Zdjęcia i opisy pszczół miodnych

Istniejące dziś na świecie rasy pszczół powstały w wyniku doboru naturalnego i sztucznego, zapoczątkowanego przez ludzi w rozwoju pszczelarstwa i pszczelarstwo

W rezultacie owady żyjące w różnych częściach świata różnią się nie tylko wieloma zewnętrznymi objawami, mają własne usposobienie, odporność na choroby i pasożyty, a także produktywność matek i oczywiście zdolność miododajną..

Wybierając rasę pszczół na pasiekę, pszczelarz musi zacząć od ogółu tych wszystkich cech i warunków utrzymania w określonych warunkach klimatycznych. Na przykład południowe gatunki pszczół okazują się doskonałymi zbieraczami miodu, ale nie przetrwają długich zim północnych regionów, dlatego trudno będzie docenić ich pozytywne cechy..

W Rosji, położonej w kilku strefach klimatycznych jednocześnie, rozpoznano kilka ras pszczół miodnych należących do gatunku Apis mellifera.

Rasy pszczół: 1 - szara górska kaukaska - 2 - żółta kaukaska - 3 - włoska - 4 - karpacka

Jednak nawet przy tak różnorodnych możliwościach istnieją pewne niuanse. Na łące, na której jednocześnie kwitnie kilkadziesiąt roślin, pszczoła środkoworosyjska pozostanie daleko w tyle pod względem plonu miodu dla krewnych rasy białej.

Ale jeśli obok pasieki jest np. Pole gryki lub sadzenie innej miododajnej rośliny, to tutaj środkoworosyjska rasa pszczół będzie poza konkurencją ze względu na wrodzone zobowiązanie do otrzymania łapówki od jednej rośliny do momentu jej kwitnienia kończy się. Pszczoły kaukaskie są mniej wybredne i pilnie pracują wszędzie tam, gdzie jest najmniejsza nektar..

Opisy i zdjęcia ras pszczół pomogą Ci zorientować się w niektórych owadach, ich możliwościach i cechach.

Ciemna europejska lub środkoworosyjska rasa pszczół (Apis mellifera mellifera)

Gatunki pszczół rodzimych dla Europy Północnej i Środkowej wyróżniają się kolorem ciemnoszarym, bez śladu żółtego koloru. Ten fakt, a także rozpowszechnienie na terytorium centralnych regionów Rosji, określiły nazwę rasy pszczół.

Są to dość duże owady, które zachwycają pszczelarzy odpornością na choroby i doskonałą zdolnością do przetrwania mroźnych długich zim, przebywając w zimowisku nawet do siedmiu miesięcy w roku. Królowe tej rasy potrafią złożyć do trzech tysięcy jaj dziennie, co zapewnia szybką zmianę pokoleń i rozwój rodzin. Ponadto europejski, miododajny pszczoły nie mają skłonności do tworzenia rojów i są raczej spokojni. Jednak są wyraźnie zdenerwowani, jeśli pszczelarz ich zaniedbuje lub pozwala na zbyt niegrzeczną, gwałtowną ingerencję w sprawy ula..

Szczególne przyleganie owadów do zbioru tylko z jednej miododajki z jednej strony pozwala na uzyskanie wyśmienitego miodu monokulturowego np. Z akacji, gryki, lipy i innych roślin, ale z drugiej strony prowadzi do opóźnienia w przejściu pszczół z upraw już praktycznie wyblakłych do nowych, lepszych roślin miododajnych.

Pszczoły rasy środkoworosyjskiej zaczynają gromadzić miód ze szczytu kadłuba lub zapasów i dopiero wtedy pojawiają się stada w rejonie lęgowym.

Szara górska rasa pszczół rasy kaukaskiej (Apis mellifera caucasica)

Szara pszczoła kaukaska różni się od rasy pszczół środkoworosyjskich zdolnością szybkiego przechodzenia z jednej rośliny miodowej na drugą, dużymi rozmiarami, ale mniejszą odpornością na zimę. Populacja ta zamieszkuje głównie południowe regiony kraju, szczególnie popularna jest w pasiekach Kaukazu Północnego i podgórskich.

Królowa szarej górskiej pszczoły może w ciągu dnia złożyć do półtora tysiąca jaj. Co więcej, w dniach najbardziej intensywnego zbierania miodu nawet pszczoły wylatują z ula po łapówkę, innym razem są zajęte opieką nad przyszłym pokoleniem. Pszczoły rasy białej są rekordzistami wśród pszczół miodnych pod względem długości języczka sięgającej 7,2 mm..

Ta rasa pszczół charakteryzuje się wczesnym opuszczeniem ula i powrotem bardzo późnym wieczorem. Owady nie boją się mgły i mżawego deszczu, nawet przy takiej pogodzie, która nie jest najbardziej odpowiednia dla pszczół, nadal się zbierają i nie mają nic przeciwko czerpaniu korzyści z rozdziawionych towarzyszy.

Odmiana Priokskaja środkoworosyjskiej rasy pszczół

Na bazie kaukaskich szarych owadów i rasy pszczół środkoworosyjskich wyhodowano odmianę pośrednią o nazwie Priokskoy. Te pszczoły miodne mają mniejszą długość trąbki niż rasy kaukaskie, są lepiej przystosowane do mroźnych rosyjskich zim, są bardziej odporne na choroby i nieco bardziej agresywne. Zewnętrznie ten typ pszczoły przypomina swoich górskich przodków. U owadów przeważający szary kolor, żółte ślady występują sporadycznie na górnych odcinkach brzucha.

Rasa pszczół Krajinskaya (Apis mellifera carnica)

Pszczoły z Karyntii i Karyntii zyskały europejską sławę ponad sto lat temu. Cechą charakterystyczną tych owadów stał się nie tylko niesamowity spokój, ale także umiejętność szybkiego i sprawnego zbierania miodu w warunkach przelotnej alpejskiej wiosny, kiedy łapówki nie są obfite. Ponadto, zgodnie ze zdjęciami i opisami, ta rasa pszczół wyróżnia się dobrą zimotrwalością i wytrzymałością w upalne letnie dni. Utrzymanie małych rodzin pszczół Krajina zimą jest bardzo ekonomiczne.

Dziś rasa pszczół krainsky, czyli karnik, jest jednym z najpopularniejszych gatunków w Europie. Ciało owada wyróżnia się szaro-srebrnym kolorem. Pszczoły wcześnie wylatują z ula, co pozwala na otrzymywanie łapówek od pierwszych wiosennych miodówek. Według statystyk roi się tylko jedna trzecia rodzin, a jeśli na czas podejmą odpowiednią pracę, łatwo wrócić do pracy. W rolnictwie rasa pszczół jest ceniona jako zapylacz koniczyny czerwonej. Trąba osiąga długość 6,8 mm.

Królowa składa od 1,5 do 2 tysięcy jaj dziennie.

Oznacza to, że karnika, jako rasa pszczół, łączy w sobie najlepsze cechy owadów szarej rasy kaukaskiej i karpackiej. Przede wszystkim podczas masowych miodów pszczoły wypełniają plastry czerwiem, a następnie przenoszą się do składowania ramek..

Pszczoła karpacka (Apis mellifera carpatica)

Inna rasa europejskich pszczół miodnych ze względu na miejsce pochodzenia i siedliska nazywana jest Karpatami. Dominującym kolorem w ubarwieniu pszczoły karpackiej jest szary. Charakteryzuje się długą, do 7 mm trąbką, dobrą zimotrwalością, spokojnym charakterem i niską zawartością cukru w ​​miodzie. Królowe tego typu pszczół składają do 1800 jaj dziennie..

Cechy rasy obejmują wczesną gotowość robotnic do zbierania miodu. Jednak pszczoły karpackie mają wiele pozytywnych cech, ale mają również szereg wad. Należą do nich skłonność do defraudacji cudzej łapówki, jeśli w okolicy występuje niedobór kwitnących roślin miododajnych, a także brak jakiejkolwiek odporności na ćmę woskową wnikającą do ula..

Włoska rasa pszczół miodnych (Apis mellifera liqustica)

Rasa pszczół z południa Europy, w porównaniu z innymi krewnymi, ma bardziej złocisty kolor, najwyższą płodność matek, do 3500 jaj dziennie, doskonałą odporność na choroby i niskie prawdopodobieństwo rojenia.

Południowe pochodzenie tej rasy pszczół determinowało niezbyt wysoką mrozoodporność owadów. Ale pszczoły włoskiej odmiany szybko przestawiają się z miododajni na miododajne, szukając najbardziej opłacalnych łapówek, a do tego są wyjątkowo czyste.

Ogromna liczba jaj złożonych przez macicę z góry określiła jedną cechę, którą należy wziąć pod uwagę podczas pracy z owadami. Szczep dla tej rasy ma ogromne znaczenie, a przy niewielkiej ilości zbieranego miodu pszczoły mogą wręczyć wszystkie łapówki młodszemu pokoleniu..

Pszczoły azjatyckie

Europejskie owady należące do gatunku Apis mellifera nie są szeroko rozpowszechnione w Azji. Tutaj od wielu tysiącleci rozwijała się własna populacja pszczół oraz tradycja pszczelarstwa i pszczelarstwa..

Dziś eksperci liczą aż dziewięć gatunków pszczół, pochodzących z azjatyckiej części świata. Wśród nich najbardziej znane i interesujące to: Apis dorsata, Apis cerana, Apis floreа.

Uderzającym przedstawicielem rodziny pszczół jest himalajska pszczoła olbrzymia Apis dorsata laboriosa o ciemnym odwłoku ozdobionym cienkimi białymi paskami. Rasa ta żyje na stromych skałach, gdzie buduje ogromne grzebienie według standardów europejskich do 160 cm długości i około 80 cm szerokości.

Praca pszczelarza w takich warunkach zbliża się do pracy wspinacza ekstremalnego, któremu grozi nie tylko upadek z dużej wysokości, ale także atak masy niezbyt przyjaznych himalajskich pszczół..

Pszczoła azjatycka karłowata lub karzeł Apis florea tworzy plastry miodu na drzewach lub krzewach. Skromne rozmiary owadów, opisane po raz pierwszy w XVIII wieku, pozwalają stwierdzić, że pszczoły te są jednymi z najmniejszych nie tylko w Azji, ale na całej planecie. Rodzina tych pszczół miodnych przez rok może zebrać nie więcej niż kilogram miodu, ale jednocześnie stanowczo chronią swoje gniazda i są cenione w rolnictwie jako owady zapylające..

Pszczoła chińska lub Apis cerana można uznać za równego rywala europejskiej pszczoły miodnej. Ten typ pszczoły indyjskiej lub himalajskiej jest szeroko rozpowszechniony w większości regionów Azji. Owady te występują również na rosyjskim Dalekim Wschodzie. Na przykład na Terytorium Primorskim tę rasę pszczół miodnych, uwzględnioną w Czerwonej Księdze, można czasami zobaczyć w strefie leśnej.

Rasy pszczół - wideo