Piękny miniaturowy kaktus - sulcorebutia. Opis, rodzaje i odmiany, pielęgnacja domowa i zewnętrzna

Sulcorebutia to kompaktowy, piękny i łatwo kwitnący miniaturowy kaktus. Na zwykłym parapecie bez problemu można umieścić dużą kolekcję roślin.

W tym artykule rozważymy najpopularniejsze odmiany sulcorebutii i opowiemy o podstawowych zasadach pielęgnacji rośliny w domu. Wyjaśnimy, jak prawidłowo rozmnażać ten miniaturowy kaktus przez nasiona i pędy boczne. Pokażemy Ci również, jakie choroby i szkodniki mogą być niebezpieczne dla tego sukulenta.

Opis botaniczny i geografia siedliska

Rodzaj Sulkorebutia łączy kaktusy o charakterystycznym okrągłym lub lekko cylindrycznym kształcie. Czubki tych roślin zawsze będą spłaszczone. Sulcorebutia należy do góralskich miniaturowych kaktusów boliwijskich. Większość gatunki rośnie w prowincji Cochabamba. Najczęściej kaktus ten rośnie pod osłoną innych roślin - traw i krzewów kserofitycznych.

Sulcorebutia rozwija się dość wolno, jej kuliste łodygi, początkowo samotne, z wiekiem tworzą liczne procesy. Kaktus ma mocne kolce, wydłużone i lekko zagłębione w korpus otoczki, z których odchodzi krótki rowek.

Kolor łodygi może wahać się od odcieni zieleni do szarobrązowych odcieni. System korzeni sulcorebution jest mocny i zagęszczony. Kwiaty są różnorodne, zawsze bardzo żywe, pojawiają się na szczycie łodygi i często tworzą atrakcyjny wieniec. Owoce Sulcorebutia to jagody wielkości kilku milimetrów.

Pierwszego przedstawiciela rodzaju opisał E. Verderman w 1931 roku.

Popularne rodzaje i odmiany sulcorebutii

Rauscha (Rauschii)

Gatunek został odkryty na szczytach boliwijskich gór przez austriackiego znawcę kaktusów V. Rauscha i nazwany jego imieniem..

Roślina o niebieskawo-liliowej lub przydymionej rubinowej łodydze, której wierzchołek jest spłaszczony. Łodyga jest porośnięta dużą liczbą pędów bocznych o średnicy nie większej niż trzy centymetry. Szesnaście spiralnych żeber jest podzielonych na płaskie guzki. Areole są podłużne, z krótkim pokwitaniem. Kolce są cienkie, czarne, promieniowe, podobne do pazurów, przylegające, nie dłuższe niż 20 mm. Brak centralnych kolców (czy są jakieś kaktusy bez kolców?). Kwiaty mają około trzech centymetrów średnicy, są brązowawo-różowawe, z białym środkiem. Kwiatostany są rurkowate, korona kwiatu jest szeroko otwarta.

Caniguerali (Canigueralii)

Gatunek został nazwany na cześć boliwijskiego księdza Juana Cagnigueral. Wolno rosnący, zmienny kolor kwiatów i cierni. Miniaturowy kaktus tworzący wielogłowe grupy.

Łodyga ma nie więcej niż trzy centymetry wysokości i nie więcej niż pięć średnicy, ma obniżony wierzchołek i kolor od jasnozielonego do ciemnofioletowego. Żebra rośliny są bulwiaste, spiralne. Areole są wąskie, białe z pokwitaniem. Każda otoczka ma 11-14 cienkich, promienistych kolców w kształcie włosia. Centralne kolce są najczęściej nieobecne lub, jeśli są, to nie więcej niż dwa. Kwiaty są szeroko otwarte, w kształcie lejka, o różnych kolorach od pomarańczowego do ciemnofioletowego, wyłaniające się z dolnych obszarów.

Arenacea

Inna nazwa to piaszczysta. Roślina o pojedynczej łodydze, ściśnięto-kulista. Kolor jest zielonkawo-brązowy, rozmiar do 3 cm długości i do 6 cm średnicy. Wierzchołek jest obniżony. Ma około trzydziestu bulwiastych, spiralnie ułożonych żeber. Areole są wydłużone, żółtawoszare, każda z 14-16 cienkimi, zakrzywionymi, czasami pomieszanymi kolcami. Kwiaty są żółte, do trzech centymetrów średnicy.

Langeri

Gatunek ma szaro-zieloną łodygę, która ma żebra podzielone na guzki z brązowymi otoczkami, z których każda ma 21-25 szczeciniastych, grzebieniowych kolców. Kwiaty lejkowate, do 4 cm średnicy, z licznymi, wydłużonymi, jasnożółtymi płatkami.

Juckeri

Roślina z łodygą, która rośnie na dziesięć centymetrów szerokości i pięć centymetrów wysokości. Wystające guzki. Areole są wąskie, do 6 mm długości i około 1 mm szerokości, z mocnymi i długimi kolcami w kolorze słomy, lekko zakrzywionymi ku górze. Kwiaty z czerwonymi płatkami, żółte w okolicach gardła (możesz dowiedzieć się o czerwonych kaktusach tutaj).

Steibach (Steinbachii)

Bardzo krzaczasta miniatura tworząca duże poduszki. Łodyga z zielonym naskórkiem, podzielona na płaskie, podłużne guzki. Areole są wydłużone, filcowe. Każda otoczka ma około ośmiu czarnych mocnych kolców o długości jednego centymetra. Centralne kolce, które mogą mieć od jednego do trzech, są szarawe, z ciemną końcówką, o długości do jednego centymetra. Kaktus ma duży korzeń rzepy. Kwiaty są lejkowate, do 4 cm długości i średnicy. Kolor jest zróżnicowany, od malinowego po pomarańczowy.

Curled (Crispate)

Nazywany także kręconym lub chrupiącym. Kulista łodyga o średnicy dwóch centymetrów, pokryta zaokrąglonymi guzkami. Promieniowe kolce z grzebieniem przylegają do łodygi, są gęste, długie, jasne. Kwiaty są różowe, o średnicy około 4 cm (opisano kaktusy z różowymi kwiatami tutaj).

Jak dbać w domu?

• Temperatura. Wiosną i latem sulcorebutia zwykła temperatura pokojowa wynosi 20-25 stopni. Jeśli to możliwe, musisz zorganizować różnicę między temperaturami dziennymi i nocnymi. Zimą roślinę należy przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 10 stopni. Może wytrzymać krótkotrwały mróz, jeśli zostanie umieszczony w suchej glebie.
• Podlewanie. Wraz z początkiem sezonu wegetacyjnego i obrzękiem pąków sulcorebution wymaga regularnego podlewania, przy braku którego pąki wysychają. W środku lata należy ograniczyć podlewanie, wydając je, gdy gleba wysycha. Wraz z nadejściem jesieni podlewanie jest ponownie na chwilę zwiększane i zmniejszane do zera na początku zimowania.
• Blask. Roślina potrzebuje dużo światła, przy braku którego rozciąga się i przestaje kwitnąć.

  Intensywne oświetlenie pozwala zachować naturalny kształt łodyg, kolor naskórka oraz sprzyja obfitemu kwitnieniu i prawidłowemu rozwojowi cierni.

• Podkładowy. Do sulcorebution można kupić gotową ziemię kupioną w sklepie, odpowiednia jest ta, która jest używana na sukulenty, jeśli podłoże przygotujesz samodzielnie, powinna zawierać ziemię liściastą i torf w równych częściach z domieszką wiórów - do 40%.
• Lamówka. W przypadku silnie zarośniętej rośliny formowanie można przeprowadzić przez oddzielenie sadzonek. Sulcorebutia zwiększa swoją objętość dzięki aktywnie rozwijającym się pędom bocznym.
• Top dressing. Co miesiąc karmione są gotowymi nawozami dla kaktusów i sukulentów o wysokiej zawartości wapnia, potasu i fosforu. Nawóz należy rozcieńczyć do połowy zalecanej dawki i stosować wiosną i latem. W okresie odpoczynku karmienie jest wykluczone.
• Garnek. Zbiornik sulcorebution wymaga szerokiego i płytkiego z otworami drenażowymi.
• Transfer:
• Młode rośliny przesadza się w miarę wzrostu, a dorośli co trzy lata.
• Zabieg przeszczepu przeprowadza się wiosną lub jesienią po kwitnieniu..
• Roślinę usuwa się ze starej gleby, bardzo ważne jest, aby gliniana kula była sucha.
• Metodą przeładunkową kaktus przesadza się do nowego pojemnika, w którym gleba również musi być sucha.
• Po przesadzeniu roślinę umieszcza się w zacienionym miejscu, a pierwsze podlewanie przeprowadza się dopiero po tygodniu.
• Zimowanie. Sulcorebutia powinna zimować w temperaturze 6-10 stopni, praktycznie bez podlewania. Ważnym punktem dla rośliny jest początek wzrostu po okresie uśpienia. W tym czasie układane są pąki. Konieczne jest powstrzymanie tych procesów przy niskich temperaturach i suchości do nadejścia stałego ciepła i wzrostu godzin dziennych do co najmniej 13 godzin.

Miłośnikom kaktusów mogą spodobać się materiały dotyczące różnych rodzajów kaktusów: Gymnocalycium, Opuncja, Pereskia, Rhipsalidopsis, Ripsalis, Hatiora, Cereus, Epifyllum, Echinocactus, Ayloster, Ariocactus.

Funkcje opieki na świeżym powietrzu

1. Na otwartym polu sulcorebution należy umieścić w słonecznym miejscu.
2. Lądowanie powinno być chronione przed wiatrem z północy.
3. Każdego roku należy przynajmniej częściowo zmienić glebę pod kaktusami, a wszystkie chwasty ostrożnie usunąć..
4. Podlewanie przeprowadza się w przypadku długotrwałego braku deszczu. Woda musi być miękka, a nie ze studni.
5. Wokół łąki kaktusów należy ostrożnie kosić trawę.
6. Jeśli temperatura spadnie do dziesięciu stopni, kaktus jest wykopywany i przenoszony do zimowania w pomieszczeniu.

Rozmnażanie przez nasiona i pędy boczne

• Posiew:
• Do siewu nasion należy wybrać płaskie szerokie pojemniki..
• Przed sadzeniem nasiona moczy się przez jeden dzień w słabym roztworze nadmanganianu potasu.
• Nasiona rozsypuje się na powierzchni gleby i lekko zwilża podłoże.
• Pojemnik jest przykryty i pozostawiony w jasnym miejscu w temperaturze 15-20 stopni.
• Po pojawieniu się kiełków należy poczekać, aż wysokość ich łodygi osiągnie 2 cm, od tego momentu można je przesadzać do małych doniczek.
• Pędy boczne. W miarę wzrostu sulcorebutia produkuje wiele „dzieci”.
• Pędy boczne rozdziela się, wykonując lekki ruch skręcający ręką. Podczas zabiegu należy nosić rękawiczki, aby nie uszkodzić skóry cierniami.
• Powstały materiał do sadzenia umieszcza się na suchym podłożu dla kaktusów.
• Roślina powinna zakorzenić się w suchej glebie, po tym czasie sulcorebution zaczyna być podlewany strzykawką lub pipetą.

Rozmnażanie zewnętrzne

• Tylko dojrzałe, dojrzałe rośliny nadają się do przenoszenia na otwarty teren.
• Można szczepić sulcorebution, sadzić w ogrodzie na lato, ale nie zaleca się od razu ukorzeniania sadzonek w ogrodzie.
• Na początku samodzielnego życia sadzonki muszą ukorzenić się w małych pojemnikach..

Choroby i szkodniki

1. Podobnie jak wszystkie kaktusy, sulcorebutia gnije z niewłaściwie zorganizowanym drenażem i stojącą wilgocią.
2. Wydłużona łodyga rośliny wskazuje na niewystarczające oświetlenie..
3. Jeśli kaktus jest wystawiony na bezpośrednie działanie promieni słonecznych przez długi czas, może się poparzyć..
4. Przędziorek czerwony jest niebezpieczny dla sulcorebutii. Szkodnik ten jest trudny do zauważenia gołym okiem; jego obecność rozpoznaje po pojawieniu się jasnych kropek na skórze łodygi. Przy ogromnym nagromadzeniu pasożytów można obserwować pajęczynę pokrywającą roślinę.

   Szkodnik jest niszczony za pomocą preparatów owadobójczych.

Podobne kwiaty

Zewnętrznie Sulcorebutia jest podobna do:

• Rebution (możesz dowiedzieć się więcej o odmianach Rebutia tutaj);
• Lobivia;
• Echinopsis;
• Mammillaria;
• Astrophytum.

Pomimo ich długiego i powszechnego stosowania jako rośliny domowej, kaktusy nigdy nie staną się zwykłymi mieszkańcami domu. W szczególności, hodowcy twierdzą, że na świecie nie ma dwóch identycznych sulcorebutias, dlatego możesz bezpiecznie zatrzymać swój wybór na tej roślinie, jeśli chcesz uzyskać oryginalny żywy element wnętrza.