Jodła

Rodzaj jodły (Abies) należy do rodziny sosnowych. W Rosji nazwa takiej rośliny pochodzi od niemieckiego słowa „Fichte”, które w tłumaczeniu oznacza „świerk”. W warunkach naturalnych jodłę można znaleźć w umiarkowanych, subtropikalnych i tropikalnych regionach półkuli północnej, a także w Meksyku, Gwatemali, Salwadorze i Hondurasie. Jodła często woli rosnąć w lasach iglastych, sąsiadując z sosną, cedrem czy świerkiem. A takie drzewo można również znaleźć w lasach mieszanych, a czasem liściastych. Rodzaj ten łączy około 50 gatunków różnych roślin, wśród których znajdują się półmetrowe krzewy i drzewa, których wysokość może sięgać 80 metrów. W tej chwili bardzo popularna jest jodła dekoracyjna, która służy do ozdabiania skwerów i parków, a także działek ogrodowych. Zanim zaczniesz sadzić jodłę, warto zapoznać się z jej wadami, a mianowicie: niską mrozoodpornością, a także nietolerancją na gaz, dym i przesuszone powietrze.

Jodła to wiecznie zielona roślina jednopienna, która kocha ciepło i toleruje cień. Potężny system korzeni w postaci prętów wnika w głębokie warstwy gleby. U młodego drzewa kora jest gładka i cienka, z biegiem lat pęka i staje się grubsza. Korona ma stożkowaty kształt i zaczyna się bezpośrednio od nasady pnia, co wyróżnia jodłę spośród innych drzew iglastych. Rozmieszczenie gałęzi jest pierścieniowo-poziome. Liście są płaskimi, niesztywnymi igłami o całych krawędziach, które zwężają się u podstawy w krótki ogonek. Zimą w większości drzew iglastych igły są pomalowane na brudny czerwony kolor, ale nie na jodłę. Na dolnej powierzchni każdej igły znajdują się 2 paski w kolorze białym. Igły na pędach reprodukcyjnych są spiczaste, natomiast na gałęziach wegetatywnych są lekko ząbkowane lub mają zaokrąglony wierzchołek. Wygląd męskich kwiatów przypomina kolczyki w kształcie stożków. Ponadto kwiaty żeńskie mają kształt cylindryczny, jajowaty lub cylindryczno-jajowaty. W przeciwieństwie do innych drzew iglastych, szyszki jodły skierowane są do góry, a nie zwisają. W skład szyszek żeńskich wchodzi pręt z osadzonymi na nim łuskami pokrywającymi, a wewnątrz nich znajdują się łuski owocowe z parą zalążków. Zapylanie tej rośliny odbywa się za pomocą wiatru. Po dojrzewaniu nasion na szyszkach łuski stają się sztywne i odpadają. W tym przypadku następuje uwolnienie skrzydlatych nasion, a na samej jodle pozostają tylko pręty. Jodłę można uprawiać w tym samym miejscu przez 300 lat.

Sadzenie jodły w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Na otwartej glebie sadzi się tylko te sadzonki, które mają 4 lata lub więcej. Lądowanie można wykonać w kwietniu, ale lepiej zrobić to w ostatnich dniach sierpnia lub w pierwszych dniach września. Zaleca się sadzenie jodły w pochmurny dzień. Odpowiednie miejsce lądowania powinno być w półcieniu lub cieniu. Gleba powinna być żyzna, wilgotna, przepuszczalna i lepsza, jeśli jest gliniasta. Bardzo dobrze, jeśli akwen wodny znajduje się w niewielkiej odległości od miejsca lądowania.

Jak sadzić

Otwór do lądowania należy przygotować na pół miesiąca przed dniem zejścia na ląd. Jego przybliżone wymiary to 60x60x60 centymetrów, a ostateczna wartość będzie bezpośrednio zależeć od wymiarów samego systemu korzeniowego sadzonki. W przygotowany otwór wlej 20-30 litrów wody. Po wchłonięciu całej cieczy dno otworu należy wykopać do połowy bagnetu łopaty, a następnie umieścić w nim warstwę łamanej cegły lub tłucznia, której grubość powinna wynosić od 5 do 6 centymetrów . Następnie otwór w ½ części wypełnia się mieszaniną ziemi składającą się z gliny, humusu, torfu i piasku (2: 3: 1: 1), do której należy wlać od 200 do 300 gramów nitrofosforanu i 10 kilogramów trocin. Po kilku tygodniach gleba w otworze będzie musiała się osiedlić, po czym można przystąpić do bezpośredniego sadzenia sadzonki. System korzeniowy rośliny umieszcza się w taki sposób, aby jej szyjka korzeniowa przylegała do ziemi. System korzeniowy najlepiej ustawić na ziemnym kopcu. Po wyprostowaniu korzeni dół będzie musiał zostać wypełniony mieszanką ziemi (skład jest opisany powyżej) i wszystko będzie dobrze ubite. Posadzoną roślinę należy podlać. W przypadku sadzenia alei jodłowej odległość między sadzonkami powinna wynosić od 4 do 5 metrów. W przypadku sadzenia grupowego odległość między roślinami powinna wynosić od 3 do 3,5 metra - dla luźnych grup i 2,5 metra - dla gęstych grup.

Pielęgnacja ogrodu jodłowego

Po każdym podlewaniu wymagane jest poluzowanie gleby na głębokość nie większą niż 10-12 centymetrów i konieczne jest usunięcie chwastów. W przypadku młodych drzew zaleca się posypać krąg pnia o średnicy pół metra ściółką (trociny, zrębki lub torf). Warstwa ściółki powinna mieć od 5 do 8 centymetrów. Robiąc to, upewnij się, że kołnierz korzeniowy rośliny jest wolny od ściółki. Posadzoną jodłę trzeba będzie karmić dopiero po 2-3 latach, należy to zrobić wiosną, dodając 100 do 125 gramów wozu Kemira do gleby koła pnia. Tylko gatunki jodły kochające wilgoć wymagają podlewania. Na przykład jodłę balsamiczną należy podlewać 2-3 razy w ciągu całego sezonu, ale tylko podczas suszy. Do jednego podlewania należy wlać 1,5-2 wiadra pod każde drzewo. Inne gatunki nie wymagają podlewania, ponieważ reagują wyjątkowo negatywnie na podlewanie, a wystarczą im naturalne opady.

Przycinanie

Przycinanie odbywa się wiosną przed rozpoczęciem przepływu soków, a wszystkie suche i uszkodzone gałęzie muszą zostać usunięte. W tym momencie możesz, jeśli to konieczne, zacząć kształtować koronę. Nożyce ogrodowe służą do przycinania. Należy pamiętać, że podczas jednej fryzury łodygę można skrócić nie więcej niż o 1/3. Z reguły korona takiego drzewa jest bardzo schludna i nie wymaga kształtowania..

Transfer

Drzewa iglaste w porównaniu z innymi roślinami dość dobrze znoszą przeszczep i szybko zakorzeniają się w nowym miejscu. W przypadku przesadzenia młodej rośliny konieczne jest przebicie gleby w kole, cofając się od pnia z 0,3 do 0,4 metra, używając do tego ostrej łopaty. Następnie tą samą łopatą należy podważyć wyznaczony okrąg, zanurzając go w ziemi na głębokość bagnetu. Jodłę wyjmuje się razem z kawałkiem ziemi i przewozi taczką na nowe miejsce lądowania, przy czym należy ją bardzo ostrożnie umieścić w otworze do lądowania.

Jeśli jodła już urosła, to przed przystąpieniem do przeszczepu jest przygotowywana. Aby to zrobić, gleba jest przekłuta w kółko 12 miesięcy przed zamierzonym przeszczepem, podczas gdy więcej musi zostać wycofane z pnia niż w pierwszym przypadku. W ciągu roku drzewo wyrośnie w wyznaczonym kręgu młode korzenie, co pozwoli na łatwe przeniesienie przeszczepu. Należy od razu pamiętać, że jedna osoba może nie poradzić sobie z przeszczepem wyhodowanej jodły, dlatego wcześniej znajdź asystenta. Bardzo ważne jest, aby nie dopuścić do zapadnięcia się glinianej grudki podczas przeszczepu..

Szkodniki i choroby

Nie ma nic trudnego w sadzeniu i uprawie jodły. Roślina ta ma również dość wysoką odporność na choroby i szkodliwe owady. Czasami jednak może zacząć żółknąć, ze względu na to, że osiedlił się na nim Hermes (rodzaj mszycy). Aby zniszczyć takie szkodniki, użyj Antio lub Rogor. Na początku wiosny kobieta Hermes budzi się i w tym czasie roślina musi być traktowana roztworem któregokolwiek z tych funduszy, podczas gdy 20 gramów leku jest pobierane w wiadrze z wodą. Ponadto leki te pomogą pozbyć się szkodników, takich jak zwój liści szyszki i ćma jodłowa.

W niektórych przypadkach to drzewo zaczyna żółknąć igły, a na łodygach pojawiają się zardzewiałe poduszki. Oznacza to, że jodła jest zakażona chorobą grzybową, taką jak rdza. Zainfekowane gałęzie należy odciąć i zniszczyć, a także igły, które odpadły, a następnie miejsca cięcia są przetwarzane za pomocą boiska ogrodowego. Korona również powinna zostać poddana obróbce i do tego należy użyć roztworu płynu Bordeaux (2%). Przyjrzyj się dobrze obszarowi, w którym rośnie jodła, jeśli jest na nim rozgwiazda lub ciecierzyca, to rośliny te należy wykopać i zniszczyć.

Rozmnażanie jodły

Jeśli jodła jest gatunkiem, do jej rozmnażania stosuje się metodę generatywną (nasiona), a zbiór nasion przeprowadza się, gdy tylko zacznie się dojrzewanie szyszek. Do rozmnażania jodły ozdobnej należy stosować metodę sadzonek.

Rozmnażanie jodły przez sadzonki

Sadzonki powinny mieć od 5 do 8 centymetrów długości. Należy je ścinać wyłącznie z młodych drzewek, wykorzystując tylko pędy roczne, które mają tylko jeden (nie dwa!) Pączek wierzchołkowy. Cięcie należy również wykonać piętą, w tym celu zaleca się, aby go nie odcinać, ale oderwać ostrym ruchem, podczas gdy kawałek kory i drewna starszego pędu powinien spaść. Sadzonki zbiera się wiosną, wybierając na to pochmurny poranek. Musisz je zdjąć ze środkowej części korony od jej północnej strony.

Przed posadzeniem łodygi w celu ukorzenienia wszystkie zadziory należy ostrożnie usunąć z pięty. Dokładnie zbadaj również korę, nie powinna odklejać się od drewna. W celach profilaktycznych przed chorobami grzybiczymi konieczne będzie przetworzenie sadzonek. Aby to zrobić, zanurza się je na 6 godzin w 2% roztworze basezolu lub kaptanu, a także można użyć ciemnoróżowego roztworu potasu manganu. Następnie sadzonki sadzi się w mieszance ziemi, składającej się z próchnicy, piasku i ziemi liściastej (1: 1: 1). Sadzenie przykryte jest czapką, która powinna być przezroczysta. Aby przyspieszyć proces ukorzeniania, zaleca się podgrzanie gleby od dołu, jej temperatura powinna przekraczać temperaturę pokojową o 2-3 stopnie. Przenieś sadzonki w dobrze oświetlone miejsce, chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych i przewietrz je codziennie. Na zimę sadzonki należy przenieść do piwnicy, a wiosną wynieść na ulicę. Ukorzenienie takich sadzonek jest stosunkowo długim procesem. Tak więc na samym początku następuje wzrost kalusa, a dopiero w drugim roku powstają korzenie.

Uprawa jodły z nasion

Zbieranie nasion jodły nie jest łatwe. Faktem jest, że u osobników dorosłych szyszki dojrzewania są stosunkowo wysokie, a wciąż dojrzałe, skrzydlate nasiona odlatują prawie natychmiast. Aby wyodrębnić nasiona, należy wybrać lekko niedojrzały stożek, który jest suszony, a dopiero potem nasiona są usuwane. Takie nasiona wymagają rozwarstwienia, w tym celu natychmiast po zebraniu umieszcza się je w piwnicy o dużej wilgotności powietrza lub na półce w lodówce. Wysiew nasion w otwartej glebie w przygotowanym podłożu z darni i piasku przeprowadza się w kwietniu, podczas gdy należy je zakopać w glebie tylko na kilka centymetrów. Uprawy nie są podlewane, ale natychmiast pokryte przezroczystą folią, w tym przypadku skorupa nie tworzy się na powierzchni gleby, a sadzonki pojawią się znacznie szybciej. Pierwsze sadzonki powinny pojawić się po 20-30 dniach. Od tego momentu konieczne jest rozpoczęcie ich podlewania, odchwaszczania i spulchniania powierzchni gleby. Aby sadzonki przetrwały pierwsze zimowanie, należy je przykryć świerkowymi gałęziami. Już w przyszłym roku można rozpocząć przesadzanie młodych sadzonek na stałe. Otrzymana z nasion sadzonka charakteryzuje się początkowo wyjątkowo powolnym wzrostem, ponieważ najpierw budowany jest system korzeniowy. Tak więc wysokość czteroletniej jodły może osiągnąć tylko 0,3 do 0,4 metra. Jednak starsze rośliny rosną znacznie szybciej..

Jodła zimą

Przygotowanie do zimy

Te jodły, które eksperci zalecają uprawiać na środkowym pasie, wyróżniają się dość wysoką mrozoodpornością. Ale młode okazy nadal trzeba przykryć świerkowymi gałęziami, a powierzchnię koła pnia należy przykryć warstwą ściółki (suszone liście lub torf), której grubość powinna wynosić od 10 do 12 centymetrów.

Zimowanie na wsi

Dorosłe jodły dobrze znoszą zimę bez schronienia. Ale w ostatnich dniach zimy zaleca się chronić je przed nadmiernie aktywnym wiosennym słońcem, w tym celu rośliny są pokryte włókniną..

Rodzaje i odmiany jodły ze zdjęciami i nazwami

Istnieje dość duża liczba gatunków i odmian jodły, ale nie wszystkie z nich są popularne wśród ogrodników. Poniżej zostaną opisane te z nich, które są mniej lub bardziej poszukiwane w kulturze..

Jodła balsamiczna (Abies balsamea)

W warunkach naturalnych jodła taka występuje w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, a jej siedlisko na północy ogranicza się do tundry. Na terenach górskich można zobaczyć takie drzewo rosnące na wysokości 1,5–2 tys. Metrów. Ta mrozoodporna, kochająca cień roślina nie żyje zbyt długo, tylko około dwustu lat. Wysokość takiej rośliny waha się od 15 do 25 metrów, a jej pień osiąga 0,5–0,7 metra grubości. Młode jodły pokryte są gładką korą szaro-jesionową. Starsze drzewa mają popękaną czerwono-brązową korę. Żywiczne, bladozielone pąki mają kolor jasnofioletowy i są kuliste lub jajowate. Długie, ciemnozielone błyszczące igły mogą osiągnąć 1,5–3 centymetry, linie szparkowe biegną wzdłuż całej ich powierzchni. Igły mogą być lekko ząbkowane na wierzchołkach lub stępione, obumierają po 4–7 latach. Jeśli je zmielisz, możesz poczuć przyjemny aromat. Wysokość stożków owalno-cylindrycznych może wynosić od 5 do 10 cm, a szerokość od 2 do 2,5 cm. Niedojrzałe pąki mają kolor ciemnofioletowy, który po dojrzewaniu zmienia kolor na brązowy. Dojrzałe pąki są bardzo żywiczne. Gatunek ten jest uprawiany od 1697 roku. Ta jodła jest sadzona pojedynczo lub używana w małych nasadzeniach grupowych. Najpopularniejsze formy to:

1. Hudsonia. Ta górska roślina karłowata ma bardzo gęste gałęzie, szeroką koronę i wiele krótkich łodyg. Krótkie igły są szerokie i płaskie, ich przednia powierzchnia jest zielono-czarna, a tylna jest niebiesko-zielona. Uprawiany od 1810 roku.
2. Nana. Wysokość drzewa nie przekracza pół metra, średnica zaokrąglonej korony to około 250 centymetrów. Grube, rozłożyste gałęzie są poziome. Krótkie, bujne igły są koloru ciemnozielonego, podczas gdy na dolnej, zielonkawożółtej powierzchni znajdują się 2 paski o niebieskawo-białym kolorze. Uprawiana od 1850 roku. Roślina doskonale nadaje się do kształtowania krajobrazu na dachach, tarasach i ogrodach skalnych.

Uprawiane są również formy tego typu: jodła szara, pstrokata, karłowata, srebrzysta, kolumnowa, a nawet prostata.

Jodła koreańska (Abies koreana)

W naturze tego rodzaju można spotkać w górach południowej części Półwyspu Koreańskiego na wysokości 1,8 tys. Metrów. Te jodły tworzą lasy czyste i mieszane. Młode jodły rosną bardzo wolno. Jednak u starszych osobników tempo wzrostu staje się szybsze z biegiem lat. Na wysokości takie drzewo może osiągnąć 15 metrów, a średnica pnia waha się od 0,5 do 0,8 metra. Kształt korony jest stożkowy. Młode okazy pokryte są gładką korą w kolorze popiołu, w niektórych przypadkach z fioletowym odcieniem. Starsze okazy mają korę kasztanowca z głębokimi pęknięciami. Prawie okrągłe pąki są tylko lekko żywiczne. Bujne igły są wystarczająco mocne. Każda igła jest zakrzywiona jak szabla i ma nacięcie na górze. Górna powierzchnia igieł ma ciemnozielony kolor, a dolna srebrzysta (dzięki 2 bardzo szerokim pasom szparkowym). Długość cylindrycznych stożków wynosi około 5-7 centymetrów, a średnica może dochodzić do 3 centymetrów. Młode pąki są koloru liliowo-fioletowego. Roślina ta została sprowadzona do krajów europejskich dopiero w 1905 roku. Gatunek ten wyróżnia się bardzo wysokim efektem dekoracyjnym ze względu na dwukolorowe igły, a także zimotrwalosc. W artykule opisano sadzenie i pielęgnację tego konkretnego gatunku jodły. Odmiany:

1. Niebieski standard. Różni się od gatunku oryginalnego jedynie ciemnofioletowym kolorem szyszek.
2. Brevifolia. Odmiana charakteryzuje się wyjątkowo powolnym wzrostem i gęstą zaokrągloną koroną. Igły w porównaniu z gatunkami oryginalnymi nie są tak gęste, ich górna powierzchnia jest pomalowana na kolor bagienno-zielony, a dolna jest szaro-biała. Kolor małych szyszek jest fioletowy.
3. Pikolo. Drzewo osiąga wysokość zaledwie 0,3 m. U dorosłego osobnika średnica rozłożystej poziomej korony może dochodzić do 50 centymetrów. Igły są takie same jak u głównego gatunku.

Jodła kaukaska lub jodła Nordmanna (Abies nordmanniana)

Gatunek ten jest uważany za endemiczny kaukaski, ponieważ w naturze występuje tylko w górach Kaukazu. Na wysokości roślina ta może osiągnąć 60 metrów, a pień ma grubość około 200 centymetrów. Nisko osadzona, rozgałęziona bujna korona ma wąski stożkowaty kształt. Wierzchołek korony jest ostry, ale u osobników dość dorosłych nie jest zbyt wyraźny. Drzewa pokryte są błyszczącą gładką korą, ale po 80 latach pojawiają się głębokie pęknięcia. Pąki w kształcie jajka praktycznie nie zawierają żywicy. Długość igieł wynosi około 4 centymetry, a szerokość około 0,25 centymetra, jego górna powierzchnia jest pomalowana na ciemnozielony, a dolna ma 2 paski koloru białego. Na pędach stożkowych wierzchołki igieł są delikatnie spiczaste, a na wegetatywnych na wierzchołkach znajduje się nacięcie. Szyszki osiągają 20 centymetrów długości i 5 centymetrów średnicy. Młode pąki są zielone, a stare są żywiczne, ciemnobrązowe. Gatunek ten szybko rośnie, a taka roślina może żyć około 500 lat. Formy jodły kaukaskiej: płaczące, złocisto-szare, wyprostowane, złocisto-biało-ostro zakończone.

Jodła biała (Abies concolor)

Taka jodła jest uważana za królową wśród przedstawicieli rodzaju jodły. W warunkach naturalnych można go znaleźć w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych i północnym Meksyku. Drzewo to woli rosnąć w kanionach rzecznych, a także na zboczach gór na wysokości od 2 do 3 tysięcy metrów nad poziomem morza. Gatunek ten ma bardzo dużą tolerancję na suszę, a takie drzewo może żyć około 350 lat. Jego wysokość może wahać się od 40 do 60 metrów, a grubość pnia dochodzi do 200 centymetrów. Stożkowata korona młodego drzewa jest bardzo bujna, ale wraz z wiekiem znacznie się przerzedza. Barwa kory starszych okazów jest popielata, przy czym jest bardzo szorstka i popękana. Zielono-żółte żywiczne pąki są kuliste i mają około 50 mm średnicy. Długość zielono-szarej igły może dochodzić do 7 centymetrów, a szerokość do 0,3 centymetra. Wierzchołek igieł jest zaokrąglony i ząbkowany, podczas gdy linie szparkowych znajdują się zarówno na ich górnej, jak i dolnej powierzchni. Szyszki mają kształt cylindryczno-owalny, mogą osiągnąć 14 cm długości i 5 cm szerokości. Niedojrzałe szyszki mają kolor zielony lub fioletowy, a dojrzałe bladobrązowe. Uprawiana od 1831 roku. Roślina ta niesamowicie pięknie prezentuje się na tle pożółkłych modrzewi jesienią. Popularne formy dekoracyjne:

1. Fir Compact. Odmiana krzewiasta, ma otwarte gałęzie i niebieskie igły. W niektórych przypadkach określa się go jako Glauck Compact.
2. Violacea. Wysokość tak szybko rosnącej rośliny może sięgać 8 metrów. Szeroka korona ma stożkowaty kształt, a długie igły są niebieskawo-białe. Jodła ta ma bardzo silny efekt dekoracyjny, jest również odporna na suszę..

Jodła syberyjska (Abies sibirica)

W warunkach naturalnych występuje w północno-wschodniej Rosji, natomiast drzewo to preferuje wzrost w dolinach rzecznych, a także na wyżynach. Gatunek ten wyróżnia się zimotrwalością i miłością do cienia i jest objęty ochroną państwa. Jodła syberyjska jest najbardziej znanym gatunkiem ze wszystkich należących do tego rodzaju. Na wysokości roślina może osiągnąć nie więcej niż 30 metrów, a jej wąska korona ma stożkowaty kształt. Szara kora jest gładka prawie na całej długości, ale na samym dole pęka. Wąskie błyszczące igły są bardzo miękkie i osiągają długość 30 mm. Ich górna powierzchnia jest ciemnozielona, ​​a dolna ma 2 paski w kolorze białym. Dojrzałe, stojące pąki stają się bladobrązowe. Odmiany jodły syberyjskiej: białe, pełne wdzięku, niebieskie, pstrokate itp..

Uprawiane są nie tylko gatunki opisane powyżej, ale także takie jodły jak: subalpejska, Frazera, pełnolistna, równo-łuskowa, Siemionowa, Sachalin, mayra, wdzięczna, kefallinowa czy grecka, wysoka, Vicha, biało-brązowa lub pąkowa , biały lub europejski i Arizona.

Właściwości jodły

Roślina taka jak jodła zdecydowanie wyróżnia się spośród wszystkich innych (nawet iglastych). Faktem jest, że drewno tego drzewa w ogóle nie zawiera substancji żywicznych, co pozwala na wykorzystanie go do tworzenia instrumentów muzycznych, a także do budowy statków. Z kory jodłowej sporządza się bardzo wartościowy balsam, az igieł i gałęzi pozyskuje się olejek jodłowy. Odwar z kory i igieł może zwiększyć wydajność, wzmocnić układ odpornościowy, wyeliminować ból zęba i obniżyć kwasowość w żołądku.

Żywica tej rośliny ma silne działanie antyseptyczne, dlatego jest używana do leczenia skaleczeń, wrzodów, ran i otarć. Przez długi czas rdzenni mieszkańcy Ameryki, a także pierwsi osadnicy, leczyli żywicą jodłową różne choroby, na przykład: kaszel, rak, zapalenie ucha środkowego, szkorbut, zapalenie oskrzeli, gruźlica, wyeliminowane bóle gardła, czerwonka, błon śluzowych stany zapalne, infekcje pochwy, rzeżączka, reumatyzm, a także usuwa bóle stawów i mięśni.

Leki zawierające ekstrakt z soku z jodły stosuje się przy różnych stanach zapalnych, ostrej i przewlekłej niewydolności serca, reumatyzmie i chorobach zakaźnych. Sok z komórek jodły może:

• poprawić tworzenie krwi;
• wzmocnić odporność;
• zwalczać procesy zapalne (stosowane w leczeniu chorób płuc);
• zapobiegać rozwojowi nadciśnienia;
• normalizuje i znacznie poprawia pracę narządów wydalniczych;
• znormalizować pracę przewodu pokarmowego;
• nasycić organizm brakującymi makro- i mikroelementami, a także witaminami;
• chronić przed promieniowaniem;
• działają uspokajająco i przeciwutleniająco, a także zwiększają odporność organizmu na negatywne wpływy środowiska.

Znajduje również zastosowanie w profilaktyce chorób serca i naczyń oraz onkologii..

Możesz kupić sok jodłowy w postaci fito-koktajlu, jest całkowicie gotowy do użycia. Możesz go również kupić w naturalnej postaci, ale ten rodzaj soku można pić wyłącznie w postaci rozcieńczonej.

Olejek z jodły wykazuje bardzo dobre rezultaty nawet w przypadkach, w których różne leki chemioterapeutyczne są całkowicie bezsilne. Na przykład olej ten pomaga spowolnić, aw niektórych przypadkach zatrzymać wzrost komórek rakowych. Olejek trafia bezpośrednio do krwiobiegu i gromadzi się w ognisku choroby, jednocześnie w pełni zachowuje swoje właściwości lecznicze, gdyż omija narządy trawienne. Aktywnym składnikiem tej substancji jest kamfora. Olejek jodłowy ma szerokie zastosowanie w medycynie tradycyjnej, gdyż ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, uspokajające, bakteriobójcze, przeciwbólowe, regenerujące i tonizujące. Jest również dość popularny w kosmetologii, służy do likwidacji: liszajów, obrzęków, wiotkości naskórka, trądziku, czyraków, zmarszczek, brodawek itp..

Zanim zaczniesz stosować preparaty lub środki ludowe przygotowane na bazie jodły, powinieneś zapoznać się z kilkoma zasadami:

1. Konieczne jest, aby podczas leczenia odmawiać napojów zawierających nawet niewielką dawkę alkoholu.
2. Nie możesz wziąć takich funduszy, jeśli masz indywidualną nietolerancję na jodłę.
3. Leki te nie mogą być stosowane w leczeniu osób z patologią nerek, a także pacjentów z padaczką, wrzodami lub zapaleniem żołądka żołądka. I muszą zostać porzucone przez kobiety w ciąży i karmiące piersią, a także dzieci.
4. Jeśli użyjesz produktu nieprawidłowo lub przekroczysz dawkę, może to doprowadzić do reakcji alergicznej. Jeśli na skórze pojawią się czerwone plamy, swędzenie i obrzęk, lek należy natychmiast przerwać..

Aby sprawdzić, czy produkt wywoła reakcję alergiczną, czy nie, należy nałożyć 10 do 15 kropli tego leku na skórę grzbietu dłoni i dobrze ją pocierać. Możesz ocenić wynik po 2-3 dniach. Ale nawet jeśli nie jesteś uczulony na środek jodłowy, przed zażyciem powinieneś skonsultować się z lekarzem w sprawie dawkowania..