Gruszka

Drzewa i krzewy liściaste owocowe i ozdobne z rodzaju Pear (Pyrus) należą do rodziny różowej. Ten rodzaj łączy około 60 gatunków. Taka roślina była już uprawiana w Rzymie, starożytnej Grecji i Persji. W warunkach naturalnych gruszkę można znaleźć w regionach o klimacie umiarkowanym, a także w ciepłym pasie Eurazji. Obecnie istnieje kilka tysięcy odmian takiej rośliny, wśród których są odmiany nadające się do uprawy na obszarach o chłodnym klimacie: na Uralu, w regionie moskiewskim i na zachodniej Syberii. Gruszka jest spokrewniona z następującymi uprawami: jabłko, migdał, śliwka, śliwka wiśniowa, głóg, dzika róża, róża, irga, aronia, pigwa, irga, niesplik, jarzębina i spirea.

Gruszka to drzewo o piramidalnej lub zaokrąglonej koronie. Roślina nie przekracza 25 metrów wysokości, a średnica jej korony może dochodzić nawet do 5 metrów. Szeroko jajowate blaszki liściowe są krótko spiczaste. Ich długość może wynosić od 25 do 100 mm. Przednia powierzchnia liści jest błyszcząca, ciemnozielona, ​​a tylna jest zielonkawo-niebieska. Jesienią liście zmieniają kolor na pomarańczowo-złoty. Kwitnienie rozpoczyna się w kwietniu - maju. Takie drzewo pokryte kwiatami wygląda bardzo efektownie. Parasole składają się z 3-9 pięciopłatkowych pachnących kwiatów o białym kolorze, które mogą osiągnąć średnicę 30 mm. Kształt owocu jest zwykle wydłużony, ale są odmiany o kulistych owocach. Taka kultura uprawiana jest w celu uzyskania jej smacznych i zdrowych owoców, można je jeść na świeżo lub z nich robić kompot, sok, dżem, dżem i suszone owoce..

Sadzenie gruszek w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Sadzenie gruszek w otwartej glebie odbywa się wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków. Możesz to również zrobić w ostatnich dniach września, po spowolnieniu przepływu soków na drzewach. Jeśli zdecydujesz się zasadzić roślinę wiosną, powinieneś rozpocząć przygotowywanie sadzonki jesienią. Musisz wiedzieć, że eksperci wolą sadzenie jesienią. Zaleca się sadzenie gruszki po południowej, zachodniej lub południowo-zachodniej stronie ogrodu. Miejsce powinno być dobrze oświetlone, ale niezbyt gorące. Na gruszkę najlepiej nadaje się czarnoziem lub szara gleba leśna z gliniastym podłożem. Takiej uprawy nie należy sadzić na glebie piaszczystej, ubogiej lub ciężkiej gliniastej. Również obszary o wysokim poziomie wód gruntowych nie nadają się do sadzenia gruszek Faktem jest, że dorosła roślina ma silny system korzeniowy, który może wnikać na głębokość 6-8 metrów. W związku z tym do sadzenia gruszek zaleca się wybranie wzgórza lub zbocza.

Sadzenie gruszek jesienią

Sadzonki gruszy sadzone jesienią w otwartym terenie zapuszczają korzenie stosunkowo lepiej, a wyrosłe z nich drzewa są bardziej odporne na choroby, szkodniki i niekorzystne warunki klimatyczne. Jednak sadzenie gruszki jesienią ma swoje wady, delikatne drzewo może zostać poważnie uszkodzone przez gryzonie, a podczas silnych mrozów często zamarza.

Wybierając dwuletnią sadzonkę, należy koniecznie sprawdzić jej system korzeniowy, nie powinien być zgniły ani suchy. W takim przypadku łodyga sadzonki musi być nieskazitelna i zawsze elastyczna. W przypadku, gdy system korzeniowy rośliny wygląda na odwodniony, należy go zanurzyć w pojemniku z wodą na pół dnia przed sadzeniem. W tym czasie przywrócona zostanie ich elastyczność..

Jeśli gleba na miejscu nadaje się do uprawy tej rośliny, wówczas dół do sadzenia powinien być niezbyt duży. Powinien nieznacznie przekraczać wielkość systemu korzeniowego rośliny. Jeśli jednak gleba nie nadaje się do sadzenia gruszek, wówczas rozmiar dołu do sadzenia powinien wynosić 0,7 x 0,7 m, a jego głębokość powinna wynosić około 1 metra. Przygotowanie dołu należy wykonać 20-30 dni przed sadzeniem, w którym to czasie gleba dobrze się w nim osadzi. Przygotowany wcześniej mocny kołek należy wbić w środek gotowego dołu, natomiast ponad powierzchnię terenu powinien wznieść się co najmniej o 50 cm. Górną warstwę odżywczą gleby należy wyrzucić osobno podczas kopania dołka. Jest łączony z 30 kilogramami torfu, kompostu lub zgniłego obornika, a także dodaje się do niego 1,5 kilograma wapna, 1 kilogram superfosfatu i 0,1 kilograma chlorku potasu. Połowę dobrze wymieszanej mieszanki gleby należy wlać do dołu, zagęszcza się po cichu. Resztę należy wlać do kopca w pobliżu kołka.

Bezpośrednio przed sadzeniem system korzeni gruszy należy zanurzyć w zacierze glinianym. Następnie roślinę należy umieścić na kopcu po północnej stronie kołka. Po dokładnym wyprostowaniu korzeni, stopniowo wypełniaj dołek pożywną glebą, nie zapominając o okresowym potrząsaniu sadzonką, co wyeliminuje wszystkie puste przestrzenie pozostające w glebie. Po wypełnieniu otworu powierzchnię koła pnia należy zdeptać w kierunku od sadzonki do krawędzi. W sadzonej gruszy szyjka korzeniowa powinna wznosić się 40–50 mm ponad powierzchnię gleby. Wlej 20-30 litrów wody pod sadzonkę. Gdy ciecz zostanie całkowicie wchłonięta, a gleba opadnie, szyjka sadzonki powinna znajdować się na poziomie powierzchni gleby. Powierzchnia kręgu pnia powinna być pokryta warstwą ściółki (trociny, torf lub próchnica), której grubość powinna wynosić od 5 do 10 centymetrów. Na samym końcu gruszkę należy przywiązać do podpórki.

Jak sadzić gruszkę wiosną

Sadzenie gruszki wiosną powinno być dokładnie takie samo jak jesienią, ale należy zauważyć, że dół do sadzenia będzie musiał być przygotowany jesienią. Po posadzeniu rośliny na obwodzie koła pnia należy ułożyć wałek z ziemi, następnie do powstałego „dołka” wlać 20-30 litrów wody, nie ma znaczenia czy pada deszcz czy jest Okres suszy.

Pielęgnacja gruszki

Wiosenna pielęgnacja gruszek

Uprawiając gruszkę, należy być przygotowanym na to, że będzie ona wymagała prawie całorocznej pielęgnacji. Wiosną należy usunąć schronisko z gruszek, poluzować powierzchnię kręgu pnia, do gleby dodać nawozy zawierające azot, które aktywują procesy wzrostu. Przycinanie sanitarne należy wykonać przed rozpoczęciem przepływu soków, usuwając wszystkie zranione, a także dotknięte chorobą lub mrozem, łodygami i gałęziami. Również wiosną gruszki wymagają leczenia profilaktycznego, po którym wszystkie szkodniki i mikroorganizmy chorobotwórcze, które przeżyły zimę w korze rośliny lub na powierzchni kręgu pnia, zostaną zniszczone..

Letnia pielęgnacja gruszki

Latem szczególną uwagę należy zwrócić na terminowe podlewanie gruszki. W okresie suchym podlewanie przeprowadza się wieczorem, gdy na dworze robi się stosunkowo chłodno, natomiast ok. 30 litrów wody powinno trafić na 1 roślinę na 1 podlewanie. Korona na gruszce jest bardzo często zagęszczona, dlatego latem może wymagać przerzedzania, aby drzewo owocujące mogło otrzymać wystarczającą ilość światła słonecznego. W przypadku niektórych odmian gruszek owoce dojrzewają w miesiącach letnich, w związku z tym należy być gotowym do ich zbierania.

Pielęgnacja gruszek jesienią

Jesienią roślina będzie wymagała sanitarnego przycinania, leczenia w celu zapobiegania chorobom i szkodnikom, które mogą ukrywać się zarówno na powierzchni kręgu pnia, jak iw korze drzewa. Ponadto gruszkę należy karmić potasem i fosforem. Również w tym czasie rośliny są przygotowywane na nadchodzącą zimę. Dlatego konieczne jest wybielenie powierzchni pnia i podstawy gałęzi szkieletowych wapnem, co ochroni korę rośliny przed bardzo jasnym wiosennym słońcem, w przeciwnym razie mogą pojawić się na niej oparzenia. Powinieneś także płytko wykopać kręgi przy pniu, a następnie obficie je podlać. Następnie przykrywa się je grubą (od 15 do 25 centymetrów) warstwą ściółki (trociny lub torf).

Przetwarzanie gruszek

Leczenie profilaktyczne chorób i różnych szkodników jest bardzo ważne, a doświadczeni ogrodnicy starają się ich nie zaniedbywać. Faktem jest, że znacznie trudniej jest wyleczyć chorobę lub pozbyć się szkodników, niż zapobiec ich pojawieniu się. Niektóre bardziej profilaktyczne zabiegi można połączyć z karmieniem gruszką. Na przykład pierwsze opryski gruszki na sezon wykonuje się na początku okresu wiosennego, można do tego użyć roztworu mocznika (0,7 kg substancji na wiadro wody), to narzędzie nie tylko zniszczy wszystkie patogenne mikroorganizmy i szkodniki ale też stać się źródłem azotu dla rośliny ... Ale jednocześnie należy pamiętać, że takie leczenie można przeprowadzić tylko przed puchnięciem nerek, w przeciwnym razie z powodu mocznika mogą pojawić się na nich oparzenia. W przypadku, gdy jeszcze nie spryskałeś drzewa, a pąki już kwitną, zamiast mocznika stosuje się środki biologiczne, na przykład: Agravertin, Iskra-bio, Fitoverm lub Akarin.

Konieczne jest również spryskanie rośliny roztworem Ekoberinu lub Cyrkonu, dzięki czemu będzie bardziej odporna na niekorzystne warunki, a także na różne choroby.

Przed pierwszymi przymrozkami przeprowadza się również profilaktyczne leczenie gruszki, która w tym czasie zaczyna przechodzić w stan spoczynku. To zniszczy wszystkie patogeny, a także szkodniki, które ukryły się na zimę w pęknięciach kory drzewa, a także na powierzchni koła pnia. Do oprysku zaleca się stosowanie mieszanki Bordeaux (1%) lub Nitrafenu. Konieczne jest przetworzenie zarówno samego drzewa, jak i powierzchni gleby pod nim.

Gruszki nawozowe

Po raz pierwszy gruszkę należy karmić przed rozpoczęciem przepływu soków na wiosnę, a do tego stosuje się roztwór mocznika. Jeśli nie zdążyłeś wykonać takiego oprysku na czas, wówczas nawozy zawierające azot będą musiały być stosowane bezpośrednio na glebę koła pnia. W takim przypadku można użyć roztworu obornika, saletry lub mocznika. Na przykład na 1 metr kwadratowy koła pnia pobiera się 30 g azotanu, który należy rozcieńczyć wodą w stosunku 1:50. Jedna roślina powinna przyjąć 80-120 gramów mocznika (karbamidu), podczas gdy tę substancję należy rozcieńczyć w pół wiadra wody. Aby poprawić jakość owoców, gruszka jest karmiona w maju, kiedy kwitnie. W takim przypadku zaleca się stosowanie zielonego nawozu do kopania, pogłębiając go w glebie o 8-10 centymetrów. Nawóz ten jest źródłem materii organicznej i przyczynia się do aktywacji procesów wegetatywnych. Zamiast materii organicznej można karmić roślinę roztworem Nitroammofoski (1: 200), w ilości 30 litrów wody na roślinę.

Od połowy do końca czerwca gruszki należy dokarmiać dolistnie nawozem zawierającym azot. Faktem jest, że w okresie gorącym i suchym mikroelementy z gleby do korzeni pojawiają się niezwykle wolno, podczas gdy ten proces transportu jest znacznie przyspieszony przez płytki liściowe. W lipcu taki opatrunek dolistny należy powtórzyć, a po pół miesiąca do gleby dla dorosłej rośliny należy dodać nawóz mineralny (potas i fosfor). Sadzonki gruszy, które właśnie posadzono w ogrodzie, nie będą wymagały dodatkowego nawożenia przez 2 lata, ponieważ mają wystarczającą ilość tych składników odżywczych, które zostały wprowadzone do gleby podczas sadzenia. Ponadto młode rośliny potrzebują tylko nawozów zawierających azot..

Roślin tej nie należy karmić w sierpniu. Do drugiej połowy września, jeśli chcesz, możesz wykonać ostatnie dokarmianie dolistne rośliny nawozem zawierającym azot (mocznik) na sezon, przy czym tę procedurę przeprowadza się w taki sam sposób jak wiosną. W tej chwili nie zaleca się stosowania do gleby nawozów zawierających azot. Również jesienią na krąg pnia stosuje się płynny nawóz mineralny. Do takiego karmienia można użyć na przykład następującego składu: na 1 wiadro wody pobiera się 2 duże łyżki granulowanego superfosfatu i 1 dużą łyżkę chlorku potasu. Pożywkę należy dokładnie wymieszać, a następnie wlać do koła pnia drzewa. Jeśli drzewo jest młode, w razie potrzeby można je karmić popiołem drzewnym, w tym celu równomiernie rozprowadza się na powierzchni koła pnia (150 gramów na 1 metr kwadratowy), który następnie wykopuje się na głębokość około 10 centymetrów.

Zimująca gruszka

Młode sadzonki zimą mogą cierpieć na mróz. Aby tego uniknąć, pod koniec okresu jesiennego należy przywiązać je sosnowymi gałęziami, a igły skierować w dół. Od góry gałęzie świerkowe są związane płótnem. Dorosłe osobniki nie wymagają schronienia na zimę, ale w tym czasie dużym zagrożeniem dla nich są gryzonie, które uszkadzają ich korę. Aby chronić gruszki przed takimi szkodnikami, ich pnie należy owinąć grubą szmatką lub papierem, który najpierw należy namoczyć w środku odstraszającym gryzonie. Kiedy pada śnieg, należy go wylać grubą zaspą na powierzchnię koła pnia drzewa. Jeśli gruszka ma ciężką czapę śnieżną, należy ją strząsnąć z dorosłej rośliny, w przeciwnym razie jej gałęzie i łodygi mogą zostać zranione podczas odwilży. Jeśli roślina jest młoda, to jesienią konieczne będzie ściągnięcie jej gałęzi sznurkiem, podczas gdy powinny naciskać na pień.

Przycinanie gruszki

Która godzina jest przycinana

Najlepszy czas na przycinanie gruszek to wiosna i musisz zdążyć, zanim zacznie się przepływ soków. Taka kultura dobrze znosi przycinanie tylko wtedy, gdy temperatura powietrza na zewnątrz przekracza minus 8 stopni.

Przycinanie takiej kultury latem odbywa się tylko wtedy, gdy korona bardzo mocno gęstnieje, co negatywnie wpływa na dojrzewanie owoców. Ale szczypanie pędów (szczypanie), które rosną na szczycie drzewa, odbywa się ściśle w czerwcu.

Jesienią przycinanie takiego drzewa powinno odbywać się przed mrozem, faktem jest, że wraz ze spadkiem temperatury powietrza wrażliwość miejsc ciętych wzrasta, co znacznie spowalnia proces ich gojenia. Jesienią z reguły wykonuje się tylko przycinanie sanitarne. Żadnego przycinania w miesiącach zimowych.

Jak przyciąć gruszkę

Po posadzeniu sadzonki na otwartym terenie należy ją wyciąć, pozostawiając tylko gałęzie szkieletowe, a resztę usunąć. Środkowy przewód należy skrócić o ¼ części. Konieczne jest oczyszczenie pnia z gałęzi poniżej początku pierwszego poziomu gałęzi szkieletowych. W następnym roku przewodnik skraca się o 0,25 m. Korona jest również uformowana, dla tego szkieletu gałęzie należy skrócić o 5-7 centymetrów, przy czym należy pamiętać, że dolne gałęzie powinny być dłuższe niż górne.

Przycinanie starego drewna to stosunkowo bardziej pracochłonny proces. Faktem jest, że konieczne będzie wycięcie nie tylko pędów, ale także gałęzi, w wyniku czego korona rozjaśni się i odmłodzi.

Przycinanie gruszek na wiosnę

Od drugiego roku życia gruszki konieczne będzie wycięcie w ringu wszystkich dostępnych konkurencyjnych gałęzi, podczas gdy konopie nie powinny zostać. Tworząc drzewo, należy pamiętać, że na wszystkich gałęziach szkieletu powinno znajdować się kilka kawałków gałęzi owocowych. Te pędy rosnące pionowo należy usunąć, a te rosnące poziomo podeprzeć. Wszystkie kawałki wymagają przetworzenia, w tym celu używają Ranet lub var. Podczas przycinania niedopuszczalne jest nawożenie gruszek nawozem zawierającym azot. Podobną procedurę trzeba będzie przeprowadzić dopiero po dokręceniu plastrów.

Przycinanie gruszek jesienią

Jesienią przycinanie należy prowadzić od ostatnich dni sierpnia do połowy września. W takim przypadku konieczne jest wycięcie wszystkich zranionych, wysuszonych, a także chorych gałęzi, należy je zniszczyć. Nie należy odcinać pędów rocznych o więcej niż 1/3 części, na przycinaniu powinno pozostać kilka pąków, to z nich wyrosną nowe gałęzie. Jeśli chcesz wygodnie zbierać owoce, nadaj koronie piramidalny kształt, co również przyczynia się do tego, że zbiory będą bogatsze. Formowanie tej korony należy wykonać od drugiego roku życia rośliny..

Powielanie gruszki

Gruszkę można rozmnażać przez nasiona i wegetatywnie. Uprawa z nasion jest z reguły wykorzystywana do wyhodowania nowych odmian, do tego sztucznie krzyżując różne odmiany, gatunki i hybrydy. A także podkładki uprawnych i dzikich gatunków tej rośliny pozyskuje się z nasion, a następnie szczepi się na nich odmiany..

Gruszkę można rozmnażać następującymi metodami wegetatywnymi: sadzonki, nakładanie warstw i szczepienie.

Rozmnażanie gruszek przez nakładanie warstw

Z reguły w celu uzyskania warstwowania konieczne jest wygięcie gałęzi do powierzchni gleby, ale nie można tego zrobić za pomocą gruszki. Jest jednak jeden sposób. Aby to zrobić, musisz wypełnić pudełko glebą odżywczą, w której ściany są wstępnie pokryte folią, co pozwala spowolnić proces parowania wody z gleby. Należy go umieścić pod wybraną gałęzią. Gałąź musi być zgięta do pojemnika, w miejscu jej kontaktu z glebą na powierzchni kory należy wykonać kilka poprzecznych cięć. Następnie gałąź jest ustalana w tej pozycji, a miejsce jej połączenia z ziemią w skrzynce musi być pokryte ziemią. Aby korzenie sadzonek pojawiły się szybciej, wykonane nacięcia należy sproszkować środkiem stymulującym wzrost korzeni, a następnie zakopać gałąź. Lub możesz po prostu podlać warstwę, używając roztworu Kornevina zamiast wody. Następnie powierzchnię gleby w pojemniku należy przykryć folią, papą lub przykryć warstwą ściółki (kompostu). Upewnij się, że gleba jest zawsze lekko wilgotna. Sadzonki zakorzenią się dopiero na samym końcu sezonu, ale przeszczep należy odłożyć, ponieważ w tym czasie system korzeniowy rośliny jest nadal bardzo słaby. Gałąź do zimowania należy przykryć gałązkami świerkowymi, a następnie warstwami rozłożyć grubą warstwę śniegu na pojemnik. Konieczne jest hodowanie sadzonek przez dwa lata, następnie oddzielanie ich od rośliny macierzystej i przesadzanie na stałe miejsce wraz z bryłą ziemi. Konieczne jest sadzenie warstw w taki sam sposób, jak zwykła sadzonka. Drzewo wyrosłe z sadzonek zaczyna kwitnąć i owocować nieco wcześniej niż to uzyskane z konwencjonalnej sadzonki. Ta metoda hodowli jest bardzo prosta, a kolejną zaletą jest to, że takie sadzonki są w stanie zachować absolutnie wszystkie cechy odmianowe drzewa macierzystego..

Rozmnażanie nasion gruszki

Aby wyhodować sadzonkę, która później posłuży jako podkładka, konieczne jest wybranie nasion odmian strefowych odpornych na mróz. Wysiew nasion w otwartej glebie odbywa się jesienią. W odmianach późno dojrzewających nasiona dojrzewają w owocach do połowy zimy podczas przechowywania. Dojrzałe i wyekstrahowane z owoców nasiona należy umieścić w woreczku z gazy, który na 2-3 dni zanurza się w muszli klozetowej, tak aby podczas każdego drenażu z nasion wypłukiwały się inhibitory, co spowalniało ich rozwój. Ponadto nasiona, które już spęczniały, należy łączyć z podłożem pochłaniającym wilgoć, na przykład z trocinami, wiórkami torfu, piaskiem lub keramzytem w stosunku 1: 3. Mieszaninę należy zwilżyć i umieścić w torbie polietylenowej, którą wyjmuje się na półkę lodówki. Musisz przechowywać nasiona w temperaturze 3-5 stopni w uchylonej saszetce, aż pojawią się kiełki. Jednocześnie nie zapomnij delikatnie wymieszać tej mieszanki 1 raz na pół miesiąca i, jeśli to konieczne, zwilżyć. Zaraz po pojawieniu się kiełków temperaturę powietrza należy obniżyć do minus 1–0 stopni. Nasiona w tym stanie należy przechowywać do czasu siewu..

Wysiew nasion na otwartą glebę przeprowadza się na samym początku okresu wiosennego, zakopując je w glebie na głębokość 30–40 mm. Pomiędzy nasionami należy zachować odległość od 8 do 10 cm, odstęp między rzędami powinien wynosić 8–10 cm. W okresie letnim sadzonki wymagają podlewania, pielenia i kilku dodatkowych nawozów. Gdy grubość łodyg osiągnie 10 mm, w sierpniu będzie można przystąpić do szczepienia na nich sadzonek odmianowych. Jeśli w przyszłości będą się normalnie rozwijać, to po 2 latach zostaną przeszczepione na stałe..

Szczepienie gruszki

Do rozmnażania gruszki metodą szczepienia można wykorzystać sadzonki pigwy, jabłka, gruszki, irgi, głogu, aronii, irgi i gruszki leśnej. Jeśli użyjesz sadzonek pigwy jako podkładki, to drzewo będzie niskie, zacznie owocować stosunkowo wcześnie, a jego owoce będą bardzo smaczne. Ale wadą takich drzew jest to, że mogą żyć nie dłużej niż 25 lat. Jeśli użyjesz sadzonki jabłoni jako podkładki, szczepienie łatwo i stosunkowo szybko się zakorzeni. Rzadko wykonuje się szczepienie na sadzonce jarzębiny. Faktem jest, że zgrubienie pnia jarzębiny następuje wolniej niż pień gruszki, dlatego podczas procesu wzrostu na drzewie pojawia się napływ, podczas gdy łodyga staje się mniej trwała, a sama roślina nie Żyj długo. Owoce uprawiane na podkładkach jarzębiny odznaczają się cierpkością, niską zawartością cukru i soczystością. Korzystając z sadzonki głogu jako podkładki należy pamiętać, że rzadko rośnie ona razem z gruszką..

Przed przystąpieniem do szczepienia należy przygotować zapas. Na 30 dni przed zabiegiem należy go wysoko ułożyć (do wysokości 15 do 20 cm). Kiedy pozostało kilka dni do kopulacji, należy usunąć glebę z łodygi, a także usunąć cały wzrost i wodę.

Najczęściej stosowanymi metodami szczepień są:

1. Prosta kopulacja (szczepienie "w tyłku"). Ta metoda ma zastosowanie tylko wtedy, gdy podkładka i zraz są jednakowej grubości. Ta metoda wyróżnia się prostotą. Na podkładce i zrazie należy wykonać cięcie ukośne. Następnie nakłada się je tymi plastrami na siebie, a następnie miejsce szczepienia szczelnie owija się folią.
2. Lepsza kopulacja (kopulacja „z językiem”). Na ukośnych odcinkach łodygi i zrazu należy wykonać głębokie szeryfy, zwane „jęzorami”. Następnie te dwie części muszą być połączone ze sobą, tak aby język kolby znalazł się za językiem zarodka. Następnie miejsce szczepienia należy bardzo szczelnie owinąć taśmą lub taśmą izolacyjną.
3. Szczepienie kory ". Metodę tę stosuje się, jeśli średnica zrazu jest mniejsza niż średnica podkładki. Tę metodę szczepienia można zastosować dopiero po rozpoczęciu przepływu soków, ponieważ w tym okresie najłatwiej jest oddzielić korę od drewna. Przeszczep należy odciąć, a nacięcie musi być poziome. Po oczyszczeniu nacięcia bardzo ostrym narzędziem należy wykonać nacięcie podłużne w korze, którego głębokość powinna wynosić 2,5–3,5 cm, natomiast ukośne nacięcie dolne na trzonku zrazu powinno mieć taką samą długość. Na podkładce kora jest wyłączana, a kawałek zrazu jest wprowadzany w nacięcie (bezpośrednio do drewna podkładki). Należy zaznaczyć, że całą część sadzonek zrazów, które będą znajdować się w wycince podkładkowej, należy oczyścić z kory. Miejsce szczepienia należy szczelnie owinąć folią, a następnie górne nacięcie zrazu i nacięcie podkładki pokryć lakierem ogrodowym. Aby przyspieszyć fuzję miejsca szczepienia, na samą roślinę należy umieścić przezroczystą plastikową torbę. Powinien być mocno zamocowany poniżej miejsca szczepienia..
4. Szczepienie na dekolt. Skróć kolbę wykonując poziome cięcie. Trzon łodygi należy rozłupać w środku nacięcia na głębokość od 40 do 50 mm. Musisz na chwilę zainstalować klin w powstałym podziale. Zraz powinien mieć od 2 do 4 pąków na przeszczepie; nacięcie należy wykonać z obu stron klinem o długości od 40 do 50 mm. W rozłupaną podkładkę należy włożyć klin zrazu. Następnie tymczasowy klin należy ostrożnie wyciągnąć ze szczeliny. Miejsce szczepienia jest szczelnie owinięte folią. Kawałek zrazu znajdujący się na górze i otwarty odcinek podkładki należy pokryć lakierem ogrodowym.

Gdy obie części wyrosną razem, zauważysz pojawienie się nowych narośli na zrazie. W takim przypadku należy usunąć worek i folię, a wszystkie pędy, które wyrosły poniżej miejsca przeszczepu, wyciąć.

Rozmnażanie gruszek przez sadzonki

Sadzonki zbierane są zimą. Będzie to wymagało dojrzałej gałęzi z dwuletnim drewnem. Należy go złamać w taki sposób, aby nie naruszyć integralności kory. Jeśli gałąź jest długa, można na niej zrobić kilka przerw, przy czym należy pamiętać, że zalecana długość cięcia to 15–20 centymetrów. Miejsca pęknięć należy owinąć taśmą do pączkowania (taśmą lub tynkiem) w wygiętej formie. Następnie tę gałąź należy przywiązać do drutu lub patyka, a na końcu zamocować w tej pozycji. Przed nadejściem wiosny gruszka będzie musiała zgromadzić dużą ilość substancji wzrostowych w miejscach, w których znajdują się pęknięcia, aby uzyskać lepszą fuzję tkanek. W ostatnich dniach marca wszystko jest ostrożnie usuwane z gałęzi, a samo dzieli się w miejscach przerw na sadzonki.

Weź ciemną 2-litrową plastikową butelkę z wyciętą szyjką. Należy go wypełnić na wysokości 5-7 centymetrów stopioną wodą, do której dodaje się 2 tabletki węgla aktywnego. Zanurz dolne kawałki 10-12 sadzonek w tej wodzie. Pojemnik należy zdjąć na dobrze oświetlony parapet. W sadzonkach szyszki kalusa pojawiają się na dolnych odcinkach po 20–30 dniach, notuje się również początek wzrostu korzeni. Gdy korzenie sadzonek osiągną długość 5–7 cm, sadzonki należy sadzić na działce ogrodowej w glebie nasyconej substancjami odżywczymi, przy czym początkowo należy je chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Sadzone sadzonki należy systematycznie podlewać, odchwaszczać i karmić. Jeśli wszystko zostanie wykonane poprawnie, jesienią sadzonki nie będą się różnić w żaden sposób od sadzonek w wieku 2-3 lat.

Choroby gruszki ze zdjęciem

Gruszka uprawiana w ogrodzie jest podatna na choroby takie jak: parch, zaraza ogniowa, zgnilizna owoców, podskórna plamica wirusowa, choroba mozaikowa, rdza, mączniak prawdziwy, czarny rak, grzybica sadzy i cytosporoza.

Czarny rak

Ogień Antonowa lub czarny rak wpływa na płytki liściowe, gałęzie szkieletowe, korę i owoce rośliny. Na samym początku na drzewie tworzą się małe rany, które z czasem powiększają się, a na krawędziach pojawiają się brązowe plamki. Na owocach i liściach pojawiają się czerwone plamy. Owoce uszkadzane są przez czarną zgniliznę, obserwuje się ich stopniowe suszenie i mumifikację. Jesienią i wiosną konieczne jest opryskiwanie gruszek, aby zapobiec różnym chorobom i szkodnikom. Gdy opadną liście, opadające liście należy zebrać i zniszczyć. Te obszary drzew dotknięte chorobą należy oczyścić, chwytając zdrowe drewno, w tym celu używają bardzo ostrego noża. Następnie rany należy zdezynfekować, w tym celu używają mieszaniny dziewanny z gliną lub roztworu siarczanu miedzi.

Zgnilizna owoców

Jeśli na powierzchni owocu pojawią się małe brązowe plamy, oznacza to, że okaz został uszkodzony przez moniliozę lub zgniliznę owoców. Z czasem cały owoc pokrywa się plamami. W tym samym czasie owoce pozostają na gałęziach, dzięki czemu choroba rozprzestrzenia się bardzo szybko. Aby pozbyć się choroby, zainfekowane owoce należy zebrać z powierzchni gleby i samej rośliny, a następnie spalić. Następnie gruszkę należy spryskać płynem Bordeaux lub chlorkiem miedzi.

Parch

Parch to niebezpieczna choroba atakująca płytki liściowe, kwiaty, owoce i łodygi. Początkowo na płytkach liściowych tworzą się małe plamki o wielkości 0,2–0,4 cm, które ostatecznie osiągają 2–3 cm. Owoce stają się mniejsze, twardnieją, pojawiają się na nich pęknięcia, a ich liczba maleje. Na powierzchni skóry powstają ciemne plamy, które ostatecznie łączą się w jedną dużą aksamitną plamę. W celu zapobiegania jesienią konieczne jest zgarnięcie i zniszczenie wszystkich przelatujących blaszek liściowych. Wiosną powierzchnię kręgów pnia i samych drzew należy spryskać roztworem mocznika lub płynu Bordeaux.

Cytosporoza

Zgnilizna łodygi lub cytosporoza. Choroba ta jest szczególnie niebezpieczna dla drzew, które są stare lub osłabione, mają mróz lub oparzenia słoneczne, wyczerpane brakiem wilgoci lub niewłaściwą pielęgnacją. U zarażonych okazów kora z czasem staje się ciemnoczerwona, a samo drzewo wysycha. Po wykryciu choroby konieczne jest wycięcie wszystkich dotkniętych obszarów ostrym nożem, a następnie rany należy posmarować lakierem ogrodowym lub spryskać roztworem siarczanu miedzi. Jesienią wypaczone gałęzie szkieletu i pień gruszki należy wybielić wapnem. Wszystkie dotknięte gałęzie należy wyciąć i spalić.

Rdza

Jeśli na blaszkach liściowych powstają plamy o głębokim pomarańczowym kolorze, oznacza to, że gruszka zachorowała na taką chorobę grzybiczą, jak rdza. Zaatakowana roślina jest osłabiona, a jej odporność jest znacznie zmniejszona. Jeśli jałowiec rośnie w tym samym czasie co gruszka w ogrodzie, prawdopodobieństwo, że drzewo zachoruje na parch znacznie wzrasta. Dotknięte liście i owoce należy zebrać i spalić. Każdego roku jesienią i wiosną w celach profilaktycznych drzewa należy spryskać płynem Bordeaux lub siarką koloidalną.

Mączniak

Największym zagrożeniem dla gruszek jest choroba grzybicza, taka jak mączniak prawdziwy. U zaatakowanego osobnika na powierzchni łodyg, kwiatów i blaszek liściowych pojawia się białawy nalot, reprezentujący zarodniki grzybów. W rezultacie wszystkie dotknięte części rośliny są zdeformowane. W dotkniętych próbkach jajniki odpadają. Zbierz i spal wszelkie luźne liście. Gruszkę należy kilkakrotnie spryskać Fundazolem lub Siarczynem przed kwitnieniem i po jego zakończeniu..

Oparzenie bakteryjne

Rozwój oparzeń bakteryjnych następuje bardzo szybko, a bakterie chorobotwórcze są przenoszone przez naczynia przez soki roślinne. W rezultacie proces obumierania tkanek następuje szybko. Z biegiem czasu drzewo umiera i będzie musiało zostać wyrwane z korzeniami i zniszczone. Zaraz po wykryciu choroby konieczne jest leczenie kwiatów i liści antybiotykiem. Kilka oprysków wykonuje się w odstępach 5 dni. Aby uniknąć rozprzestrzeniania się choroby, roślinę należy przeciąć narzędziem zdezynfekowanym kwasem borowym..

Choroba mozaiki

Choroba mozaiki jest niebezpieczną chorobą wirusową. Chodzi o to, że dziś nie można wyleczyć takiej choroby. U zarażonych okazów na blaszkach liściowych pojawiają się kanciaste plamki żółtawego lub jasnozielonego koloru. Zazwyczaj roślina zostaje zakażona podczas szczepienia. Ponieważ choroby nie można wyleczyć, zaatakowane drzewo powinno zostać wyrwane z korzeniami i zniszczone. Aby uniknąć zakażenia, konieczne jest bardzo dokładne zbadanie sadzonek w szkółce. Gdy tylko pojawią się pierwsze oznaki choroby, roślina jest natychmiast niszczona, co zapobiegnie rozprzestrzenianiu się choroby..

Sadza grzyba

Od połowy do końca okresu letniego na powierzchni zielonych części rośliny może pojawić się sadza, która jest ciemnym nalotem. Z reguły choroba ta pojawia się w wyniku żywotnej aktywności mszyc lub innych szkodników. Aby pozbyć się grzyba, konieczne jest zniszczenie tych szkodników, które spowodowały jego pojawienie się, w tym celu drzewo spryskuje się środkiem owadobójczym. Następnie roślinę spryskuje się roztworem mydła miedziowego lub Fitovermu.

Podskórne plamienie wirusowe

Jeśli w miąższu owocu pojawią się bezsmakowe stałe formacje, oznacza to, że roślina jest zainfekowana podskórną plamą wirusową. W miejscach takich formacji rozwój płodu zatrzymuje się, pojawiają się wgniecenia, z powodu których owoc staje się brzydki. Zmniejsza się liczba owoców i pogarsza się ich jakość, kolor blaszki liściowej staje się mozaikowy, a na korze powstają pęknięcia. Prawdopodobieństwo wymarznięcia roślin osłabionych przez chorobę wzrasta zimą. Gruszka może zarazić się podczas przycinania lub szczepienia, jeśli użyto niesterylnych brudnych narzędzi. Nosicielami choroby są również ssące owady. W celach profilaktycznych należy zapobiegać pojawianiu się szkodników na roślinie, zakupioną sadzonkę dokładnie obejrzeć, zaszczepianie i przycinanie wykonywać tylko dobrze zdezynfekowanym narzędziem.

Gruszka może również zachorować na następujące choroby: gumowate, obumierające gałęzie, pospolity rak, zjadacz much, obrączkowane mozaiką, fałszywy grzyb krzesiwa, biała plama lub septoria.

Szkodniki gruszy ze zdjęciem

Duża liczba szkodników może osiedlić się na gruszy i zaszkodzić jej. Szkodniki, które najczęściej powodują problemy dla ogrodników przy uprawie gruszek, zostaną opisane poniżej..

Zwoje liści

Liściarz to ruchoma mała gąsienica. Uszkadza tylko blaszki liściowe rośliny, dlatego stają się one mniejsze i składają się w rurkę. W celach profilaktycznych roślinę spryskuje się roztworem Cimbush.

Podkrustaliczna rolka liści

Subkrustalicznik liściasty powoduje uszkodzenie kory gruszki na wysokości około 50 centymetrów od poziomu stanowiska. Z powodu otrzymanych uszkodzeń guma zaczyna wypływać z pęknięć w korze. Jeśli nic nie zrobisz, roślina stopniowo wyschnie i umrze. Wymarłe warstwy kory należy usunąć z pnia, a następnie spryskać te miejsca silnym roztworem chlorofosu.

Gruszka Miedź

Sok gruszkowy to szkodnik ssący żywiący się sokiem z komórek roślinnych. Dzięki swojej witalnej aktywności powstają substancje korzystne dla wyglądu i wzrostu sadzy. Z powodu braku soku warzywnego pojawia się marszczenie i zrzucanie liści, pąków i pąków, deformacja owoców. Taki szkodnik ma wyjątkowo negatywny wpływ na ilość i jakość plonów. Aby pozbyć się przyssawki, musisz potraktować drzewo Agrawertynem i Iskrą, postępując zgodnie z instrukcjami na opakowaniu. Jeśli chcesz, możesz użyć sprawdzonych przepisów ludowych: wywaru z rumianku, krwawnika, pyłu tytoniowego lub mniszka lekarskiego.

Roztocze żółciowe

Roztocza, takie jak czerwone jabłko lub żółć, również wysysają sok komórkowy z gruszki. Roztocz żółci wysysa go z pąków, podczas gdy roztocz czerwonolicy osadza się na liściach, dlatego nabiera czerwonego koloru. W celach profilaktycznych, na początku wiosny opryskamy drzewo akarycydem, czyli Fufanonem lub roztworem siarki koloidalnej (10%). Drugi oprysk rośliny po wyblaknięciu. W razie potrzeby można ponownie spryskać gruszkę, ale zabieg ten należy przeprowadzić nie później niż 4 tygodnie przed zbiorem. Zaleca się zmianę stosowanych leków, w przeciwnym razie podczas wielokrotnego przetwarzania szkodniki rozwiną odporność.

Ćma owocowa

Ćma to motyl, który składa jaja na gruszy. Wykluwają się z nich gąsienice, które uszkadzają miąższ owocu. W celu zapobieżenia kwitnieniu gruszki i po jej spryskaniu Agrawertynem. Po 20 dniach od kwitnienia roślinę traktuje się Kinmixem, a po kolejnych 7 dniach Iskrą. W przypadku znalezienia gąsienic w łodygach, po zebraniu wszystkich owoców gruszka musi zostać ponownie przetworzona. Na przykład późne odmiany gruszek są przetwarzane do 7 razy w ciągu sezonu. Po tym, jak wszystkie liście spadną z drzewa jesienią, należy je zebrać i zniszczyć. W tym samym czasie wykopują ziemię w kole pnia.

Mszyca

Mszyca, zielone jabłko czy krew, może osiedlić się nie tylko na gruszy, ale także na innych drzewach. Z powodu takiego szkodnika płytki liściowe i wierzchołki łodyg skręcają się i wysychają. Dość skutecznym środkiem zapobiegawczym jest oprysk gruszki wczesną wiosną przed otwarciem pąków takimi środkami jak Oleocubrite, Kemifos, Nitrafen czy Karbofos, podczas gdy temperatura powietrza na zewnątrz w trakcie zabiegu nie powinna być niższa niż 5 stopni. Drugi zabieg przeprowadza się w okresie od otwarcia pąków do początku kwitnienia rośliny, stosując Antio, Cyanox, Metaphos, Phosphamide, Karbofos lub Decis. Latem konieczne jest ponowne spryskanie tymi samymi preparatami. W razie potrzeby możesz użyć środków ludowych do spryskania gruszek, na przykład roztworu mydła (0,3 kg mydła na 1 wiadro wody). Możesz także użyć naparu z gorczycy białej, do jej przygotowania należy połączyć 1 litr wody i 10 gramów musztardy w proszku i odstawić na 2 dni. Przed rozpyleniem wlać 200 mg naparu do litrowego pojemnika i napełnić pojemnik do góry wodą.

Szkodę dla rośliny może również wyrządzić szklanka jabłoni, niebieskogłowa miarka, ćma pieprzowa i ćma zimowa, ćma owocowa, jedwabniki niesparowane, dębowe i obrączkowane, ćma górnicza, niesparowany kornik, biel, gruszka i jabłoń, robak liści gruszy i muszki owocowe, świąd gruszki, głóg.

Odmiany gruszek

Odmiany gruszek dla regionu moskiewskiego

W wyniku żmudnej pracy hodowców jest ich dziś wielu odmiany gruszek, które są przystosowane do uprawy w regionach o mroźnych i długich zimach. Zalecane odmiany do uprawy w regionie moskiewskim:

1. Lada. Odmiana wczesna latem odporna na suszę, mróz i choroby grzybowe. Średniej wielkości roślina ma piramidalną koronę. Owoce są żółte z rozmytym rumieńcem o jasnoczerwonym kolorze, o masie około 150 gramów. Słodko-kwaśny, lekko twardy miąższ zawiera dużą ilość fruktozy. Utrzymanie jakości jest złe.
2. Katedra. Ta wczesna odmiana dojrzewająca w połowie lata jest popularna w regionie moskiewskim. Jest odporny na infekcje i mróz, nadaje się do transportu i przechowywania. Lekko kwaśne zielono-żółte owoce mają tłustą powierzchnię, ważą około 100 gramów.
3. Lumpy (wystający). Odmiana późno letnia jest odporna na choroby grzybowe i mróz. Owoce dojrzewają do września. Są nieregularne zielono-żółte z pomarańczowymi plamami. Mogą wisieć na gałęziach przez długi czas, ale owoce nie nadają się do transportu i przechowywania..
4. Chizhovskaya. Odmiana późnym latem samopłodna, odporna na choroby grzybowe i mróz. Żółto-zielone owoce mają różowy rumieniec. Krucha, słodko-kwaśna miazga ma białawy kolor. Aby zebrać bogate zbiory z tej rośliny, musisz posadzić obok niej gruszkę odmiany Lada.
5. Czułość. To najlepsza odmiana późnego lata uzyskana ze skrzyżowania Lyubimitsa Klappa i Tema. Owoce słodko-kwaśne są w 1/3 zielone i 2/3 czerwone. Owoc waży około 200 gramów. Odmiana odporna na mróz i wysokie plony..
6. Moskale. Odmiana wczesnojesienna. Na powierzchni bladożółtych owoców znajdują się zielone plamy. Soczysty, pachnący miąższ jest trochę tłusty.
7. Fantastyczny. Rośliny są wysokie. Duże, żółto-zielone owoce ważą około 250 gramów. Smaczny miąższ jest wystarczająco soczysty. Owoce można jeść na świeżo lub wykorzystać do przetworzenia, ponieważ nie są dobrze przechowywane.
8. Petrova i Pervomaisky. Te odmiany są do siebie bardzo podobne. Owoce tych odmian zimowych dojrzewają w połowie października, można je przechowywać do wiosny, jeśli przestrzegane są określone zasady. Owoce zbiera się jeszcze zielone. Z biegiem czasu owoce odmiany Pervomaysky żółkną, a ich miąższ staje się kremowy. Podczas przechowywania owoce Petrowa nie zmieniają się.

Wczesne odmiany gruszki

Wszystkie odmiany gruszek dzielimy na letnie (wczesne), jesienne (średnie) i zimowe (późne). Dojrzewanie owoców odmian letnich obserwuje się od drugiej połowy lipca do ostatnich dni sierpnia. Popularne odmiany:

1. Lipotyki. Najwcześniejsza odmiana odporna na parcha. Owoce są złociste z rumianą stroną i dojrzewają w ostatnich dniach czerwca. Miąższ jest aromatyczny, rozpływający się w ustach. Odmiana ta pochodzi z Bułgarii, dlatego jej odporność na mróz jest niska. Bardzo odporny na mszyce.
2. Wczesne lato. Korona tej średniej wielkości gruszki ma kształt szerokopiramidalny, gałęzie proste. Zielono-żółte owoce mają lekko różowy rumieniec i ważą około 120 gramów. Miąższ słodko-kwaśny ma biały kolor. Owoce nie spadają z gałęzi przez długi czas, ale jednocześnie można je przechowywać nie dłużej niż 1,5 tygodnia.
3. Mołdawski wczesny. Ta hybryda została stworzona przez skrzyżowanie odmian Lyubimitsa Klappa i Williams. Korona tak wysokiej rośliny jest zwarta i średniej wielkości. Kolor owoców jest zielono-żółty, ważą około 150 gramów. Oleisty, pachnący, kremowy miąższ ma słodko-kwaśny smak. Ta samopłodna, zimotrwała odmiana jest odporna na parcha. Aby zebrać obfite plony z takiej rośliny, zaleca się uprawę takich odmian gruszek jak: Swallow, Beautiful czy Bere Giraffe.
4. Lipiec wcześnie. Odmiana wczesnoletnia odporna na mróz. Wydłużone, żółte owoce mają delikatny miąższ o słodko-kwaśnym smaku. Dojrzewanie owoców obserwuje się do drugiej połowy lipca.
5. Mlievskaya wcześnie. Ta wcześnie dojrzewająca odmiana odporna na zimę jest odporna na raka bakteryjnego. Powstała poprzez skrzyżowanie odmiany Esperen z ukraińską odmianą Gliva. Owoce średniej wielkości mają kształt szerokiej gruszki, pokryte są cienką skórką i ważą około 100 gramów. Miąższ soczysty maślany słodko-kwaśny ma kremowy kolor. Dojrzewanie owoców obserwuje się w pierwszych dniach sierpnia, umieszcza się je do przechowywania na półce chłodniczej. Możesz je przechowywać nie dłużej niż 8 tygodni..
6. Refektarz. Ta odmiana jest bardzo dobra, ale ma poważną wadę, że jej owoców nie można przechowywać w lodówce dłużej niż 5 dni. W związku z tym zaleca się zbieranie niedojrzałych owoców..

Również ogrodnicy często uprawiają takie wczesne odmiany, jak: Skorospelka z Michurińska, Allegro, Severyanka o czerwonych policzkach, Pamyatnaya, Avgustovskaya dew, Rogneda, ELS-9-7.

Średnie gruszki

Dojrzewanie owoców średnich odmian gruszek obserwuje się w ostatnich dniach września lub pierwszego października. Owoce nie nadają się do długotrwałego przechowywania. Popularne odmiany:

1. Veles. Odmiana odporna na mróz i choroby. Owoce są duże, żółto-zielone, ważą około 200 gramów. Miąższ kremowy ma wysoką smakowitość.
2. Calineczka. Odmiana jest mrozoodporna. Małe brązowo-żółte owoce ważą około 80 gramów. Pyszny soczysty miąższ, bardzo słodki kremowy kolor. Owoce można przechowywać do grudnia.
3. Elegancka Efimova. Odmiana szybko rosnąca, odporna na parcha i mróz. Dojrzewanie owoców obserwuje się we wrześniu. Żółto-zielone owoce ważą około 120 gramów i mają kremowy miąższ. Zaleca się zbierać je niedojrzałe. Można je przechowywać przez 15-20 dni.

Również ogrodnicy często uprawiają następujące jesienne odmiany: Caucasus, Autumn Favorite, Margarita Marilya, Williams, Lyubimitsa Klappa, Otradnenskaya, Cheremshina, Admiral Gervais, Memory Zhegalova, Duchesse itp..

Późne odmiany gruszek

Dojrzewanie późnych odmian obserwuje się w październiku. Ale nie możesz ich zjeść od razu. Należy poczekać, aż owoce osiągną pełną dojrzałość biologiczną i dopiero wtedy je zebrać. Ale należy to zrobić, zanim owoc opadnie. Utrzymanie jakości tych odmian nie jest takie samo. Popularne odmiany:

1. Bere Bosc. Z reguły owoce są podłużne. Ich powierzchnia w niektórych miejscach jest pokryta rdzą. Podczas przechowywania nabierają brązowego odcienia. Pyszny delikatny miąższ rozpływa się w ustach. Owoce można zbierać w ostatnich dniach września, ale można zacząć je jeść po 15–20 dniach. Owoce te można przechowywać przez 4-6 tygodni.
2. Białoruski późno. Odmiana wcześnie rosnąca, charakteryzująca się mrozoodpornością. Drzewo wydaje pierwsze owoce już w trzecim lub czwartym roku życia. Dojrzewanie zielonych owoców obserwuje się w ostatnich dniach września, ale można je spożywać dopiero po przebarwieniu pomarańczowo-żółtym. Owoce ważą około 120 gramów. Miąższ słodko-kwaśny jest koloru białego. Przy prawidłowym przechowywaniu owoce te mogą trwać do lutego-marca.
3. Rossoshanskaya późno. Odmiana odporna na zimę. Owoce ważą około 350 gramów. Można je zbierać w ostatnich dniach września, gdy są jeszcze zielone. Jednak takie owoce można jeść dopiero po zżółknięciu. Soczysty, przyjemny w smaku miąższ ma kremową barwę. Owoce leżą od 3 do 4 miesięcy.
4. Bere Ardanpon. Owoce są duże, grudkowate, żółto-zielone, ważą około 300 gramów, zewnętrznie podobne do pigwy. Tłusta słodka miazga jest lekko cierpka. Owoce zbiera się w pierwszych dniach października, ale można je spożyć dopiero po 4–6 tygodniach. Owoce mogą leżeć do stycznia.
5. Dekana zimowa. Owoc ma kształt beczki i waży około 300 gramów. Zbierane są w drugiej dekadzie października, przy czym kolor owoców powinien być zielony z czerwonawym rumieńcem. Po 8 tygodniach zmienią kolor na żółto-zielony i będzie można je jeść. Pachnący, delikatny miąższ jest lekko kwaśny. Owoce mogą leżeć do marca.
6. Malyavskaya późno. Owoce żółte ważą około 110-225 gramów, 1/3 z nich pokryta jest rumieńcem. Kremowy, soczysty miąższ ma lekko cierpki smak.
7. Winter Kubarevnaya. Ta hybryda została stworzona przy użyciu odmian takich jak Duchess, Bergamot i Lyubimitsa Klappa. Owoce ważą do 200 gramów. Są zbierane w kolorze bladozielonym z jasnoczerwoną beczką, ale gdy osiągną dojrzałość konsumencką, zmienią kolor na żółto-złoty z malinowym rumieńcem. Soczysty, biały miąższ średniej gęstości jest bardzo słodki i lekko kwaśny.

Również wśród ogrodników dość popularne są następujące późne odmiany: Hera, Bogataya, Dekabrinka, luty souvenir, Wonderful, Late, Melting, Yuryevskaya, Yantarnaya, Elena, Nadezhda, Nika, Lyra, Paskhalnaya, Perun, Malvina winter, Curé, Etude Kievsky , Kirgiska zima, listopad itp..