Egzotyczny kwiat rogersia w kraju: opcje sadzenia i subtelności pielęgnacji

Ozdobną bylinę liściastą odkrył niedawno amerykański badacz J. Rogers. Egzotyka dalekowschodnia nie zyskała jeszcze popularności wśród rosyjskich letnich mieszkańców, ale można ją już znaleźć na działkach ogrodowych niektórych hodowców kwiatów. Sadzenie i pielęgnacja kwiatu Rogers jest szczegółowo opisane w artykule.

Charakterystyczną cechą egzotycznego dalekowschodniego jest szerokie (do 0,5 m średnicy), palcowo-liściowe płytki umieszczone na długich, czasem owłosionych ogonkach. Przez cały sezon zmieniają kolor z trawiastego na bordowy, miedziany lub brązowy..

Rogersia kwitnie w drugiej połowie lata, wyrzucając bujne, pachnące wiechy, składające się z wielu małych pąków o jasnych odcieniach. Wydzielają dyskretny słodki zapach, który przyciąga pszczoły i inne owady. Pod koniec kwitnienia na pionowych strzałkach powstają skrzynki na owoce wypełnione małymi nasionami.

Film „Opisywanie i rozwijanie Rogers”

W tym filmie eksperci mówią o cechach sadzenia i pielęgnacji bylin zielnych.

Rodzaje i odmiany Rogersów ze zdjęciami

Dziś pięć gatunków kultury Dalekiego Wschodu jest oficjalnie uznanych przez botanikę. Na ich podstawie hodowcy wyhodowali wiele odmian, których szeregi nadal aktywnie się rozwijają. Rozważmy je bardziej szczegółowo.

Kasztanowiec

Ten bujny, półtorometrowy krzew zawdzięcza swoją nazwę dużym blaszkom przypominającym kasztanowiec o bogatym trawiastym odcieniu. Z początkiem jesieni jednolity kolor zaczyna przybierać odcienie brązu lub fioletu. Wśród popularnych odmian są:

• Henry - kwitnie kremowo-różowymi wiechami i dobrze znosi bezpośrednie działanie promieni słonecznych;
• Cherry Blush - różni się lekkimi kwiatostanami wiśni, a także zwiększoną mrozoodpornością.

Pierzasty

Średniej wielkości roślina o wysokości do 0,8 m, charakteryzująca się lekko owłosionymi liśćmi, przypominającymi kształtem jarzębinę. Ich szmaragdowy kolor często łączy się z fioletowymi, brązowymi, bordowymi lub czekoladowymi kolorami. Najbardziej znane odmiany pierzastej Rogersii:

• Chocolat Wings - kwitnie srebrzysto-różowymi wiechami, które ostatecznie uzyskują bordowy odcień;
• Alba - różni się śnieżnobiałym, czasem z żółtawym odcieniem, pąkami;
• Pinata - kwitnie kremowo-żółtymi pąkami.

Czarny bez

Bylina rzadko rośnie powyżej 0,7 mi nie toleruje umiarkowanego klimatu strefy środkowej. Charakterystyczną cechą egzotycznego dalekowschodu są duże, teksturowane płytki liściowe przypominające bzu czarnego. Jedyną odmianą przystosowaną do rosyjskiego klimatu jest Kupferstein. Charakteryzuje się brązowym odcieniem liści, a także puszystymi kremowo-różowymi kwiatostanami.

Stolisty lub polofyllous

Wysoki kwiat dorastający do 1,5-1,6 m. Ma szerokopłatowe, rzeźbione liście, podobne kształtem do klonu. Ciemny szmaragd jest często podkreślany przez kolory brązu, miedzi lub bordo. Najpopularniejsze odmiany rogeria stoolis to:

• Brownlaub - różni się mlecznobiałymi kwiatami, które ostatecznie uzyskują karminowy odcień;
• Big Mama kwitnie kremowo-różowymi wiechami;
• Pagoda - kwitnie śnieżnobiałymi wielopoziomowymi kwiatostanami.

Lamellar

Niski krzew, nie większy niż 0,3 m, z długimi, do półtora metra szypułkami. Różni się szerokimi blaszkami liściowymi w kształcie pelargonii o ciemnoszmaragdowym kolorze. Podczas kwitnienia wyrzuca opadające wiechy o kremowo-białym kolorze.

Odmiana blaszkowata jest niezwykle rzadka i reprezentowana jest tylko przez jedną odmianę - Astilboides tabularis.

Uprawa Rogersów w ogrodzie

Dalekowschodni egzotyka trudno nazwać kulturą kapryśną. Dobrze dostosowuje się do warunków strefy środkowej, wystarczy przestrzegać podstawowych zasad techniki rolniczej.

Warunki i zasady siewu nasion

Bylina liściasta nie przepada za słońcem, dlatego sadzona jest najczęściej pod koronami drzew lub w cieniu budynków. Miejsce wybierane jest jako zamknięte, aby nie było przeciągów ani silnych podmuchów wiatru. Roślina dobrze czuje się na pożywnych glebach gliniastych o neutralnym lub nieco niższym pH.

Wysiew nasion na sadzonki odbywa się jesienią, bezpośrednio po zebraniu nasion. Nie jest to najpopularniejsza metoda uprawy, ponieważ zajmuje dużo czasu, a pierwsze kwitnienie następuje dopiero po 3-4 latach od posadzenia. Procedura składa się z kilku etapów:

• nasiona wysiewa się równomiernie w pojemnikach z podłożem odżywczym, pogłębiając nie więcej niż dwa palce;
• powierzchnię zwilża się butelką z rozpylaczem, a następnie przykrywa folią spożywczą;
• przez pierwsze 2-3 tygodnie pojemnik utrzymuje się w stałej temperaturze 5 ° C, regularnie nawadniając sadzonki i usuwając nagromadzony kondensat.

Pielęgnacja sadzonek

Po 14-21 dniach, gdy pojawiają się pierwsze pędy polietylen jest usuwany, a pojemnik przenoszony do cieplejszego miejsca, w którym utrzymuje się temperaturę w przedziale 10-15 ° C. Sadzonki są okresowo podlewane i delikatnie poluzowywane glebę. Kiedy osiągną wysokość około 15 cm, nurkują w oddzielnych doniczkach. Sadzonki są wyprowadzane na ulicę nie wcześniej niż w maju i sadzone na miejscu wraz z nadejściem jesieni.

Podlewanie, spulchnianie i ściółkowanie

Rogersia nie znosi bardzo dobrze suszy, dlatego potrzebuje obfitego i regularnego podlewania. Podczas nawadniania ważne jest, aby okrąg przy pniu był zwilżony na głębokość co najmniej 20 cm Od późnej wiosny do wczesnej jesieni zaleca się zraszanie liści kwiatami. Należy to zrobić rano lub po zachodzie słońca..

Po każdym podlewaniu gleba wokół rośliny jest delikatnie poluzowana, usuwając porośnięte chwasty. Aby wilgoć nie odparowała tak szybko, a chwasty rosły wolniej, miejsce jest ściółkowane trocinami lub torfem.

Top dressing i nawożenie

Egzot z Dalekiego Wschodu nie przetrwa bez regularnego karmienia. Pierwsza procedura jest przeprowadzana podczas sadzenia przy użyciu materii organicznej (kompostu lub próchnicy). Corocznie wczesną wiosną wprowadzane są związki zawierające azot, a od maja preparaty potasowo-fosforowe. Bylinę nawozić podczas podlewania, co najmniej dwa razy w miesiącu.

Choroby i szkodniki

Dekoracyjny Rogers jest dość odporny na infekcje i rzadko choruje. Przy niewłaściwej pielęgnacji mogą pojawić się problemy, gdy z nadmiernego podlewania zacznie się rozwijać grzyb. Zauważając pierwsze objawy zgnilizny, uszkodzone części są odcinane, a sam krzak traktowany jest fungicydem („Fitosporin” lub „Fundazol”).

Owady praktycznie nie osiadają na kwiatku. Jedynymi szkodnikami, które mogą przeszkadzać bylinom, są ślimaki nagie. Jedzą soczyste liście, dlatego egzotyka traci swoje walory dekoracyjne. Są usuwane ręcznie, a część nadziemna spryskuje się wodnym roztworem mydła do prania.

Przygotowanie do zimy

Zaraz po kwitnieniu roślina zaczyna przygotowywać się do zimowania. Wprowadzają ostatni opatrunek wierzchni, stopniowo ograniczają podlewanie i przycinają pędy o 10-15 cm, ponieważ kultura Dalekiego Wschodu spokojnie toleruje mrozy do -25 ° C, nie ma potrzeby jej przykrywania. Wystarczy ściółkować koło pnia grubą warstwą świerkowych gałęzi, suchych liści lub torfu, a gdy zaczną się opady, wyrzucić śnieg na wierzch.

Rogersia pierzasta jest gatunkiem mniej zimotrwałym, dlatego na zimę lepiej jest ją dodatkowo przykryć spunbondem.

Rada autora

Przeszczep i rozmnażanie wegetatywne

Egzotyczna bylina nie wymaga częstych przesadzeń, często może rosnąć w jednym miejscu przez około 10 lat. Sam zabieg najlepiej wykonać w drugiej połowie wiosny. Aby to zrobić, wykop dziury, ułóż warstwę drenażową z połamanej cegły lub drobnego żwiru na dnie i dodaj próchnicę. Krzew zakopuje się do szyjki korzeniowej, wolną objętość przykrywa pożywną mieszanką gleby, a następnie obficie podlewa.

Rogersia rozmnaża się na dwa sposoby: przez sadzonki i dzielenie buszu. Pierwsza metoda jest następująca:

• jesienią kilka liści z sadzonkami jest oddzielonych od dorosłego krzewu, tak że powstaje pięta;
• umieszcza się je w słabym roztworze "Kornevin" i trzyma tam, aż uformują się korzenie;
• następnie sadzonki sadzi się w pojemnikach wypełnionych mieszaniną piasku i torfu, zapewniając im regularne podlewanie;
• sadzonki sadzi się na stałe na wiosnę, gdy ustala się stała temperatura.

Dzielenie buszu to najłatwiejszy sposób, z którego ucieka się większość letnich mieszkańców. Po wykopaniu kwiatu dzieli się go na części, pozostawiając jeden punkt wzrostu. Ponadto delenki siedzą w otworach, gdzie są pielęgnowane, jak dorosła roślina.

Rogers z branży ogrodniczej

Egzotyka dalekowschodnia wygląda najskuteczniej jako obramowanie krawężników, płotów, podjazdów. Niektórzy mieszkańcy lata wolą tworzyć kwiaty mono z kilku odmian. Ponadto kwiat jest często sadzony w skalniakach lub zdobione są sztuczne zbiorniki wodne.

Bujna bylina dobrze przylega do drzew iglastych (tuja, jałowiec, cis), a także drzew liściastych (wierzba, wierzba). W uzupełnieniu kompozycji pomogą paprocie, gospodarze, dzwony lub astilbe..

Luksusowy Rogers to świetna opcja do zacienionych ogrodów. Brak światła słonecznego nie wpływa na jego walory dekoracyjne, a jego bezpretensjonalność pozwala na uprawę roślin liściastych w niemal każdych warunkach.