Sadzenie i pielęgnacja amarylis w domu

Amarylis południowoafrykański, od którego pochodzi nazwa rozległej rodziny ozdobnych roślin bulwiastych i ich własnego rodzaju, nie tak dobrze znanych rosyjskim hodowcom kwiatów jak ich krewni: hippeastrum, żonkil, galanthus, clivia i cebula.

Ale w ojczyźnie rośliny, a także w Australii i południowych stanach Stanów Zjednoczonych, gdzie Amarylis były eksportowane ponad sto lat temu, kultura stała się już powszechna. Smukłe szypułki o wysokości do 70 cm można znaleźć nie tylko na zjeżdżalniach alpejskich i przy projektowaniu granic, ale nawet na wysypiskach śmieci. Wynika to z prostoty pielęgnacji amarylis i osobliwości rozmnażania roślin, które zamiast zwykłych suchych nasion dają soczyste, gotowe do kiełkowania cebulki..

Ale w warunkach rosyjskich, gdzie klimat jest znacznie ostrzejszy, uprawa amarylisu na otwartym polu jest prawie niemożliwa. Duże cebule rośliny do 10 cm średnicy nie są zbyt odporne.

Temperatura powietrza –9 ° C staje się dla nich krytyczna. Wydłużone zielone liście i kwiaty kultury cierpią nawet przy mniejszym mrozie. Dlatego w warunkach środkowego paska amarylis to rośliny domowe o wyraźnym okresie wegetacji i czasie uśpienia.

Cykl życia amarylis i opieka domowa

Kwitnienie rdzennych mieszkańców RPA następuje jesienią, które rozpoczyna się w marcu na półkuli południowej, a kończy w maju. To właśnie ta okoliczność zadecydowała o jednej z lokalnych nazw amarylis - lilii wielkanocnej. Żarówka obudzona po wakacjach daje jedną lub dwie nagie szypułki, zwieńczone kilkoma dużymi pąkami. Kwiatostan może zawierać do 12 pąków, a rośliny hybrydowe wytwarzają do 20 kwiatów na raz.

Kwitnienie amarylis w domu trwa od 6 do 8 tygodni i dopiero po uschnięciu szypułek nad ziemią pojawiają się gęste liście.

Pozostają przez całą zimę, gdy liście wysychają, co wskazuje na zbliżający się nowy okres spoczynku, podczas którego cebulki muszą być suszone w temperaturze około + 10 ° C.

Jak w tej chwili dbać o amarylis? Dopóki żarówka nie wykaże oznak życia, należy chronić ją przed wysychaniem i gniciem. Jeśli temperatura powietrza jest wyższa, aby nie dopuścić do obumarcia systemu korzeniowego, zaleca się lekkie nawilżenie wierzchniej warstwy gleby. W niskich temperaturach podlewanie jest niebezpieczne, ponieważ grozi rozwojem zgnilizny i infekcji grzybiczych.

W okresie wzrostu i kwitnienia pielęgnacja amarylis w domu polega na stworzeniu komfortowych warunków, podlewaniu i karmieniu roślin. Optymalna temperatura powietrza w pomieszczeniu, w którym jest przechowywana ta kultura, waha się między:

• 20-22 ° C w ciągu dnia;
• 18–20 ° C w nocy.

Amarylis nie lubi, gdy temperatura tła lub wilgotność zmieniają się dramatycznie w pomieszczeniu. W domu rośliny rosną na zboczach górskich, gdzie powietrze nie jest zbyt nasycone parą wodną. W domu amarylis nie potrzebuje również wysokiej wilgotności powietrza, co powoduje rozwój grzybów pod suchymi łuskami..

Opieka nad amarylis jest niemożliwa bez podlewania i karmienia rośliny. Konieczne jest zwilżenie gleby wokół cebulki, gdy wyschnie górna warstwa podłoża. Woda do nawadniania jest wstępnie chroniona lub filtrowana.

Nawożenie przeprowadza się dwa tygodnie później podczas kwitnienia roślin, a następnie przy aktywnym wzroście liści. Najlepiej jest stosować preparaty do roślin kwitnących z przewagą fosfor i potas. Nadmiar azotu spowalnia rozwój pąków, taka cebulka obficie pozostawia liście, a także jest podatna na czerwone oparzenie - powszechną chorobę bulwiastą.

Cechy sadzenia amarylis

Większość rodzajów roślin bulwiastych przesadza się w domu przed rozpoczęciem nowego sezonu wegetacyjnego. Nie dotyczy to amarylis. Dla tego mieszkańca południowej Afryki bardziej pożyteczne jest przebywanie na nowej glebie natychmiast po uschnięciu szypułek, kiedy dopiero zaczyna się wzrost liści. Taki sposób dbania o amarylis, jak na zdjęciu, pozwoli roślinie szybko przywrócić rezerwę siły spędzonej podczas kwitnienia i przygotować się na nadchodzący okres odpoczynku.

Aby ułatwić uwolnienie ziemnej śpiączki i korzeni ze starego pojemnika, gleba pod żarówką jest obficie nawilżona. Doniczkę wyjmuje się, aby zachować na nich maksymalną liczbę korzeni i ziemi. Następnie cebulę przenosi się do nowego pojemnika, większego od poprzedniego, z przygotowaną warstwą drenażową i niewielką ilością wilgotnego żyznego podłoża. Wolna przestrzeń wokół śpiączki jest wypełniona ziemią, która jest następnie zagęszczana i podlewana.

Należy pamiętać, że po przesadzeniu cebula amarylis pozostaje 1–2 trzecie nad poziomem gleby, a odległość od niej do krawędzi doniczki nie powinna przekraczać 3 cm.

Silne korzenie łatwo wysychają, więc podczas przenoszenia plonu z jednej doniczki do drugiej podziemna część rośliny musi pozostać wilgotna. Kiedy dzieci z własnym systemem korzeniowym zostaną znalezione na dorosłej cebulce, są oddzielane i sadzone w oddzielnych doniczkach o odpowiedniej wielkości.

Gleba do sadzenia amarylisów powinna być luźna, lekka i mieć kwasowość około 6,0-6,5. Jeśli nie można kupić gotowej mieszanki dekoracyjnej bulwiastej, podłoże wykonuje się niezależnie. Aby to zrobić, weź:

• w równych ilościach darń i ziemie liściaste;
• połowa ilości humusu i tyle samo torf;
• niewielka ilość perlitu, którą można zastąpić grubym piaskiem lub dodać do gleby wermikulit.

Przed posadzeniem cebulek podłoże do amarylis w domu należy poddać działaniu pary lub w inny sposób zdezynfekować. Jeśli nie zostanie to zrobione, soczyste korzenie i łuski przyciągają uwagę wielu różnych szkodników, od muszek cebulowych po nicienie..

Decydując się na przeszczep latem, kiedy amarylis jest w pełnym rozkwicie, kwiaciarnia może zakłócić naturalny cykl życia i stracić na rok lub dwa możliwość podziwiania jasnego kwitnienia rośliny południowoafrykańskiej.

Główni wrogowie amarylis podczas uprawy w domu:

• nadmierne podlewanie, w wyniku którego zaczyna się rozkład systemu korzeniowego i dna żarówki;
• brak warunków podczas „hibernacji” kultury;
• niska temperatura powietrza, np. podczas wyprowadzania doniczki na balkon lub do ogrodu;
• gęste podłoże, w którym korzeniom brakuje tlenu.

Opieka nad amarylisem w domu jest dość pracochłonna, wymaga uwagi i zrozumienia procesów życiowych zachodzących w cebulce. Dlatego też, zanim zacznie pracować w mieszkaniu „nagą damę” z RPA, początkująca kwiaciarnia może opanować technologię rolniczą na mniej wybrednych krewnych amarylis: hippeastrum i clivia..

Powielanie amarylis w domu

Amarylis, podobnie jak inne żarówki, można rozmnażać w domu za pomocą:

• dzieci utworzone na dorosłych żarówkach;
• różne opcje dzielenia żarówek;
• nasionko.

Metody rozmnażania wegetatywnego nie mają żadnych osobliwości. A oto nasiona amarylis, jak na zdjęciu, znacznie różnią się od tych, które powstają po zapyleniu innych blisko spokrewnionych gatunków.

Nie są to suche czarne łuski, jak w hippeastrum, ale soczyste małe cebulki nawet wewnątrz owocu czasami dają korzenie i tworzą maleńkie kiełki. Z jednej strony taki materiał nasadzeniowy ułatwia pozyskanie nowych roślin, ale z drugiej strony bardzo trudno jest uchronić maleńkie cebulki przed kiełkowaniem..

W ciągu kilku tygodni po zapyleniu amarylis w domu cebulki są gotowe do ożywienia młodych okazów. Dlatego nie wahaj się. Nasiona wysiewa się, lekko pogłębiając dno, do mokrej mieszanki torfu i piasku i umieszcza w dobrze oświetlonym miejscu.

Potrzeba od 3 do 6 tygodni, zanim warzywa się zakorzenią i pojawią. Przy odpowiedniej pielęgnacji amarylis z nasion kwitną w ciągu 4-5 lat.

W zależności od rozwoju i wielkości cebulek w pierwszym roku mogą porzucić okres spoczynku, dorastając do następnego roku i dając nowe liście. Nie jest konieczne organizowanie sztucznego hibernacji takich roślin, ale przydatne będzie dodatkowe oświetlenie dla młodych amarylisów.

Jeśli powstałych nasion nie można od razu zasadzić, są one przechowywane w hermetycznie zamkniętych workach w domowej lodówce. Ważne jest, aby do pojemnika nie dostała się woda, a żarówki nie były narażone na działanie ujemnych temperatur. Od czasu do czasu nasiona są usuwane i sprawdzane pod kątem pleśni lub oznak wysychania.

Film dotyczący pielęgnacji żarówek amarylis