Rose Pimpinellifolia alba (szkocka biała)

nieznany introduktor do 1808 g.

Hybryda Spinosissima (szkocki)

Opis:

Róża udowa Rosa pimpinellifolia Krzew do 2 m wysokości z brązowawymi gałęziami, gęsto porośnięty prostymi cierniami. Liście 5-11 małych zaokrąglonych liści, z ogonkiem pokrytym cierniami i wąskimi przylistkami. Kwiaty są białe, bladokremowe, czasem z różowawym odcieniem, o średnicy 2-5 cm. Owoce w stanie dojrzałym są czarne, kuliste lub spłaszczono-kuliste. Kwitnie w maju, owoce dojrzewają w sierpniu. Nie jest kapryśna dla gleb, lubi miejsca słoneczne, ale rośnie w cieniu, ale w tym przypadku ma przysadzisty wygląd. Służy do tworzenia żywopłotów, w postaci tasiemców na trawniku, do tworzenia kompozycji grupowych.
Grupa mieszańców znana jest pod nazwą szkockich róż, w naszym kraju rozpowszechniona jest odmiana podwójnie biała, do 2 m. Róża ta ma raczej „pikantny” rys - raz posadzona jest wtedy niezwykle trudna do wapnienia. Jego pędy kiełkują w znacznej odległości od krzewu macierzystego, a korzenie, które nie zostały całkowicie wyrwane z ziemi podczas wyrywania, nadal funkcjonują. Dlatego roślina p. Liść kości udowej jest możliwy tam, gdzie jego „sabotaż” nikomu nie zaszkodzi. Ale z drugiej strony ma aż 3 niewątpliwe zalety - jest odporna na suszę, mrozoodporna i doskonale wzmacnia stoki.
Współcześni przedstawiciele tartanu to zwarte kolczaste krzewy o wysokości do 2 m, gęsto pokryte małymi liśćmi o 5-11 liściach. Kwiaty nie są podwójne i półpełne, miseczkowate lub kuliste, o delikatnym aromacie. Kolorystyka - kremowa, biała. Różni się bezpretensjonalnością, odpornością na choroby i wyjątkową mrozoodpornością. Może rosnąć na ubogich glebach. Główną wadą jest krótki okres kwitnienia.