Bezpretensjonalny kwiat łubinu na wsi: cechy sadzenia i uprawy

Są rośliny, które nie tylko zdobią łóżka ogrodowe, ale także przynoszą wiele korzyści właścicielom terenów podmiejskich. Kwiat łubinu jest bardzo popularny wśród ogrodników - roślina miododajna i pastewna, zdolna do odstraszania szkodliwych owadów z łóżek z aromatem. W artykule opisano użyteczne właściwości rośliny, technologię uprawy rolniczej oraz wykorzystanie kultury w gospodarce narodowej..

Oto opis tego licznych gatunków:

1. Mocna, wysoka bylina (ale istnieją również jednoroczne) z rodziny motylkowatych. Występują formy krzewiaste i półkrzewiaste.
2. Rdzeniowy system korzeniowy wnika na głębokość 1–2 metrów.
3. Pędy są usiane palcami, jasnozielonymi liśćmi.
4. Kwiaty są zebrane w wierzchołkowe kwiatostany typu groniastego, kolory to biały, niebieski, niebieski, żółty, fioletowy, różowy. Rozmiar pędzla może wynosić do 1 m.
5. Nasiona owoców (fasola) dojrzewają jesienią. Jeśli nie śledzisz, kultura szybko chwyta sąsiednie obszary przez samosiew, dlatego zaleca się odcięcie wyblakłych łodyg.

Niektóre wysokie odmiany łubinu są sadzone w dużych ilościach jako pasza dla zwierząt gospodarskich, kiszonka jest wytwarzana z koszonych, soczystych, bogatych w witaminy warzyw.

Popularne gatunki i odmiany ze zdjęciami

W Rosji wieloletnie i roczne gatunki łubinu są szeroko rozpowszechnione i masowo uprawiane. Podamy krótki opis wspólnych.

Multileaf

Bylina importowana z Ameryki Północnej. Z łatwością toleruje domowe zimy, bezpretensjonalne. Krzew wyprostowany, dorastający do 1 m, choć występują podgatunki karłowate. Kwiatostany osiągają długość 35 cm, utworzone z niebieskich lub fioletowych kwiatów. Okres wegetacyjny rozpoczyna się w czerwcu i trwa 20–25 dni. Dzięki terminowemu przycinaniu zwiędłych szypułek możliwe jest wielokrotne kwitnienie we wrześniu..

Istniejące odmiany:

1. Minaret. Niewymiarowe (do 50 cm), kwiaty są białe, niebieskie, różowe, czerwone, kremowe, żółte.
2. Gubernator. Kwiatostany są dwukolorowe, niebiesko-białe. Kwitnie dwukrotnie w czerwcu i sierpniu.
3. Wieczorna krew. Kwiatostany są fioletowo-czerwone, do 40 cm długości. Wysokie (1-1,1 m).
4. Nowe gry. Wysokie (do 1 m), różowe kwiaty z pomarańczowym odcieniem.
5. Księżniczka Juliana. Masywny, wysoki krzew (do 1,1 m). Kwiaty biało-różowe, długości 35-40 cm, kwitną w lipcu około 40 dni.

Wąskolistny lub niebieski

Roczne podgatunki. Łodyga ma 1,5 m wysokości. Różni się obfitym kiełkowaniem nasion, bezpretensjonalnym. Kwiaty są pomalowane na odcienie niebieskiego, białego i fioletowego.

Żółty

Roczny, krzew, podgatunek wysoki, łodygi rozciągają się do 1 m. Kwiatostany są żółte, dobrze pachną.

Biały

Często stosowany w rolnictwie, rozpowszechniony w krajach europejskich. Wysoki (do 2 m), odporny na silne susze. Kwiaty biało-biało-różowe.

Wideo „Jak uprawiać łubin?”

Ten film przedstawia podstawowe zasady sadzenia i uprawy kwiatu.

Cechy łubinu technologii rolniczej

Uprawa rośliny jest łatwa, nawet początkujący ogrodnik poradzi sobie z tym zadaniem. Możesz użyć nasion lub metod rozmnażania wegetatywnego..

Wybór miejsca lądowania

Jako roślina łąkowa łubin jest przyzwyczajony do otwartych, słonecznych przestrzeni. W cieniu i półcieniu rosną również krzewy, ale nie należy spodziewać się obfitego kwitnienia. Każda gleba jest odpowiednia, ale tylko dobrze przepuszczalna - roślina nie toleruje nadmiaru wilgoci. W razie potrzeby przygotuj glebę:

• jeśli to możliwe, wybierz glebę o lekko kwaśnej reakcji;
• Neutralizuję nadmierną zasadowość dodając torf;
• nadmierna kwasowość korygowana przez dodanie wapna (5 kg mąki wapiennej na kwadrat uprawy).

Jeśli posadzisz łubin na ziemiach zubożonych w próchnicę, za kilka lat zwiększy się urodzajność tego stanowiska. Zaleca się sadzenie łubinu w miejscach, w których wcześniej rosły zboża.

Siew nasionami

Metoda nasienna jest prostsza niż metoda wegetatywna, ale nie gwarantuje, że kultura zachowa cechy odmianowe określone w niej przez hodowców. Na przykład płatki pąków będą fioletowe lub niebieskie, ale nie białe..

Zejście na ląd odbywa się w następujących godzinach:

• miesiące wiosenne (kwiecień - maj);
• Październik (przed zimą), z obowiązkowym ściółkowaniem łóżek warstwą torfu;
• połowa marca (na sadzonki).

Gleba jest przygotowywana specjalnie przez zmieszanie gleby ogrodowej z piaskiem i torfem.

Przed sadzeniem zaleca się przetrzeć nasiona, wyciskając je między papierem ściernym, aby lekko złamać łupinę.

Rada autora

Materiał siewny zanurza się w glebie na głębokość 1 cm w odstępach co 10 cm, glebę przed sadzeniem obficie zwilża. Eksperci radzą, aby najpierw posadzić każde ziarno w kubkach torfowych, które następnie całkowicie wkopują się w ziemię..

Sadzonki powinny rosnąć w temperaturze 20-22 ° C do pojawienia się kilku pełnoprawnych liści. Następnie kiełki przesadza się na otwarty teren. Sadzenie odbywa się według schematu 30x30 cm lub 30x50 cm W sprzyjających warunkach pierwszego kwitnienia można się spodziewać pod koniec lata lub już w przyszłym roku. Na południu nie ma potrzeby kiełkowania nasion - można je wysiewać wiosną w ogrodzie zaraz po stopnieniu śniegu.

Rozmnażanie wegetatywne

Metodę stosuje się, jeśli chcesz uzyskać roślinę, która w pełni dziedziczy cechy matczyne. Możesz użyć dwóch metod - przy pomocy odnowienia nerek i sadzonek.

U podstawy wieloletnich pędów można znaleźć małe pąki, które mogą tworzyć nowy krzew. Powielanie odbywa się zgodnie ze schematem:

1. Wiosną gleba przy łodydze jest poluzowana, wykopana, aby dostać się do podstawy. Jeśli pąki są już spuchnięte, odcina się je ostrymi sekatorami, chwytając fragment szyjki korzeniowej. Miejsce cięcia na łodydze jest traktowane lakierem ogrodowym lub posypane węglem drzewnym.
2. Pociętą nerkę wykopuje się do pojemnika z piaszczystą wilgotną ziemią i pozostawia na około miesiąc.
3. Kiedy młoda roślina zapuści korzenie, przeszczepi się na otwarty teren.

Roślinność można przeprowadzić po kwitnieniu, sadząc miesiąc później w ziemi.

Do sadzonek nadają się boczne pędy kultury wyrastające z kątów liści. Musisz użyć rośliny starszej niż 2 lata. Sadzonki sadzi się latem, po kwitnieniu od razu sadzi się na piaszczystym podłożu w miejscu o rozproszonym świetle. Podlewaj natychmiast za pomocą dowolnego promotora wzrostu. Przenieś na rabatkę po ukorzenieniu (po około 20 dniach).

Podlewanie i karmienie

Bylina nie wymaga częstego podlewania; wilgoć przeprowadza się tylko w okresach gorących i suchych. Latem w centralnej Rosji jest wystarczająco dużo naturalnych opadów. Po każdym podlewaniu glebę w kręgu przy łodydze należy poluzować przez napowietrzenie i pozbyć się chwastów. Wysokie gatunki są przywiązane do podpór, a podstawa pędów jest spudowana, aby łodygi nie łamały się przy silnym wietrze.

Od drugiego roku byliny są karmione raz w roku (wiosną), do momentu posadzenia młodych. Nawozy mineralne są używane bez azotu. Przygotuj mieszaninę: 12 g superfosfatu + 5 g chloru potasowego na każdy kwadrat wysiewu.

W jednym miejscu odmiany wieloletnie zwykle rosną przez 4-5 lat, po czym wskazane jest przeszczepienie ich w inne miejsce.

Pielęgnacja po kwitnieniu

Musisz pozbyć się wyblakłych pędów. Zapobiegnie to samosiewowi, jednocześnie zachowując składniki odżywcze do ponownej wegetacji..

Nasiona zbiera się jesienią z żółtej suszącej się fasoli. Dla tego:

• pod koniec kwitnienia szypułki są odcinane prawie pod korzeniem;
• zbieranie nasion;
• krzaki pokryte są warstwą trocin, wiórów lub torfu.

To schronienie wystarczy, łubin jest dobrze przystosowany do surowych rosyjskich zim.

Choroby i szkodniki

Bylina słabo znosi niektóre dolegliwości:

• więdnięcie fusarium;
• szara zgnilizna;
• mozaika;
• rdza.

Skuteczne metody zapobiegania to kompetentna pielęgnacja i przestrzeganie technik uprawy rolnej. Ryzyko jest znacznie zmniejszone dzięki terminowemu wprowadzeniu nawozów fosforowo-potasowych.

Kultura jest również atakowana przez szkodniki - mszyce i muchy kiełkujące. Aby zwalczyć, zaleca się okresowe sprawdzanie roślin, a jeśli zostaną znalezione owady, spryskaj je środkami owadobójczymi.

Aplikacja łubinu

Korzystaj z kultury w wielu obszarach:

• jako pasza dla zwierząt;
• podczas tworzenia leków, w tym do leczenia raka;
• do dekoracji łóżek ogrodowych i ogrodów;
• jako siderat.

Ścięte krzewy łubinu są często używane jako obornik. W starożytności zalecano siać i orać go na złej glebie, a następnie kosić i uzyskiwać doskonały nawóz.

W dekoracji ogrodu

Wyrafinowana uprawa wygląda jak trawa lub niskie drzewo. Pędy są wyprostowane lub pełzające, dlatego rośliny są wykorzystywane w projektowaniu krajobrazu na różne sposoby:

• udekoruj tło ogrodu kwiatowego;
• sadzone wzdłuż ścieżek ogrodowych.

Łączą kulturę z floksem, irysami, rumiankami, makami, krwawnikiem. Pożądane jest wypełnienie nimi przestrzeni między kwiatami łubinu, ponieważ kultura rośnie powoli.

Jako siderat

Rośliny, które mogą leczyć glebę i poprawiać jej żyzne właściwości, nazywane są syderatami, a jednoroczne gatunki łubinu (żółty, biały, wąskolistny) to właśnie takie. Bulwy hodowlane są zdolne do wytwarzania pęcherzyków bakterii gromadzących azot. W rezultacie azot z powietrza jest wchłaniany do gleby, przechodząc w stan zdolny do żywienia sąsiednich roślin. Ta właściwość jest wykorzystywana podczas sadzenia zubożonych ziem łubinem..

Oprócz karmienia azotem roślina ma również inny wpływ na otaczającą przyrodę:

• głęboki system korzeniowy dobrze rozluźnia glebę, powodując napowietrzenie;
• odstrasza wireworms (larwy chrząszczy), przygotowując glebę do sadzenia ziemniaków.

Chociaż łubin wygląda jak chwast, jest w stanie ozdobić ogród, nasycić glebę przydatnymi składnikami i służyć jako nawóz. Można je karmić zwierzętami i rybami, a nawet spożywać zgodnie z zaleceniem dietetyków. Niektórzy mieszkańcy lata używają go do ozdabiania małych wysp dziewiczej przyrody na tym terenie.