Majestatyczna sekwoja podbija każdego swoim przepychem

Drzewo sekwoi to fenomen współczesnego świata roślin. To przykład nie tylko ogólnych wymiarów, ale także pożądanej przez wszystkich długowieczności. Najstarszy przedstawiciel tego rodzaju pyszni się na terenie rezerwatu przyrody Rerwood w Kalifornii. Chociaż ma ponad 4 tysiące lat, nadal szybko rośnie. Objętość pnia tego majestatycznego olbrzyma wynosi 1,5 m³, a wysokość 115,5 m.

Podsumowanie historyczne

Drzewa otrzymały swoją nazwę nie ze względu na ich cechy zewnętrzne i znaczny wiek. Kiedyś ziemie te były domem dla plemienia Indian Cherokee. Zafascynowani wysokością drzewa sekwoi, a także wspaniałymi talentami i cechami swojego przywódcy, postanowili nazwać go imieniem swojego przywódcy. Ponieważ naprawdę wiele zrobił dla kultury i edukacji swoich ludzi, opinia publiczna przyjęła to imię z przyjemnością.. 

Badając tę ​​„smukłą piękność” w 1859 roku, pewien botanik postanowił nazwać ją imieniem bohatera narodowego Ameryki. Głośne imię Wellington - angielski generał, który pokonał armię napoleońską - nie lubił miejscowych. Dlatego wybrali innego przywódcę i popularnego faworyta Indian..

Cechy sekwoi

Charakterystyczną cechą tych przedstawicieli klasy drzew iglastych jest struktura ich pnia i sposób rozmnażania. Kiedy drzewo jest jeszcze młode, jest całkowicie pokryte gęstymi gałęziami. Ze względu na zbyt szybki wzrost procesy te nie mają czasu na zakorzenienie się, więc szybko znikają. W rezultacie przed zaciekawionym obserwatorem pojawia się niezwykle gruby, ale jednocześnie całkowicie nagi pień. Podnosząc oczy w niebo, człowiek może kontemplować gęstą koronę o stożkowym kształcie, składającą się z wiecznie zielonych gałęzi.

Warto zauważyć, że system korzeniowy takiego zjawiska królestwa roślin nie jest zasadzony bardzo głęboko. Zajmuje jednak znaczną powierzchnię, dzięki czemu skała jest odporna na silne wiatry i huragany..

Jest to godne ubolewania, ale wraz z procesami korzeniowymi zagłusza żywotną aktywność okolicznych mieszkańców. Niemniej jednak jego „sąsiedztwo” może wytrzymać:

• cykuta;
• cyprys;
• douglasia (rodzina sosny);
• świerk;
• jodła.

Idealnie wpisuje się w tutejszy kolor sosnowych zagajników. Długość płaskich, wydłużonych liści u młodych zwierząt waha się od 15 do 25 mm. Z biegiem czasu igły zmieniają swój kształt. W zacienionych częściach korony przybierają postać grotu strzały, aw górnych strefach liście mają łuskowatą strukturę.

Taki opis sekwoi warto uzupełnić o niezapomniane zdjęcia zrobione przez turystów. Najodważniejszym z nich udało się uchwycić wykwintne stożki „niedostępnego” mieszkańca mglistego wąwozu. Owalne kapsułki o średnicy 3 cm zawierają do 7 nasion, które dojrzewają przez prawie 9 miesięcy. Gdy tylko owoc zacznie wysychać, guz otwiera się, a nasiona unosi wiatr. Tak rozłożone „róże” długo zdobią majestatyczną koronę.

Naukowców zadziwia wyjątkowy sposób „rozmnażania się” mamuta (to drugie imię, bo jego gałęzie przypominają kły tych zwierząt). Z pnia wyrastają zielone pędy, co jest dość nietypowe dla tej klasy drzew iglastych..

Ojczyzna giganta

Głównym siedliskiem, w którym rośnie drzewo sekwoi, jest wybrzeże Pacyfiku w Ameryce Północnej. Terytorium ich ojczyzny rozciąga się 75 km w głąb lądu i prawie 800 km wzdłuż oceanu. Stosunkowo niewielki obszar lądu wznosi się nad poziom morza na 700-1000 m. Chociaż te drzewa iglaste dobrze sobie radzą nawet na wysokości ponad 2 km. Im bardziej wilgotny klimat, tym wyższa i bardziej zielona będzie korona tych olbrzymów..

Stan Kalifornia i Oregon co roku witają tysiące turystów, którzy chcą podziwiać te piękno. Oprócz siedlisk przyrodniczych na terenie rezerwatów występują takie „długie wątróbki”:

• AFRYKA POŁUDNIOWA;
• Kanada;
• Włochy;
• Wyspy Hawajskie;
• Anglia;
• Nowa Zelandia.

Główną cechą wszystkich tych krajów jest dostęp do wilgotnego klimatu morskiego. Jednak takie gigantyczne eksponaty doskonale znoszą nagłe zmiany temperatury. Odnotowano, że na stokach górskich, gdzie często można je spotkać, może dochodzić do -25 ° C. Dlatego mamuta z powodzeniem można uprawiać na innych kontynentach. Tyle tylko, że rosną tam kilka razy wolniej. I dopiero po pół wieku będziesz mógł zobaczyć efekt swojej ciężkiej pracy.

W Rosji drzewo sekwoi rośnie w przybrzeżnych regionach terytorium Krasnodaru. Arboretum w Soczi posiada skromną „kolekcję” młodych sadzonek. Ta sekcja oczywiście nie jest zbyt duża. Być może minie kilka stuleci, a już nowe pokolenie turystów będzie podziwiać tych luksusowych pacyficznych „tytanów”. U stóp takich gigantów możesz poczuć całą swoją nieistotność. Zwłaszcza, gdy otacza cię cały zagajnik 90-metrowych gigantów (to prawie 35 pięter wieżowca). Według jednego z badań na początku XX wieku ścięto drzewo sekwoi, które miało ponad 116 metrów wysokości. Można sobie tylko wyobrazić, ile pracy i wysiłku kosztowało tych pracowników.

Maksymalna grubość kory największego drzewa na świecie może wynosić około 30 cm.

Wartość drewna

W Stanach Zjednoczonych ścięcie sekwoi jest surowo karalne, ponieważ drzewo jest zagrożone wyginięciem. Ze względu na lekko czerwonawy odcień drewna znajduje zastosowanie jako element wystroju wnętrz. Ponieważ włókna drzewne tego gatunku iglastego są dość gęste, a także odporne na proces gnicia, stanowią niesamowity materiał do produkcji mebli. Robią z tego również:

• papier;
• wagony kolejowe i podkłady;
• elementy dachowe;
• konstrukcje do konstrukcji podwodnych.

Ten surowiec różni się od wszystkich innych brakiem bogatego zapachu iglastego. Dlatego wiele firm tytoniowych używa sekwoi do produkcji pudełek zawierających cygara i inne produkty przemysłu. Ponadto pszczelarze znaleźli również zastosowanie w beczkach wykonanych z drogiego drewna. Doskonale przechowują miód, chleb pszczeli i wosk.

Według obliczeń przedsiębiorstwa przetwórczego z jednego mamuta można uzyskać ponad tysiąc ton surowego drewna. Aby przetransportować całe bogactwo, klient będzie potrzebował ponad pięćdziesięciu wagonów, czyli prawie cały pociąg towarowy.

Wszystkie rodzaje szkodników / pasożytów rzadko osiedlają się w pniu luksusowego olbrzyma. Wynika to z szybkiego wzrostu rośliny. Również drewno mamuta zawiera ogromną ilość fitoncydów. Te biologicznie czynne substancje są w stanie nie tylko „odstraszyć” ogromne „hordy” szkodliwych owadów, ale także utrzymywać je na przyzwoitą odległość.

Warto zauważyć, że w rezerwatach każde zwalone drzewo sekwoi ma honorowe miejsce. Z jego pnia powstają niesamowite eksponaty, które zachwycają turystów. Tak więc jeden przedsiębiorczy Amerykanin zrobił w nim miejsce parkingowe, aw innym przypadku wyposażył przytulną restaurację na 50 osób. Kreatywne pomysły zostały zapożyczone z Parku Narodowego Sekwoi. To tutaj turyści będą mogli przejechać przez niezwykły tunel wykonany ze zwalonego drzewa. Tak, przyroda uderza różnorodnością i wspaniałym pięknem.