Pandanus

Pandanus, zwany także pandanusem, należy do rodziny Pandanus. Rodzaj ten obejmuje około 750 gatunków, które najczęściej występują na półkuli wschodniej na obszarach o klimacie tropikalnym. W naturze pandany można spotkać na Hawajach, we wschodniej części Indii Północnych, w Afryce Zachodniej, wzdłuż wybrzeża Indii Zachodnich, na nizinach Nepalu, w Wietnamie, a także od Polinezji po Australię. Na wyspie Madagaskar występuje około 90 różnych gatunków pandanów. Taka roślina może przystosować się do różnorodnych warunków: może rosnąć na brzegach rzek, w lasach alpejskich i górskich, na rafach koralowych, na wybrzeżu, na bagnach i na zboczach wulkanu.

1. Kwiat. Pandanus jest uprawiany jako ozdobna roślina liściasta.
2. Oświetlenie. W okresie wiosenno-letnim występuje niewielkie zacienienie, a jesienią i zimą jasne światło, które musi być koniecznie rozproszone. W ciepłym sezonie roślinę zaleca się uprawiać na oknie o orientacji zachodniej lub wschodniej..
3. Reżim temperaturowy. Przez cały rok - od 19 do 25 stopni. Upewnij się, że temperatura w pomieszczeniu nie spada poniżej 12 stopni.
4. Podlewanie. W ciepłym sezonie podlewanie powinno odbywać się systematycznie i obficie, zabieg ten przeprowadza się natychmiast po wyschnięciu wierzchniej warstwy mieszanki gleby w pojemniku. W okresie jesienno-zimowym podlewanie powinno być rzadsze i umiarkowane.
5. Wilgotność powietrza. Wspólne dla salonów. Bardzo niepożądane jest zwilżanie liści opryskiwaczem lub ich mycie. Jeśli w pomieszczeniu panuje zbyt niska wilgotność powietrza, wówczas pojemnik z rośliną ustawia się na palecie wypełnionej mokrą keramzytem.
6. Nawóz. Roślina jest karmiona regularnie raz na 2 tygodnie od marca do sierpnia, w tym celu używają złożonego nawozu mineralnego do ozdobnych roślin liściastych. W okresie jesienno-zimowym pandan nie potrzebuje nawozów..
7. Okres uśpienia. Niewyraźnie wymawiane.
8. Transfer. Podczas gdy krzewy są młode, przesadza się je regularnie raz w roku, a od trzeciego roku życia tę procedurę przeprowadza się tylko w razie potrzeby, gdy system korzeniowy przestaje pasować do doniczki (z reguły dzieje się to średnio raz na 2 lub 3 lata). Przeszczep wykonywany jest metodą przeładunkową.
9. Reprodukcja. Dzieląc krzew, sadzonki, rzadziej przez nasiona.
10. Szkodliwe owady. Pochwy, fałszywe łuski, wełnowce i przędziorków.
11. Choroby. Zgnilizna korzeni.

Cechy pandanusa

Pandanus to wiecznie zielona roślina drzewiasta, ale sporadycznie można też spotkać krzewy. W warunkach naturalnych wysokość takiej rośliny może sięgać 10-15 metrów, a czasem nawet 25 metrów. Wygląd pandanusa jest podobny do palmy lub liany. Często tworzy korzenie powietrzne, które po pewnym czasie wrastają w ziemię. Z biegiem lat pandanus umiera z dolnej części pnia, ale nie spada, ale utrzymuje się w pozycji pionowej dzięki zdrewniałym korzeniom powietrznym, które wrastały w ziemię, nazywane są również szczudłowatymi. Wyrostki mieczykowate liniowe słabo rowkowane osiągają do 15 centymetrów szerokości i około 4 metrów długości, ich krawędzie są ostro ząbkowane. Liście na pniu są ułożone w 2 spiralne rzędy, w związku z tym roślina ta jest czasami nazywana „spiralną palmą” lub „spiralnym drzewem”. Gdy pandanus rośnie, jego dolne płytki liściowe latają, a blizny pozostają w miejscu, w którym zostały przyczepione. Podczas kwitnienia pojawiają się kolby lub kwiatostany wiechy, które składają się z jednopłciowych małych żółtych kwiatów bez okwiatu. Jednak kwitnący pandanus w pomieszczeniach jest niezwykle rzadki. Roślina ta wyróżnia się bezpretensjonalnością, doskonale sprawdza się w ogrodach zimowych i dużych halach. Słabe oświetlenie i brak wilgoci są bardzo uporczywie tolerowane przez szybko rosnącego pandanusa, jednak w warunkach pokojowych można hodować tylko młode okazy, ponieważ dorosłe rośliny wymagają dość dużo miejsca.

Opieka nad pandanem w domu

Oświetlenie

Pandanus w okresie jesienno-zimowym potrzebuje dużo jasnego światła, aw okresie ciepłym potrzebuje trochę cienia. Pięknie urośnie na zachodnich lub wschodnich oknach. Jeśli oświetlenie jest zbyt słabe, po krótkim czasie płytki liściowe rośliny stracą turgor, dlatego zaczną się wyginać. Dodatkowo, z powodu braku światła, formy o różnorodnych liściach tracą swój niezwykły kolor.

Jeśli jest za mało światła dla rośliny, to niedaleko krzewu (w odległości od 0,6 do 0,7 m) należy umieścić dodatkowe oświetlenie, aw ciągu dnia powinno działać co najmniej 8 h. Jeśli krzew pozostanie w jednym miejscu cały czas względem źródła światła, wtedy stanie się ono „jednostronne”, dlatego doniczka z nim jest regularnie obracana trochę wokół własnej osi.

Reżim temperaturowy

W zimnych porach roku pomieszczenie, w którym znajduje się roślina, musi być systematycznie wentylowane, ale nie należy dopuszczać do narażenia pandanusa na przeciąg. Roślina dobrze rośnie i rozwija się przez cały rok przy temperaturze powietrza od 19 do 25 stopni, a zimą nie musi obniżać temperatury. Jednak upewnij się, że temperatura w pomieszczeniu nie przekracza 12 stopni, ponieważ może to spowodować śmierć pandanusa..

Wilgotność powietrza

Taka roślina nie potrzebuje dużej wilgotności. Jeśli jednak w pomieszczeniu panuje bardzo niski poziom wilgotności powietrza, to w celu jej zwiększenia zaleca się wlanie do palety mokrej keramzytu lub kamyków, a następnie postawienie na niej doniczki. Niemożliwe jest umycie liści lub zwilżenie ich opryskiwaczem, ponieważ gdy kropelki wody dostają się do zatok liściowych, na łodydze pojawia się zgnilizna. Jednak w razie potrzeby płyty z blachy można wytrzeć z kurzu wilgotną gąbką lub miękką szmatką i należy przejść od podstawy do góry. Muszą wytrzeć liście rękawiczkami, ponieważ na ich powierzchni są ciernie.

Korzenie powietrzne

Uprawiany w domu pandan bardzo rzadko tworzy korzenie powietrzne. Jeśli mimo to utworzyły się na twoim krzaku, w żadnym wypadku nie odrywaj ich. Zamiast tego zaleca się pokrycie takich korzeni zwilżonym torfowcem, aby zapobiec ich wysychaniu, jednocześnie upewniając się, że mech jest zawsze lekko wilgotny. Szczególną uwagę należy zwrócić na to latem. Jeśli krzew w ogóle nie utworzy korzeni powietrznych, po pewnym czasie stanie się mniej stabilny..

Podlewanie

W ciepłym sezonie pandanus jest regularnie i obficie podlewany, a zabieg przeprowadza się dwa lub trzy dni po wyschnięciu górnej warstwy mieszanki gleby w pojemniku. W żadnym wypadku nie pozwól, aby grudka ziemi w doniczce wyschła. Do nawadniania używaj ciepłej (około 35 stopni) i dobrze osadzonej wody. Po upływie 30 minut od momentu zwilżenia podłoża, nadmiar płynu, jakim jest szkło na patelni, jest spuszczany. W okresie jesienno-zimowym zmniejsza się liczba i obfitość podlewania.

Nawóz

Przez całą wiosnę i lato (od marca do sierpnia) krzew jest regularnie karmiony dwa razy w miesiącu, w tym celu używają złożonego nawozu mineralnego do ozdobnych roślin liściastych. W okresie jesienno-zimowym nawozu nie trzeba aplikować na podłoże.

Przeszczep Pandanusa

Przeszczep takiej rośliny przeprowadza się tylko w razie potrzeby, a raczej, gdy system korzeniowy staje się bardzo ciasny w pojemniku. Z reguły młode krzewy przesadza się raz w roku, a dorośli - raz na 2 lub 3 lata..

Zachowaj szczególną ostrożność podczas przesadzania, ponieważ korzenie pandanusa są bardzo delikatne. Dlatego zaleca się ostrożne przeniesienie krzewu ze starej doniczki do nowej. Mieszanka gleby nadająca się do przeszczepu powinna składać się z próchnicy, piasku, darni i gleby liściastej (pobranych w równych częściach). Pojemnik do sadzenia jest umieszczony wysoko, a na jego dnie wykonana jest gruba warstwa drenażowa, która powinna zajmować 1/3 całej objętości doniczki.

Przed przesadzeniem delikatnie unieś liście nad krzak i zawiąż je. Następnie jest bardzo ostrożnie przenoszony ze starego pojemnika do nowego, a następnie wszystkie puste przestrzenie są wypełniane świeżą mieszanką ziemi. Podczas przesadzania upewnij się, że roślina w nowej doniczce znajduje się na tym samym poziomie, co w starej..

Metody reprodukcji

Pandanus można rozmnażać w pomieszczeniach na kilka sposobów, mianowicie przez podzielenie buszu, przez nasiona i sadzonki.

Uprawa z nasion

Do siewu w owocach złożonych stosuje się świeżo zebrane nasiona. Aby to zrobić, potrzebujesz małego pojemnika, który jest wypełniony mieszanką liściastej gleby i piasku (1: 1) lub torfu i piasku (1: 1). Uprawy z góry należy przykryć szkłem lub folią. Przenosi się je do ciepłego miejsca (nie zimniej niż 25 stopni), zapewniając przy tym systematyczną wentylację i nawilżanie podłoża z rozpylacza. Sadzonki pojawiają się w grupach 15-30 dni po wysiewie. Jeśli jednak plony zostaną usunięte w mini szklarni z ogrzewaniem od dołu, pierwsze pędy pojawią się znacznie wcześniej..

Po uformowaniu przez rośliny 2 lub 3 prawdziwych płytek liściowych zanurza się je w pojedynczych doniczkach, które są wypełnione mieszanką gleby składającą się z piasku, darni i gleby liściastej (1: 1: 1).

Sadzonki

Do zbioru sadzonek stosuje się pędy boczne. Pod względem długości sadzonki powinny osiągnąć co najmniej 20 centymetrów, ponieważ jeśli są krótsze, nowe korzenie będą dla nich bardzo źle rosnąć. Wszystkie wycięte miejsca są traktowane proszkiem węglowym, a następnie pozostawia do wyschnięcia. W celu ukorzenienia sadzonki sadzi się w mieszance gleby składającej się z piasku i torfu (1: 1), a na wierzchu należy je przykryć przezroczystą torbą lub szklaną nasadką. Aby ukorzenić się pomyślnie, sadzonki muszą być ciepłe (od 25 do 28 stopni), a jednocześnie zapewnić im systematyczną wentylację i podlewanie, które odbywa się za pomocą butelki z rozpylaczem. Z reguły sadzonki zakorzeniają się całkowicie po 6-8 tygodniach. Jednak przy zastosowaniu środka stymulującego wzrost korzeni i mini szklarni korzenie sadzonek rosną szybciej..

Dzielenie buszu

U dorosłej rośliny wiele rozet córek tworzy się u podstawy pnia, a także w zatokach liściowych. Gdy rozety mają 20 cm długości i wyrośnie korzenie, można je oddzielić od macierzystego krzewu. Aby przyspieszyć proces odrastania korzeni u dzieci, ich podstawy pokrywa się mokrym mchem, jednocześnie dbając o to, aby torfowiec nie wysychał. Po obrzezaniu dziecko pozostawia się na 24 godziny do wyschnięcia..

Do posadzenia wpustu użyj płaskiego pojemnika, na dnie którego wykonana jest warstwa drenażowa o grubości 15–20 mm. Następnie do pojemnika wlewa się warstwę ziemi darniowej o grubości 60–70 mm i posypuje warstwą przemytego piasku (grubość od 30 do 40 mm). Korzenie dziecka są zakopane na 20 mm w piasku, który następnie jest dobrze zagęszczony wokół buszu. Powierzchnię piasku dokładnie zwilża się butelką z rozpylaczem, a następnie dziecko przykrywa się od góry przezroczystą torebką lub szklaną nasadką. Należy pamiętać, że temperatura podłoża w pojemniku musi wynosić co najmniej 22 stopnie, w przeciwnym razie dziecko może się nie zakorzenić. Pełne ukorzenienie powinno nastąpić po 4-6 tygodniach. Aby przyspieszyć korzenie branży, możesz użyć fitohormonów.

Po kilku miesiącach ukorzenione dziecko, zabrane razem z kawałkiem ziemi, sadzi się w większym garnku i wypełnia mieszanką gleby składającą się z ziemi liściastej i darniowej oraz piasku (3: 2: 1 ).

Choroby i szkodniki pandanu

Szkodniki

Uprawiany w pomieszczeniach pandanus jest dość odporny na szkodniki, ale czasami osiadają na nim robaki, owady łuskowe lub przędziorków. Ze względu na owady łuskowe na powierzchni liści pojawiają się brązowe łuskowate formacje, a także pozostawiają raczej lepkie wydzieliny. Aby zniszczyć takie szkodniki, krzak spryskuje się roztworem Karbofos lub Actellik. Jeśli wełnowce osiadły na roślinie, najpierw usuwa się je szczotką lub wacikiem zwilżonym alkoholem, a dopiero potem poddaje się działaniu środka przeciw roztoczom, na przykład Diklox, Tolkoks lub Koktsigard.

Jeśli w pomieszczeniu jest zbyt suche powietrze, może to spowodować pojawienie się przędziorków na pandanusie. Ich obecność można rozpoznać po przebiciach (kropkach) na blasze, które ostatecznie łączą się ze sobą. W takim przypadku przeprowadza się opryskiwanie preparatem roztoczobójczym (na przykład Aktara lub Aktellik). Następnie należy zwiększyć poziom wilgotności powietrza, w tym celu na paletę wlewa się mokrą ekspandowaną glinę i umieszcza na niej garnek z krzakiem.

Żółte liście

Pandanus jest wysoce odporny na różne choroby, ale jego blaszki liściowe mogą zacząć żółknąć. Może to być spowodowane użyciem twardej wody do nawadniania, zbyt dużą ilością światła lub zbyt dużą zawartością wapnia w podłożu..

Jeśli roślina nie ma wystarczającej ilości światła, liście kurczą się, aw różnorodnych formach ich jasny kolor znika. Ze względu na zbyt suche powietrze końcówki liści brązowieją i wysychają. Aby temu zapobiec, doniczka jest stale przechowywana na palecie wypełnionej mokrą ekspandowaną gliną lub kamykami..

Gatunki Pandanus

Pandanus Veitch lub Veitch (Pandanus veitchii)

Ta roślina przypominająca drzewo, która jest wiecznie zielona, ​​występuje naturalnie w Azji Południowo-Wschodniej. Jego pień jest skrócony, a korzenie powietrzne odbiegają od niego. Długość zielonych, spiralnie ułożonych blaszek liściowych wynosi około 100 cm, a ich szerokość od 5 do 8 cm, są one ozdobione białą obwódką, a także wiele jasnych kolców z białymi końcami na krawędzi. Przez 10 lat w domu przy dobrej pielęgnacji krzew może dorastać do 150 cm wysokości, w kulturze praktycznie nie kwitnie.

Pandanus utilis

Ta duża roślina w warunkach naturalnych osiąga wysokość około 20 m, natomiast w kulturze jej wysokość z reguły nie przekracza 200-300 cm W domu gatunek ten nie kwitnie. A ponieważ roślina ta rozgałęzia się dopiero po kwitnieniu, to w kulturze nie rozgałęzia się. Liście ułożone spiralnie wzdłuż pnia, są ciemnozielone i twarde. Jego długość waha się od 100 do 150 cm, a szerokość od 5 do 10 cm, na krawędzi znajduje się wiele kolców o jasnoczerwonym kolorze.

Pandanus sanderi

W naturze gatunek ten występuje w wilgotnych lasach tropikalnych Archipelagu Malajskiego. Jego krótki pień zdobią ciemnozielone blaszki liściowe, na powierzchni których znajdują się podłużne wąskie żółte paski. Liście mają około 80 centymetrów długości i około 5 centymetrów szerokości, na jego krawędzi są ciernie, ale nie ma ich wiele.

Pokrycie Pandanus (Pandanus tectorius)

Gatunek ten jest reprezentowany przez rozgałęziony zimozielony krzew, który ma szczudłowate korzenie, w naturze osiąga wysokość od 300 do 400 cm, liniowe płytki liściowe są silnie zwężone w kierunku wierzchołka, a na ich krawędzi znajdują się wąskie białe ciernie. W warunkach naturalnych gatunek ten wyrasta z czerwonych, żółtych lub pomarańczowych owoców, które są bardzo smaczne i słodkie. W domu taka roślina kwitnie niezwykle rzadko i nie tworzy owoców. Dość często można spotkać odmianę laevis: liście osiągają około 200 cm długości i nie mają kolców, kwiaty o średnicy 50-100 mm są pomalowane na bladoróżowy lub biały.

Znaki związane z pandanusem

Niektórzy hodowcy kwiatów wahają się przed udekorowaniem swojego domu pandanusem, ponieważ nie wiedzą na pewno, czy można go zatrzymać w swoim domu? Faktem jest, że wśród ludzi panuje opinia, że ​​roślina ta jest w stanie wchłonąć wszystkie pozytywne emocje, po czym przekształca je w agresywną energię, co ma wyjątkowo negatywny wpływ na niezrównoważonych ludzi, w wyniku czego stają się nadmiernie aktywni i zły. Eksperci nie zalecają sadzenia tego kwiatu osobom wrażliwym, które są niezwykle trudne do zniesienia jakichkolwiek problemów, ponieważ mogą czuć się nieswojo obok pandany.

Ta roślina jest odpowiednia dla osób z silnym układem nerwowym, a także dla początkujących i doświadczonych hodowców kwiatów. Mogą go uprawiać również ci, którzy często wyjeżdżają w podróże służbowe, ponieważ wyróżnia się bezpretensjonalnością, szybkim wzrostem i nie trzeba go często podlewać..