Liana w twoim domu: czym jest pnąca się roślina doniczkowa i jak o nią dbać?

Anturium wspinaczkowe należy do rodziny aroidów. Gatunek ten, w przeciwieństwie do odmian kwitnących, jest popularny wśród hodowców kwiatów ze względu na swoją bezpretensjonalność, wiecznie soczyste liście i ozdobny rodzaj owoców.

Kwiaty anturium pnącego nie mają wartości estetycznej. Uwagę przyciągają owoce anturium - piękne jagody od białego do fioletowego.

W artykule rozważymy cechy i niuanse rozmnażania roślin, a także nauczymy się, jak właściwie dbać o kwiat w domu w domu.

Opis botaniczny i zdjęcie

Jest to wieloletnia, wiecznie zielona roślina tropikalna z rodzaju anturium z rodziny aroidów.. Łacińska nazwa wspinaczki na anturium to Anthúrium scandens. Ten gatunek nazywa się wiecznie zieloną lianą. Anthúrium scandens dzieli się na dwa podgatunki:

• Anthurium scandens subsp. pusillum Sheffer;
• Anthurium scandens subsp. skandeny.

Wygląd:

1. Pozostawia. Liście są płaskie, z ogonkami o ostrych rowkach, długości od 2 do 8 cm Blaszka liściowa jest owalna lub lancetowato-eliptyczna ze spiczastym wierzchołkiem. Górna część arkusza jest błyszcząca, dolna pokryta czarnymi kropkami.
2. Kwiaty. Kwiaty są krótsze niż liście, wzniesione lub wiszące. Okładka kwiatu jest owalna, bladozielona. Słupek - biało-zielony.
3. Owoc. Ozdobą kwiatu są jagody. Jagody są białe, bladofioletowe, czasami fioletowe, jajowate, zaokrąglone u góry, o szerokości 3-8 mm. W każdym gnieździe dojrzewają 1-2 nasiona. Nasiona jasnożółte, 1x2 mm.

Kwiat został po raz pierwszy odkryty w 1876 roku przez francuskiego botanika Edouarda André w Ekwadorze i Kolumbii. Przywiózł anturium do Europy. Anturium wspinaczkowe rośnie w górskich i podgórskich lasach tropikalnych na wysokości ok. 2700 m n.p.m. W Novym Svet jest najpospolitszym gatunkiem z rodzin aroidów.

Ojczyzną tego gatunku jest Ameryka Południowa i Środkowa. W naturze roślina występuje najczęściej w Meksyku, Salwadorze, Hondurasie, Gwatemali, Nikaragui, Kostaryce. Występuje na Wielkich i Małych Antylach, w południowej Brazylii, Wenezueli, Kolumbii, Peru, Boliwii oraz w innych krajach o podobnym klimacie. W warunkach środkowego pasa pnące gatunki rośliny są uprawiane jako roślina wewnętrzna.

Jak dbać w domu?

• Temperatura. Anturium wspinaczkowe należy do bezpretensjonalnych gatunków aroidów. Czuje się komfortowo i rośnie w półcieniu w temperaturze 14-25 stopni. Roślina jest w stanie tolerować krótkotrwały spadek temperatury do 10 stopni.
• Podlewanie. Wspinaczka anturium w całym swoim cyklu życia wymaga równomiernego podlewania i opryskiwania. Podlewanie powinno być zrównoważone: nie można dopuścić do podlewania gleby i jej wysychania.

  Górna warstwa między podlewaniem musi całkowicie wyschnąć, w przeciwnym razie korzenie mogą gnić.

  Jeśli temperatura otoczenia jest zbyt niska, anturium nie powinno być często podlewane i nie należy pozostawiać wody w studzience. Woda do nawadniania powinna być ciepła i miękka (osiadła, przefiltrowana lub stopiona). Roślina z wdzięcznością reaguje na opryskiwanie i wycieranie liści z kurzu.

• Oświetlenie. Jasne oświetlenie jest przeciwwskazane dla tego gatunku, świetnie czuje się w półcieniu. Bezpośrednie światło słoneczne może spalić liście i brązowe plamy. Jednak brak oświetlenia może również negatywnie wpłynąć na anturium: może zacząć wysychać, liście są zdeformowane, a roślina przestanie kwitnąć..
• Podkładowy. Skład gleby do wspinaczki anturium powinien mieć lekko kwaśny odczyn. Często gliniana mieszanina jest wytwarzana niezależnie. Możesz wykonać podłoże na bazie uniwersalnej gleby, dodając do niej:
• torf;
• piasek;
• węgiel drzewny;
• kora iglasta;
• mech torfowiec.

Dzięki takiemu składowi gleba staje się przepuszczalna dla powietrza i wilgoci. Wymagana jest również warstwa drenażowa. Dozwolone jest stosowanie gleby do storczyków, do której można dodać trochę piasku, węgla drzewnego, perlitu.

Przycinanie. Jeśli anturium pnące urosło zbyt mocno, niektóre miejsca należy odciąć. W ten sposób po zarośnięciu pędami bocznymi powstaje zdrowa, zwarta roślina, bez osłabiania kwitnienia i utraty dekoracyjności. Odetnij zarówno pędy, jak i liście, jeśli jest ich za dużo. Ale nie powinieneś dotykać korzeni - to najdelikatniejsza część anturium. Są usuwane tylko podczas przeszczepu, jeśli są niezdrowe..

1. zwilżyć glebę;
2. ostrożnie wyjmij kwiat ze starego pojemnika;
3. zbadać korzenie i usunąć chore i uszkodzone;
4. ułożyć warstwę drenażową na dnie doniczki;
5. wlej trochę substratu na drenaż;
6. umieść kwiat na środku doniczki i przykryj korzenie świeżą ziemią, lekko zagęszczając wierzchnią warstwę.

Cechy hodowlane

Rozmnażanie anturium pnącego praktycznie nie różni się od reprodukcji innych gatunków aroidów. Możesz ukorzenić sadzonki łodyg, pędy boczne lub wysiać nasiona. Świeże, dojrzałe nasiona tego gatunku mają bardzo dobrą zdolność kiełkowania. Sadzonki są ukorzenione pod folią w piasku lub torfie. Po uformowaniu korzeni przesadza się je do zwykłej gleby.

Choroby i szkodniki

Anturium wspinaczkowe jest odporne na szkodniki i choroby, ale może zostać zaatakowane również przez następujące pasożyty:

• przędziorek i pochwa w suchym powietrzu;
• zgnilizna korzeni - z podmokłą.

Uwaga! W niskich temperaturach otoczenia i dużej wilgotności jednocześnie na liściach mogą pojawić się okrągłe żółto-zielone formacje, które nie są chorobą pasożytniczą.

Podobne kwiaty

Wiele winorośli i roślin ampelous jest bardzo podobnych do pnących anturium. Wśród tych kwiatów są hoya (bluszcz woskowy), filodendron, epipremnum, eschinanthus, monstera. Wniosek Pomimo swojej bezpretensjonalności anturium pnące wymaga uwagi hodowcy. Tylko w tym przypadku roślina zachwyci właściciela błyszczącymi soczystymi liśćmi i ozdobnymi owocami..