Powojnik

Clematis (Clematis), zwany także winoroślą lub powojnikiem, to rodzaj należący do rodziny Buttercup. Powojniki reprezentowane są przez byliny zielne lub rośliny drzewiaste. W naturze można je znaleźć w strefie podzwrotnikowej lub umiarkowanej półkuli północnej. Rodzaj ten łączy około 300 gatunków, które często różnią się między sobą bardzo mocno. „Klema” to greckie słowo używane w odniesieniu do każdej rośliny pnącej. W kwiaciarni najpopularniejsza jest liana powojników. Niektórzy hodowcy twierdzą, że roślina ta może zastąpić cały ogród..

Różne rodzaje powojników znacznie się między sobą różnią. Kulturę tę reprezentują krzewy, półkrzewy, rośliny zielne, ale większość gatunków to liany. Powojnik ma 2 rodzaje systemu korzeniowego: włóknisty i zasadniczy (takie rośliny nie znoszą dobrze przesadzania). Pędy obecnego sezonu są cienkie, u gatunków drzewiastych pędy te są fasetowane, a u zielnych okrągłe i zielone. Rozwój takich pędów następuje z nadziemnych pąków starych pędów lub z podziemnej części buszu. Płytki liściowe są proste lub złożone (zawierają 3, 5 lub 7 liści), są sparowane. Zazwyczaj liście są zielone, ale są gatunki o fioletowych liściach. Kwiaty są biseksualne, wchodzą w skład kwiatostanów, które mogą być rogowate, pół-baldaszkowe lub wiechowate. Istnieją gatunki z pojedynczymi kwiatami. Płatki są w rzeczywistości działkami, na kwiatku może być ich 4-8. Kwiaty podwójne mają do 70 płatków. Proste kwiaty w środkowej części mają dużą liczbę słupków i pręcików, dzięki czemu środek wygląda na zewnątrz podobnie do włochatego pająka, podczas gdy często ma kontrastowy kolor. Kwiaty można pomalować w szerokiej gamie odcieni kolorystycznych: od aksamitnego niebieskiego do niebieskawego, od ciemnoczerwonego do różowawego, są też odmiany o kolorze białym i żółtym. Żywotność jednego kwiatu wynosi od 15 do 20 dni. Większość odmian ma zapach podobny do jaśminu, wiesiołka czy migdałów. Owocem jest duża liczba niełupek.

Uprawa powojników z nasion

Wysiew nasion

Ponieważ istnieje wiele gatunków i odmian powojników, niektórzy ogrodnicy również decydują się na jego hodowlę. Aby to zrobić, wystarczy wyhodować tę roślinę z nasion. Wszystkie powojniki dzielą się na 3 grupy w zależności od wielkości nasion i czasu ich kiełkowania:

1. Powojniki, które mają duże nasiona, które kiełkują nierównomiernie i przez długi czas (od 1,5 do 8 miesięcy, a czasem dłużej). Na przykład: Clematis Duran, Jacqueman, fioletowy, wełnisty i inne.
2. Clematis ma średniej wielkości nasiona, których kiełkowanie może zająć od 1,5 do 6 miesięcy. Na przykład: powojnik całolistny, mandżurski, sześciopłatkowy, Douglas, chiński itp..
3. Powojniki o małych nasionach, które charakteryzują się przyjaznym i szybkim kiełkowaniem (od 2 do 16 tygodni). Na przykład: powojnik tangut, liście winogron itp..

Nasiona zebrane w bieżącym sezonie kiełkują najszybciej i najlepiej. Jeśli jednak nasiona zostaną umieszczone w papierowych torebkach do przechowywania i wyniesione do miejsca o temperaturze 18-23 stopni, zachowają zdolność kiełkowania do 4 lat.

Należy również pamiętać, że różne nasiona wysiewa się w różnym czasie. Nasiona duże wysiewa się bezpośrednio po zbiorach jesienią lub w pierwszych tygodniach zimowych - nasiona średnie należy wysiewać po zakończeniu świąt noworocznych - nasiona małe wysiewa się w marcu - kwietniu. Aby nasiona pojawiły się szybciej, należy je przygotować. Aby to zrobić, przed siewem moczy się je w wodzie przez 1,5 tygodnia, którą należy wymieniać 4 lub 5 razy dziennie. Pojemniki przeznaczone do siewu należy wypełnić mieszanką gleby składającą się z piasku, ziemi i torfu (1: 1: 1). Po nawilżeniu podłoża nasiona są równomiernie rozprowadzane na jego powierzchni w 1 warstwie. Od góry należy je przykryć piaskiem, a grubość warstwy powinna wynosić 2 lub 3 średnice nasion. Ubij trochę rośliny i przykryj pojemnik na wierzchu szkłem lub małą siatką. Sadzonki pojawią się najszybciej, jeśli plony zostaną usunięte w bardzo ciepłym miejscu (25 do 30 stopni). Od czasu do czasu rośliny należy podlewać przez paletę, aby zapobiec wymywaniu nasion. Ponadto, jeśli to konieczne, konieczne jest usunięcie pojawiającego się chwastu.

Pielęgnacja sadzonek

Po pojawieniu się sadzonek pojemniki należy przestawić w dobrze oświetlonym miejscu, ale nie zapomnij zapewnić im ochrony przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Po uformowaniu pierwszych prawdziwych blaszek liściowych w roślinach należy je pociąć na pojedyncze miski lub doniczki. Przed sadzeniem na otwartym terenie należy je uprawiać w domu. Sadzenie sadzonek w ogrodzie można rozpocząć dopiero wtedy, gdy nie ma zagrożenia nawracającymi przymrozkami.

Do sadzenia sadzonek należy wybrać zacieniony obszar z lekką glebą. Podczas sadzenia między roślinami należy zachować odległość 15–20 cm. Konieczne jest systematyczne szczypanie powojników, co pozwoli krzewom na zbudowanie masy korzeniowej, a to również przyczynia się do wzrostu krzaczastości. Na zimę roślina będzie musiała być przykryta. Wiosną konieczne jest przeszczepienie powojników do niezbyt głębokiego rowu (od 5 do 7 centymetrów), podczas gdy odległość między roślinami powinna wynosić około 50 centymetrów. Następnie łodygi należy skrócić, na których powinno pozostać kilka węzłów. Po 2 lub 3 latach po tym, jak krzewy mają co najmniej trzy elastyczne korzenie, których długość powinna wynosić 10-15 centymetrów, można je sadzić na stałe.

Sadzenie powojników w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Bardzo ważne jest, aby sadzić powojniki w otwartym terenie we właściwym czasie i należy dokładnie wybrać do tego odpowiednie miejsce. Teren nadający się do sadzenia należy chronić przed przeciągami. Potrzebujesz również miejsca słonecznego, ale będzie bardzo dobrze, jeśli w południe będzie w cieniu. Gleba nadaje się do lekko zasadowych, odżywczych, gliniastych gleb, powinna być również dobrze osuszona i nawożona. Roślinę zaleca się sadzić na kopcu lub sztucznym nasypie. W rezultacie długi (około 100 cm) korzeń nie zacznie gnić z powodu bliskości wód gruntowych. Nie można karmić powojników kwaśnym torfem lub świeżym obornikiem. Nie sadzić rośliny przy ogrodzeniu lub budynku (nie dopuścić, aby woda z dachu spadała na powojniki), należy zachować między nimi odległość co najmniej 0,3 m.

Taką kulturę można sadzić na otwartym terenie zarówno jesienią, jak i wiosną. Jeśli kupiłeś sadzonkę w pojemniku, możesz ją sadzić latem, jesienią i wiosną. Jeśli kupiłeś materiał do sadzenia późną jesienią i spóźniłeś się z sadzeniem, należy go przechowywać do wiosny. Aby to zrobić, sadzonki umieszcza się w chłodnym pomieszczeniu (nie więcej niż 5 stopni), ich system korzeniowy należy przykryć mieszaniną piasku i trocin, które należy zwilżyć. Aby powstrzymać wzrost sadzonek, musisz regularnie szczypać.

Przed sadzeniem należy dokładnie zbadać system korzeniowy rośliny. Jeśli jest suchy, należy go zanurzyć w zimnej wodzie na kilka godzin przed sadzeniem, aby korzenie mogły puchnąć.

Sadzenie wiosną

Jeśli klimat w regionie jest chłodny, powojniki sadzi się na otwartym terenie wiosną, a raczej w ostatnich dniach kwietnia lub w pierwszych dniach maja. Sadzonka wiosenna musi mieć co najmniej jedną łodygę.

Wielkość dołu do sadzenia powinna wynosić 0,6x0,6x0,6 m. Na dnie wykopu należy wykonać warstwę drenażową o grubości od 10 do 15 centymetrów, w tym celu zaleca się użycie łamanej cegły, tłucznia lub perłowiec. Jeśli gleba jest słaba, należy to poprawić, dodając 1 wiadro torfu i piasku, 2-3 wiadra kompostu, 150 gramów superfosfatu i 400 gramów mąki dolomitowej (trzeba wszystko bardzo dobrze wymieszać, podczas gdy eksperci zalecane nawożenie gleby na 1 rok przed lądowaniem). Do łodyg sadzonek konieczne jest zamontowanie zdejmowanych podpór (na życzenie można kopać w podpórkach stacjonarnych), ich wysokość powinna sięgać 250 cm Podpory są potrzebne do podtrzymywania rośliny przy silnych podmuchach wiatru. Na powierzchni warstwy drenażowej konieczne jest wylanie gleby kopcem, na którym należy zainstalować sadzonkę. Po dokładnym wyprostowaniu korzeni dół wypełnia się przygotowaną mieszanką gleby, biorąc pod uwagę, że szyjkę korzeniową należy wkopać na głębokość 50–100 mm, a pień pędu również w ziemi do pierwszy międzywęźle. Wgłębienie nie powinno być całkowicie wypełnione; do jego górnej krawędzi powinno pozostać 8 do 10 centymetrów. Posadzony krzew należy podlać 10 litrami wody. Następnie powierzchnię wykopu w pobliżu krzewu należy przykryć warstwą torfu. Przez całą wiosnę i lato pozostałą wnękę należy stopniowo wypełniać ziemią. Podczas sadzenia między roślinami należy zachować odległość co najmniej 100 cm.

Sadzenie jesienią

W południowych regionach o ciepłym klimacie roślina ta jest sadzona jesienią, a raczej we wrześniu lub październiku, ale sadzonka musi koniecznie mieć rozwinięte pąki wegetatywne. Powojniki należy sadzić jesienią w taki sam sposób, jak wiosną, ale w tym przypadku otwór do sadzenia jest całkowicie wypełniony glebą. Następnie powierzchnię gleby wokół sadzonki należy przykryć warstwą wysuszonych liści, a na wierzchu przykryć dowolnym materiałem okrywającym, na przykład lutrasilem. Wiosną w pobliżu rośliny konieczne jest usunięcie gleby na głębokość od 8 do 10 centymetrów, w okresie letnim powstałe zagłębienie należy stopniowo wypełniać glebą. Takie wgłębienia są wykonane tak, aby łodygi łatwiej przebiły się na powierzchnię stanowiska..

Dbanie o powojniki w ogrodzie

W ogrodzie bardzo łatwo jest uprawiać powojniki. Ta roślina kocha wilgoć, dlatego należy ją obficie podlewać co najmniej raz na 7 dni. W upalne lato powojniki należy podlewać 2 lub 3 razy w tygodniu. Do jednego podlewania młodego krzewu należy wziąć 1-2 wiadra wody, a dla osoby dorosłej - od 2 do 4. Zaleca się wykopać kilka doniczek wokół rośliny, na dnie której znajduje się dziura . Podczas nawadniania gromadzi się w nich woda, która następnie stopniowo wnika w glebę, co jest szczególnie dobre w czasie upałów i suchości. Jeśli wiosną powierzchnia gleby nie została pokryta warstwą ściółki, konieczne będzie regularne poluzowanie powierzchni gleby 1 dzień po podlaniu, a wszystkie chwasty należy usunąć. Jeśli pokryjesz powierzchnię gleby warstwą ściółki (mchu, torfu lub humusu), znacznie zmniejszy to liczbę nawadniania, a także spowolni wzrost chwastów.

W pierwszym roku po posadzeniu rośliny w otwartym terenie nie należy aplikować zbyt dużej ilości nawozu do gleby, ponieważ osłabiona sadzonka może z nimi zgnić. W okresie intensywnego wzrostu do żywienia powojników należy stosować nawozy zawierające azot, podczas tworzenia pąków - nawozy potasowe, pod koniec kwitnienia - nawozy fosforowe. Kiedy roślina jest cięta latem, należy ją karmić roztworem kompletnego nawozu mineralnego (20 gramów na 10 litrów wody), a także roztworem miedzi. Wiosną co roku krzew należy podlewać mlekiem wapiennym (mąka dolomitowa i kreda). W okresie kwitnienia należy przerwać karmienie powojników, w przeciwnym razie straci swoją aktywność. Jeśli latem występuje duża ilość deszczu, dolną część pnia należy pokryć popiołem drzewnym, co zapobiegnie pojawieniu się zgnilizny na systemie korzeniowym rośliny..

Obsługuje powojniki

Możesz kupić kilka rodzajów podpór do winorośli, a mianowicie: konstrukcje wentylatorów, łuki i piramidy. Każdy z projektów nadaje się do Clematis, ale należy pamiętać, że miejsce, w którym liana przylega do podpory, powinno mieć średnicę nie większą niż 10-12 mm. Należy również pamiętać, że przerośnięte powojniki są dość ciężkie, zwłaszcza gdy pada deszcz, należy w związku z tym kupić konstrukcję wykonaną z wystarczająco mocnego materiału. Świetnym pomysłem jest zainstalowanie cylindra, który powinien być wykonany z rzadkiej metalowej siatki. Liana powinna rosnąć w tej strukturze, którą stopniowo przykrywa liśćmi..

Powielanie powojników

Ta roślina może być uprawiana z nasion. Informacje o tym, jak to zrobić, znajdziesz powyżej. Również tę winorośl można rozmnażać metodami wegetatywnymi: dzieląc krzewy, warstwy letnie i jesienne, a także przypinając młode pędy.

Do podziału należy wybrać krzew, który nie ma więcej niż 6 lat, ponieważ bardziej dojrzałe okazy mają potężny system korzeniowy, z którym bardzo trudno sobie poradzić. Roślinę należy ostrożnie usunąć z gleby, a następnie usunąć glebę z jej korzenia. Za pomocą sekatorów krzew jest cięty na kilka podziałów, a każdy z nich powinien mieć pąki na kołnierzu korzeniowym.

Aby uzyskać sadzonki w październiku, musisz odciąć wszystkie liście z łodyg. Wyblakłą część należy odciąć do pierwszego rozwiniętego pąka. Następnie pędy wplata się w wiązkę i układa w rowkach, na dnie których znajduje się warstwa torfu. Łodygi zamocowane w tej pozycji muszą być pokryte torfem, a na wierzchu ziemią, którą należy ubić. Do zimowania Clematis należy przykryć suszonymi liśćmi lub gałązkami świerkowymi. Jak tylko nadejdzie wiosna, musisz zacząć regularnie i obficie podlewać miejsce sadzenia. Po pojawieniu się pędów powierzchnię gleby wokół nich należy przykryć warstwą ściółki (humus lub torf). Wraz z nadejściem okresu jesiennego większość młodych roślin można sadzić na stałe. Aby wykluczyć uszkodzenie systemu korzeniowego, konieczne jest usunięcie kiełków z gleby za pomocą wideł. W razie potrzeby nakładanie warstw można wykonać latem, ale należy pamiętać, że w tym przypadku istnieje duże prawdopodobieństwo, że pędy umrą zimą.

Zaleca się przycinanie łodyg na wiosnę. Aby to zrobić, wybierz zeszłoroczne pędy, należy je przypiąć w miejscu węzła w doniczkach wypełnionych luźną ziemią i torfem, które należy wkopać w ziemię pod powierzchnią stanowiska. W rezultacie podczas podlewania płyn pozostanie w doniczce. W miarę wzrostu sadzonki konieczne jest dodanie gleby do doniczki, podczas gdy należy ją wylać kopcem. Piękne sadzonki powstaną jesienią.

Choroby i szkodniki

Najczęściej taka kultura cierpi na więdnięcie, które jest chorobą grzybiczą. Krzew traci elastyczność tkankową, zaczyna blaknąć i wysychać. Istnieje kilka patogenów z podobnymi objawami, wszystkie znajdują się w ziemi i najpierw wpływają na system korzeniowy. Najlepszym sposobem zapobiegania jest przestrzeganie zasad techniki rolniczej. Pierwsze objawy choroby pojawią się na początku okresu wiosennego. W maju dotknięte obszary należy usunąć, a sam krzew należy przelać pod korzeń roztworem azocenu lub fundazolu, którego stężenie powinno wynosić 2%. Jeśli krzew jest bardzo mocno dotknięty, należy go wykopać wraz z kawałkiem ziemi i spalić, a miejsce należy zdezynfekować tymi samymi środkami. Azocen i Fundazol pomogą wyleczyć okazy zakażone mączniakiem prawdziwym lub szarą zgnilizną.

Ta roślina może również zachorować na rdzę, która jest również chorobą grzybiczą. U dotkniętych osobników wiosną na powierzchni łodyg i liści tworzą się pomarańczowe płatki. Z biegiem czasu liście zmieniają kolor na brązowy i wysychają, obserwuje się deformację łodyg. Zakażone próbki należy traktować płynem Bordeaux (1–2%) lub tlenochlorkiem miedzi lub Oxyhom.

W ostatnich tygodniach okresu letniego na powierzchni łodyg i liści może tworzyć się martwica o ciemnoszarym kolorze, dzięki czemu zmienia się kolor dotkniętych części, a także stają się aksamitne. W połowie lata roślina może zostać uszkodzona przez askochitozę, w wyniku której na liściach pojawiają się nekrotyczne plamy o nieregularnym kształcie. Jeśli powojnik zostanie zarażony cylindrosporiozą, na powierzchni jego blaszek liściowych pojawią się plamki o bogatym żółtym kolorze. Możesz poradzić sobie ze wszystkimi tymi chorobami za pomocą produktów zawierających miedź, na przykład możesz użyć roztworu siarczanu miedzi (1%).

Ta roślina jest odporna na choroby wirusowe. Jednak owady ssące mogą powodować żółtą mozaikę liści, która uszkodzi krzew, który nie został jeszcze nauczony leczyć. W związku z tym dotknięty preparat należy wykopać i spalić. Do sadzenia powojników nie zaleca się wybierania obszarów położonych obok hosty, groszku, ostróżki, orlików, floksów i piwonii, ponieważ rośliny te są podatne na choroby mozaikowe.

Taka kultura może również cierpieć na nicienie liści lub korzeni. Jeśli wykopujesz zgniłe krzewy, koniecznie dokładnie sprawdź ich system korzeniowy. Jeśli są na nim guzki, zabrania się sadzenia powojników na tej stronie przez kilka lat.

Przycinanie powojników

Powojniki można przycinać w okresie aktywnego wzrostu, w razie potrzeby, aby przedłużyć kwitnienie, a nawet przed zimą. Jak już powiedziano powyżej, powojniki dzielą się na 3 grupy:

1. Grupa A (pierwsza grupa). Kwiaty pojawiają się na łodygach ostatniego roku, dlatego przycinaniu podlegają tylko słabe pędy. Przycinanie odbywa się w czerwcu, kiedy roślina wyblakła. Późną jesienią krzewy należy rozlać wysoko.
2. Grupa B (druga grupa). Kwiaty powstają na pędach tego i zeszłego roku. Pędy należy skrócić do 50–100 cm, pozostawiając 2–5 par pąków. Słabe łodygi należy przyciąć do korzenia. Na zimę musisz usunąć taką roślinę ze wspornika, zwinąć i ostrożnie położyć u nasady.
3. Grupa C (trzecia grupa). Kwiaty pojawiają się tylko na młodych pędach tego roku. Przycinanie takiej winorośli odbywa się kilka razy w okresie wegetacji. Jesienią wszystkie łodygi należy przyciąć do poziomu powierzchni stanowiska lub nieco wyżej.

Powojnik po kwitnieniu

Przygotowanie rośliny do zimy należy przeprowadzić późną jesienią. Aby to zrobić, wszystkie liście należy odciąć od buszu, a kołnierz korzeniowy należy potraktować roztworem siarczanu miedzi (2%). Następnie, przy suchej pogodzie, 1 wiadro próchnicy należy wlać pod podstawę rośliny pośrodku buszu. Następnie musisz przytulić krzak do wysokości od 10 do 15 centymetrów, w tym celu użyj mieszanki popiołu drzewnego z piaskiem (250 gramów popiołu pobiera się na 1 wiadro piasku). Jeśli roślina potrzebuje schronienia, przykrywa się ją metodą suchą. Aby to zrobić, łodygi są wygięte (lub można je przekręcić i położyć na podstawie), a następnie pokryte są suchymi liśćmi, świerkowymi gałęziami lub pokruszoną pianą. Z góry należy je przykryć drewnianą skrzynką, ponieważ wokół buszu powinno być powietrze. Skrzynia od góry przykryta jest materiałem pokryciowym, który nie przepuszcza wody, np. Pokryciem dachowym, papą itp. Aby zapobiec zdmuchiwaniu pokrycia, należy go w narożnikach docisnąć kamieniami lub cegieł, a na wierzchu pokryto warstwą torfu lub ziemi, której grubość powinna wynosić od 0,2 do 0,25 m. Wiosną najpierw usuwa się torf i materiał pokryciowy. Liście lub gałęzie świerkowe są usuwane dopiero po pozostawieniu mrozów powrotnych. Łodygi należy ostrożnie unieść. Po wyprostowaniu są rozkładane na podporach.

Rodzaje i odmiany powojników ze zdjęciami i nazwami

Istnieje wiele klasyfikacji powojników. Są więc podzieleni na grupy M.A. Beskaravaynaya, które uwzględniają pochodzenie gatunku na linii matki, stosuje się system taksonomiczny M. Tamura, a także klasyfikację L. Bailey, A. Raider, V. Matthews itp..

Początkujący, a także ogrodnicy-amatorzy w większości stosują najprostsze klasyfikacje powojników według wielkości kwiatów: drobnokwiatowe, średnio- i wielkokwiatowe. Jednak najwygodniejszy system klasyfikacji jest następujący:

• grupa A - kwitnienie obserwuje się na zeszłorocznych pędach;
• grupa B - kwitnienie obserwuje się na pędach z poprzedniego i bieżącego roku;
• grupa C - kwitnienie obserwuje się na pędach bieżącego roku.

Poniżej te grupy zostaną omówione bardziej szczegółowo, a także związane z nimi odmiany powojników..

Pierwsza grupa A

Powojnik alpejski (Alpina)

Wysokość takiej winorośli wynosi około 300 cm, skórzaste blaszki liściowe są duże. Rurkowe małe kwiaty są koloru niebieskiego. Kwitnienie rozpoczyna się w sierpniu. W niektórych przypadkach jest również używany jako roślina krawężnikowa. Popularne odmiany:

1. Artagena Franchi. Osiąga wysokość 200–240 cm, kwiaty dzwonkowate skierowane są do dołu. Są niebieskie i mają biały środek.
2. Albina plena. Wysokość rośliny około 280 cm.Kwiaty są podwójnie białe. Bloom obserwuje się w maju-czerwcu.
3. Pamela Jackman. Pędy osiągają długość 200-300 cm, kwiaty opadające mają barwę niebiesko-fioletową, długość osiąga 60-70 mm. Kwitnie w kwietniu - czerwcu. Powtarzające się kwitnienie obserwuje się od połowy do końca okresu letniego, jest mniej bujne niż pierwsze.

Clematis kwitnący (Floryda)

Liana drzewiasta, osiągająca wysokość ponad 300 cm Pachnące pojedyncze kwiaty są stosunkowo duże, z reguły są pomalowane na jasne odcienie. Istnieją odmiany dwukolorowe. Najpopularniejsze odmiany:

1. Vyvyan pennell. Roślina osiąga wysokość około 350 cm, a podwójne kwiaty o średnicy liliowej osiągają od 12 do 15 centymetrów.
2. Dziecko. Wysokość krzewu wynosi około 100 cm, kwiaty są w kształcie krzyża, bladofioletowe z niebieskim odcieniem, średnica osiąga od 10 do 14 centymetrów.
3. Joanna d`Arc. Terry, pachnące białe kwiaty mają kompaktowy rozmiar, ale na tle małego krzewu wyglądają na duże. Takie powojniki są odporne na mróz, bezpośrednie światło słoneczne, cień i większość chorób..

Powojnik górski (Montana)

Ta gigantyczna liana osiąga wysokość 9 metrów. Małe ostre płytki liściowe zbiera się w małe pęczki po 5 sztuk. Białe kwiaty osadzone są na długich szypułkach, mają żółte pręciki, a średnica osiąga 40-50 mm. Nie ma wysokiej zimotrwałości. Popularne odmiany:

1. Rubens. Ta drzewiasta liana charakteryzuje się szybkim wzrostem, osiąga długość około 6 metrów. Spiczaste potrójne płytki mają owalny kształt i połysk brązu. Różowo-czerwone otwarte kwiaty zbiera się w 3-5 kawałkach. Osiągają średnicę 60 mm. Ta kochająca światło roślina ma bujne kwitnienie.
2. Montana Grandiflora. W tej lianie pędy mogą mieć do 5 metrów długości. Sąsiadujące trójlistkowe blaszki liściowe są ułożone w wiązki. Otwarte kwiaty średniej wielkości o średnicy około 50 mm mają bardzo delikatny aromat. Są zbierane w pęczki po kilka sztuk. Działki są różowo-białe lub białe, a pylniki żółtawe. Bloom obserwuje się w maju-czerwcu.

Druga grupa B.

Woolly Clematis (Lanuginoza)

Długość tego krzewu winorośli osiąga około 250 cm. Bardzo efektowne pojedyncze kwiaty osiągają około 0,2 m średnicy, można je pomalować na niebiesko, biało lub różowo. Pierwsze kwitnienie przypada na maj-czerwiec na zeszłorocznych pędach, a drugie - w ostatnich letnich tygodniach, ale już na pędach bieżącego sezonu. Najpopularniejsze odmiany to:

1. Madame Le Cultre. Długość pędów waha się od 250 do 300 cm, całe lub klapowane blaszki liściowe mogą być trójlistkowe lub proste. Kwiaty osiągają średnicę od 14 do 20 centymetrów, mają białe działki i jasne pylniki. Kwitnienie rozpoczyna się w lipcu. Roślina ma średnią odporność na mróz.
2. Hybrida Sieboldii. Łodygi mają około 300 cm długości, kwiaty osiągają 16 cm średnicy. Płatki są pomalowane na bladoliliowy kolor i mają ciemną krawędź, pylniki są brązowo-czerwone. Bloom obserwuje się w lipcu-wrześniu.
3. Lawsoniana. Łodygi tej liany krzewiastej osiągają długość około 300 cm, blaszki liściowe mogą być proste, ale najczęściej są trójlistkowe, liście mają owalny kształt. Pąki patrzą w górę. Średnica pachnących kwiatów osiąga 18 centymetrów. Działki mają kolor fioletowo-liliowy, pośrodku pasek ciemnego odcienia, pylniki fioletowe. Kwitnienie przypada na okres od maja do czerwca, a czasami słabsze ponowne kwitnienie obserwuje się jesienią..

Powojnik rozprzestrzeniający się (pateny)

Łodygi tego krzewu winorośli mogą mieć około 350 cm długości, a duże kwiaty osiągają średnicę 15 cm lub więcej. Można je znaleźć w szerokiej gamie kolorów od ciemnoniebieskiego do białego. Istnieją odmiany dwukolorowe. Kwiaty mogą mieć kształt gwiazdy, proste lub podwójne. Kwitnienie obserwuje się w maju - czerwcu na zeszłorocznych pędach. Czasami pojawia się powtarzające się kwitnienie jesienią, ale już na pędach bieżącego sezonu. Wszystkie odmiany mają niską zimotrwalosc:

1. Joan Pikton. Pędy mogą mieć około 300 cm długości, kwiaty są duże, mogą osiągnąć średnicę 22 cm. Są pomalowane na blady liliowy kolor z liliowym odcieniem, podczas gdy na środku płatka znajduje się pasek jasnego koloru. Płatki mają falistą krawędź, pylniki są koloru czerwonego. Kwitnienie jest bardzo bujne.
2. Multi Blue. Wysokość liany dochodzi do 250 cm, fioletowo-niebieskie podwójne kwiaty osiągają średnicę około 14 cm. Wzdłuż łodygi są umieszczone na kilku poziomach. Kwitnienie obserwuje się w czerwcu-sierpniu.

Trzecia grupa C

Powojniki z grupy Jacquemann

Rośliny te uzyskano ze skrzyżowania Clematis Viticella z Clematis Lanuginosa. W większości przypadków tę grupę reprezentują duże liany krzewiaste, których długość łodyg może wynosić od 4 do 6 metrów. System korzeniowy jest bardzo dobrze rozwinięty. Skład pierzasto złożonych blaszek liściowych obejmuje od 3 do 5 dużych liści. Pąki są wydłużone. Kwiaty można zbierać w trzech kawałkach lub pojedynczo. Są otwarte, bezwonne i skierowane na boki i do góry. Można je pomalować na różne kolory, ale nie na biało. Kwiaty osiągają 20 cm średnicy. Ale są odmiany, w których średnica kwiatów nie przekracza ośmiu centymetrów. Na pędach bieżącego sezonu obserwuje się długie i bujne kwitnienie. Zimą należy je przyciąć do poziomu powierzchni stanowiska lub pędy skrócić do 3-5 par pąków. Najpopularniejsze odmiany to:

1. Kardynał Rouge. Długość łodyg takiej winorośli waha się od 200 do 250 cm Blaszki liściowe są trójlistkowe. Otwarte kwiaty w kształcie krzyża osiągają około 15 centymetrów średnicy. Płatki są aksamitne, ciemnofioletowe, pylniki bladofioletowe. Kwitnienie obserwuje się w lipcu - wrześniu. Posiada umiarkowaną mrozoodporność. Ta odmiana ma wiele nagród ogrodniczych.
2. Gwiazda Indii. Łodygi tej liany krzewiastej osiągają około 300 cm długości, złożone blaszki liściowe składają się z 3 do 5 całych lub klapowanych liści o owalnym kształcie. Rozwinięte kwiaty osiągają 15 centymetrów średnicy. Działki działki romboidalne mają ciemnofioletowy kolor, wzdłuż środka biegnie purpurowy pasek, pylniki są jasne. Kwitnie bardzo bujnie od połowy do późnego lata.
3. Cygańska królowa. Długość pędów takiego krzewu winnego wynosi około 350 cm, w jednym buszu jest około 15 łodyg. Złożone blachy. Pąki są podniesione. Rozwinięte kwiaty osiągają 15 centymetrów średnicy. Aksamitne, szerokie działki są pomalowane na ciemnofioletowy kolor, praktycznie nie blakną na słońcu. Pylniki mają kolor bordowy, pyłek również jest kolorowy. Bujne kwitnienie, obserwowane od połowy lata do początku przymrozków. Różni się tolerancją cienia, na jednej łodydze powstaje około 20 kwiatów. Odporny na choroby grzybowe.
4. Bella. Łodygi mają około 200 cm długości, kwiaty woskowate w kształcie gwiazdy osiągają 10-15 cm średnicy. Początkowo mają żółtawy kolor, ale potem stają się śnieżnobiałe. Taka roślina jest odporna na mróz i choroby grzybowe. Bloom obserwuje się w lipcu-wrześniu.

Clematis Violet (Viticella)

U tego gatunku kwiaty są pomalowane na różne odcienie fioletu. Kwiaty są proste, czasami opadające, średnica może osiągać 10–20 centymetrów. Długość łodyg nie przekracza 350 cm, charakteryzują się szybkim wzrostem. Kwitnienie występuje w czerwcu - wrześniu. Odmiany:

1. Ville de Lyon. Ta liana to krzew. W jednym krzewie występuje około 15 ciemnobrązowych łodyg, które mogą mieć do 350 cm długości Złożone blaszki liściowe zawierają od 3 do 5 liści klapowanych lub całych, żółkną i wysychają u podstawy pędów. Pąki patrzą w górę, szypułki są długie. Otwarte kwiaty osiągają średnicę od 10 do 15 cm. Płatki karminowoczerwone są dość szerokie, latem blakną na słońcu. Pylniki mają bogaty żółty kolor. Bujne kwitnienie, na każdej łodydze tworzy się około 15 kwiatów.
2. Altówka. Długość łodyg około 250 cm, blaszki liściowe trójlistkowe. Bujne i długie kwitnienie obserwuje się w lipcu - październiku. Otwarte kwiaty w kształcie dysku są zewnętrznie podobne do śmigła, a ich średnica może osiągnąć od 10 do 14 centymetrów. Na powierzchni ciemnofioletowych działek dobrze widoczne liliowe żyłki, pręciki mają żółtawy kolor.
3. Polski duch. Długość łodygi tej winorośli może osiągnąć 400 cm, rośnie na nich duża liczba kwiatów bzu, osiągających około 8 centymetrów średnicy. Kwitnienie obserwuje się od ostatnich dni czerwca do nadejścia mrozów.

Powojnik całolistny (Integrifolia)

To krzew wspinaczkowy, który nie przylega do podpory. Na wysokości takie powojniki osiągają nie więcej niż 250 cm Opadające kwiaty w kształcie dzwonu można pomalować na różowo, niebiesko, czerwono, fioletowo lub niebiesko. Najpopularniejsze odmiany to:

1. Clematis Durandii (Clematis Duran). Jest to jeden z najpiękniejszych gatunków wielkokwiatowych będących hybrydami. Wysokość takiego pnącego krzewu wynosi około 200 cm, w jednym krzaku jest około 15 brązowych łodyg. Gęste, jednoczęściowe, proste, owalne blaszki liściowe są odporne na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Opadające kwiaty osiągają średnicę 12 centymetrów. Działki są koloru jasnoniebieskiego lub ciemnofioletowego, blakną na słońcu, pylniki mają żółtawy kolor. Na jednej łodydze powstaje około 15 kwiatów. Bloom obserwuje się w okresie od lipca do października.
2. Vyarava. Łodygi mają ok. 250 cm długości, kwiaty gwiaździste osiągają średnicę 12-16 cm, od wewnątrz lawendowe, wzdłuż płatków pasek koloru bordowego. Ich zewnętrzna powierzchnia jest jeszcze jaśniejsza w liliowym odcieniu, a środkowy pasek ma również jaśniejszy kolor. Kwitnienie kończy się mrozem.
3. Pamięć serca. Długość łodyg tego krzewu karłowatego waha się od 100 do 200 cm, a opadające kwiaty w kształcie dzwonu osiągają średnicę od 5 do 9 centymetrów. Bujny rozkwit obserwuje się w lipcu-październiku (przed mrozem).

Clematis ostry (drobnokwiatowy)

Jest to szybko rosnąca liana o małych, pachnących białych kwiatach. Pędy mają około 5 metrów długości. Złożone blaszki liściowe w kolorze śliwkowym są koloru ciemnozielonego. Kwiatostany składają się z kwiatów w kształcie krzyża. Kwitnienie obserwuje się w lipcu i sierpniu.

Clematis Tangut

Ta wysoka winorośl szybko rośnie. Małe dzwonkowate kwiaty są koloru żółtego. Możesz zbierać nasiona z tej rośliny. Jest bardzo odporny na mróz, więc nie ma potrzeby przykrycia go na zimę..

Powyższe to główne gatunki, które hodowcy wykorzystują w swojej pracy, starając się uzyskać nowe, jeszcze piękniejsze odmiany..