Irysy: odmiany ze zdjęciami i nazwami, opis

Ogród to magiczne miejsce, w którym można odpocząć i zapomnieć o codziennych troskach. Ogród pomaga przywrócić kondycję psychofizyczną człowieka, uporządkować własne myśli i uporządkować w głowie. Zwykle ludzie, którzy mają własny ogród, czują się dużo bardziej energiczni i ożywieni..

Wybór niezbędnych kwiatów do sadzenia zależy od preferencji i pragnień właściciela. Niektórzy niedoświadczeni ogrodnicy zwracają się do specjalnego projektanta krajobrazu, który łatwo i kompetentnie skomponuje całą kompozycję ogrodową..

Mam też mały ogródek, w którym rosną wszelkiego rodzaju kwiaty, w tym lilie tygrysie, tulipany, róże, żonkile i wiele innych. Ale głównym skarbem naszego ogrodu są wyjątkowe odmiany irysów, które sadził i hodował mój dziadek..

W prywatnej bibliotece mojego dziadka można znaleźć wiele książek, wśród których jest wiele botanicznych. W takich książkach można znaleźć pełny opis wszelkich odmian irysów, cechy wyglądu i struktury każdego rodzaju tych kwiatów, a także uzyskać pełne informacje na temat pielęgnacji i uprawy..

Postanowiłem podzielić się tymi przydatnymi informacjami w następnym artykule..

Ta grupa kwiatów zawdzięcza swoją nazwę niezwykłej „brodzie” - kudłatemu paskowi, który rośnie pośrodku kwiatu. Jego kolor może, ale nie musi, pokrywać się z kolorem kwiatu.

Brodate irysy są wyjątkowymi członkami rodziny tęczówek. Mają wiele pozytywnych cech..

Wielu doświadczonych ogrodników zauważa, że ​​te irysy mają dobrą odporność na mróz i zwiększoną odporność, co pomaga im zwalczać różne choroby. Ponadto brodate irysy rozmnażają się i szybko rosną, a także mają dość długi okres kwitnienia..

Ogrodnicy uważają najczęstsze odmiany brodatych irysów:

• Najwyższy sułtan to najpopularniejszy przedstawiciel grupy. Tytuł honorowy otrzymał dzięki pracy amerykańskich hodowców, którzy stworzyli niepowtarzalny kolor kwiatów: wewnętrzne płatki są zwykle żółte, a zewnętrzne fioletowe. Sama roślina zwykle rośnie i jest masywna, jej wysokość przekracza jeden metr. „Broda” tego przedstawiciela pasuje do koloru wewnętrznych płatków. Krawędzie płatków tej rośliny są faliste, co czyni ją jeszcze piękniejszą i wdzięczniejszą..

• Super Hirow to jeden z największych przedstawicieli brodatych irysów, który ma duży i ciężki kwiat. Głównym wyróżnikiem tej odmiany jest charakterystyczna puszysta żółta „broda” na początku zewnętrznych płatków. Wewnętrzne płatki są białe ze złotym brzegiem, podczas gdy zewnętrzne płatki mają na początku blady odcień ochry, który następnie zmienia się w bogaty bordowy kolor. Zewnętrzne płatki Super Hirow są poziome, więc ten przedstawiciel przypomina przedstawiciela japońskich irysów..

• Thornbird jest najdelikatniejszym przedstawicielem brodatych irysów. Nadaje się do uprawy w regionie Wołgi i na południu Rosji. Posiada wyróżniające się cechy zewnętrzne: wysoki wzrost (powyżej 80 cm), beżowe lub białe płatki wewnętrzne, bladofioletowe płatki zewnętrzne, duże zielone liście i dobrze rozwinięty system korzeniowy, dzięki czemu gatunek ten jest mrozoodporny i odporny na choroby i szkodniki. Roślina ta kwitnie latem, okres kwitnienia występuje zwykle w czerwcu-lipcu..

• Sultan Palace to jeden z najbardziej spektakularnych przedstawicieli brodatych irysów, który został wyhodowany przez holenderskich hodowców. Roślina ma szereg charakterystycznych cech zewnętrznych: wysoki wzrost (ponad 1 metr), zewnętrzne i wewnętrzne płatki są falowane na brzegach i mają ten sam odcień (zwykle szkarłatny lub ciemnoczerwony), wysokie, długie liście, żółtą „brodę” rozwinięty system korzeniowy. Roślina kwitnie bujnie i obficie, a kwitnienie trwa około 2 miesięcy.

Irysy syberyjskie

Irysy syberyjskie to jedna z najczęstszych grup irysów. Przedstawiciele Syberii zewnętrznie przypominają „brodatych braci”, ale mają też swoje własne, charakterystyczne cechy.

Irysy syberyjskie mają węższe i dłuższe płatki, ale średnica kwiatu jest nadal mniejsza niż w przypadku irysów brodatych. Irysy syberyjskie mają więcej kwiatów w okresie kwitnienia niż irysy brodate.

Irysy syberyjskie są wyjątkowymi przedstawicielami, które mają zwiększoną odporność i dobrą mrozoodporność. Ponadto z łatwością znoszą wszystkie złe warunki pogodowe i dobrze się rozwijają w cieniu..

Przedstawiciele tej podgrupy nie mają zapachu, ale ich dekoracyjny wygląd urzeka wielu ogrodników, dlatego irysy syberyjskie są szeroko uprawiane we wszystkich regionach Rosji.

Poniższe typy można zasłużenie uznać za najpopularniejszych i najbardziej interesujących przedstawicieli:

• Królowa Śniegu to najpopularniejszy przedstawiciel irysów syberyjskich. Posiada charakterystyczne cechy zewnętrzne, w tym wysoki wzrost, średnią średnicę kwiatu (około 10 cm), śnieżnobiałe płatki zewnętrzne i wewnętrzne z falistymi krawędziami i żółtym odcieniem na początku płatka. Ten przedstawiciel kwitnie obficie i obficie, kwitnienie następuje zwykle w lipcu. Czasami, gdy zimy są zbyt mroźne, roślina wymaga przykrycia i zapewnienia niezbędnego ciepła..

• Cambridge to najpopularniejsza odmiana ozdobna o wielu pozytywnych cechach. Wśród tych cech wielu ogrodników zauważa wysoki wzrost (do 1 metra), przyjemny wygląd, średniej wielkości kwiat, płatki jasnoniebieskiego koloru z żółtą plamką na początku. Odmiana rośnie bardzo szybko, obficie i obficie kwitnie..

• Impresja to jeden z najdelikatniejszych przedstawicieli irysów syberyjskich. Ma średnią wysokość (przeważnie 50 centymetrów), płatki o różnych odcieniach: wewnętrzne przeważnie białe, zewnętrzne fioletowe z początkowo lekko żółtym kolorem. Kwiat średniej wielkości, dobrze nadający się do zagospodarowania terenu, rabat kwiatowych i szklarni.

• Double Standard to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli irysów syberyjskich. Ma niski wzrost, ciemnoniebieskie płatki z żółtymi plamkami na początku. Płatki są zwykle podwójne i delikatne. Double Standard to wyjątkowa odmiana o dekoracyjnym wyglądzie, podwyższonej mrozoodporności i bezpretensjonalności.

Irysy japońskie

Irysy japońskie to najmniej znana grupa irysów. Ich rozwój rozpoczął się stosunkowo niedawno, dlatego przedstawiciele tej podgrupy byli rozproszeni tylko w Japonii, na Dalekim Wschodzie, w południowych regionach Rosji i na Kaukazie.

Jednak dzięki ciężkiej pracy hodowców japońskie irysy zaczęły rozprzestrzeniać się w Europie i północnych regionach Rosji. W tej chwili osoby z tej grupy można spotkać na całym świecie..

Irysy japońskie, choć stanowią nieliczną grupę, mają przyjemny aromat, wyjątkowe właściwości dekoracyjne i piękno. Główne zalety przedstawicieli irysów japońskich to wysoki wzrost i duży kwiat, którego średnica zwykle sięga 25 centymetrów..

Sam kwiat przypomina spodek, ponieważ jego zewnętrzne płatki są wygięte poziomo, a wewnętrzne są skierowane w górę i zakończone puszystym grzebieniem.

Irysy japońskie mogą mieć dowolny kolor (to jedyna grupa z taką cechą). Płatki mogą być jednokolorowe, dwukolorowe, mieć różne plamy i wzory.

Według ogrodników najczęstszymi odmianami irysów japońskich są następujący przedstawiciele podgrupy:

• Wasilij Alferow to jeden z najbardziej odpornych na mróz irysów japońskich, który został wyhodowany w Związku Radzieckim. Wewnętrzne płatki tego przedstawiciela mają bladobiały odcień, a zewnętrzne są beżowe z fioletowymi i pomarańczowymi plamami. Główną cechą wyróżniającą tę odmianę są duże kwiaty, których średnica zwykle przekracza 20 centymetrów..

• Kogesho to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli japońskich irysów, pochodzący z Holandii. Hodowcy z tego regionu dali z siebie wszystko i zaprezentowali światu wysokiego osobnika (do 120 centymetrów wzrostu) o długich i mocnych liściach oraz dużych kwiatach. Zewnętrzne płatki tego przedstawiciela są zwykle białe, a wewnętrzne mleczne z żółtą plamką u nasady i charakterystycznym puszystym przegrzebkiem. Kogesho z trudem toleruje niskie temperatury, dlatego cebulki tego przedstawiciela należy przykryć na zimę..

• Crystal Helo to najbardziej kontrastowy przedstawiciel irysów japońskich, który charakteryzuje się niską mrozoodpornością, bujnym kwitnieniem i szybkim wzrostem. Zewnętrzne płatki tej odmiany są pofalowane na brzegach i mają fioletową barwę z białymi i żółtymi plamami, natomiast wewnętrzne są pomalowane na biały odcień z charakterystycznym fioletowym przegrzebkiem u góry..