Cis

Cis (Taxus), zwany także cisem, należy do rodziny cisów. Rodzaj ten skupia około 8 gatunków drzew i krzewów iglastych charakteryzujących się powolnym wzrostem. 3 gatunki występują w Azji, w tym na Dalekim Wschodzie, 1 gatunek - w północnej Afryce i Europie oraz 4 gatunki - w Ameryce Północnej. Kultura ta jest bardzo popularna wśród ogrodników, jest wykorzystywana w projektowaniu krajobrazu, ponieważ cis jest bezpretensjonalny i bardzo dekoracyjny, ale w warunkach naturalnych roślina ta z roku na rok jest coraz mniej powszechna..

Przedstawicielami rodzaju cisów są rośliny dwupienne. Brązowo-czerwona kora takiej rośliny jest łuszcząca się. Leśniowskiego-Crohna ma jajowato-cylindryczny kształt, często jest wielo-wierzchołkowy. Gałęzie są owinięte na pniu. Płaskie i miękkie igły są koloru ciemnozielonego, są umieszczone na bocznych gałęziach w dwóch rzędach, a na łodygach - spiralnie. Igły mogą mieć długość 20–35 mm. Na drzewach żeńskich obserwuje się tworzenie czerwonych owoców; takie jagody pozostają na gałęziach aż do nadejścia zimy. Wysokość krzewu prawie nigdy nie przekracza 10 m, przy czym gatunek drzewopodobny może osiągać ponad 20-30 m, a jego pień osiąga 4 m średnicy. W takiej roślinie drewno ma właściwości antybakteryjne, ponieważ zawiera wiele fitoncydów. Wykonane są z niego meble czy podłogi w domu, dzięki czemu możliwe jest zabezpieczenie domu przed infekcjami. Ze względu na to, że roślina ta posiada tak cenne drewno, potocznie zwane „nogo-drzewem”, została wpisana do Czerwonej Księgi.

Cis może żyć około trzech tysięcy lat, różni się też tym, że po przycięciu może szybko się regenerować, dzięki czemu ogrodnik może tworzyć z jego korony różne formy. Taka kultura różni się również tym, że najbardziej kocha cień, ale bardzo dobrze rośnie również w miejscach nasłonecznionych. Jeśli zdecydujesz się wyhodować cis, pamiętaj, że wszystkie jego części zawierają truciznę..

Sadzenie cisa w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Cis sadzi się w otwartym terenie od ostatnich dni sierpnia do października. Na obszarach o łagodnym klimacie taką roślinę sadzi się w październiku, na obszarze, który zdaniem ogrodnika jest do tego najbardziej odpowiedni. Jeśli w regionie, w którym cis będzie uprawiany, okres letni jest stosunkowo krótki, zaleca się sadzenie go w ostatnie lato lub pierwsze jesienne tygodnie, a do tego zdecydowanie należy wybierać dobrze oświetlone obszary. Jeśli sadzonka ma zamknięty system korzeniowy, można ją sadzić przez cały sezon wegetacyjny, ale tę procedurę należy zakończyć do października na obszarach o łagodnych zimach i nie później niż w pierwszej połowie września - w regionach o chłodniejszym klimacie i krótkie lata.

Musimy starać się chronić taką roślinę przed przeciągami przynajmniej przez kilka pierwszych lat po posadzeniu sadzonki na otwartej glebie. Zaleca się uprawę cisa na glebach przepuszczalnych, lekkich i żyznych, skład może być w przybliżeniu następujący: piasek, torf i gleba liściasta lub darniowa (2: 2: 3). Należy jednak pamiętać, że dość dobrze rośnie na ubogiej glebie. Zbyt wilgotna lub zbyt kwaśna gleba jest całkowicie nieodpowiednia dla tej kultury..

Zasady lądowania

Aby posadzić sadzonkę, konieczne jest przygotowanie dołka, którego głębokość powinna wynosić co najmniej 0,7 m, a jego szerokość powinna być o 0,2 m większa niż objętość systemu korzeniowego sadzonki pobranej z kawałkiem ziemi. W celu stworzenia żywopłotu zaleca się sadzenie sadzonek w wykopie, którego głębokość powinna wynosić ok. 0,5–0,7 m. Między krzewami należy zachować odstęp 150–200 cm, natomiast przy sadzeniu żywopłotu należy mniej - ok. 50 cm. Gdy wykop jest gotowy, konieczne jest wykonanie na jego dnie dobrej warstwy drenażowej, której grubość powinna wynosić ok. 0,2 m. Cegła łamana, tłuczeń, piasek rzeczny lub kamyki mogą pełnić funkcję drenażu materiał.

Sadzonkę w pojemniku należy bardzo dobrze podlać, po czym ostrożnie wyciągnąć z pojemnika i umieścić w dołku do sadzenia. Wolną przestrzeń w jamie należy wypełnić przygotowaną wcześniej mieszanką gleby (patrz skład powyżej), do której należy dodać złożony nawóz mineralny. Na przykład można użyć Nitroammofoska (1 gram gleby na 1 litr), Kemiru-universal (100 gramów na 1 m2 mieszanki gleby) lub siarczanu miedzi (15 gramów na 1 litr gleby). Po zakończeniu sadzenia szyjka korzeni rośliny powinna być wyrównana z powierzchnią miejsca. Kiedy cis jest sadzony, gleba wokół buszu musi być dobrze ubita. Dobrze podlać, a po całkowitym wchłonięciu płynu do gleby powierzchnię koła pnia należy przykryć warstwą ściółki (torfu lub kompostu).

Pielęgnacja ogrodu cisowego

Uprawa cisa w ogrodzie jest stosunkowo łatwa. Roślina ta wymaga systematycznego podlewania i spulchniania powierzchni gleby, a jej koło przy łodydze zawsze powinno być czyste. Młode krzewy należy przykryć na zimę, a wiosną chronić przed poparzeniami słonecznymi. Zaleca się również systematycznie przeprowadzać zabiegi profilaktyczne, które pomogą chronić krzewy przed chorobami i szkodnikami. W miarę wzrostu roślina może wymagać regularnego przycinania..

Podlewanie i rozluźnianie

Cisy młodsze niż 3 lata należy systematycznie podlewać. Należy to zrobić 1 raz w ciągu 4 tygodni, przy czym na 1 krzew należy wypić od 10 do 15 litrów wody na 1 podlewanie. Dorosłe rośliny rzadko wymagają podlewania, z reguły mają wystarczającą ilość wody deszczowej. Ponadto takie rośliny są w stanie, jeśli to konieczne, wydobywać płyn z głębokich warstw gleby, w tym pomaga im potężny system korzeniowy. Jednak podczas przedłużającej się suszy należy zapewnić roślinę systematyczne podlewanie, a także spryskiwanie korony. Zwilżoną glebę w kręgu przy łodydze należy spulchnić na głębokość od 10 do 15 cm, zwłaszcza w ciągu pierwszych 3 lat po posadzeniu cisa na otwartej glebie. Jeśli nie zostanie to zrobione, na ziemi pojawi się skorupa, która zablokuje dostęp tlenu do systemu korzeniowego. Jednocześnie przy rozluźnianiu konieczne jest wyciągnięcie wszystkich chwastów, ponieważ często osiadają na nich szkodniki. Jeśli istnieje chęć zmniejszenia liczby pielenia, rozluźnienia i podlewania, powierzchnię koła pnia należy przykryć warstwą ściółki (igły, torf lub trociny), której grubość powinna wynosić od 8 do 10 centymetrów.

Top dressing

Jeśli podczas sadzenia krzewu wszystkie niezbędne nawozy zostaną wprowadzone do gleby, wystarczą one na cały rok. Następnie co roku należy nakładać opatrunek na glebę. Aby to zrobić, możesz użyć Kemiru-universal (na 1 m2 100 gramów) lub Nitroammofosku (na 1 m2 od 50 do 70 gramów).

Przycinanie

Taka roślina charakteryzuje się bardzo powolnym wzrostem, dlatego w pierwszych latach nie trzeba jej obcinać. Dojrzałe krzewy i drzewa dobrze nadają się do formowania koron. Nawet zbyt silne przycinanie nie może im zaszkodzić. Musisz skrócić łodygi o nie więcej niż 1/3 długości. Konieczne jest wycięcie wszystkich wysuszonych, a także gałęzi dotkniętych mrozem lub chorobą. Zaleca się przycinanie rośliny w pierwszych dniach kwietnia przed pęcznieniem pąków..

Transfer

Zaleca się przeszczepienie takiej kultury wiosną, a gleba powinna być dobrze rozgrzana. Najpierw należy wybrać miejsce i wykonać lądowisko o wymaganym rozmiarze (więcej szczegółów znajduje się powyżej). Usuń krzak i umieść go w nowym dole, podczas gdy szyjka korzeniowa po zakończeniu sadzenia powinna zrównać się z powierzchnią miejsca. Pod koniec przeszczepu roślina jest obficie podlewana, a powierzchnia pokryta warstwą ściółki (materiał organiczny).

Choroby i szkodniki

Szkodniki

Cisowi mogą zaszkodzić takie szkodniki jak muszki żółciowe i fałszywe tarcze, które są owadami ssącymi oraz świerkożercy i gałązki sosny - są to szkodniki gryzące igły, mogą je również uszkodzić. Na krzaku, na którym osiedliły się szkodliwe owady, obserwuje się żółknięcie, suszenie i zamieranie gałęzi, a także igieł. Eksperci radzą corocznie wiosną spryskać krzaki i powierzchnię koła pnia roztworem Nitrafenu lub Karbofosu. Jeśli w okresie wegetacji na roślinie zostaną znalezione szkodliwe owady, wówczas krzak i powierzchnię koła pnia należy spryskać 2-3 razy Rogorem lub innym środkiem o podobnym działaniu. Z reguły do ​​całkowitego zniszczenia szkodników nie wystarczy 1 zabieg, dlatego po 10-12 dniach potraktuj roślinę jeszcze raz tym samym preparatem.

Choroby

W przypadku takiej kultury niebezpieczne są następujące choroby: brązowa ciemność, fomoza, martwica i fusarium. Objawy takich chorób są różne, jednak zmiana wyglądu igieł powinna wywoływać niepokój. Najczęściej rozwój chorób ułatwia mechaniczne uszkodzenie kory, z tego powodu do rośliny dostają się różne infekcje grzybicze. Bardzo często chorują również okazy, do uprawy których wybrano nizinę z ciężką gliniastą glebą. Aby poprawić drenaż i usunąć nadmiar wody z gleby, konieczne jest wbicie w ziemię kilku kawałków plastikowej rury na obwodzie blisko łodygi, której długość powinna wynosić około 0,3 m, podczas gdy sam chory krzak musi być spryskane biofungicydem. W celach profilaktycznych wiosną i jesienią cis należy traktować fungicydem zawierającym miedź..

Powielanie cisa

Cis można rozmnażać przez sadzonki i nasiona. Generatywna metoda rozmnażania jest stosunkowo pracochłonna, a sadzonki wyhodowane z nasion w większości przypadków nie zachowują cech odmianowych rośliny rodzicielskiej. W związku z tym ta metoda rozmnażania jest stosowana tylko podczas uprawy gatunku cisa lub podczas hodowli nowych odmian takiej rośliny. Rozmnażanie tej rośliny przez sadzonki jest znacznie łatwiejsze i szybsze, a wszystkie młode rośliny zawsze dziedziczą rodzicielskie cechy odmianowe.

Taka roślina może być nadal rozmnażana przez szczepienie w magazynie. Jednak ta metoda hodowli jest odpowiednia tylko dla specjalistów..

Rozmnażanie cisa przez sadzonki

Sadzonki zbierane są z łodyg w wieku od trzech do pięciu lat, a długość segmentów powinna wynosić od 15 do 20 centymetrów. Zbierane są we wrześniu i październiku lub w kwietniu i maju. W przypadku sadzonek dolną część należy uwolnić od kory, a miejsca cięcia należy potraktować środkiem stymulującym wzrost. Następnie przygotowane sadzonki sadzi się w kadziach, które należy wypełnić mieszanką gleby składającą się z torfu i piasku (2: 1). Jeśli sadzonki są sadzone jesienią, należy je przechowywać w wystarczająco ciepłym miejscu przez całą zimę, a wraz z nadejściem wiosny należy je sadzić na otwartym terenie. Jeśli ta procedura jest przeprowadzana wiosną, to na początek zaleca się sadzenie sadzonek pod folią w szklarni. A po zakorzenieniu są przesadzane na działkę ogrodową. Ukorzenienie sadzonek trwa około 3-4 miesięcy, przy czym w tym czasie gleba wokół nich powinna być wilgotna. Konieczne jest usunięcie schronienia z sadzonek dopiero w ostatnich tygodniach letnich, w tym przypadku rośliny będą miały czas na przystosowanie się do zimna. Przez pierwsze 3 lata młode rośliny należy przykryć na zimę, co pomoże chronić system korzeniowy przed mrozem.

Uprawa cisa z nasion

Prawidłowo przechowywane nasiona zachowają żywotność przez około 4 lata. Eksperci zalecają siew jesienią świeżo zebranych nasion. Jeśli siew nasion zostanie odroczony do wiosny, będą potrzebować zimnej stratyfikacji, w tym celu są przechowywane w lodówce przez co najmniej 6 miesięcy w temperaturze od 3 do 5 stopni. Dzięki temu znacznie wzrośnie kiełkowanie nasion. Wysiew nasion odbywa się w marcu, w tym celu pojemniki wypełnia się wstępnie zdezynfekowaną mieszanką gleby. Są pogłębione o pół centymetra, pojemnik należy przykryć folią na wierzchu, a następnie wyjąć w ciepłe miejsce. Pierwsze sadzonki powinny pojawić się za około 8 tygodni, przy wysiewie nasion, które nie przeszły stratyfikacji, mogą pojawić się dopiero po 1-3 latach. Kilka lat po wykiełkowaniu nasion wyhodowane rośliny należy rozłożyć na grządce ogrodowej w szklarni, po kolejnych 2 latach w szkole sadzi się cis. Roślina będzie tam rosła przez 3 lub 4 lata, po czym sadzonki można przesadzić na stałe miejsce.

Cis zimą

Jesienna pielęgnacja

Kiedy kończy się opadanie liści, roślinę należy spryskać, aby zapobiec szkodnikom i chorobom, w tym celu należy użyć roztworu preparatu grzybobójczego. Młode drzewa, które mają mniej niż 3 lata, należy przykryć na zimę, w tym celu koło pnia pokryte jest warstwą suszonych liści ozdobnych skał lub torfu, których grubość powinna wynosić od 50 do 70 mm . Młode drzewa mają bardzo delikatne gałęzie i można je łatwo zranić pod ciężarem śniegu, należy je ostrożnie podciągnąć do pnia i wciągnąć w pęczek.

Zimowanie

Jeśli spodziewana jest zima z niewielką ilością śniegu, cis może zostać poważnie dotknięty przez silny mróz. Aby temu zapobiec, krzew należy owinąć lutrasilem lub spunbondem, ale najpierw należy zainstalować ramę, ponieważ konieczne jest, aby między drzewem a materiałem okrywającym była wolna przestrzeń. Nie zaleca się przykrywania cisa płótnem, ponieważ podczas odwilży zamoknie, a następnie pokryje się lodem. Również w tym celu lepiej nie używać pokrycia dachowego i polietylenu, ponieważ materiał ten nie pozwala na przenikanie powietrza do gałęzi. Konieczne jest usunięcie schronienia wiosną po dobrym rozgrzaniu gleby. Ale w tej chwili konieczne jest zabezpieczenie cisa przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych przed powstaniem młodych narośli, ponieważ na wiosnę słońce jest najbardziej aktywne iz tego powodu może zostać poważnie uszkodzone. Wiosną, przy wietrznej i bezchmurnej pogodzie, nie w pełni zregenerowany system korzeniowy nie jest w stanie normalnie wchłonąć wody, jednocześnie następuje aktywne odparowywanie wilgoci przez igły, przez co cisy łatwo ulegają uszkodzeniom. Z tego powodu roślina potrzebuje ochrony przed słońcem o tej porze roku..

Rodzaje i odmiany cisa ze zdjęciami i nazwami

Najpopularniejsze rodzaje i odmiany cisa zostaną opisane poniżej..

Cis kanadyjski (Taxus canadensis)

Wysokość tak krzaczastego leżącego drzewa nie przekracza 200 cm; jego ojczyzną są lasy wschodniej Ameryki Północnej. Łodygi są krótkie i pokryte dużą liczbą igieł, gałęzie wznoszą się. Igły mają sierpowaty kształt, są ostro zakończone. Górna strona igieł jest zielonkawożółta, a dolna bladozielona z jaśniejszymi paskami. Gatunek ma wysoką mrozoodporność. Taki cis jest w stanie wytrzymać spadek temperatury do minus 35 stopni, ale należy pamiętać, że takie właściwości pojawiają się w nim dopiero, gdy krzew osiągnie wiek trzech lat. Popularne są następujące formy:

1. Aurea. Wysokość takiego gęsto rozgałęzionego krzewu wynosi około 100 cm, igły są małe i zabarwione na żółto.
2. Pyramidalis. W tak nisko rosnącym krzewie w młodym wieku korona jest piramidalna, a następnie luźna.

Cis (Taxus cuspidata)

Gatunek ten jest zarezerwowany i chroniony. W naturze występuje w Korei, Mandżurii, Dalekim Wschodzie i Japonii. Najczęściej wysokość takiego drzewa wynosi około 7 metrów, ale czasami dochodzi do 20 metrów. Ten typ może być nadal reprezentowany przez krzew, osiągający wysokość półtora metra. Kształt korony jest nieregularny lub owalny, a gałęzie ułożone poziomo. Młode łodygi, podobnie jak ogonki liściowe, mają jasnożółty odcień, kolor jest najbardziej intensywny na spodzie. Szerokie blaszki liściowe mają kształt półksiężyca, podczas gdy centralna żyła wystaje. Górna część igieł ma kolor od ciemnozielonego do prawie czarnego, a dolna jest jaśniejsza. Lekko spłaszczone spiczaste nasiona mają owalny kształt, do połowy ich długości otoczony jest mięsistym jeżem o bladoczerwonym lub różowym kolorze. Roślina ta jest bardzo odporna na mróz, ale młody krzew potrzebuje obowiązkowego schronienia na zimę. Popularne formy dekoracyjne:

1. Korona jest luźna i szeroka. Długie, wznoszące się gałęzie są ciemnobrązowe z paskami. Rzadkie igły mają kształt nieco sierpa, poniżej są bladożółte, a powyżej ciemnozielone.
2. Nana. Wysokość tak niskiej rośliny wynosi około 100 cm, gałęzie są mocne i rozłożyste. Crohn ma nieregularny kształt. Igły są bardzo puszyste. Igły ciemnozielone mają liniowy kształt i osiągają długość 25 mm.
3. Minima. Ta forma jest najmniejsza u tego gatunku. Wysokość krzewu z reguły nie przekracza 0,3 m, kolor łodyg jest brązowy, igły są ciemnozielone, są błyszczące i mają kształt podłużno-lancetowaty.
4. Farmen. Wysokość takiego krzewu karłowatego wynosi około 200 cm, a jego korona osiąga 350 cm średnicy, na powierzchni brązowo-czerwonej kory są blade plamy, spiczaste igły są pomalowane na ciemnozielony kolor, są rozmieszczone promieniowo.
5. Kapitata. Taka roślina ma formę męską i żeńską. Ma 1 lub więcej pni. Kształt korony jest ściśle szpilkowy.
6. Columnaris. W tak szerokokolumnowej formie igły mają ciemny kolor..
7. Taniec. Korona takiej kobiecej formy jest szeroka i bardzo spłaszczona. W wieku 50 lat drzewo osiąga wysokość około 1,2 metra, a jego korona ma 6 metrów średnicy. Kolor igieł jest ciemnozielony.
8. Expansa. Krzew ma kształt wazonu, ale nie ma centralnej łodygi. Gdy ma 20 lat, jego wysokość i szerokość wynoszą około 300 cm, ten kształt jest bardzo popularny w Stanach Zjednoczonych.

Cis krótkolistny (Tachus brevifolia = Tachus baccata var.brevifolia)

Ta roślina pochodzi z zachodniej części Ameryki Północnej. Gatunek reprezentują drzewa o wysokości 15–25 m oraz krzewy - ok. 5 m, korona ma kształt szerokiej beczki, kora przylega do kawałków. Gałęzie bezpośrednio z pnia są stosunkowo cienkie, gałęzie lekko zwisają. Igły ostro zakończone są koloru zielonkawożółtego, ich długość wynosi około 20 mm, a szerokość 2 mm. Igły są umieszczone w dwóch rzędach. Kształt dwu-czworościennych nasion jest jajowaty, osiągają 0,5 cm długości, a na wierzchu pokryte są sadzonkami o bogatym czerwonym kolorze.

Cis jagodowy (Taxus baccata)

Gatunek ten występuje naturalnie w Azji Mniejszej, Europie Zachodniej, a także na Kaukazie; woli rosnąć w górskich lasach na piaszczystym, a czasem podmokłym podłożu. Wysokość takiej rośliny wynosi 17–27 metrów. Kształt rozłożystej bujnej korony jest jajowato-cylindryczny; jest też korona wielospadowa. Pień jest żebrowany, a na jego powierzchni znajduje się szaro-czerwona kora. Gdy roślina dojrzewa, kora zaczyna odpadać na talerzach. Igły są ułożone spiralnie, a na gałęziach bocznych są ułożone w dwóch rzędach. Górna powierzchnia płaskich igieł jest błyszcząca i ciemnozielona, ​​a dolna matowa zielono-żółta. Nasiona pokryte są ciemnoczerwonymi sadzonkami. Taka roślina ma wiele bardzo popularnych form ogrodowych; sporządzono dla nich klasyfikację. Najpopularniejsze formy w ogrodach to:

1. Kompaktowy. Wysokość takiej karłowatej formy może sięgać nieco ponad 100 cm Korona ma zaokrąglony kształt, średnica dochodzi do 1 metra. Gałęzie są równomiernie oddalone od pnia. Górna powierzchnia półksiężyca jest błyszcząca, ciemnozielona, ​​a dolna jest nieco jaśniejsza..
2. Erecta. Wysokość takiego męskiego krzewu wynosi około 8 metrów. Korona jest stosunkowo szeroka. Cienkie i łagodne igły mają zielonkawo-szary kolor.
3. Fastigiata. Wysokość takiej kobiecej formy wynosi około 5 metrów. Korona ma kształt szerokokolumnowy, wierzchołek opadający. Jest wiele ostrych wznoszących się gałęzi. Igły spiralnie umieszczone na łodygach są wygięte do wewnątrz i pomalowane na zielono-czarne.
4. Korona Nissens. Wysokość krzewu wynosi około 2,5 metra, a jego korona osiąga od 6 do 8 metrów średnicy. Ale gdy rośnie na średnich szerokościach geograficznych, wysokość takiego krzewu nie przekracza poziomu pokrywy śnieżnej. Cienka kora ma kolor brązowawo-czerwony. Ciemnozielone igły mają kształt igieł.
5. Zwroty. Wysokość takiego pełzającego krzewu wynosi około pół metra, a jego średnica może sięgać 5 metrów. Poziome gałęzie są dociskane do powierzchni gleby. Kształt błyszczących igieł jest sierpowaty, ich górna powierzchnia jest pomalowana na ciemnoniebiesko-zielony kolor. A dolna powierzchnia igieł jest płaska i ma jaśniejszy kolor. Mrozoodporność tej odmiany jest wysoka, dlatego jest dość popularna wśród ogrodników..
6. Summergold. Korona tej odmiany jest płaska i szeroka. Gałęzie rosną ukośnie. Igły mają kształt półksiężyca, ich długość około 30 mm, a szerokość 3 mm. Igły mają szeroką krawędź w złotożółtym kolorze.

Cis średni (Taxus media)

Ten cis znajduje się w pozycji pośredniej między cisem jagodowym a cisem szpiczastym. Wysokość tego typu jest większa niż cisa jagodowego. Starsze gałęzie mają zielonkawo-oliwkowy kolor, ale z czasem pod wpływem słońca nabierają bladoczerwonego odcienia. Pnie rosną. Długość igieł wynosi około 2,7 cm, a szerokość do 0,3 cm, są ułożone w dwóch rzędach i mają wyraźnie zaznaczoną środkową żyłę. Gatunek jest odporny na mróz i suszę, dobrze rozmnaża się przez nasiona i ma dużą liczbę form dekoracyjnych:

1. Densiformis. Wysokość takiej żeńskiej rośliny wynosi około 150 cm, bujna korona o zaokrąglonym kształcie osiąga 300 cm średnicy, cienkie ostre igły mają zielonkawy kolor, ich długość wynosi około 2,2 cm, a szerokość około 0,3 cm.
2. Grandifolia. Krzew jest przysadzisty. Długość dużych igieł w kolorze ciemnozielonym wynosi około 3 cm, a ich szerokość 0,3 cm.
3. Prosty żywopłot. Wysokość takiego żeńskiego krzewu wynosi około 5 metrów. Wąsko-kolumnowa płaska korona osiąga średnicę ok. 1,5 m. Dwuwierszowe zakrzywione igły o ciemnozielonym kolorze. Bujne igły.
4. Oddział. Korona takiej żeńskiej rośliny ma płaski okrągły kształt. Wysokość rośliny wynosi około 2 metry, a średnica dochodzi do 6 metrów. Gęsto stojące igły są koloru ciemnozielonego.
5. Sabian. Taki męski krzew charakteryzuje się powolnym wzrostem, jego korona jest szeroka, a wierzchołek płaski. Wysokość dwudziestoletniego krzewu wynosi około 1,8 metra, a do tego czasu jego szerokość sięga 4 metrów.

Cis krótkolistny (Tachus brevifolia)

W naturze gatunek ten występuje na zachodzie Ameryki Północnej, woli rosnąć na zboczach gór, wzdłuż brzegów rzek i strumieni, a także w wąwozach. Reprezentują ją drzewa, których wysokość wynosi około 25 metrów, a także krzewy - do 5 metrów. Różni się powolnym wzrostem. Kształt korony to shirokokeglevidny. Kora schodzi z powierzchni pnia w płytkach. Gałęzie lekko opadają, a kończyny są bezpośrednio oddalone od pnia. Igły dwurzędowe w kolorze zielonkawożółtym mają długość do 2 cm i szerokość około 0,2 cm.

Ogrodnicy uprawiają także inne hybrydowe i naturalne formy cisa..