Rose mme plantier (the bride`s rose, madame plantier) madame plantier

Plantier France, 1835

Noisette

Opis:

Mme Plantier łączy wdzięk i obfitość kwitnących róż Noisette z zimotrwalością i pięknem róż Alba. Jest to odmiana silna, czasami uprawiana jako wdzięczny wysoki krzew, ale częściej rzucana na obelisk lub filar jak róża pnąca. Ma doskonałą zimotrwalosc i dostosowuje się do różnorodnych warunków. Kwiaty są bardzo piękne, początkowo jasnoróżowe, szybko blakną do czystej bieli, pełne, czasem z guzikiem pośrodku. Pojawiają się w kępach po 5-20 sztuk na silnym, rozgałęzionym krzewie prawie bez kolców, z małymi bladozielonymi liśćmi. Gdyby ta róża zakwitła ponownie, byłaby ulubioną różą na świecie. (ARE)

Wyjątkowa odmiana ze względu na zimotrwalosc i zdolność przystosowania się do różnorodnych warunków. Kwiaty są średniej wielkości, 6-7 cm średnicy, czysto białe (czasami z lekkim różowym odcieniem, gęsto wypełnione, z lekkim zapachem liści. Pojawiają się w gronach po 10-20 sztuk, na silnym, rozgałęzionym buszu, praktycznie bez kolców, z niewielkim, bladozielonym ulistnieniem. Kwitnie raz w sezonie, osiąga 3-4 m. W XIX wieku na Florydzie był używany jako roślina, aw literaturze 1929 r. określany jako odpowiedni dla regionów północnych, mrozoodporna w Sankt Petersburgu (CRW)

Ta wytrzymała hybryda Rosa alba wytrzyma najostrzejsze zimy, a przyszłego lata na zielonych pędach pojawią się setki czysto białych kwiatów o nieziemskim zapachu. Pozostaw wystarczająco dużo miejsca na rozwój tej odmiany. W ciepłym klimacie długie pędy można wskoczyć na ścianę lub pergolę. W zimnym klimacie wierzchołki pędów zamarzną lekko bez śniegu. Odmiana bardzo odporna na choroby. Bardzo łatwo się zakorzenia. Liście są luksusowe, jasnozielone. (HR)

Jedna z najlepszych odmian róż parkowych dla północnych i centralnych regionów Rosji. Kwiaty są czysto białe, gęsto pełne (120-140 płatków), średniej wielkości, bardzo pachnące. Kwitnie obficie, około miesiąca, nie wiąże owoców. Krzewy o wysokości 1,2-1,5 m mają łukowate, nachylone pędy. Według N.I. Kichunova (1929), bez schronienia róże doskonale zimowały w warunkach Leningradu. (Więcej szczegółów patrz Vestnik Tsvetovoda, nr 5, maj 2005. Galina i Olga Pankratova. „Mówimy„ park ”, mamy na myśli…”)