropli octu (woda nie powinna mieć kwaśnego smaku).

Zaleca się podlewanie orchidei przez całkowite zanurzenie jej w wodzie na jedną trzecią godziny. Możesz zanurzyć całą roślinę wraz z liśćmi.

Wilgotność

Optymalna wilgotność powietrza wynosi 75–85 procent. Nawet bardzo częste nawilżanie opryskiwaczem nie jest w stanie zapewnić wymaganego poziomu wilgotności, dlatego zaleca się hodować kwiat w orchidariach o specjalnie dobranym klimacie lub zastosować domowy nawilżacz powietrza.

Funkcje przeszczepu

Przeszczep kwiat tylko w razie potrzeby. Na przykład, gdy podłoże gnije, kwaśnieje, rozkłada się lub staje się bardzo gęsty, a także gdy korzenie przestają mieścić się w doniczce lub blok staje się zbyt ciasny.

Najlepiej jest przeszczepiać lelie podczas wzrostu nowych korzeni..

Nawóz

Opatrunek górny przeprowadza się raz na 2-3 tygodnie. Aby to zrobić, użyj specjalnego nawozu do storczyków (1/2 zalecanej dawki na opakowaniu). Zaleca się dokarmianie metodą dolistną i korzeniową (naprzemiennie), natomiast nawozy należy rozpuścić w wodzie do nawadniania lub opryskiwania.

Metody reprodukcji

Można go rozmnażać w warunkach pokojowych wyłącznie w sposób wegetatywny. Jednocześnie konieczne jest podzielenie kłączy dużego krzewu na części, aby każdy podział miał co najmniej 3 dojrzałe pseudobulwy.

Rozmnażanie nasion i merystemów jest stosowane tylko w warunkach przemysłowych.

Szkodniki i choroby

Odporny na szkodniki.

Zakażenie chorobami wirusowymi jest niezwykle rzadkie. Najczęściej z powodu naruszenia zasad opieki rozwijają się choroby grzybowe. Sprzyjać temu mogą niewłaściwe warunki temperaturowe, niewłaściwe podlewanie, intensywne lub słabe oświetlenie, twarda lub zimna woda, uszkodzenie systemu korzeniowego podczas przeszczepu i tak dalej..

Główne rodzaje

Do uprawy w pomieszczeniach używa się tylko kilku gatunków i wielu ich mieszańców..

Lelia obosieczna (Laelia anceps)

Ta epifityczna roślina pochodzi z wilgotnych lasów Hondurasu, Meksyku i Gwatemali. Pseudobulwy jednolistne, owalne, osiągają 2–3 cm szerokości i 6–10 cm wysokości. Kłącze wystarczająco długie. Powstawanie młodych łodyg następuje w odległości od 3 do 5 centymetrów od siebie. Liście mają 10–20 cm długości i około 4 cm szerokości. Długość szypułki może wynosić 100 centymetrów, podczas gdy umieszcza się na niej do 5 dużych kwiatów (do 12 centymetrów średnicy). Płatki lancetowate i działki są lekko zakrzywione do tyłu i mają lekko faliste brzegi. Płatki mają 4–6 cm długości i 1–1,5 cm szerokości. Płatki są nieco dłuższe, a ich szerokość wynosi 1,5-3 centymetry, a długość od 5 do 7 centymetrów. Duża trójpłatowa warga, tworząca dość szeroki lejek, ma rozmiar 4,5 na 3,5 centymetra. Wydłużona środkowa część wargi jest owalna, falista i zakrzywiona w dół. Zazwyczaj kwiat ma następujący kolor: płatki i działki lawendy oraz fioletową warżkę. Lejek wewnątrz, podobnie jak jego otwarte usta, są żółtawe i mają smugi ciemnofioletowego koloru.

Lelia Gouldiana

Ojczyzną tego epifitu jest Meksyk, ale w tej chwili nie można go spotkać w warunkach naturalnych. Dwulistne, rzadziej trójlistne pseudobulwy są wrzecionowate i mają 4 lekko zaznaczone krawędzie. Mogą mieć 4–15 cm wysokości i 1,5–3 cm szerokości. Szerokość liści wynosi 3 centymetry, a ich długość od 15 do 25 centymetrów. Długa (wysokość 40-80 centymetrów) szypułka nosi od 3 do 10 kwiatów, których średnica wynosi około 8 centymetrów. Działki wąskie, lancetowate, osiągają 1–2 cm szerokości i 5–6 cm długości. Szerokie płatki w kształcie rombu z falistymi krawędziami mają 5-6 centymetrów wysokości i 2 do 3 centymetrów szerokości. Długość trójpłatowej wargi wynosi od 3 do 5 centymetrów, a szerokość 2–2,5 centymetra. Proste, ustawione pionowo części boczne nie wtapiają się w rurkę, podczas gdy głęboka prostokątno-owalna część przednia jest podobna do łopatki i ma faliste krawędzie. Cały kielich jest pomalowany na fioletowo, natomiast na końcach płatków, działkach i wargach kolor jest ciemniejszy, a bliżej podstawy zmienia się w prawie biały.

Zaczerwienienie Lelia (Laelia rubescens)

Ten litofit lub epifit można znaleźć w prawie każdej części Ameryki Środkowej. Owalne, jednolistne, czasem dwulistne pseudobulwy lekko spłaszczone bocznie. Ich szerokość wynosi od 1,5 do 4 centymetrów, a wysokość 4-7 centymetrów. Wąskie, eliptyczne listki o szerokości trzech centymetrów mają zaokrąglony koniec i długość równą 10-15 centymetrom. Łodygi kwiatowe wielokwiatowe osiągają wysokość 15–80 cm i mają do 15 kwiatów średniej wielkości (o średnicy od 3 do 7 cm). Spiczaste działki mają kształt pasów, osiągają 2–4,5 cm długości i 0,5–1 cm szerokości. Płatki romboidalne z falistymi krawędziami mają 2,5–4 cm długości i 1–2 cm szerokości. Potrójna warga ma 1,5–2,5 cm szerokości i 2–4 cm długości. Rurka jest utworzona z części bocznych, a swobodna, przednia część jest zagięta w dół swoim długim owalnym językiem i falistą krawędzią. Z reguły kwiat jest pomalowany na jasnofioletowy lub jasnoróżowy kolor, wewnątrz tuby, a także gardło są pomalowane na ciemnofioletowy odcień, aw środkowej części wargi znajduje się żółtawa plamka.

Lelia wspaniała (Laelia speciosa)

Ten epifit jest endemiczny dla Meksyku. Jajowate pseudobulwy jedno- lub dwulistne osiągają wysokość około 5 centymetrów. Liście mają szerokość od 2 do 3 centymetrów, a wysokość od 13 do 15 centymetrów. Krótkie łodygi z reguły nie są wyższe niż 20 centymetrów. Kwiaty sparowane lub pojedyncze są dość duże, ich średnica wynosi od 10 do 15 centymetrów. Płatki płatków mają kształt przypominający pas lub wydłużony owalny kształt, a spiczaste płatki są zaokrąglone i romboidalne. Kwiaty mogą być barwione na różne odcienie od różowego do liliowego. Są też przedstawiciele o śnieżnobiałych kwiatach. Warga ma trzy ostrza. Części boczne, narosłe na 2/3 ich długości, tworzą rurkę z odwróconymi krawędziami. Część środkowa w kształcie wachlarza lub łopatkowa jest falista. Rurka wewnątrz, podobnie jak warga, mają biały kolor, podczas gdy mają kreski w liliowym odcieniu, a także krawędź w tym samym kolorze.