Stangopeia - pachnąca „głowa byka”

Niezwykły kwiat orchidei stangopei z pewnością sprawi, że każdy zatrzyma się i zadrży. Po pierwsze, jego rozmiar sprawia, że ​​odwracasz się i otwierasz usta ze zdziwienia, a po drugie te niezwykłe wyrostki na wardze, jak rogi krowy, skierowane w różnych kierunkach, z powodu których stangopea jest często nazywana byk orchideą..

Wiele storczyków marzy o wyhodowaniu oryginalnego kwiatu w swojej domowej kolekcji, ale panuje opinia, że ​​nie jest to tak łatwe w utrzymaniu, jak na przykład phalaenopsis. Tymczasem stangopea nie jest zbyt kapryśna, jak o niej mówią. Opieka nad kwiatem w domu różni się od opieki nad jej krewnymi orchidei, ale nie jest tak trudna, że ​​kwiaciarnia posiadająca umiejętności uprawy tego samego phalaenopsis nie może sobie z tym poradzić.

Ojczyzną stangopei są deszczowe tropiky Ameryki Środkowej i Południowej od Meksyku po Peru i Brazylię. W uprawach na całym świecie znane są głównie gatunki o przyjemnym silnym aromacie, chociaż w rodzaju Stanhopea występują rośliny o kwiatach, których zapach zadowoli tylko muchy, które gromadzą się na wszelkiego rodzaju zepsutym jedzeniu. Nazwa orchidei pochodzi od nazwiska szefa London Medical Botanical Society, hrabiego Philipa Henry`ego Stanhope`a.

Szypułka tworzy się u podstawy tuberidium na wzrostach zeszłorocznego sezonu wegetacyjnego i jest skierowana w dół lub lekko na bok. Z tego powodu stangopea jest często nazywana odwróconą orchideą i jest uprawiana w dużym koszu kratowym. Kwitnąca łodyga powinna przecisnąć się między otworami w dnie, a jeśli utknie, umrze.

Liczba pąków na szypułce waha się od 2 do 10. Kwiaty otwierające się są duże, mają obwód 15–17 cm, ale u niektórych odmian osiągają 20 cm lub więcej. Płatki działek i płatków mają różnobarwny kolor, z różnego rodzaju pociągnięciami i praniem, odcienie są jasne, przyciągają wzrok tak bardzo, że nie sposób się od nich oderwać.

Ostatnim akordem całego tego przepychu jest silny zapach czekoladowo-waniliowy u odmian uprawianych w domu. Tylko jedna niepokojąca wada towarzyszy kwitnieniu stangopei - jego krótki czas trwania. Tylko przez 2-4 dni jeden kwiatek jest otwarty, potem zanika, bardzo krótki pokaz jak na tak długie oczekiwanie przez okres 1 roku. To prawda, ponieważ kwiaty otwierają się z kolei, okres kwitnienia jest nieco wydłużony.

Cechy rosnącej stangopei

Roślinę uprawia się wyłącznie w stanie zawieszonym, ponieważ w naturze stangopea żyje na półkach skalnych i rozwidleniach gałęzi drzew. Jako pojemniki do sadzenia storczyków używaj drewnianych lub plastikowych koszy wykonanych z prostokątnych pasków o grubości 15–20 mm. Dnem może być krata z dużymi komórkami, zdolna do utrzymania kwiatu w stabilnym stanie, a także podłoże przed wykwitami, ale jednocześnie zapewniające dobre napowietrzenie systemu korzeniowego.

Podłoże do uprawy stangopei stosuje się w 2 wersjach:

• torfowiec, kora drzew, suche liście;
• korzenie paproci, kora, mech torfowiec, średnie kawałki węgla drzewnego.

Hodowcy storczyków uważają, że preferowana jest mieszanka z korzeniami paproci, która ma większą pojemność wilgoci i jest luźniejsza, a także może stać się źródłem składników odżywczych dla orchidei.

Opieka nad Stangopeą w domu

Opiekę nad rośliną komplikuje fakt, że orchidea jest higrofilna, a jednocześnie cierpi z powodu nadmiernej wilgoci z powodu gnicia systemu korzeniowego. Opieka nad młodymi okazami różni się nieco od technologii rolniczej dorosłych stangopów..

Cechy opieki nad młodą orchideą stangopeya

Niektórym roślinożercom roślina może wydawać się kapryśna i długo nie kwitnie. Nie należy zapominać, że dopóki kwiat nie wyrośnie odpowiedniej zielonej masy i wymaganej ilości pseudobulw, nie zakwitnie.

Młody osobnik rozwija się bardzo intensywnie od maja do końca sierpnia lub września. W tym okresie umieszcza się go w półcieniu i regularnie podlewa metodą rozlewania: strumień wody kierowany jest bliżej ścianek kosza, a poniżej umieszcza się naczynie, aby ciecz spływała w dół. Palety nie są używane. Po każdym nawilżeniu podłoże jest suszone. Nie stosuje się podlewania przez zanurzenie, ponieważ system korzeniowy przestaje się normalnie rozwijać, a podłoże po kilku miesiącach wydziela zgniły zapach.

Podczas podlewania bardzo ostrożnie obchodzą się z liśćmi, które jeszcze się nie otworzyły, starają się nie dopuścić do przedostania się kropli wody do wnętrza osłony i wywołania gnicia. Jeśli tak się stanie, natychmiast zdejmij całą pokrywę, w przeciwnym razie pseudobulwa zgnije, będziesz musiał ją również usunąć.

Niekiedy obserwuje się tak zwane „wybrzuszenie” młodego liścia, gdy w wyniku naruszenia warunków przetrzymywania okrywa zatrzymuje swój wzrost i nie rośnie równolegle z liściem. Liść nadal rozwija się wewnątrz pochwy, ale jego wierzchołek zatyka wyjście, a blaszka liściowa składa się jak akordeon. Dostęp powietrza przez zatkany otwór w pokrywie jest zablokowany, a wewnątrz może rozpocząć się gnicie. Zjawisko „zatłoczenia” występuje z powodu braku wilgoci i suchego powietrza w czasie upalnego lata, a także przy ograniczaniu podlewania w warunkach chłodnej treści w okresie jesienno-zimowym.

W okresie wegetacji młode stangopei próbuje się umieścić w pomieszczeniu, w którym temperatura nie przekracza 25-27 stopni Celsjusza, ale roślina może wytrzymać krótkotrwały wzrost wskaźnika termometru, pod warunkiem dostosowania reżimu nawadniania. Do połowy sierpnia bulwy kończy się formować i korzenie zaczynają rosnąć.

Procesowi towarzyszy lekkie marszczenie pseudobulwy, która wcześniej była gładka i napięta. Wielkość pseudobulw rośnie z każdym sezonem wegetacyjnym i teoretycznie przez 2-3 sezony można czekać na kwitnienie z orchidei z 3-4 tuberidiami. Jednak przy nadmiernej wilgoci pseudobulwy rosną małe, a kwitnienie nie występuje dłużej..

Agrotechnologia dorosłego stangopei

Pod koniec sezonu wegetacyjnego orchideę należy doprowadzić do stanu spoczynku. Podlewanie jest zmniejszone, a temperatura w pomieszczeniu jest obniżona do 18 stopni lub trochę niżej. Poziom oświetlenia pozostaje niski. Jeśli oświetlenie nie jest zorganizowane dla orchidei zimą, liście mogą żółknąć i spaść. Aby temu zapobiec, na początku okresu spoczynku roślinę zasila się bardzo słabym - o stężeniu 0,5% - roztworem nawozu.

Wiosną w maju storczyk ma okres z niezbędną dzienną różnicą temperatur do 4-6 stopni i umiarkowanym podlewaniem. W tym czasie można nie zaobserwować nowych wzrostów, ale po zakończeniu kwitnienia może powstać kilka z nich.

Szypułka pojawia się nieoczekiwanie na dnie kosza, ponieważ nie jest widoczna w podłożu. Od momentu pojawienia się do otwarcia płatków mija co najmniej półtora do dwóch miesięcy. Zwykle na początku nie jest malowany na żaden kolor. Jeśli po 3-4 dniach kwitnąca łodyga nie nabierze koloru, najprawdopodobniej nie będzie zdolna do życia i wkrótce umrze.

W tym okresie wielu hodowców orchidei popełnia błąd - zaczynają intensywniej podlewać i karmić roślinę, co przyczynia się do rozwoju nowego wzrostu w sąsiedztwie, który tłumi szypułkę. Niepożądana jest zmiana warunków opieki na etapie formowania szypułki.

Po kwitnieniu dorosłe osobniki zaczynają aktywnie rosnąć, a przez cały ten okres storczyki są karmione pełnymi nawozami mineralnymi co tydzień przez 1,5-2 miesiące. Zwykle takie nawożenie roślin wystarcza do normalnego rozwoju..

Metody reprodukcji

W domu stangopea rozmnaża się tylko przez podzielenie kłącza podczas przeszczepu, który przeprowadza się co najmniej 1 raz w ciągu 3 lat w przeddzień sezonu wegetacyjnego.

Do podziału używa się zdezynfekowanego ostrego narzędzia, za pomocą którego kłącza rozcina się tak, aby w każdym dziale pozostało kilka pseudobulw - nie mniej niż 3-4.
Miejsca nacięć należy posypać pokruszonym węglem drzewnym, starając się zapobiec penetracji infekcji grzybiczych lub bakteryjnych.

Delenka jest sadzona w przestronnym koszu, aby roślina miała możliwość wzrostu. Taka orchidea zakwitnie, gdy wyrośnie co najmniej 5-6 tuberidiów.

Choroby i szkodniki stangopei, trudności w opiece

Pochwy i przędziorki mogą pasożytować na orchidei. Liście porażonej rośliny delikatnie przeciera się wacikiem zamoczonym w roztworze mydła do prania. Jeśli kolonie są duże, należy zastosować akarycydy przeciwko roztoczom lub ogólnoustrojowe środki owadobójcze przeciwko owadom. Popraw warunki trzymania, ponieważ roztocza pojawiają się z reguły na roślinach zawartych w suchym powietrzu.

Wśród chorób najczęstsze są gnicie pseudobulw, które powstają w wyniku „przepoczwarzenia” wzrostu lub przedostania się wilgoci do młodych pędów.
Możliwe trudności w uprawie stangopei, które najczęściej nazywane są Orchievods:

• odmowa kwitnienia: przyczyną jest nieprzestrzeganie opieki w okresie spoczynku, niewłaściwa reprodukcja, przerośnięta orchidea;
• zażółcenie i wysuszenie liści z powodu niedostatecznego oświetlenia podczas zimowania rośliny lub oparzeń słonecznych;
• mielenie tuberidii następuje z powodu braku światła w okresie kwitnienia.

Gatunek Stangopea popularny w uprawie kwiatów w pomieszczeniach

Rodzaj Stanhopea obejmuje 55 gatunków i 5 naturalnych hybryd, głównie epifitycznych, ale czasami lądowych, z wilgotnych lasów Ameryki Południowej i Środkowej. Kultura rośnie kilka, którzy zdobyli szczególną sympatię hodowców kwiatów..

Stangopea tiger (S. tigrina) jest sympodialnym epifitem o wysokości do 22–38 cm z licznymi biało-zielonymi korzeniami i owalnymi lub jajowatymi stożkowatymi tuberidiami o długości 5–6 cm ze słabymi rowkami podłużnymi. Liście samotne, długości 20–35 cm, utworzone z wierzchołka pseudobulwy.

Szypułki wyrastają z podstawy bulwy o długości do 27 cm, mają jasnobrązowe zastawki, które ukrywają pąki. Płatki i działki kwiatów są żółto-pomarańczowe z lapinami winno-wiśniowymi, większe na podgardlu. Warga jest różnobarwna: tylny płat jest złocistopomarańczowy ze szkarłatnymi plamami, przód i środek biało-brązowe z małymi bordowymi plamkami. Na wardze znajdują się dwa wyraźne narośla w kształcie półksiężyca w postaci rogów. Kwitnienie występuje w lipcu, ale może trwać od maja do października.

S. tigrina

Stangopea big-eyed (S. oculata) to duża orchidea do 65 cm wysokości z lekko spłaszczonymi owalnymi tuberidiami do 7,5 cm długości, licznymi białymi splątanymi korzeniami. Na szczycie pseudobulwy rośnie pojedynczy liść o długości 25–70 cm na długiej łodydze z ostrym końcem. Szypułka osiąga długość 50 cm, ma kwiatostan 2-8, rzadziej 10 śnieżnobiałych, kremowych lub jasnozielono-białych kwiatów, usianych wiśniowo-brązowymi plamami.

S. oculata

Stangopia wielkokwiatowa (S. grandiflora) jest najbardziej luksusowym ze stangopów o ogromnych śnieżnobiałych kwiatach, które mają jedną plamkę koloru - jasnozieloną ostrogę. Płatki, warga i dwa duże rogi tego gatunku są krystalicznie białe. Oprócz wykwintnych kwiatów roślina posiada również niesamowity aromat - słodkawa czekoladowo-waniliowa baza przyprawiona nutami cytrusowymi z lekkim uczuciem kamfory.

S. grandiflora

Bezwonny Stangopea S. inodora (S. ruckeri var. Speciosa) to średniej wysokości sympodialna orchidea o wysokości 35–37 cm z małymi pseudobulwami o długości do 5 cm. Liść ostro zakończony, z lekko falistymi brzegami, osiąga około 30 cm długości, szypułka opadająca, rodzi 3-4 kwiaty z białymi płatkami pokrytymi drobnymi, jasnymi koralikami. Warga jest również biała, ale płomiennopomarańczowa u podstawy z dwoma dużymi czerwonymi „oczami”. Przedni płat wargi w małych kropkach pokrywających „rogi”. Roślina jest całkowicie bezwonna.

S. ruckeri var. speciosa

Stangopey Hernandez (S. Hernandezii) to duża orchidea o wysokości do 50 cm, nazwana na cześć hiszpańskiego botanika F. Hernandeza. Tuberidia są stożkowate, do 6 cm długości, od góry wyrastają jeden skórzasty liść akordeonu o długości 45 cm, szypułka jest skierowana poziomo, rodzi 2-3 duże jasnożółte kwiaty z wiśniowobrązowymi plamkami. Duża, kremowa, kremowa warga z fioletowymi smugami.

S. Hernandezii

Stangopea Costa Rican (S. costaricensis) - epifit o wysokości do 47 cm z pomarszczonymi, jajowatymi pseudobulwami. Z wierzchu każdego z nich wyrasta pojedynczy pofałdowany skórzasty liść. Szypułka opada i ma 3-6 średniej wielkości kwiaty o żółto-zielonym odcieniu z fioletowym wzorem w postaci pierścieni i plamek. U podstawy płatków - „oczy”.

S. costaricensis

Wniosek

Stangopeia to niezwykle luksusowa roślina o zachwycających dużych kwiatach o dziwacznym kolorze i nietypowym kształcie. Otwierając się, są w stanie oczarować swoim wyglądem nawet zagorzałego sceptyka, a pachnącym aromatem odwrócić głowę najbardziej wytrwałego pesymisty.