Corydalis

Corydalis zielny (Corydalis) należy do rodziny maków. Występuje naturalnie w regionach o klimacie umiarkowanym na półkuli północnej. Naukowa nazwa tej rośliny pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „hełm”, co jest związane z kształtem kwiatów korycida. Ten rodzaj łączy około 320 gatunków. Największą różnorodność gatunkową (około 200) obserwuje się na terenie środkowych i zachodnich Chin oraz w Himalajach, gdzie Corydalis rośnie na wysokości 3000–5000 m npm. Rośliny te zaczęto uprawiać stosunkowo niedawno, a raczej w XIX wieku. Wcześniej importowano je z Azji Centralnej, Himalajów, Syberii, Tybetu, ale najczęściej z Chin. Dziś są dość popularne wśród ogrodników, a także np. Dalii, tulipanów i floksów. A wszystko dzięki temu, że taki kwiatek jest nie tylko bardzo piękny, ale także odporny na mróz i choroby, mało wymagający w pielęgnacji, a także ma właściwości lecznicze.

Kwitnąca roślina Corydalis jest byliną i jednoroczną. Kłącze takiej rośliny jest dość masywne, znajduje się na dość dużej głębokości i składa się z rozgałęzionych procesów. Na poszczególnych pędach czasami obserwuje się tworzenie zaokrąglonych bulw, wewnątrz których znajdują się składniki odżywcze. Wysokość wyprostowanych pędów waha się od 0,15 do 0,45 m. U podstawy łodyg znajdują się 2–4 paprociopodobne blaszki liściowe o ciemnozielonym kolorze z niebieskawym nalotem. Liście mogą być dwu- lub trzykrotnie złożone, płatki mają kształt trójkątny lub zaokrąglony, a każdy z nich ma własny ogonek. Tworzenie racemozowatych cylindrycznych kwiatostanów na wierzchołkach łodyg obserwuje się w połowie kwietnia. Kwiatostany składają się z 5-35 długich kwiatów, które mogą być w kolorze różowym, fioletowym, białym, fioletowym lub żółtym. Kwiaty mają długość korony od 1,5 do 2,5 centymetra, spiczaste działki są małe, a wypustki stosunkowo duże. Wszystkie kwiaty mają dość długie ostrogi, w których znajduje się nektar. Mogą je uzyskać tylko te owady, które mają długą trąbkę. Owocem jest podłużne pudełko z małymi błyszczącymi czarnymi nasionami w środku. Każde nasiono ma mięsisty wyrostek, który mrówki po prostu uwielbiają. W rezultacie mrówki mogą przeciągać te nasiona na dość dużą odległość..

Corydalis zaczyna rosnąć w marcu. Jego kwitnienie rozpoczyna się po podgrzaniu gleby do 3-4 stopni. Okres kwitnienia wynosi około 20 dni. Dojrzewanie nasion obserwuje się w czerwcu, po czym obumiera część rośliny znajdująca się nad ziemią. W projektowaniu krajobrazu rośliny te są najczęściej uprawiane z innymi pierwiosnkami, na przykład: krokusy, muscari, chionodox, galanthus i wczesne tulipany..

Corydalis sadzi na otwartym polu

O której godzinie sadzić

Z reguły materiał nasadzeniowy Corydalis jest sprzedawany w okresie spoczynku bulw, a raczej od drugiej połowy czerwca do września. W tym okresie zaleca się sadzenie tej rośliny na otwartej glebie. Uzyskany materiał nasadzeniowy musi zostać dokładnie zbadany. Powinieneś wybrać gęste i soczyste bulwy. Bulwy środkowoazjatyckich gatunków tej rośliny mogą być lekko wysuszone, nie szkodzi im.

Wybierając miejsce do sadzenia, należy zwrócić uwagę, do której grupy należy hodowany przez nas gatunek Corydalis. Na przykład eksperci doradzają gatunkom chińskim, górskim i alpejskim, aby rosły na otwartym, oświetlonym obszarze, z dobrze przepuszczalną piaszczysto-gliniastą glebą, podczas gdy powinno znajdować się na wzgórzu lub wzgórzu. Zaleca się sadzenie gatunków leśnych w zacienionym obszarze z luźną glebą próchniczną. Musi być koniecznie obojętny lub lekko kwaśny.

Zasady lądowania

Nie ma nic trudnego w sadzeniu i uprawie Corydalis. Przed sadzeniem miejsce należy przygotować. Jeśli gleba jest gęsta i nadmiernie ciężka, to podczas kopania należy do niej dodać drobny żwir lub tłuczeń. Należy pamiętać, że w przypadku stagnacji wilgoci w glebie na korzeniach bardzo szybko tworzy się zgnilizna. Aby tego uniknąć, należy upewnić się, że nadmiar płynu spływa z miejsca wystarczająco szybko..

Głębokość, na jaką należy sadzić bulwy, zależy bezpośrednio od ich wielkości. Duże bulwy sadzimy na głębokość od 10 do 15 centymetrów, a małe - na głębokość 5-7 centymetrów. Sadzone bulwy wymagają obfitego podlewania.

Pielęgnacja Corydalis w ogrodzie

Uprawiając corydalis w ogrodzie, należy go podlewać, odchwaszczać, karmić, spulchniać powierzchnię gleby i chronić przed szkodnikami i chorobami w odpowiednim czasie. Należy jednak pamiętać, że różne rodzaje wymagań i preferencji dotyczących opieki mogą się różnić..

Jak karmić i podlewać

W pierwszych tygodniach wiosny, kiedy corydalis zaczyna rosnąć, gleba jest z reguły dość wilgotna od stopionej wody, więc rośliny nie będą musiały być podlewane. Po wyschnięciu ziemi rośliny trzeba będzie systematycznie podlewać. Należy zauważyć, że gatunkom alpejskim i pustynnym należy zapewnić umiarkowane podlewanie, ponieważ negatywnie reagują na stojącą wilgoć w systemie korzeniowym, podczas gdy krótka susza powoduje znacznie mniejsze szkody dla rośliny. Należy pamiętać, że którykolwiek z gatunków corydalis reaguje wyjątkowo negatywnie na wodę stojącą w glebie, w związku z tym teren na tym stanowisku musi być dobrze osuszony. Po podlaniu krzewów należy poluzować powierzchnię terenu, jednocześnie usuwając chwasty. Aby zmniejszyć liczbę odchwaszczania, podlewania i spulchniania powierzchnię terenu należy przykryć warstwą organicznej ściółki.

Tylko leśne gatunki Corydalis wymagają karmienia, natomiast kompost lub próchnicę liściową należy dodać do gleby podczas kopania przed sadzeniem. Również wiosną można ściółkować powierzchnię terenu materią organiczną..

Po wyblaknięciu krzewów ich części znajdujące się nad ziemią z czasem żółkną i obserwuje się ich zamieranie. Aby zapamiętać, gdzie rosły, musisz oznaczyć każdy krzak, przyklejając obok niego kołek. Kultura ta charakteryzuje się dość wysoką odpornością na mróz, więc nie potrzebuje schronienia na zimę. Należy jednak pamiętać, że chiński Corydalis może zginąć, jeśli temperatura powietrza spadnie poniżej minus 23 stopni.

Jak przeszczepiać i rozmnażać

Zaleca się przeszczepienie tego pierwiosnka w okresie spoczynku. Ale nawet w okresie kwitnienia krzewy corydalis dość dobrze tolerują tę procedurę. Jednak podczas przesadzania część kwitnącego krzewu znajdująca się nad ziemią może dość łatwo spaść, w takim przypadku bulwy rozpoczną okres spoczynku wcześniej niż zwykle. Przenieś krzaki w nowe miejsce wraz z grudą ziemi.

Do rozmnażania takiej rośliny stosuje się nasiona, bulwy, a także metodę podziału kłącza. Na kłączy bulwy powstają tylko na korydalisach Kaszmiru i Busha. Kłącze można podzielić wiosną, a także od połowy do końca lata i robią to podczas przeszczepu roślin. Podczas dzielenia krzewu należy pamiętać, że każda delenka musi mieć pączek odnowy i część kłącza. Podczas sadzenia delenoków zakopuje się je w glebie na 5-15 centymetrów (w zależności od wielkości bulw), zachowując odległość co najmniej 10 centymetrów między otworami. Ale należy również pamiętać, że ta metoda hodowli nie jest zbyt popularna wśród ogrodników..

Niedojrzałe nasiona Corydalis należy wysiewać. Dlatego powinny być pomalowane na czarno, ale pudełka powinny nadal być zielone. Postaraj się zrywać strąki na czas, w przeciwnym razie, gdy będą w pełni dojrzałe i otwarte, nasiona wysypią się na powierzchnię stanowiska, skąd mrówki szybko je odciągną. Nasiona zachowują żywotność przez 7 dni, dlatego nie ma potrzeby dokręcania ich podczas siewu. Nasiona wysiewa się w pojemnikach, które należy wypełnić zwilżonym podłożem. Następnie przenosi się je w zacienione miejsce i upewnia się, że mieszanka gleby jest zawsze lekko wilgotna. Sadzonki można sadzić w ogrodzie po nadejściu wiosny. Corydalis wyhodowany z nasion kwitnie pierwszy raz po 2-4 latach (w zależności od gatunku).

Choroby i szkodniki

Corydalis są wysoce odporne na choroby, więc rzadko chorują. Jeśli w systemie korzeniowym występuje stagnacja wody, może to spowodować rozwój choroby grzybiczej. Każda kultura może być zarażona chorobą wirusową, bez względu na to, jak bardzo się nią opiekujesz. Krzewy dotknięte taką chorobą należy usunąć z gleby i zniszczyć, a obszar, na którym były uprawiane, przesypać roztworem potasu manganu, który musi być wystarczająco silny. Aby wyleczyć roślinę dotkniętą chorobą grzybową, należy ją spryskać roztworem fungicydu.

Spośród szkodników myszy i krety są niebezpieczne dla czubata. Aby się ich pozbyć, konieczne jest umieszczenie przynęt z trucizną na powierzchni terenu w kilku miejscach..

Rodzaje i odmiany corydalis ze zdjęciami i nazwami

Eksperci dzielą dużą liczbę gatunków czubatych według wymagań środowiskowych, które określają rodzaj technologii rolniczej. Gatunki leśne są najbardziej bezpretensjonalnymi ze wszystkich wieloletnich gatunków corydalis, na przykład: corydalis Busha, zadymiony, wielkokwiatowy (olbrzymi), magadański, niski, zwodniczy (wątpliwy), średni, wąskolistny, gęsty (Hallera), kaukaski , Kuznetsova, Marshall, Malka, przylistki i umieszczone (Turchaninov). Do uprawy tych gatunków zaleca się wybieranie obszarów o glebie gliniastej lub gliniastej, nasyconej próchnicą liściową i próchnicą. Najlepiej rosną na trawie na polanie pod drzewami liściastymi, w ogrodzie pod uprawami owoców, a także na trwałych rabatach kwiatowych..

Najpopularniejsze odmiany to corydalis Hallera (gęsty), na przykład:

1. Beth Evans. Kwiaty są pomalowane na delikatny różowy odcień, natomiast ostroga jest biała.
2. Szczep Prasil. Jest to odmiana obejmująca odmiany o kwiatach w różnych odcieniach od łososiowego i różowego do czerwonego.
3. George Baker. Kwiaty są ciemnoczerwone, prawie wiśniowe.
4. Dieter Schacht. Kwiaty są pomalowane na delikatny róż.
5. Highland Mix. Kwiatostany są pomalowane na przydymiony różowo-niebieski kolor.
6. Formularz monachijski. Kwiaty są w kolorze koralowo-czerwonym.
7. Nettleton Pink. Kwiatostany mają ciemnoróżowy kolor.

Odwieczne gatunki z pustyń, wyżyn i pogórza Himalajów są mniej przystosowane do uprawy na średnich szerokościach geograficznych. Otrzymali warunkową nazwę - gatunek górski. Należą do nich: korydalis Wilsona, Darvaz, Ledebur, Narinyan, Popova, rutolistna, Severtsova, Emanuel, Kashmir, holosteel, duży kręgosłup, Maracandan, Pachosky, spreparowany, glaucous i Shangina.

Wieloletnie gatunki kłącza obejmują siarkowo-żółte, żółte i szlachetne korydalis. Znacznie rzadziej uprawiane są gatunki jednoroczne, na przykład: corydalis touch-me-not i evergreen.

Nie tak dawno w Europie zaczęto uprawiać wysoce dekoracyjne gatunki z chińskiego regionu Syczuan, a mianowicie: corydalis wysoki i kręty. Najpopularniejsze są następujące odmiany Corydalis sinuous:

1. Blue Panda. Blaszki liściowe są zabarwione na jasnozielono-niebieski odcień. Kwiaty są pomalowane na lazur, ostrogi są wygięte.
2. Pearl Leaf. Kolor blaszek liściowych jest fioletowo-czerwony. Na pędach u podstawy liści widoczne są ciemnoczerwone plamy..
3. China Blue. Zimą liście są zielono-brązowe. Długość lazurowo-zielonkawych kwiatów wynosi około 31 centymetrów.
4. Balang Mist. Kolor kwiatów jest niebieskawy.