Cenna orchidea ludisia i inne genialne okruchy

Fascynujące piękno kwiatów orchidei jest powszechnie uznawane i niewątpliwie, ale są rośliny z rodziny orchidei, które cenione są nie za piękne wygięcie płatków, ale za niesamowicie artystyczne liście, a wśród nich storczyk ludisia, makodes, anectochilus. Jak magiczny pędzel, niewiarygodnie cienki, złoty lub srebrny, utalentowany artysta malował talerze liściowe, nadając im blask i blask w ponurym świetle.

Z botanicznego punktu widzenia cenne storczyki to grupa roślin należąca do podgrupy Guaerin, w skład której wchodzi kilka rodzajów, wśród których szczególnie znane są ze swoich gatunków ozdobnych: Ludisia, Anectochilus, Makodes, Gudaira, Dossinia, Zeuxine, Erythrodes.

Ich powierzchnia, często aksamitna lub błyszcząca, pokryta jest eleganckim wzorem podłużnych splotów siatkowych w kolorze złotym, miedzianym, srebrnym, jasnoróżowym lub rubinowym. Międzywęźle łodygi są ograniczone cienkimi puszystymi korzeniami. Szypułki tworzą się na wierzchołkach pędów i osiągają długość 30 cm Kwiaty są miniaturowe i lekko dekoracyjne, ale często rozprowadzają stabilny przyjemny aromat.

W warunkach naturalnych „klejnoty” znajdują się na całej planecie, na prawie wszystkich kontynentach. Rosną przede wszystkim w Azji Południowo-Wschodniej, na wyspach Papui Nowej Gwinei, Borneo, Jawy.

Żyją na żyznej ściółce leśnej w cieniu korony drzew, na skalistych klifach owiniętych mchem, na zwalonych pniach martwych olbrzymów. Preferują obszary położone na wysokości od 300 do 1000 m nad poziomem morza. Dostają mało światła słonecznego, przestrzeń pod okapem lasu, w której zwykle osiedlają się, nasycona jest wilgocią - deszczem i mgłą.

Często przedstawicieli „cennej” grupy spotyka się w pobliżu górskich wodospadów, w pobliżu strumieni, na półkach wąwozów i płaskowyżów. Ich korzenie wnikają w mech, próchnicę liści lub próchnicę gliniastą o pH gleby od 4,0 do 5,5, tj. Gleba średnio lub lekko kwaśna.

Znalezienie tych orchidei w lesie tropikalnym lub umiarkowanym przypomina bardziej polowanie na grzyby. Trudno je znaleźć, a raz znalezione jeszcze trudniej jest je zidentyfikować, ponieważ wzór na liściach jest tak różnorodny, że praktycznie nie ma dwóch identycznych roślin. Niezaprzeczalne piękno cennych orchidei uczyniło je atrakcyjnymi dla kolekcjonerów. Rozważa się uprawę w domu na przykładzie orchidei ludisia.

Sadzenie ludisia: przygotowanie podłoża i wybór pojemnika na kwiaty

Najprostsze składniki mieszanki do cennych storczyków zostały zaproponowane w ubiegłym wieku. Należały do ​​nich mech, torf, korzenie paproci, gruby piasek. Dość często Ludisias sadzono w żywym mchu torfowcowym pobieranym bezpośrednio z lasu. Współcześni hodowcy stosują znacznie bardziej skomplikowane podłoża:

• Po 4 części - torf wysoki, świeży mech torfowiec, zgniła ziemia liściasta (najlepiej zbierana pod bukami) i zielone igły iglaste;
• Po 1 części - gruby piasek lub granulowana pianka, małe kawałki węgla brzozowego i mniejsze kawałki pokruszonych kawałków cegły.

Doświadczeni sadowiodzy stosują takie mieszanki do sadzenia ludisias i innych „klejnotów” w specjalnych pojemnikach z pleksi, które mają pryzmat o długości 10–20 cm, szerokości 7–10 cm i wysokości nie większej niż 8 cm. W dolnej części wykonuje się szczeliny drenażowe. boczne krawędzie takiej szklanej skrzynki odprowadzają nadmiar wody do nawadniania i poprawiają napowietrzenie systemu korzeniowego. Przezroczyste ścianki pojemnika pozwalają na monitorowanie stanu korzeni w procesie pielęgnacji storczyka Ludisia i innych krewnych, a także na utrzymanie żywotności mchu torfowca, co jest ważne dla uprawianych roślin i poprawiając dekoracyjny wygląd cała kompozycja.

Na dnie szklanego pojemnika do sadzenia orchidei umieszczona jest warstwa drenażowa około jednej trzeciej wysokości, kolejna trzecia - podłoże, reszta przestrzeni pokryta jest cienką warstwą torfowca. Na wierzchu umieszcza się orchideę lub łodygę w celu ukorzenienia, a małe kawałki mchu układa się pionowo wokół. Zarówno podłoże, jak i torfowiec nie są mocno zagęszczone. Jeśli roślina jest odpowiednio pielęgnowana, mech zacznie rosnąć i najprawdopodobniej będzie trzeba go trochę przyciąć..

Jednak opinie wielu roślinożerców sprowadzają się do tego, że całkiem dopuszczalne jest uprawianie ludisii i innych „klejnotów” w podłożach dla storczyków o prostszym składzie, np. W czystej korze sosnowej, a duże frakcje układane są bezpośrednio na wierzchu. warstwy drenażowej, a bliżej powierzchni - drobne kawałki kory. Dopuszcza się dodawanie do tego podłoża w niewielkich ilościach korzeni mchu lub paproci, a także grubego piasku rzecznego. Za pomocą kory storczyki sadzi się w ceramicznych lub plastikowych doniczkach, zakopując w nich część kłącza..

Domowa pielęgnacja cennych orchidei

Przeważająca liczba miniaturowych okruchów jest dość trudna w utrzymaniu, a aby z powodzeniem uprawiać je w mieszkaniu, potrzeba trochę doświadczenia, cierpliwości i uwagi. Orchidea ludisia nie jest wyjątkiem, pielęgnacja domowa, którą w zasadzie może opanować każdy doświadczony kwiaciarnia.

Utrzymanie wymaganych warunków oświetlenia i temperatury

Oprócz podłoża udana uprawa ludisia, anectochyllus i innych cennych storczyków jest niemożliwa bez odpowiedniego oświetlenia i temperatury. Najważniejsze jest, aby złapać ten złoty środek przy określaniu wymaganego poziomu wskaźników światła i termometru, które rośliny najkorzystniej postrzegają i reagują aktywnym rozwojem i zdrowym wyglądem..

Storczyk ludisia potrzebuje co najmniej 1-14 godzin światła dziennego. Roślina gwałtownie reaguje na niekorzystny poziom oświetlenia, przy jej braku, w połączeniu z wysokimi odczytami termometru, liście rozciągają się, a wzór na nim blaknie i staje się bez wyrazu.

Nadmiar światła wpływa również negatywnie na orchidee: liście opadają bez życia i wyglądają mało dekoracyjnie. Bezpośrednie promieniowanie słoneczne nie będzie kolidować z maminsynkami wcześnie rano i przed zachodem słońca, przez resztę dnia są one silnie zacienione, a wielu hodowców orchidei praktykuje uprawę „klejnotów” pod sztucznym światłem z fitolampów. W mieszkaniu umieszczone są głównie na parapetach od strony północnej, północno-wschodniej i północno-zachodniej..

Ludisia, anectochilus i inne storczyki z tej grupy są błędnie uważane przez wielu hodowców kwiatów za rośliny ciepłolubne, ale przeważająca liczba gatunków wymaga stosunkowo chłodnej pielęgnacji, a niektóre, które rosną w naturze na zboczach wysokich gór, całkowicie usychają z dala od ciepła . Większość „klejnotów” jest przechowywana latem, kiedy temperatura powietrza w ciągu dnia nie przekracza 24-26 stopni powyżej zera, zimą - w granicach 20-22 stopni. Odczyty termometru w nocy latem należy utrzymywać w granicach 16-18, zimą - 14-16 stopni.

Ważny! W przypadku niektórych gatunków, aby zainicjować kwitnienie, tworzy się stałą chłodną temperaturę przez 15-20 dni - nie więcej niż 18-19 stopni powyżej zera.

Podlewanie i karmienie

Cenne orchidee podlewa się ciepłą i miękką osiadłą wodą. Częstotliwość podlewania jest tak dobrana, aby podłoże nie wysychało i pozostawało stale mokre, ale niezbyt mokre. Próbują zapobiec przedostawaniu się kropelek wody do blaszek liściowych i kątów liści, ale jeśli wilgoć już dostała się do środka, usuwają ją suchą serwetką. W okresie spoczynku zimowego, który jest stosunkowo mało wyrazisty dla wielu gatunków, rośliny są mniej podlewane.

Storczyki umieszczone w mieszkaniu, a nie w zamkniętej szklarni są zakurzone, zaleca się regularne przecieranie ich blaszek liściowych wilgotną gąbką. Rośliny nie wymagają opryskiwania, ponadto rysunek traci swoją atrakcyjność w wyniku wnikania wody na liście. Wilgotność powietrza jest utrzymywana za pomocą specjalnych urządzeń.

„Klejnoty” hodowane na złożonych podłożach praktycznie nie wymagają dodatkowego karmienia. W przypadku roślin rosnących w korze lub mchu torfowcowym co 15–30 dni do wody do nawadniania dodaje się płynne nawozy dla storczyków w stężeniu wskazanym przez producenta na opakowaniu. Jest mało prawdopodobne, aby mech był w stanie utrzymać się przy życiu i zielony, ale nie wpłynie to na zdrowie storczyków..

Reprodukcja ludisias i innych „klejnotów”

W domu ludisia rozmnaża się przez sadzonki. Najbardziej odpowiednim czasem na to jest wiosna. Pełzająca łodyga jest podzielona na części, tak że łodyga składa się z co najmniej 2 węzłów z korzeniami lub wierzchołek jest odcinany poniżej węzła z korzeniami. Przez kilka godzin pęd pozostawia się na świeżym powietrzu, aby wysuszyć plasterki, a następnie posypać je pokruszonym węglem drzewnym.

Sadzonki lub segmenty umieszcza się na powierzchni mchu tak, aby korzenie znajdowały się na dole i pielęgnuje się w taki sam sposób, jak w przypadku osobników dorosłych. Po kilku tygodniach na delence wyrastają nowe pędy - świadczy to o zakorzenieniu ludizji i pomyślnym rozmnażaniu..

Szkodniki, choroby i możliwe problemy w uprawie

Rysunek na blaszkach liściowych, jako wskaźnik, wskazuje na błędy w utrzymaniu storczyków z tej grupy. Brak światła lub składników odżywczych wpływa na przejrzystość i jasność linii.

Naruszenie reżimu nawadniania, zwłaszcza nawet krótkie wysychanie podłoża, wpływa na elastyczność liści, chociaż nadmiar wilgoci w mieszaninie gleby jest niepożądany, ponieważ prowadzi do powstania pleśni i pojawienia się ognisk infekcji grzybiczych.

Zgnilizna łodyg jest szczególnie uciążliwa dla hodowców kwiatów, którzy hodują cenne orchidee. Dotknięte obszary roślin są usuwane, a pozostałe są traktowane fungicydami.

Spośród szkodników spotykanych na ludyzjach, makodach i innej „biżuterii”, zwłaszcza często występujących przędziorków. Sporo kłopotów przysparzają również subtelne nicienie, które dostają się do doniczki wraz z zakażonym podłożem. Sposób radzenia sobie z nimi jest kategoryczny - przycinanie zarażonych pagonów i nieplanowane przesadzanie storczyka na nowe podłoże wraz z wymianą pojemnika na kwiaty lub jego dokładną dezynfekcją.

Storczyki szklarniowe denerwują ślimaki i ślimaki. Mogą dostać się do mieszkania z nowo nabytą rośliną i dosłownie z dnia na dzień strzępić liście, tak że czasami kwiat ludisia zamienia się w nieszczęsny widok i trzeba się nim opiekować przez dość długi czas.

Rodzaj i gatunki cennych orchidei uprawianych w kulturze wewnętrznej

W rodzaju Anoectochilus występują 43 gatunki małych roślin o wysokości do 15 cm z błyszczącymi zielono-brązowawymi liśćmi pokrytymi wzorem przypominającym pęknięcia, czasami tak grubymi, że prawie całkowicie ukrywają główne tło blaszki liściowej. Szypułki są nieproporcjonalnie wysokie w stosunku do wylotu, pokryte bujnym, racemicznym kwiatostanem nieatrakcyjnych małych kwiatów. Gatunki o wyjątkowo pięknych liściach, niezwykle popularne wśród hodowców kwiatów:

• Sikkim (sikkimensis);

• paski (vittata);

• Roxburgh (roxburghii);

• piękny (formosanus).

Storczyki z rodzaju Ludisia są uważane za najsłynniejsze „klejnoty” w pomieszczeniach, składające się z jedynego rodzaju Ludisia discolor lub wielokolorowego (Ludisia discolor), niezwykle różnorodnych pod względem kolorów i wzorów na blaszkach liściowych. Główna forma jest szeroko rozpowszechniona w naturalnych warunkach Azji Południowo-Wschodniej i ma jajowate liście, spiczaste u góry, nasycony jasnozielony kolor..

Ludisia discolor

W dotyku liście wydają się welurowe, pokryte cienkimi srebrzystymi żyłkami - tylko jedną podłużną lub z gałęziami. Kwitnie małymi pachnącymi kwiatami, zebranymi w mały kwiatostan. Ludisia szlachetna jest szczególnie lubiana wśród Orchiewodów, w szczególności jej formy są popularne:

• Dawsoniana - z liśćmi wiśni i czekolady ozdobionymi różowawym wzorem siatki;

• Alba - ze śnieżnobiałym wzorem;

• Odina - z czarnymi i szarymi liśćmi.

A także cała seria odmian połączona wspólną nazwą Velvet z ciemnozielonymi liśćmi, szmaragdowymi, szaro-szarymi, bladoniebieskimi, bagiennymi z fioletowo-szkarłatnymi lub srebrnymi żyłkami: zielony, szmaragdowy, jadeitowy, szafirowy, czerwony, srebrny, jaspis.

Velvet Silver

Jednym z najchętniej wybieranych przez hodowców kwiatów jest cenny storczyk Macodes, w skład którego wchodzi 10 gatunków storczyków lądowych lub epifitycznych z rozrzuconym na powierzchni gleby pędem o wysokości 5–7 cm i idealnie owalnymi, różnorodnymi liśćmi pokrytymi delikatnym pokwitaniem. Uprawę wewnętrzną reprezentują ciekawe gatunki:

• Sandera (sanderiana) - większa niż poprzednie gatunki z efektownymi żyłkami miedzianego odcienia na liściach, osiągająca 15 cm długości;

Macodes sanderiana

• Petola (petola) - o kolorze tła blaszek liściowych szmaragdowych, bladozielonych, soczystej zieleni, szarawych z wzorem srebrzystych lub złotych linii-żył. Jesienią tworzy wysoką szypułkę z nieokreślonymi kwiatami białej czekolady, tworząc liczne skupisko 20 pąków. Po zakończeniu kwitnienia rozeta obumiera, tworząc młody pęd boczny.

Macodes petola

• Goodyera - rodzaj, który dał nazwę podgrupie „szlachetny”, obejmuje prawie 100 gatunków, powszechnych w strefach umiarkowanych i subtropikalnych całej planety. W kolekcjach domowych kilka gatunków jest uprawianych ze spektakularnymi liśćmi o różnych odcieniach zieleni, nakrapianych biało-różowymi, czasami błękitnymi żyłkami koronki.

Najpopularniejsze typy:

• siatka (reticulata);

• pełzanie (repens);

• szczeciniasty lub hispida;

• puszysty (pubescens).

Dossinia (dossinia) to kolejny rodzaj cennych storczyków większych od makod, reprezentowany przez jeden gatunek, endemiczny dla Borneo, - marmur dossinia (marmorata), który różni się od swoich kongenerów większymi, wyrazistymi liśćmi o słabo wyraźnych żyłkach.

Rodzaj Erythrodes, składający się z 26 gatunków storczyków żyjących w naturze w Azji Południowo-Wschodniej, Chinach, Nowej Gwinei i niektórych wyspach Pacyfiku, nie jest zbyt powszechny w hodowli w pomieszczeniach.

To samo należy powiedzieć o przedstawicielach rodzaju Zeuxine rosnących w południowej Afryce, Azji, południowo-wschodniej Australii, jeden z gatunków zapuścił korzenie w południowych Stanach Zjednoczonych. Storczyki zeuxine żyją na łąkach i lasach, są łatwo rozpoznawalne po kwiatostanach skrzydłowych, które tworzą zwarte kwiatostany na owłosionych brązowawych szypułkach oraz czerwono-zielonych liściach z białą podłużną żyłką.

Wniosek

Cenne storczyki są luksusowym akcentem w kolekcjach doświadczonych hodowców kwiatów, którzy zamiast kwitnących roślin domowych wyróżniają ozdobne, liściaste rośliny domowe. Są skrupulatni w stosunku do światła, nie tolerują nieodpowiednich temperatur i nieregularności. Podobnie jak diament, który lśni po cięciu, potrzebują troski i czujnej uwagi, aby ich piękno błyszczało z pełną mocą, zaskakując świat misternym splecieniem jaskrawo połyskujących linii na liściach..